In mediadiscussies komt naar voren dat veel mensen niet begrijpen waarom ons monetair stelsel is gebaseerd op schuld in plaats van bezit en dit een onhoudbare situatie is op langere termijn voor de economie.
Goudstandaard
Ongeveer een eeuw geleden werd de waarde van het geld nog uitgedrukt in goud. In de laatste helft van de 19e eeuw werd het bi-metale monetaire stelsel, welke zowel goud als zilver als standaard bevatte, vervangen door een goud- of gouden standaard. Dit betekende dat zilver als monetair waardemiddel niet of nauwelijks meer door (centrale) banken werd aangehouden. In plaats daarvan moest een gouden standaard worden geïnstitutionaliseerd. Deze goudstandaard werd op haar beurt weer langzaam maar zeker verruild voor een fractioneel geldstandaard.
Dit begon in Frankrijk en Duitsland omstreeks 1909, toen het duidelijk werd dat beide landen op oorlog afkoersten. De ambtenaren werden vanaf die datum niet meer in goud betaald, maar in papiergeld. Tijdens de eerste wereldoorlog gingen alle landen af van de volledige goudstandaard en werd het vervangen na deze oorlog door een fractionele goudstandaard. Dit hield in dat er geen gouden munten meer in omloop waren in het betalingsverkeer. Alle dagelijkse transacties werden met papier of zilveren munten afgehandeld. Alleen de grote internationale betalingsafwikkeling tussen landen onderling werd nog met goud gedaan. Dit vond plaats in de Bank voor Internationale Betalingen in Bazel, Zwitserland. Deze laatste werd opgericht speciaal om de herstelbetalingen van Duitsland aan Frankrijk en Engeland te regelen. Deze betalingen vonden plaats in goudfranken tot 1933. Omdat de goudstandaard de facto was afgeschaft, kreeg de internationale bancaire sector carte blanche om geld te drukken, zolang maar aan de minimum depositoverantwoording werd voldaan.
De monetaire expansie nam in de jaren 1920-1929 een grote vlucht, met name in de toen al grootste economie van de wereld: de Verenigde Staten. Vanwege de handelstekorten en vervolgens afname van de goudvoorraden ging Groot-Brittannië van de de facto goudstandaard af. Andere landen volgden in rap tempo, waardoor iedereen handelsbeperkingen oplegden, omdat geen valuta meer veilig bleek om in te handelen, want nagenoeg alle landen maakten zich schuldig aan concurrerende devaluaties om maar de exporten op gang te houden. Nederland was een van de laatste landen die overigens van de goudstandaard afging en wel in 1936.
Fiatgeld
De gevolgen van het drukken van papiergeld waren dat er geen natuurlijke limiet meer bestond voor overheden, in casu centrale banken om de geldhoeveelheid te beperken. Hierdoor onstond een enorme geldhoeveelheidsexpansie vanaf 1914, het begin van de eerste wereldoorlog, tot 1929. De uitkomst was dat veel prijzen stegen, die moeilijk konden worden gecompenseerd. Het gevolg daarvan was dat in de bedrijfskolom degenen die het eerste voordeel hadden van het pas gecreëerde geld de centrale banken waren, dus de overheid. Zij ontvingen direct het geld tegen de oude hogere waarde. De tweede op rij die hierbij voordeel ondervond was de bancaire sector, deze kon het geld weer opnieuw uitlenen na dit tegen een voordelige interbancaire rente te hebben verkregen van de centrale banken. De derde in deze kolom waren de producenten van grondstoffen en halffabrikaten, die de inmiddels gestegen prijzen als gevolg van de gecreëerde inflatie konden doorberekenen aan de fabrikanten, die op hun beurt de distributeurs en zelfstandigen belastten met de gestegen prijzen.
Als laatste in de bedrijfskolom of productie- en consumptieketen kwamen de gesalariëerden en loonwerkers, die helaas niets konden doorbelasten en als ze geluk hadden hun compensatie pas een jaar later vergoed kregen en dan niet met de werkelijke inflatie, maar met de gemanipuleerde indexen, waarmee overheden trachtten te werken. Bovendien, wanneer de fabrikanten of distributeurs niets konden doorberekenen, vanwege de enorme binnen- of buitenlandse concurrentie werd er gezocht naar kostenbesparingen binnen de bedrijven en zoals iedereen weet bestaat bijna elk bedrijf voor ca. 80% uit personeelskosten. Dit was dan ook het eerste wat gebeurde, een deel van het personeel werd ontslagen of afgevloeid. Zo ziet men het perverse effect van fiatgeld op de rest van de economie.
Rentemanipulatie
De volgende kwestie waar de overheid zich mee ging bemoeien was de rentestand. In een hoge inflatiesituatie gaan de rentes omhoog om het banken mogelijk te maken om kapitaal aan te blijven trekken. Daardoor werden langetermijnleningen zoals bedrijfs- en bankobligaties voor spaarders een grote verliespost, want wanneer de rente steeg, vanwege de inflatie de obligaties in waarde afnamen. Het was interessanter namelijk om op korte termijn te sparen om de renteverhogingen bij te benen. Om dit tij te kunnen keren gingen centrale banken over tot de rentemanipulatie, dus naargelang de inflatie steeg werd de rente onder ‘controle’ gehouden, want een hogere rente zou namelijk de investeringen kunnen schaden, zo ging het verhaal. Terwijl in werkelijkheid de rente een middel was om vast te stellen dat het aanbod van kapitaal stagneerde en de vraag onverminderd hoog bleef. De lagere rente werd ingeklonken in het financiële systeem, waardoor er een kunstmatige situatie ontstond. De producenten die hadden geleend voor de aankoop van kapitaalgoederen tegen het oude hogere tarief werden benadeeld ten opzichte van nieuwe lenende producenten die goedkoper zijn productiemiddelen kon inslaan en daardoor minder concurrerend konden zijn, Bovendien daalde de boekwaarde van de productiemiddelen onevenredig snel voor de eersten, waardoor de schuld relatief groter was dan als deze boekwaarde minder snel was gezakt. Er ontstond derhalve een perverse situatie die de centrale banken hadden veroorzaakt en hoe meer er met de rente werd gemanipuleerd hoe nadeliger dit uitpakte zowel voor de langetermijnspaarders als voor de producent.
Arbitrage
Onder de goudstandaard werd de rente bepaald door vraag en aanbod, maar sinds de de facto afschaffing daarvan nam de centrale bank de functie van renteregelaar over en werd het een politiek middel om de economie ‘bij te sturen’. Tijdens de goudstandaard was het normaal als de rente omhoog ging als gevolg van een gebrek aan kapitaal dat dan er meer goud vrijkwam van investeerders om hieraan te voldoen. Wanneer er een overdaad aan spaarkapitaal aanwezig was dan werd een deel van het goud weer teruggetrokken door de spaarders. Dit noemt men ook ‘arbitrage’ en voorzag in een equilibrium op de kapitaalmarkten. Het was tevens een graadmeter voor bedrijven en particulieren om vast te stellen wanneer en hoeveel men kon lenen voor een bepaalde termijn. Dankzij de manipulatie van de overheid is de arbitrage een farce geworden, want in plaats van bestaand kapitaal te gebruiken voor investeringen wordt er nu geld gedrukt om aan de kredietexpansie te voldoen, waardoor er zich een kunstmatige vraag voordoet naar goedkoop kapitaal, zodat het bijna onmogelijk is aan te geven voor hoe lang of hoeveel men moet of kan lenen. De spaarder als kapitaalverschaffer is in dit systeem bijna volkomen buiten spel gezet en is afhankelijk van de overheid voor het rentepercentage dat hij of zij mag ontvangen.
Deze spaarders bestonden voor een groot deel uit gesalariëerde werknemers die hun kapitaal spaarden in goud en zilver. Dit betrof hun vermogensopbouw voor het pensioen, waardoor zij een grote vinger in de pap hadden op het rentebeleid van de bancaire sector. Spaarkapitaal bestaat uit het zogenoemd ‘uitgesteld genot’, met andere woorden, men consumeert niet vandaag, maar stelt het uit tot een latere datum. Daarom werd het gespaard tegen een bepaalde marktconforme rente, waardoor er een accumulatie van het kapitaal ontstond en zodoende men later van een redelijk pensioen kon genieten. Dit goed functionerende systeem werd dus om zeep geholpen door de centrale banken. De uitkomst hiervan waren de hyperinflatoire tijden die ontstonden in o.a. de Weimar-republiek, Nationalistisch China, Brazilië, Mexico en Argentinië.
Kredietbrieven
Kredietbrieven waren een normaal verschijnsel tijdens de werking van de goudstandaard. In feite werd het gerekend tot kortetermijnkrediet voor producenten, distributeurs en kleine zelfstandigen. De internationale handelshuizen hadden deze markt bijna geheel in handen en de bancaire sector had hiermee weinig van doen. De kredietbrieven werden afgegeven aan bedrijven om hun producten te verschepen en te verkopen. Dit handelskrediet werd automatisch bij aankomst en verkoop voldaan. Het kwam zelfs voor dat deze kredietbrieven werden verhandeld door bedrijven onderling en als een soort schuldbekentenis werden gehanteerd, ergo betaalmiddel. Hieraan kwam een einde toen de overheid aan het begin van de vorige eeuw het ‘wettelijk betaalmiddel’ invoerde, waardoor het officieel verboden was om te betalen met andere middelen dan met de papieren valuta die werden uitgegeven. De centrale bank zag hierop toe en gaf de bancaire sector het monopolie op het leveren van krediet. Hierdoor kwam de internationale krediethandel in handen van de banken. Er kwamen nu veel meer andere financiële middelen in omloop zoals staats- en bankobligaties die langzaam maar zeker de kredietbrieven uit de portefuilles van de centrale banken verdrongen. Omdat ook de salarissen van de werknemers werden betaald via de kredietbriefsector was er geen andere manier meer mogelijk om dit marktconform te financieren. Men was volledig afhankelijk van de overheid met haar wettelijke betaalmiddelen. Mede hierdoor kreeg men al in 1910 te maken met iets ongekends: werkloosheid. Omdat de markt niet meer haar werk kon doen door middel van de vloeibare afhandeling via de kredietbriefhandel ten aanzien van de opbrengsten en kosten werden de gesalariëerden hiervan de dupe. Sindsdien is de werkloosheid gebleven en heeft zich verankerd in de economie als iets natuurlijks, terwijl het in werkelijkheid een aanklacht betekent tegen het systeem van fiatgeld en wettelijke betaalmiddelen.
Kredietvormen
In de krediethandel bestaan er twee soorten krediet, deze zijn:
– zelf-liquiderend krediet;
– niet zelf-liquiderend krediet
Zelf-liquiderend krediet betreft een korte- of langetermijnlening uitgegeven ten behoeve van een producent, distributeur of zelfstandige. Deze gebruikt het krediet om bijvoorbeeld kapitaalgoederen, grondstoffen of halffabrikaten te kopen. Hiermee voegt hij waarde toe aan de gekochte goederen die hij weer doorverkoopt aan consumenten of andere producenten. De opbrengsten zorgen voor de aflossing en rente van het krediet. De bedoeling is dat dit krediet zo snel mogelijk wordt ingelost, zodat het bedrijf winstgevender kan opereren in de markt en daardoor de concurrentie de baas kan blijven.
Niet zelf-liquiderend krediet is een korte- of langetermijnlening waarvan het de bedoeling is deze te gebruiken voor consumptieve doeleinden, dat wil zeggen men gebruikt het niet om ermee te kunnen produceren, maar voor de aankoop van consumptieartikelen, zoals huizen, auto’s, stereo’s. plezierjachten etc. In het gunstigste geval wordt het krediet geheel afgelost en in het meest ongunstige geval wordt het krediet nooit afgelost. Bijvoorbeeld een rekening courant of een aflossingsvrije hypotheek.
Het probleem van niet zelf-liquiderend krediet is de opbouw van schuld. Niet alleen van overheden, maar ook die van bedrijven en particulieren. Dankzij het ongelimiteerd drukken van geld stijgen de prijzen in de markt, waaronder natuurlijk die van aandelen en onroerend goed. Vanwege de gestegen prijzen ervaren veel schuldenaren dit als een welkome ontwikkeling, waardoor men gaat speculeren met nog meer geleend geld op deze marktsectoren. Bedrijven worden niet meer opgebouwd, maar overgenomen, grotere villa’s worden gekocht, aandelen worden uitgegeven en aangeschaft etc. De bancaire sector helpt hier graag aan mee, vanwege de ontvangen rente en de commissies die hieraan verdiend worden, allemaal gefaciliteerd door de centrale banken.
<%image(20070113-Mises.jpg|160|200|Ludwig von Mises)%>Ludwig von Mises beschreef in zijn standaardwerk Human Action (Nationalökonomie) dat dit allemaal eindigt in een depressie, want het krediet wat is uitgegeven moet weer worden afbetaald, hoewel dat onmogelijk zal blijken in een neergaande markt, waar consumenten en bedrijven de middelen niet meer verkrijgen om hun leningen mee af te kunnen lossen. Massale faillissementen zijn in zo’n situatie aan de orde van de dag, waardoor banken en leners hun leengedrag stopzetten. Dientengevolge wordt de rest van de economie aangetast, omdat enerzijds bedrijven ook niet meer aan productief kapitaal, ergo zelf-liquiderend krediet kunnen komen en anderzijds consumenten hun koopgedrag bijstellen. Hierdoor stagneert de productie en zijn bedrijven genoodzaakt hun werknemers geheel of gedeeltelijk te ontslaan. Tijdens de crisis in de jaren 30 is er geprobeerd om de geldhoeveelheid op te krikken om zodoende de consumenten de gelegenheid te geven om te lenen, maar dit bleek tevergeefs, omdat de bancaire sector en de consumenten niet meer bereid waren om in zulke hachelijke tijden langetermijnverplichtingen aan te gaan. Derhalve is een dergelijke monitisering van de economie tot mislukken gedoemd. Sterker nog het kan de crisis alleen nog maar verergeren, want het extra gecreëerde geld vindt via de overheidsbestedingen haar weg in de economie, waardoor de monetaire inflatie toeneemt, terwijl de kredietexpansie afneemt. Met andere woorden men heeft een monetaire inflatie, terwijl er een deflatie van krediet plaatsvindt.
Vandaar dat Ludwig von Mises vertelt dat goede economen productie benadrukken en slechte economen de consumptie proberen te stimuleren. Het eerste heeft te maken met zelf-liquiderend krediet en het tweede met niet zelf-liquiderend krediet.
Marginaal gebruik
Marginaal gebruik is een term van de Oostenrijkse School voor Economie en stelt het volgende vast. Er wordt een aantal zaken geproduceerd, waarvan een bepaald percentage de winst vertegenwoordigt. Deze winst wordt weer gebruikt door bedrijven om hun bedrijven uit te breiden, meer kapitaalgoederen aan te schaffen of extra personeel aan te nemen. Ook kan deze winst worden gebruikt om te worden uitgekeerd aan eventuele aandeelhouders of voor versnelde aflossing van het zelf-liquiderend krediet. Wanneer een bedrijf minder winst maakt dan is dat doorgaans geen probleem, want het kan zijn productie bijstellen, zijn markten verleggen, producten verbeteren of de inzet van het personeel aanpassen. De verminderde winst kan als oorzaak een verminderde productie hebben, omdat de vraag naar producten in een dynamische economie frequent schommelt en dit niet zozeer een probleem hoeft te zijn. John Maynard Keynes meende echter dat een verminderde productie wel degelijk een gevaar vormde en beschreef in zijn boek The General Theory of Employment, Interest and Money dat de overheid hier diende in te grijpen via het rentewapen om de gemiddelde vraag naar producten weer op te krikken door middel van de verlaging van de rente, waardoor de bereidheid om te lenen voor zowel productie als consumptie weer toenam. Hierboven is al geschetst hoe onzinnig dit is geweest en hoe slecht dit heeft uitgepakt voor de economie en waardoor de grote crisis bleef voortduren in de jaren 30.
Essays:
Whither Gold?, Prof. Antal E. Fekete, 29 oktober 1996; Fame.org
The Gold Standard Manifesto, Prof. Antal E. Fekete, 9 januari 2006; Financial Sense
When Atlas Shrugged part I & II, Prof. Antal E. Fekete, 7 oktober 2006, Financial Sense
Overproduction and Underconsumption Fallacies, Prof. George Reisman, 11 januari 2007, Mises Institute
What Does Marginality Mean?, Dr. Robert Murphy, Mises Institute, 8 november 2004
Financial Terrorism against Seniors, Michael W. Hodges, Grandfather Economic Report, 20 november 2004.
On the Manipulation of Money and Credit, Doug Noland, 1 september 2000, Credit Bubble Bulletin
Literatuur:
Value, Costs and Marginal Utility, Eugen von Böhm-Bawerk 1892, vert. Prof. George Reisman, 16 maart 2002, Mises Institute
The Glitter of Gold, Prof. Marc Flandreau, Oxford Scholarship Online, 2004
Measuring Market Integration: Foreign Exchange Arbitrage and the Gold Standard 1874-1913, Eugene Cajels, Gauri Prakash-Cajels, Alan M. Taylor, Centre for Economic Policy Research, augustus 2004
Human Action, Prof. Ludwig von Mises, orig.1949, Von Mises Institute, december 1998.
America’s Great Depression, Prof. Murray Rothbard, Von Mises Institute, 15 juni 2000.
The General Theory of Employment, Interest, and Money, John M. Keynes, orig. 1936, Promotheus Books, mei 1997
Interessant artikel. Al zal ik niet pretenderen dat ik het volledig begrijp.
Zomaar 3 vragen:
1. Hoe manipuleert de Centrale Bank de rentestand nu precies? Stelt ze gewoon wettelijk vast dat de maximum- of minimumrente x% procent moet zijn, of gebruikt ze een andere methode?
2. Hoe kregen mensen tijdens de gouden standaard eigenlijk rente op hun spaarrekening? Als er een 100% reserve is, waarbij dus voor zover ik begrijp 100% van het geld op de rekeningen wordt gedekt door goud in de bankkluis (of bij de Centrale Bank), hoe kun je daar dan rendement op ontvangen, behalve door deflatie? Wordt het goud door de bank uitgeleend aan anderen, en ontvang je een deel van de rente van de bank? Maar dan is er dus geen sprake van een 100% dekking, of zie ik dat verkeerd?
3. Het is me nog niet echt duidelijk hoe het uit de markt drukken van kredietbrieven leidt tot werkloosheid. Gaat het erom dat de kredietbrieven de inflatie nog konden compenseren, i.t.t. de overheidskredieten met gemanipuleerde rentes?
Goed geschreven artikel, dit kan niet vaak genoeg aan het licht worden gebracht!
Prima uitleg van een vrij ingewikkeld, maar niet te overschatten onderwerp, dat elke burger behoort te weten.
[1] Even ter informatie Owl:
1. Inderdaad stelt de centrale bank de interbancaire rente vast op een bepaald percentage. Dit is de rente die wordt betaald door de bancaire sector aan de centrale bank.
2. Als men geld spaarde dan werd er een contract gemaakt voor de rente over een bepaalde periode. Het spaargeld kon niet tussentijds worden opgevraagd, tenzij er een boete hiervoor werd betaald. De bank kon dit geld weer uitlenen tegen een hogere rente aan een bedrijf of persoon onder dezelfde voowaarden.
3. De kredietbrieven zorgden voor liquiditeit in de markt, want met een 100% goudstandaard zonder kredietbrieven zou de markt stagneren. Daarom hadden deze kredietbrieven een maximale looptijd van 3 maanden om hierin te voorzien, hoewel het zelfliquiderend krediet was en 100% in goud werd afgelost na afloop. De werkloosheid werd veroorzaakt doordat de staatsobligaties en bankcertificaten de kredietbrieven van de markt verdrongen, waardoor er een inflatie ontstond die de kosten voor bedrijven opdreef zonder dat er de onderliggende goudwaarde voor aanwezig was om deze volledig te dekken. Het kalft namelijk langzamerhand de onderliggende rijkdom van het bedrijf af. Om deze extra inflatiekosten (dus resulterende prijsverhogingen) te kunnen compenseren werd er overgegaan op het bezuiningen op personeelskosten, i.e. ontslag van werknemers, ergo de introductie van de structurele werkloosheid.
Zie voor een uitwerking van de inflatie en de gevolgen daarvan in het artikel van Frank Shostak: http://www.libertarian.nl/N…
[2] Het PATHETISCHE van dit artikel is dat het is geschreven om vooral "aan te tonen" dat de auteur … zou "WETEN" waar tie het over heeft, terwijl het niet alleen door gebrek aan intutitie en boerenverstand zo blatant overdone is (vooral wat betreft de geimpliceerde bewijsvoering door het hele obselete boekenplankje er bij te halen) dattie juist onngewild ruim het tegendeel bevestigt.
Een zeer belangrijke bijkomstigheid is bovendien dat de man duidelijk geen enkele "hands on" ervaring op monetair heeft en maar wat in zit te roeren. Dat een Josef zonder enige specifiteit zo enthousiast doet pleit ook al helemaal niet voor beiden. Hoewel een UYL wel ter goeder trouw probeert om zich (vergeefs) door de rijstebreiberg te worstelen.
[1]
1. Wat betreft de AMERIKAANSE centrale Bank, die bepaalt periodiek de rentestand (van leningen aan hun LEDEN, genaamd "prime rate") aan de hand van de gevoelde en breed AFGESTEMDE behoefte (vooral met de regerende partij en het congress) om binnen de context van een tijdsgewricht de economie af te koelen danwel te stimuleren, en vooral om het als gevolg binnen zekere grenzen STABIEL, edoch steeds GAANDE te houden …
2. Wat renten in de "gouden tijden" betreft. Men deed wat men NU doet, enwel omdat zodra men uit praktische overwegingen KLINKENDE MUNT met wat anders verving … IN FEITE de goudstandaard ALTIJD al een totaal WASSEN NEUS was, en meer van PSYCHOLOGISCHE betekenis.
3. "Letters of Credit" hebben hun eerder bestaan zuiver te danken aan de vele moeite en de lange tijd dat vroeger nodig was om rekeningen te vereffenen. Waardoor zij toen ook bizonder geschikt waren om tevens als "FINANCIERINGS" instrument gebezigd te worden, en waar de banken het meest aan verdienden. (Immers hoe groter het risico voor de banken hoe meer men in rekening bracht). Het gebruik van Kredietbrieven is echter als gevolg van versnelde goederenverkeer en uiteraard het electronische bancairverkeer, inmiddels tot het absoluut minimum teruggebracht, en daarmee ook de financiele risicos. Een andere reden is dat vele grote multinational via interne transferpricing en interne monetaire fondsen afdeling nu vaak hun EIGEN bankiers zijn geworden… Daarom hebben kredietbrieven ook totaal NIETS met de gangbare rentevoet te maken behalve dat het goeddeels bepaald wat het kost. Hoewel vooral in Japan en Korea de Zaibatsu ( Zeer nauwe zamenwerking tussen producent, distributeuren en banken nog steeds floreren, terwijl de kwestie van wie de echte echtenaren zijn vaak door elkaar lopen).
Last but not least, beweerdt de auteur dat:
"" … In mediadiscussies komt naar voren dat veel mensen niet begrijpen waarom ons monetair stelsel is gebaseerd op schuld in plaats van bezit en dit een onhoudbare situatie is op langere termijn voor de economie. …""
Ook hier (en waar het dus in feite om gaat) slaat tie de plank geheel MIS aangezien zulks NIET eens de issue is, maar wel omdat:
1. Het monetair stelsel er uitsluitend en slechts is om het handel, commercie en daaruit volgende transacties te faciliteren.
2. Dat gedaan wordt via "bewijzen van tegoeden" … ONVERSCHILLIG of dat van duurzaam metaal en een intrinsieke waarde heeft dan wel op papier, of zolas nu op basis van REKENING COURANT en credietwaardigheid.
3. Uiteindelijk neer komt op de dredietwaardigheid van degene die de monetaire " bewijzen van tegoeden aan Toonder" … uitgeven, en waardoor zowel als waarvan, nu de USD de praktische STANDAARD is.
Worden wij even op een psudo-intellectuele en en nep-wetenschappelijk koet-verhandeling getracteerd …
[5]
"2. Dat gedaan wordt via "bewijzen van tegoeden" … ONVERSCHILLIG of dat van duurzaam metaal en een intrinsieke waarde heeft dan wel op papier, of zolas nu op basis van REKENING COURANT en credietwaardigheid."
Ik denk niet dat de intrinsieke waarde van een betaalmiddel zozeer van belang is als wel een natuurlijke beperking van de toename ervan.
Een miljard euro bijdrukken is nu eenmaal gemakkelijker en goedkoper dan voor een miljard euro aan goud opgraven.
Dat de controle op geldtoename niet werkt, blijkt uit de jaarlijkse waardevermindering van mijn spaargeld (misschien een zogenaamd "kleine luyden"-probleem, maar voor mij wel degelijk relevant). Dat overheden hier welbewust verkeerd mee omgaan, blijkt wel uit de uitspraak van een oud-directeur van de FED, in een van de afleveringen van Milton’s "Free to Choose", dat inflatie bewust wordt gecreëerd om sparen te ontmoedigen en consumptie te stimuleren, volledig volgens Keynes’ achterhaalde theorie.
[4] Ik dacht trouwens dat het grootste deel van structurele werkloosheid direct op het bestaan van een wettig minimumloon is terug te voeren?
[7] Deels is dat zo, maar de eerste structurele werkloosheid was er al na 1910 in Frankrijk en Duitsland. Dit was nog voor de invoering van het minimumloon. Het minimumloon heeft de werkloosheid alleen maar verergerd, net als de hoge belastingen en de overheidsbeperkingen op het gebied van arbeidswetten.
[6] Hoezooo "jaarlijkse waardevermindering" als je prime-PLUS aan rente ontvangt. ING (en VS)bijvoorbeeld betaald nog atijd 5,25%
Overingens mijn nul lange termijn aandelen portfoliotje bracht is 2006 18,2 % op en ik weet ZEKER dat ik op de lange duur NIET zal verliezen.
Bij een EXPANDERENDE ecoc\nomie is proportionele geldgroei eerder een must dan een probleem … Enwel omdat daardoor verdere economische expansie mogelijk wordt gemaakt.
Structurele werkloosheid heeft zuiver te maken met een inhaerente mismatch tussen vraag en aanbod. Met wettelijke minimum loon heeft het absoluut nix te maken omdat defacto minimum loon dat loon is waar men in feite bereid is om voor te werken.
In de VS komt het overigens niet zo zelden voor dat men zegt "will work for food". Maar Albert zuigt maar wat op zijn duim …
[9] Hoezo is het feit dat ik rente ontvang een excuus voor de creatie van inflatie? Het feit dat ik netto geld verdien is toch ook geen excuus voor het feit dat ik een groot deel aan de belasting moet afstaan?
Betreft minimumloon: Ik zal niet snel iemand 5 euro per uur betalen voor werk dat 3 euro per uur waard is. Als alle ondernemers zo denken, zal de persoon die maar 3 euro per uur waard is, maar van de staat 5 euro per uur moet krijgen, werkloos zijn.
In nederland zul je nooit iemand horen zeggen: "will work for food", omdat hier zelfs bijstandspatienten auto kunnen rijden.
[10] Even een paar zaken op een rijtje:
1. Dat je bij hogere rente procentueel, en in feite, meer belasting op moet betalen heeft NIETS met het fixeren van de rentevoet te maken. Maw, men stelt de laatste NIET zo hoog mogelijk om meer aan belastingen te kunnen vangen … Of wel soms?
2. Precies, shitsjialisten hebben liever dat mensen werkloos zijn omdat die dan meer van hun afhankelijk zijn. Ergste is als zulke mensen uitkeringen beuren en bovendien ook dan toch nog (voor wat zij echt waard zijn) zwart gaan werken.
3. In nederland wordt de welstand steeds zo danig verdeeld dat men iedereeen onder bedwang houdt, zoals de mijoenen nota dat ook specificeert. Bij de eene grroep holt men de welvaart uit en bij de andere creert men SCHIJNWELVAAR zodat die ook "denken" recht te hebbeb om in autos rond te rijden …. Daarnaast is er de multikul, waarvan politieke instellingen als het Wiardi Gekman Gestigcht zeker weet en een hand in heeft dat het zodanig DE-STABILISEREND werkt dat men eindeloos aan de macht kan blijven. Dit is volgens mij een ten ZEERSTE berekende MPP-beleid … Waar dacht je anders dat de (door de belastingbetalers bekostigde) politieke "Denktanks" zich mee bezig houden …?
Overigens, daaronder hoort ook het opvoeren van een Wilders nep-oppositie spel … Ook als tie 50 zetels heeft betekend het nog nix.
"Structurele werkloosheid heeft zuiver te maken met een inhaerente mismatch tussen vraag en aanbod. Met wettelijke minimum loon heeft het absoluut nix te maken omdat defacto minimum loon dat loon is waar men in feite bereid is om voor te werken".
o, dus de overheid doet toch goed werk dan?
en ik maar denken dat het gratis geld krijgen – uitkering – er ook iets mee te maken heeft. tenminste in verzorgingsstaten.
en volgens mij maakt een minimumloon het aannemen van iemand ook veel te duur.
kortom, Albert heeft gewoon 100% gelijk met zijn bewering dat juist vraag en aanbod totaal verstoort zijn door de overheid.
[12] Een nadere toelichtinkje dan … Want waar wordt geschaafd vallen krullen, men noemt dat WASTAGE. Zo is er ook op arbeidsgebied "AFVAL", lieden die eenvoudig nooit aan de slag kunnen of komen. Ongacht hoe laaaag het minimumloon wordt gesteld en zelfs als het niet eens bestaat. En niet dat men ziek is of zo …
Regeringen, en vooral de linxen, plaatsen echter om politieke redenen de (minimum loon) drempel veel hooger … wat OGENSCHIJNLIJK meer WASTAGE veroorzaakt, maar waar dat gedeelte (van de werklozen) dat wel weet te werken dat toch stiekem doen. Ook in een laize fair samenleving gebeurt uiteindelijk PRECIES hetzelfde. De echte WASTAGE percentage blijft steeds ongeveer gelijk …
Wat linxe regeringen echter meer dan fout doen is om geld weg te pissen aan lieden die de facto echter nog lang niet "werkloos" zijn … en dus eenvoudig dubbel profiteren.
Ik denk dus eerder dat Albert zomaar tegen de bomen aan blaft … wel verbazend voor een HRM-mannetje om het niet eens opgemerkt te hebben.
"Zo is er ook op arbeidsgebied "AFVAL", lieden die eenvoudig nooit aan de slag kunnen of komen. Ongacht hoe laaaag het minimumloon wordt gesteld en zelfs als het niet eens bestaat. En niet dat men ziek is of zo …"
klopt, maar dat zou ook niet zo erg zijn ware het niet dat dat natuurlijke wastage slechts een fractie betreft van het tegenwoordige totaal. de situatie van nu is dat misschien wel 25% werkloos is als men de weggegoochelde werkloosheid zoals de honderdduizenden in de WAO geparkeerden, prepensioeners, WWers en de zogenaamd werkenden die in werkelijkheid door overheidsprojecten verzonnen en betaalde banen bezetten. En dat moet allemaal opgebracht worden door de werkelijk productieven, die (bruto) steeds duurder worden. Ergo, een totaal verstoorde situatie die steeds erger wordt door ongelimiteerd drukken van waardeloos papier.
[11] ad 1.: Nee, wat ik bedoelde was: De rente op mijn spaargeld is iets tussen mij en de bank. De inflatie van mijn spaargeld is iets tussen mij en de overheid. Het eerste is geen legitimatie voor het laatste.
[15] Je bank verdisconteerd de infatie en enwel omdat de echte rente zelde meer dan twee procent is van de echte waarde van je geld.
Het is dus dat jouw bank en de regering een connectie onderhouden waar jij weinig aan aan kan doen maar daardoor wl meer belasting moet ophoesten wat men ook "tax-creep" noemt.
[14] Klopt, in nederland is de ECHTE werkloosheid niet minder dan in het voormalige oostbloklanden en vooral de DDR en bedraagt rond de 20% En maar … "doorleren" in WAARDELOZE sjosjiale "vakken en wetenschappen". Zoals op de vinger van een hand geteld kan worden zijn nu bijna rond de tachtig procent overheids afhankelijk zodat hier nooit weer iets zal veranderen. Het fantaseren over liberatarisme is dan ook precies dat …
Nadeel van de goudstandaard is dat er een oveheid voor nodig is om alle private geldschepping te verbieden. Hoe je dus als vrijheidsminnende persoon voor de goudstandaard kunt pleiten?
Inflatie ontstaat namelijk ook door privaat initiatief. Voordat de staat de drukpersen aanzette om ‘geld te scheppen’ was dat zo en ook nu dragen banken en andere private organisaties bij aan het scheppen van geld. Alleen loopt het daar niet zo ontzettend uit de hand als bij overheden.
Sterker nog, de gelschepping door overheden neemt als % elk jaar af! Tegenwoordig scheppen ook de bibliotheek met kopieerpassen geld, de speciale pas waarmee je kunt betalen in snoepautomaten bij bepaalde bedrijfskantines, de ‘punten’ en ‘miles’ bij supermarkten en tankstations. En vooral ook miles luchtvaardmaatschappijen (De omvang van deze is groter dan het BNP van mening welvarend land!) worden ook steeds populairder. Allemaal vormen van geldschepping door private organisaties.
Maar sinds het onstaan van (vrijwel) onafhankelijke centrale banken is het probleem inflatie eigenlijk goed onder controle. Sterker nog, een lichte inflatie is volgens de nieuw monetaristen best wel deugdelijk. Dit omdat voor economisch herstel het reele prijspeil moet dalen. Helaas laten vakbonden dat niet toe. Een beetje inflatie echter zorgt via de achterdeur dat het toch gebeurd. Ook klinkt voor velen een looneis van 3,5% beter dan een looneis van 2%, ook al is die eerste bij een 1,5% hogere inflatie.
Wil je de goudstandaard moet je naar de Oostenrijkse school gaan. Een school die trouwens vaak ten onrechte op handen gedragen wordt door libertariers. Men beseft namelijk niet dat het opleggen van de goudstandaard (als middel om inflatie te beteugelen) enkel kan via staatsdwang. Iets wat de Oostenrijkse school zéf overigens niet ontkent, maar door libertariers of niet begrepen wordt of gemakshalve negeert.
Maar zelfs bij een grote cirsis is de schade relatief. Immers, geld is niet meer dan een intermedair middel tussen mijn dienst/product en dat van de ander. Zolang er vraag blijft naar mijn dienst/product en die van de ander zal de economie blijven draaien. Hoogstens komt er een nieuwe munt met wat minder nullen. Natuurlijk, als ik veel obligaties had baal ik. En mijn pensioen is verdampt, maar aan de andere kant mijn hypotheek betaal ik ineens af met het wisselgeld dat ik bij de bakker kreeg. Idem bij mijn autolening. En aandelen vertegenwoordigen een deel van een bedrijf, en zullen dus gewoon meestijgen (bijvoorbeeld oliemaatschappijen en zorgverzekeraars), of verdampen (hypotheekverstrekkers) en wellicht gelijk blijven bij weer anderen.
De een zijn dood, de ander zijn brood.
Uiteindelijk zijn al die landen waar zo’n staats-inflatie gebeurde ook vrijwel altijd binnen enkele jaren weer net zo welvarend als daarvoor. Uiteindelijk gaat het immers om de achterliggende waarde van een economie en vooral ook de economische potentie van hen die getroffen zijn. Voorbeeld: een berooide arts of architect, kan nog steeds weer een goed salaris herwinnen.
Inflatie is niets meer dan het uit de pas lopen van de werkelijke omvang en de geldhoeveelheid. Normaal loopt dat slechts een beetje uit de pas, maar zelfs bij grote correcties maakt dat op lange duur niet zo veel uit.
Overigens kunnen grote correcties ook optreden zonder toedoen van de staat’s drukpersen. Zie de Azie crisis.
Niet voor niets ageerden economen als Friendman vooral tegen geldschepping vanwege de effecten op de economische groei, niet niet zozeer vanwege de inflatie. Dat was immers enkel het resultaat.
[17]
"Nadeel van de goudstandaard is dat er een oveheid voor nodig is om alle private geldschepping te verbieden".
geldschepping?
dat kan alleen als men goud weet te ‘scheppen’. in een wereld waarin goud geld is tenminste. alles en iedereen en elk bedrijf die een ongedekte I.O.U. accepteerd (zoals bv bij een snoepautomaat) loopt het risico het geld voor de geleverde goederen nooit te zien omdat de afnemer het simpelweg niet heeft. als alleen bv goud door iedereen geaccepteerd wordt als betaalmiddel (of ruilmiddel) dan kán er buiten goud helemaal geen geld geschapen worden. niet door burgers en bedrijven, en ook niet door overheden.
[18]
wat wordt de layout van een reactie op de Vrijspreker toch elke keer weer vervelend vervormd zeg. dat mag wel wat beter.
[18] zoveeeeel goud kan er noooit zijn om alle goudbriefjes te dekken, dus is en blijft het een echte "goudstandaard" puuur fantasie … Waaarom daarover nog alsmaar over ouwehoeren?
En nu is geld ondertussen ook nog veel meer waard als goud ook nog …
[20]
AC,
jij wil toch niet beweren dat jij de taartfilosofie aanhangt hè?
[21] washthat?
[20]
AC
ik blijf beweren dat niets – waardeloos papier in dit geval – nooit iets waard zal worden. het is wat mensen er voor waarde aan geven, meer niet.
als de massa zou beseffen dat al wat hun geld waard is alleen maar in hun hoofd zit, is het op slag niks meer waard, want het is niet tastbaar.
naar mijn mening is de hele wereld economie gefundeerd op geloof, een sprookje wat iedereen is wijsgemaakt, niet op iets tastbaars.
goud gaat al wat langer mee dan waardeloos papier en zal dat waardeloos papier ook zeker overleven. echter, voorlopig geeft dit era jou wel gelijk want staten gruwen nu eenmaal van vrije mensen die onafhankelijk van de staat zijn en zullen er alles aan doen om iets tastbaars als goud als geld tegen te houden.
bovendien, als goud dan zóó zeldzaam zou zijn is dat alleen maar het bewijs dat er zwaar mee gemanipuleerd wordt, want normaal gesproken is alles wat zeldzaam is, is veel waard.
maar zoals gezegd, voorlopig geeft de realiteit jou echter wel gelijk. voorlopig.
[22]
nou, je weet wel.
de taartfilosofielui denken dat de wereld – en z’n welvaart – er is om verdeeld te worden, en dat natuurlijk ‘rechtvaardig’, en dat er ook niet meer is dan die taart.
ik denk dat de mens een steeds grotere taart kan bakken. dat denk ik niet alleen, dat is ook wel gebleken sinds we niet meer rondtrekken en in grotten schuilen. en nieuw goud of iets anders tastbaars zal net als andere grondstoffen steeds gevonden blijven worden omdat de mens nu eenmaal inventief is.
Goed artikel, kan inderdaad niet vaak genoeg duidelijk uitgelegd worden. Het enige waar ik mee zit is dat volgens de schrijver deflatie onverbiddelijk de kredietinflatie volgt. Ik zit dan toch een beetje met Bernanke die heeft gezegd dat hij geld desnoods uit helicopters laat strooien om deflatie tegen te gaan. Je zou toch zeggen dat dat redelijk effectief moet zijn. De hoeveelheid die je kan strooien is ongelimiteerd. Hyperinflatie heeft in de praktijk ook plaatsgevonden, dus dat is strijdig met onverbiddelijke deflatie. Ik denk dat de politiek druk ook aan de inflatiekant zit, er zijn immers weinig spaarders en veel schuldenaren.
[23]
VLAD: … ik blijf beweren dat niets – waardeloos papier in dit geval – nooit iets waard zal worden. het is wat mensen er voor waarde aan geven, meer niet.
ACP: Weet je dan niet dat geld couponnetjes die op zich geen enkele waarde vertegenwoordigen, maar net zo goed zijn als recuu-tjes bij de garderobe waar je een VOD voor terug kan krijgen, of een parachtige warme luze met zwaar zijde gevoerde Cashmir jas. Nou dan? Maja tegenwoordig draagt men geen een een overjas omdat zij anders die witte olifant … de auto, nauwelijks kunnen bekostigen …
VLAD: … als de massa zou beseffen dat al wat hun geld waard is alleen maar in hun hoofd zit, is het op slag niks meer waard, want het is niet tastbaar.
ACP: … En jij gelooft in dat nevelige libertarisch gedoe?
VLAD: … naar mijn mening is de hele wereld economie gefundeerd op geloof, een sprookje wat iedereen is wijsgemaakt, niet op iets tastbaars.
ACP: … DIE mening ben je vrij om op na te houden, evenals het Libertarisme … maar ga niet janken als je aan het eind van de dag met nix komt te zitten … of als anderen meeeer hebben.
VLAD: …goud gaat al wat langer mee dan waardeloos papier en zal dat waardeloos papier ook zeker overleven. echter, voorlopig geeft dit era jou wel gelijk.
ACP: … Jij schijnt niet eens te begrijpen dat het gaat om iets heel anders. Heb jij dan helemaal een enkele diploma, certificaat, getuischrift of een bul dat jou ergens toe bevoegt en je een bestaan verzekert misschien? Wat is dat dan? Niet het resultaat van jaren hard werk soms? Maar inderdaad vroeger bezaten maar zeer weinigen diplomas en getuigschriften, hoewel zij dan meestal bij die en die in de leer zijn geweest, en nu is DAT … op zich ook nietszeggend, omdat het tegenwoordig zeer eenvoudig electronisch via de web is te checken.
VLAD: … want staten gruwen nu eenmaal van vrije mensen die onafhankelijk van de staat zijn en zullen er alles aan doen om iets tastbaars als goud als geld tegen te houden.
ACP: WELNEE … mensen die ECHT wat in hun mars hebben en wat waard zijn hoeven niet eens op het libertarisme te wachten. Zij zijn nu al individueel soevereign en kunnen voor een goed deel zelf beslissen wat zij doen of laten willen. Ik denk dat jouw notie dus nog al primitief en onwetend is.
VLAD: … bovendien, als goud dan zóó zeldzaam zou zijn is dat alleen maar het bewijs dat er zwaar mee gemanipuleerd wordt, want normaal gesproken is alles wat zeldzaam is, is veel waard.
ACP: Dat valt best mee, want als men echt naar goud zou zoeken, dan was daar gegarandeerd al gauw veeeels te veel van. Dat goud weinig in "waarde" stijgt wordt ook bewezen door het feit dat geld op het ZELFDE momemt 50 jaar geleden belegd … als goud aangekocht, inmiddels MEER dan viermaal is geapprecieerd dan wat dat goud nu waard is. en DAT is een feit …
Vlad: …maar zoals gezegd, voorlopig geeft de realiteit jou echter wel gelijk. voorlopig.
ACP: … Het is echt jammer dat jij je tijd aan NONSENS verspil, want tijd is een eenmalig iets en komt NIET weer.
[24] Waar ben je over aan het dazen? Zat er weed in je blinde vink of zooo?
[17] een goudstandaard hoef je niet op te leggen. Goud of zilver is iets waar zowel spaarders als leners beiden voldoende vertrouwen in hebben als geld. Je kunt anderen gewoon toestaan papiergeld te fabriceren, maar gezien de slechte track record van papiergeld, zal dit altijd verdwijnen door vrije keuze. Het libertarische is dus niet goud verplichten, maar het monopolie van de staat opheffen. Kleigeld, baksteengeld en papiergeld zullen vanzelf verdwijnen, alleen goud en zilver geven de uitleners het vertrouwen dat de markt er niet door overspoeld wordt.
[25] Naagh, het artikel overtuigd niets en niemand … behalve de schrijver die denkt te hebben aangetoond dat tie enig idee heeft van wat tie zegt. En hij heeft geen eens nobellaureaat Robert Mundell aangehaald … de man die notabene de pleuro heeft uitgevonden …
Just as phoney as a three dollar bill … I’d say.
[28] Ach yaaaa … samen terug naar het paradijs … Of niet soms? Pardon my French … maar ik vind het zwaar achterlijk geloel …
Het is dan ook werkelijk en serieus te hopen dat het libertarisme wat meer intelligentere aanhangers heeft …
Of zijn wij hier tussen politieke Jehova getuigen beland ?
Comments are closed.