Vandaag wordt er in Portugal gestemd over het legaliseren van abortus.
Tot nu toe mag het daar van de overheid alleen in bijzondere gevallen, zoals verkrachting, ernstige gezondheidsrisico’s voor de vrucht of de moeder, en dergelijke.
Terwijl alle libertariërs het er over eens zijn dat het initiëren van geweld niet mag, is er over het randgeval abortus geen volledige overeenstemming.
De ene groep, de “pro-life” en beschouwt het als moord. De andere groep, de “pro-choice” stelt dat de moeder de baas is over haar eigen lichaam en dat zij dus mag beslissen wat er mee gebeurt.
Een belangrijk facet dat een rol speelt, is de vraag wanneer is abortus agressie tegen een mens.
Allerlei grenzen worden beschouwd. De enige echt duidelijke en absolute daarbij is die van de christenen, die zeggen dat het “menselijk” leven begint bij de bevruchting. Een “morning after” pil is dan dus ook moord.
Andere grenzen zijn vaag of arbitrair en een abortus op één minuut voor de normale geboorte, lijkt wel heel erg op moord.
Zelden zie je in de discussies dat er gepraat wordt over de verantwoordelijkheid van de potentiële vader en moeder. In 90 % van de gevallen kun je stellen dat die verantwoordelijk zijn voor hun daden en dus ook verantwoordelijk voor de consequenties.
In ieder geval is het niet een zaak waar de overheid iets mee te maken heeft. (Behalve als het inderdaad agressie tegen, of moord van een mens is).
Het is dan een zaak van de persoon die de abortus wil hebben, en de dokter die de operatie wil uitvoeren. Niet van de staat.
Wij zijn weer benieuwd wat er nu in onze provincie Portugal gaat gebeuren.
Over abortus vindt u veel beschouwingen op de Vrijspreker als u in de zoekmachine (rechts boven) het woord abortus invoert.)%>
Ik ben tegen abortus, maar voor depenalisering.
Pro-life en de christenen hebben een nogal absurd standpunt, namelijk dat een stel cellen (vanaf de conceptie) al een mens is. Dit heel consequent naleven zal hele rare gevolgen hebben:
– Kinderbijslag vanaf de conceptie
– Miskramen moeten als overlijden moeten gemeld, een arts moet beslissen of het een natuurlijke dood is, afhankelijk van de overtuiging: begrqfenis regelen (voor een handjevol cellen zal dit niet veel ruimte vergen)
-Jezus himself had prima geaborteerd mogen worden; er was tenslotte geen sprake van conceptie!
-Sofi nummer vanaf de conceptie
Breek me de bek niet open, altijd word de geboorte beschouwd als dé start. Ik zie niet in waarom we daar dan ineens vanaf moeten wijken.
Zoals Lombas.
Tevens vind ik dat er iets te zeggen valt voor de "vage" standpunten. Het lijkt me redelijk om van een menselijk wezen te spreken van zodra de hersenen enige significante activiteit vertonen. Daarvoor heb je met zekerheid géén persoon. Mij lijkt de eerste 2 maanden zwangerschap geen probleem voor abortus. Daarna een vage periode, maar vanaf 4 of 5 maand is er toch echt geen twijfel mogelijk: dit is een mensje.
Als je abortus gedurende de eerste 2 maand niet als agressie tegen een persoon beschouwt, lijkt mij het gros van deze problematiek al oplosbaar.
Als puntje bij paaltje komt, zijn veel libertariërs best te vergelijken met de overwonnen gevangenen die in een
Romeinse tromftocht werden meegesleept
waarbij in concreet geval de feminazi’s de rol van triomfator vervullen.
De Nederlandse (Portugese) abortuswet is een grove schending van het eigendomsrecht van de vader…als zodusdanig door de "cultural left" bedoeld.
Behoudens dat men te onozel is om z’n linkerhand van z’n rechterhand te onderscheiden en totaal in de zak zit van de "cultural left" is het een uitgemaakte zaak dat we hier te makebn hebben met het medische equivalent van
rooie collectivisatie van produktiemiddelen.
Groetz,
Cincinnatus
Bud, hoe je het ook beschouwd, trek een grens en je krijgt een grensdiscussie. Je noemt het zelf al "beschouwing", dus interpretatie.
Wat mij opvalt is dat Hub impliciet voor de bescherming van het individu moeder, of ouders kiest in het artikel, in plaats van het individu kind.
Hoezeer je kunt zeggen dat je niet van overheidsbemoeienis houdt, dat neemt niet weg dat abortus een reeële discussie is die over normen en waarden gaat. Als je het principe van "geen aggressie tegen het individu" wilt handhaven, zul je een standaard moeten kiezen.
[2]
Mee eens, hieraan wil ik nog toevoegen; is het moment van bevruchting al leven en het afbreken hiervan moord, is een vrijpartij met normale voorbehoedsmiddelen dan ook al geen moord?
De vrouw volgde haar instincten en is dus eigenlijk toe om een zwangerschap accepteren.
Hoever wil je gaan???
De blik naar een man.
Het feit dat ze vrouw is.
Oudere priesters lopen nog steeds rond met de gedachte, ga heen en vermenigvuldig u.
Dus als broedmachine.
Wordt er op een gegeven moment dan niet gesteld dat iedere vrouw met minder dan 1 kind eigenlijk een moordenaar is omdat ze geen kinderen op de wereld zet.
(ik zet alleen de denktrant in dezelfde lijn voort)
[2] Religienuts maken zich verschrikkelijk druk over het hiernamaalse "leven" en weten daar alles over te fantaseren. Van wederopstanding tot het laatste "oordeel" toe, terwijl zij van het HIERVOORMAALS geen ene kloot afweten nog zich over opwinden.
Het "leven" zou bij "conceptie" tot stand komen … terwijl de mens een 20 jaren nodig heeft om bij zijn verstand te geraken, en daarna weer onmiddelijk begint af te takelen. Terwijl vele dat allemaal niet eens doormaken omdat zij daartoe door hun DNA beperkt zijn en nix als een koet-leven meemaken. Dat alles ook nog afgezien van het FEIT dat iedereen totaal VERSCHILLEND is. Dus hoezoooo allemaal strax samen zalig in de "hemel"?
Uiterst kwaadaardige en achterlijke COLLECTIVISME dus om alles en iedereen over een kam te scheren en het fenomeen "leven" terug te dringen tot de zwaar BEPERKTE denkvermogen van super-collectivisten als Chris en Mo.
Volgens mij zijn (als elders in de plantaardige en dierlijke natuur) ook al dan niet toevallig bevruchte menselijke eitjes precies DAT. Zij zijn er om uit te broeden, te koesteren en lief te hebben of om er VAN AF te zien … Waarom verbeeld men zich het recht te bezitten in het algemeen te beslissen wat goed of kwaad is daar waar het NIET ens om de eigen keuze gaat?
Ik vind de discussie rond wanneer het nu een mens is absurd en eerlijk gezegd een beetje weerzinwekkend.
Waar gaat het om? Het gaat om het verwijderen van een "indringer". Dat mag, perfect zo. Maar in verhouding tot de uitgeoefende "agressie". Een baby oefent geen agressie uit, dus de kracht die het verwijdert moet als resultaat een levenskans hebben.
Je smijt ook niemand uit je vliegende privé-jet, je wacht tot je geland bent of op zijn minst tot op een hoogte waarbij de persoon volle overlevingskansen heeft.
Overlevingskansen voor een verwijderde baby liggen nu op ongeveer 7 maanden, het preciese heb ik geen benul van, confer Walter Block (die dat evictionisme noemt en wel voor abortus is): "de wetenschappelijke mogelijkheden bieden het nog niet, later misschien wel".
Maar om me nu bezig te houden met het vervolgen van al die dingen, zeg, de minimis non curat praetor.
[8] "Het gaat om het verwijderen van een "indringer"."
Is dat wel zo? Is het een "indringer"?
Ik heb meer het idee dat het een "uitgenodigde gast" is.
[9] Mij eender, in dat geval is het nog moeilijker, men zou dan letterlijk van een impliciet contract dat in het voordeel van de baby spreekt, kunnen spreken.
Ik blijf het zeggen, ik ben er tegen gekant; wat anderen doen, ik kon er echt niet minder om geven. Het is een ethisch vraagstuk, geen penaliserend.
[4] Ik ben meteen bekeerd. De schellen vallen van mijn ogen. Dank Cin!
[8] Mooi verwoord Lombas, je bent je Elfennaam waardig 🙂
Voor mij prevaleert het belang van het (potentiele) kind. Dat van de ouders is daar totaal ondergeschikt aan. Die hadden nl. wel een keus toen ze begonnen te neuken. Het kind niet.
Daarom ben ik groot voorstander van abortus.
Immers, wanneer een kind in dit aards tranendal terecht komt, zullen een hoop "uitdagingen" zijn pad kruisen. Soms hele nare. En vooral de eerste jaren is een kind vaak totaal niet opgewassen om deze aan te kunnen, maar gelukkig heeft het liefhebbende ouders die het produkt van hun liefde uiteraard graag steunen (al was het maar louter psycholgisch met een luisterend oor en wat goede raad).
Ouders zijn in principe de enige mensen waar een kind te allen tijde kan op terugvallen. Op wier steun het onvoorwaardelijk kan rekenen.
Behalve … als hij van meet af aan niet door hen gewenst was maar hen door een overheid die abortus verbood, opgedrongen werd.
Ik moet er niet aan denken als (aanvankelijk) hulpeloos kind op te groeien in een "gezin" (die naam onwaardig) waar men me liever kwijt dan rijk is en hoogstens wat voedsel voor me koopt en me wat oude lompen toestopt maar zich verder totaal van me zou hebben afgewend en me emotioneel zou hebben verwaarloosd.
Neen, dit wil ik een kind -dat per slot van rekening ueberhaupt niet gevraagd heeft om geboren te worden- niet aandoen.
Daarom lijkt het me beter dat als het niet gewenst is, het dan ook maar niet geboren wordt. Er blijft hem dan een hoop (emotionele) ellende bespaard.
De timing van de abortus doet aan de essentie van bovenstaande gedachte niets af, dus wat mij betreft is zelfs een "postnatale" abortus een optie.
Er is veel te zeggen voor Hub’s standpunt. Het kind is een direct gevolg van het bewuste handelen van de ouders (ook als het condoom scheurt en de pil niet werkt, want je weet dat je dat risico loopt). Het kind heeft daar zelf geen enkele stem in gehad of kunnen hebben.
De ouders zijn dus volledig verantwoordelijk voor wat er met het kind gebeurt. Ook na de geboorte, net zolang tot het kind zelfstandig in leven kan blijven. Dit kan voor sommige gehandicapte kinderen betekenen dat de ouders levenslang voor hen moeten zorgen, of moeten laten zorgen.
De abortus-discussie is interessant voor libertariërs omdat ze de libertarische theorie kan preciseren. Een libertarisch antwoord op het abortusvraagstuk raakt immers niet alleen de bescherming van ongeboren (menselijk) leven. Het raakt ook aan de bescherming van wilsonbekwamen, aan het verlenen van rechten aan dieren (i.e. niet-menselijk leven), en aan het al dan niet toestaan van interventies (dwz mensen tegen zichzelf beschermen, o.a. bij slavernij of bij het opvoeden van kinderen).
Aangezien geen mens het leven van iemand anders kan bezitten (althans niet zonder diens uitdrukkelijke en vrijwillige toestemming) is ook het leven van het kind geen bezit van de ouders. Dat een bevruchte eicel leeft is duidelijk, en dat het geen cel van de moeder en geen van de vader is, blijkt uit het unieke DNA van deze cel. Het gaat hier dus zeer beslist om ANDER (individueel) leven.
Is het echter ook “menselijk” leven, en zo nee, wanneer kunnen we dan wel spreken van “menselijk” leven ? Libertariërs maken immers een duidelijk onderscheid tussen menselijk leven en al het andere leven op aarde. Zij stellen dat dit onderscheid noodzakelijk is, omdat je alleen mensen kan aanspreken op hun moraal (niet moorden, niet stelen). Toch zijn er genoeg mensen die je niet kan aanspreken op hun moraal, denk aan zwakzinnigen of demente bejaarden, maar ook aan een foetus of een pasgeboren baby. Libertariërs keuren het vermoorden van demente bejaarden en pasgeboren babies echter net zo sterk af als de moord op andere mensen.
Dit heeft echter verstrekkende gevolgen. Libertariër David Graham zegt hier het volgende over: “Why is it immoral to use a victim of Alzheimer’s for target practice? It is because he is “a member of a species whose normal members can think conceptually and can be held responsible for their actions”? Surely not. It’s because he can suffer, he has an interest in not suffering, and to treat him this way against his will goes against the nonaggression principle.”
Zodra we het dus over “leven” hebben en ons recht om dat leven te beëindigen, gaat het er feitelijk om of dat “leven” in staat is te lijden. Hogere diersoorten zijn daar allemaal toe in staat. Een verder ontwikkelde menselijke foetus uiteraard ook. Libertariërs zouden dus ook dat leven moeten respecteren.
Of een bevruchte eicel, en ook planten of eencellige dieren kunnen lijden is onduidelijk. Maar zelfs een individuele bacterie vertoont een specifiek gedrag. Probeer je de bacterie daarvan af te houden dan zal deze daar tegenin gaan. Hetzelfde geldt voor de menselijke eicel. Strikt genomen kunnen we tegen een dergelijke ‘wil’ van individueel leven niet ingaan. Simpelweg omdat we dat voor onszelf ook niet zouden willen.
In de libertarische praktijk zal er echter niemand zijn die zo’n bevruchte eicel of zelfs maar een pasgeboren kind of een zwakzinnige volwassene beschermt, anders dan uit compassie.
– Libertarians For Life
http://www.l4l.org/
– A Guide To Individualist Abortion Resources
http://heim.ifi.uio.no/~tho…
– A Libertarian Replies To Tibor Machan’s “Why Animal Rights Don’t Exist”
http://www.strike-the-root….
– Taking Children Seriously
http://en.wikipedia.org/wik…
[14] "Zodra we het dus over “leven” hebben en ons recht om dat leven te beëindigen, gaat het er feitelijk om of dat “leven” in staat is te lijden. Hogere diersoorten zijn daar allemaal toe in staat. Een verder ontwikkelde menselijke foetus uiteraard ook."
Mee eens. Het lijden is ook mijn criterium om bv. dieren negatieve rechten toe te kennen. Zij mogen niet mishandeld worden. (Maar uiteraard geen positieve. Een dier stemrecht geven zou absurd zijn). Ook gehandicapten, alzheimer patienten en foetussen mag men dus niet doen lijden.
"Libertariërs zouden dus ook dat leven moeten respecteren."
Nou, neen. Dat is wat kort door de bocht. Hiermee wordt doden op 1 lijn gesteld met mishandelen. Maar als je pijnloos kan doden, heeft de omgebrachte niet geleden. Dat geldt zowel voor euthanasie op reeds geborenen (ouderen, gehandicapten) als voor foetussen.
[4] "eigendomsrecht van de vader"?
"rooie collectivisatie van produktiemiddelen"???
Sorry, maar waar heb je het over?
Ik ben voor het mogelijk zijn van abortus, om de volgende redenen:
Ten eerste is een embryo, een meercellig organisme zonder functionerend zenuwstelsel, niet veel meer dan een plant. Indien we bezwaar hebben dat zoiets "gedood" wordt, moet je logischerwijs ook bezwaar hebben tegen het "doden" van planten. Ten tweede is een foetus tot zeer laat in de zwangerschap niet veel meer dan een dier, of een mens in een coma, die slechts instinct- en reflexmatig kan voelen en reageren. De meeste abortussen, in de VS zo’n 98%, vind plaats voor de 21 weken, en maar liefst 87% voor de 12 weken.
Even wat verdere informatie gebruikend van wikipedia:
http://en.wikipedia.org/wik…
http://en.wikipedia.org/wik…
Hier staat dat pas in week 27 tot 31 de thalamus wordt gevormd of voltooid, welke noodzakelijk wordt beschouwd om iets als (menselijk) bewustzijn te kunnen genereren. Natuurlijk kun je ook bezwaar maken tegen het doden van dieren, maar daar hoor je de meeste fervente tegenstanders van abortus niet over. Bovendien zijn de meeste mensen het er wel over eens dat een parasiet ook verwijderd mag worden, ongeacht of deze wel of geen kwaad doet en hierbij het loodje legt. Een ander punt zou het al dan niet mogen doden van comapatiënten zijn, maar ook dat komt wel voor (zoals het geval Terri Schiavo), en daar gaat het om reeds geboren mensen, die pas later hun bewustzijn verliezen. Dat wordt dan ook aan de dichstbijzijnde familie overgelaten, en niet aan de hele wereld.
Bovendien, zelfs al zou je een foetus als mens beschouwen (een embryo of klomp cellen als mens beschouwen is zo absurd dat ik dat niet eens een verdere argumentatie waardig vind), dan nog is het een ongewenste parasiet in een vrouwenlichaam. Niet zomaar een onschuldige "gast", want een vrouw wordt door elke zwangerschap fysiek en lichamelijk wel degelijk beperkt, loopt niet onaanzienlijke medische risico’s en blijft na geboorte ook niet onaangetast. En ook een gast dient te vertrekken indien hij\zij niet langer welkom is.
Wat mij de meest redelijke grens lijkt, uitgezonderd medische noodgevallen, is een levende geboorte. Als een kind wordt verwijderd, en het is levensvatbaar met louter de normale zorg die ieder kind vereist, dus niet uitzonderlijke medische ingrepen, dan is het een levende geboorte en dient als geboren mens beschouwd te worden. Dit is altijd al zo geweest in de tijd dat te vroeg geboren, of ernstig gehandicapte kinderen niet medisch konden worden gered. Ironisch dat men vroeger miskramen, fatale mismaaktheid of vroeggeboorten als de wil van God zag, maar tegenwoordig hysterisch doet wanneer niet elke klomp cellen wordt "gered". Toevalligerwijs is dit levensvatbare stadium ook ongeveer dezelfde tijd dat in de foetus de thalamus wordt gevormd, en er iets van (menselijk) bewustzijn tot stand kan komen.
[4]
Cincinnatus,
Een vrouw beschouwen als incubator doet haar menselijkheid minstens evenveel geweld aan als het beschouwen van een foetus als een ding. Bovendien is het de vrouw die altijd de consequenties van een "vergissing" moet dragen, niet de man. Als we mannen net zoveel gerechtigd zien tot de foetus als een vrouw, terwijl deze zich in haar lichaam bevindt, haar dwingt tot extra voeding en voorzichtigheid, risico’s oplevert en verlies aan functioneren zoals capaciteit tot werken, dan moet de man ook gedwongen kunnen worden om na zowel voor als na de geboorte bij te dragen aan het kind, en aan de vrouw gedurende de zwangerschap. Het kan niet zo zijn dat aan de ene kant een vrouw gedwongen mag worden haar gezondheid te riskeren en levenslange zorg te moeten verlenen aan een kind omwille van de vermeende gelijke rechten van de man op het kind, maar aan de andere de man iedere verantwoordelijkheid kan ontduiken door het kind niet te erkennen.
Vroeger was daar een vrij simpele oplossing voor. De vrouw was gewoonweg de enige zekere ouder, en de man alleen als deze het erkende. Met de logische gevolgtrekking dat een vrouw ook zelf over het kind in haar buik kan beschikken. De man heeft het voordeel van zijn opvoedingsverantwoordelijkheid weg te kunnen lopen, en de vrouw het voordeel dat zij de grootste rechten heeft op het kind totdat ze een man trouwt of het laat erkennen. Lijkt me ergens ook wel zo natuurlijk. Vrouwen en mannen zijn nu eenmaal niet gelijk qua natuur. Wat jij poneert is pas gelijkheidsdenken: ervan uitgaan dat man en vrouw gelijke rechten op een kind hebben terwijl de natuur overduidelijk anders aangeeft. Of wou je dat bij iedere abortus eerst het DNA onderzocht moet worden en de man gevonden, zodat die eventueel alsnog kan eisen dat de vrouw het kind op de wereld zet?
Bovendien, als een vrouw wordt gedwongen om een kind te krijgen ten behoeve van de man, waar laat dat dan haar 50% recht om niet de moeder te willen zijn? Ook al staat ze het kind aan de vader af, het feit blijft wel dat er dan een kind rondloopt dat ze niet wil. En omgekeerd zou de man ook kunnen eisen dat ze een abortus ondergaat, omdat hij geen kind wil hebben rondlopen.
Het makkelijkst is natuurlijk voorkomen dat je zwanger wordt, maar als de fout reeds gemaakt is, lijkt het me vreemd om een vrouw te dwingen die fout nog verder te verergeren door ongewenst een kind te krijgen omdat de man het zo graag wil. Ik zal er verder niet echt wakker van liggen als de man en vrouw theoretisch gelijke rechten krijgen op ongeboren vruchten, maar de angel in dat voorstel is dat de man dan ook gelijke plichten krijgt. En of het ethisch is een vrouw risico’s te laten ondergaan die de man niet loopt, puur vanwege zijn kinderwens, lijkt me ook de vraag. Afgezien nog van het feest voor advocaten, religieuze fanaten en genetici om iedere vrouw achterna te gaan zitten en kijken of ze haar man’s kind "wederrechtelijk onteigend".
[18] Owl,
Als ik jou toestemming geef een container te parkeren in mijn schuur, mag ik dat dan éénzijdig wegkieperen als het incoveniant wordt ?
n ieder geval : uit jouw verhaal concludeer ik dat als de vader dus niks in te brengen heeft wanneer de vrouw een abortus wil plegen, hij ook niet hoeft mee te betalen voor opvoeding etc.
Ga jij het de feminazi’s vertellen ?
Groetz,
Cincinnatus.
[19] Dus als ik een appelpitje langs de kant van de weg tuf dan is de boom die eruit groeit van mij?
Ik denk dat het begrip eigendom in deze context niet toepasbaar is. Ik begrijp dat jij de door jou afgescheiden stoffen ziet als eigendom, maar hoe lang kun je daar in praktijk aan vast blijven houden? Het spul is redelijk waardeloos, gezien de verspilling die ervan plaatsvindt.
Het wordt een ander verhaal wanneer vader en moeder in goed overleg besluiten een kindje te nemen. Maar ik denk dat hier in geval van gewenste abortus veelal geen sprake van is.
[20] Jozef,
Nja….als het gaat om economische zaken zijn de meeste libertariërs redelijk bij maar als het gaat om culturele zaken
is het huilen met de pet op en waant men zich bij een extreem-linxe wacko-cult.
In ieder geval :
Zoals tienduizenden, vaders je kunnen bevestigen gaat je pit-verhaal niet op wanneer de deurwaarder
de hun door de "onafhankelijke rechter" opgelegde "alimentatie" komt innen.
Het is in feite heel simpel : of de vrouw is de eigenaar van de vrucht en dan beslist zij en zij alleen
en dat blijft zo tot het kind volwassen is maar dan hoeft de vader niet te betalen
Of de de vrucht is gemeenschappelijk eigendom en dan dient de vader mee te beslissen (en mee te betalen).
(Een derde mogelijkheid is uiteraard dat de vrucht eigendom van God is zoals de religieuzen leren).
Hetgeen de feminazi’s willen (en hebben verkregen) is het beste van twee werelden : de vrouw beslist en de man moet dokken.
Groetz,
Cincinnatus.
[21] Cincinnatus,
Jij snijdt een heel andere problematiek aan: die van de rechtenloze positie van vaders in NL. In dat licht bezien is het inderdaad logisch om hier ook een plichtloze positie van te maken.
Maar in de abortusdiscussie op zich vind ik dat het economische jargon te kort doet aan de problematiek: ik vind het zien van een kind als danwel contractant danwel eigendom ietwat kort door de bocht. Ayn Rand kan op haar hoofd gaan staan, maar een familieband is niet rationeel en objectief.
Verder vind ik dat keuze voor abortus iets is tussen de would-be ouders. Daar zijn geen patronen voor te bedenken en daar dient een staat of een ander zich dus niet mee te bemoeien.
[20] We zijn gewend geworden aan de "luxe" waarbij we het bevruchten van een vrouw beschouwen als het achteloos "wegtuffen van een appelpitje langs de weg." Nounou, van libertariërs mag je meer verantwoordelijkheid bij het uitoefenen van hun vrijheid verwachten.
[22] Jozef,
Nee hoor, het hangt allemaal samen..
Je schrijft : "de keuze voor abortus is iets tussen de would-be ouders".
En als die het niet eens zijn ? Of bedoel je "abortus is iets tussen de man en vrouw " is zoals belastingen
iets is tussen mij en de belastingsdienst is ?
"En daar dient de staat of een ander zich niet te moeien"
Behoudens dat de moeder zichzelf aborteert, bemoeit een "ander" er zich so wie so mee.
En de Staat ? Als er een staat is, moet die zich er zeker mee moeien : abortus zoals gepraktioniseerd
door de abortusmaffia en de feminazi’s is een schending van het eigendomsrecht der man : net zo min
als een vrouw een gemeenschappelijk ge-owned huis in brand mag steken, behoort ze een gemeenschappelijk
gecreëerde embryo eenzijdig te kunnen afdrijven.
Dat het gros der mannen zich door de feminazi’s de boterham van ’t bord laat vreten en dat nog normaal vinden ook , geeft triest aan hoe dominant
het "cultural marxism" heden ten dage is 🙁
Groetz,
Cincinnatus.
"The philosphy of liberty is based on the principle of self-ownership. You own your life. To deny this is to imply that another person has a higher claim on your life than you do. No other person or group of persons owns your life. Nor do you own the life of others."
Op zich een uitstekend argument tegen abortussen vanaf de tiende week van de zwangerschap, wanneer -volgens de wetenschap althans- het kind menselijke eigenschappen begint te ontwikkelen zoals gevoel en denkvermogen, en er dus sprake is van een mens. Weliswaar is dan niet het ‘positieve recht’ van toepassing (het recht van de soeverein, dus de staat), maar wel het natuurrecht, dat stelt dat niemand een hoger recht heeft op jouw leven, lichaam en eigendom dan jij zelf (overigens ook in deze volgorde, want een schending van menselijk leven is bijvoorbeeld ernstiger dan een schending van menselijk eigendom). In ieder is de grondslag van het libertarisme een goed argument om de staatssubsidiering van abortussen af te schaffen, want het is mijns inziens volkomen gestoord dat mensen in dit land door de overheid gedwongen worden om mee te betalen voor andermans abortus.
[25] "The philosphy of liberty is based on the principle of self-ownership."
En een ongeboren vrucht bezit zijn of haar leven niet omdat het van alle kanten afhankelijk is van de boom, de moeder. De relatie moeder-ongeboren vrucht is die van drager-parasiet. De ongeboren vrucht kan zijn of haar leven dus niet claimen, de enige die dat recht dan toekomt is de moeder. En daarom is abortus hier niet tegen het gedachtegoed van het libertarisme in.
[24] Cincinnatus,
Met "tussen de would-be ouders" bedoel ik dat het een gezamenlijk probleem is van twee individuen, dat zij gezamenlijk moeten zien op te lossen.
Met bemoeienis bedoel ik moreel oordelen en hiernaar handelen, niet een medische ingreep.
Ik vind het nog steeds apart dat je een foetus/kind strict als eigendom beschouwt. Wanneer houdt dit eigendom volgens jou op te bestaan en wordt een kind een zelfstandig individu?
Abortus lijkt mij niet zozeer een inbreuk op het eigendomsrecht van de vader als wel op het leven van het kind als individu. De vraag is wanneer een klomp cellen overgaat in een individu. Deze grens is zeer subjectief, en dat is dan ook waar de algemene discussie zich voornamelijk op toespitst, volgens mij tevergeefs.
Als je een foetus als gezamenlijk eigendom ziet, zou je dan ook financieel vergoed kunnen worden wanneer je vrouw eenzijdig besluit te aborteren? Wat is de prijs van een leven? Het lijkt me dat dat toch zeer moeilijkte vergelijken is met een container of een huis.
Ook vind dat een relativerende kijk op deze zaak niet zomaar kan worden afgedaan als cultureel marxisme.
Een weerloos mensje in wording het hoofdje afrukken om dat vervolgens fijn te knijpen en de restanten van het lichaampje in stukjes en brokjes naar buiten peuteren… daar moet men uiteraard niet moeilijk over doen.
Het is immers een belangrijke uiting van de voortgang der menselijke beschaving? Geneesheren voeren die actie uit (men moet er wel geestelijk tegen bestand zijn, zo waarschuwt het abortushandboek, oftewel, men dient zich te verharden) in keurig ontsmette zaaltjes, uit het zicht van iedereen.
Klinisch, zonder gevoelens van mededogen, ziedaar de triomfen van de vooruitgang onder koning ratio, op welk alle verdeelde rationalisten zich zo gaarne beroepen.
[28] INDERDAAD, zelfs dood weefsel versnipperen is nog lang niet zo "zondig" als de menselijke psyches van (min of meer) bewust levende en levendige volwassenen met religie terroriseren en intimideren is immers nog veul erger … En daar bestaan ook nog hele hordes van "geestelijken" van …
[29]
ACP, ik probeer al niet eens meer u te begrijpen. Want het stadium van ACP begrijpen is mij een allesbehalve aantrekkelijk vooruitzicht. Zoveel rancune, dat lokt niet.
Comments are closed.