Vluchten kan niet meer

Dit was de titel van een héél mooi liedje van Annie M.G. Schmidt uit vervlogen tijden waarin de naderende Apocalyps werd bezongen, die ons in het eerste rapport aan de Club van Rome in het vooruitzicht werd gesteld.
Sindsdien is het spectaculair beter gegaan met de wereld. Zo zijn bijvoorbeeld welvaart, levensverwachting en onderwijs de laatste decennia zonder precedent toegenomen.

Maar de mensheid wordt opnieuw bedreigd! Nu de Koude Oorlog voorbij is, is het dit maal een naderende klimaatcatastrofe – althans volgens het laatste rapport van het IPCC (Intergovernmental Panel on Climate Change), dat vrijdag in Parijs werd gepresenteerd. De doemscenario’s van dit gezelschap zijn een schot voor open doel voor tal van politici met een Messiascomplex, waaronder de gedoodverfde Nobelprijswinnaar Al Gore, die met zijn film “An Inconvenient Truth’ – een meesterwerk van misleidende klimaatpropaganda – filmproducenten als Leni Riesenthal en Joris Ivens naar de kroon steekt.

Onze staatssecretaris voor milieu, die verantwoordelijk is voor het klimaat (over menselijke hoogmoed gesproken), kon natuurlijk niet achterblijven. Hij acht snelle actie voor het klimaat noodzakelijk. “Vluchten kan niet meer”. De VN-commissie stelt dat de mens de belangrijkste oorzaak is van de snelle klimaatverandering. Men vraagt zich echter af hoe zij daarbij komen. Immers klimaat is een – nu wordt het even technisch … sorry – complex, non-lineair, stochastisch systeem. Dat is zo ingewikkeld dat er geen objectieve methode bestaat om de waarschijnlijkheid vast te stellen van de menselijke invloed op het klimaat. Bovendien zijn de gebruikte modellen nog erg primitief. Ze kunnen niet eens het verleden voorspellen, laat staan de toekomst. Maar ja, het IPCC is inmiddels zodanig gepolitiseerd dat het “helpful to policymakers” (die aan de subsidiekraan staan) wil zijn. Dus heeft men de waarschijnlijkheid van de menselijke invloed die in het vorige rapport nog zo’n 60% werd geschat opgewaardeerd naar meer dan 90%. Objectieve wetenschap? Nee natuurlijk niet. “Group think”!

Volgens onze staatssecretaris gaan de huidige veranderingen, zoals de temperatuurstijging, het extreme weer en de zeespiegelstijging, steeds sneller en zetten versterkt door. Is dat nu wel zo? Nou nee, Moeder Natuur wil het spel even niet meespelen.

Sinds februari 1998 is de temperatuurstijging opgehouden. Staat dat in het IPCC-rapport? Ja, maar heel onzichtbaar in de rechterbovenhoek van een grafiekje over het temperatuurverloop van de afgelopen 150 jaar. Hier is het verloop uitvergroot.
<%image(20070203-Milieu_grafiek.jpg|480|360|)%>

Gevonden op de website van Simon Rozendaal, wetenschapsredacteur van Elsevier:
www.elsevier.nl/opinie/webl…

Niks geen versnelde stijging van de temperatuur dus!

Versnelde stijging van de zeespiegel? De maximale stijging van de zeespiegel was in het ontwerp van het nieuwe IPCC-rapport teruggebracht tot zo’n 43 cm. In het vorige rapport was dat nog 88 cm. Dat was de uitkomst van modelstudies. Maar ja, een groepje wetenschappers onder leiding van de Duitser Rahmsdorf vond dat niet alarmerend genoeg was. Dus schoven ze de modeluitkomsten terzijde en kwamen met een ad hoc berekeningsmethode die een wat hogere stijging aangaf, bijna 60 cm − maar nog steeds minder dan het vorige rapport. Merkwaardig − immers die modellen waren toch zo betrouwbaar! Gelukkig kwam het KNMI de staatssecretaris te hulp en wees erop dat in deze schattingen het versnelde afsmelten van het landijs van Groenland en Antarctica niet was meegenomen. Het KNMI schatte het effect daarvan op ongeveer 10 cm. Hiermee komt het KNMI voor Nederland op een voorlopige maximale zeespiegelstijging van 85 cm. Gelukkig! Bijna evenveel als de vorige keer.

Vervelend is echter dat vele wetenschappers uit astrofysische kring een nieuw kleine ijstijd verwachten en daarvoor hele goede argumenten hebben. Maar er zitten waterdichte schotten tussen de klimatologie en de astrofysica. Dus aan de opvattingen van de astrofysici hebben de klimatologen geen boodschap.

En hoe zit het met Europa? Van Geel vindt dat de conclusies van het IPCC om snelle actie vragen. Hij noemt het daarom een goede zaak dat Europa leiderschap wil tonen en verantwoordelijkheid neemt. Tsja, maar dat leiderschap kent zijn grenzen. Recente commissievoorstellen tot vermindering van de CO2- uitstoot van auto’s stuitten op verzet van de Duitse auto-industrie, gesteund door de machtige vakbeweging. Leiderschap is mooi, maar het moet vooral retorisch blijven.
En geef ze maar eens ongelijk!