De nieuwe regring heeft weer iets briljants. Er komt nu echt een Zuiderzeelijn, zoals alle vorige kabinetten moet ook dit kabinet weer zo nodig met treintjes spelen. Het plan is nu al gedoemd te mislukken, jammer dat politici dat altijd pas inzien nadat de miljarden zijn uitgegeven.
De Telegraaf bericht in het kort:
“De provincie Groningen is blij met de ‘snoeiharde’ toezeggingen over een snelle Zuiderzeelijn spoorweg in het regeerakkoord.
Dat laat gedeputeerde en PvdA-lijsttrekker Marc Calon weten. Wel wil de provincie Groningen de komende jaren ‘knokken’ bij het kabinet voor een groter aandeel voor het Noorden uit de aardgasbaten bestemd voor economische structuurvesterking. Volgens Calon is sprake van een socialer en groener akkoord.”
Wat kunnen we hier nu weer van verwachten?
Eerst worden er straks allerlei plannen bedacht, die altijd precies binnen de begroting vallen.
Dan worden er allerlei prognoses gemaakt over het gebruik, die uit gaan wijzen dat de lijn heel erg rendabel gaat zijn.
Vervolgens komen er een aantal bouwbedrijven bij elkaar, die in nauw overleg met de minister een prijskaartje aan de lijn hangen. Bepaalde ambtenaren staan niet onwelgevallig tegenover enige tegemoetkomingen zoals voordelige verbouwingen, een reisje of een gezellige avond in een niet nader te noemen etablisement in onze hoofdstad, alwaar de bouwers geen probleem hebben om de rekeningen van de gewillige en bevallige dames te voldoen.
Vervolgens wordt er grond onteigend van mensen die al vele jaren op die plek wonen.
De pers ruikt geen lont en publiceert geen kritisch stuk, al dan niet na bezoeken van de diverse hoofdredacteuren aan voornoemd etablissement.
De lijn blijkt duurder te worden dan begroot.
Stoppen is natuurlijk geen optie, dus de honderden miljoenen extra worden schoorvoetend uitgegeven.
De lijn wordt nog iets duurder, door aanvullende eisen van de kamer.
Stoppen is nu al helemaal geen optie meer, dus er wordt betaald.
De lijn blijkt eigenlijk toch helemaal niet zo nodig te zijn, en minder populair dan ‘verwacht’. Omdat stoppen geen optie is, bouwt men vrolijk door.
De oplevering wordt vertraagd door extra eisen aan veiligheid. Extra kosten zijn nodig om aan de vernieuwde eisen te voldoen.
Niemand wil de lijn exploiteren zonder extra subsidie. Voor slechts een kleine honderd miljoen per jaar (exclusief inflatiecorrectie) wil de NS de lijn toch exploiteren.
Het ministerie dient wel even de aanschaf van nieuw materieel voor de NS te voldoen, het nieuwe spoor blijkt verrassend genoeg niet geschikt voor het oude materieel.
De lijn wordt, te laat en drie keer te duur, opgeleverd. De minister opent feestelijk de met vlaggetjes versierde nieuwe trein, en mag mee als eerste passagier.
De minister wordt commisaris van de koningin (of burgemeester van Groningen). Men is ‘blij’ met de benoeming van deze ervaren bestuurster (zeggen de politici).
De lijn wordt nooit rendabel, na 5 jaar volgt er een parlementair onderzoek.
Hierin leert men van gemaakte fouten, stelt nieuwe richtlijnen vast, stelt protocollen op, en belooft men plechtig dat het nooit meer zo fout zal gaan. De ex-minister biedt haar welgemeende excuses aan, hoewel ze zich niet meer kan herinneren hoe het allemaal is gegaan.
De burger? Die moet betalen.
Als politici dan toch met modeltreintjes willen spelen, laat ze zich dan bij Ed Nijpels vervoegen. Treinen zijn veel leuker om zelf mee te rijden. Geen dienstregeling bovendien, en geen ellenlang overleg met belangenclubjes zoals Rover, met die morrende sjekroker van een Michael van der Vlis aan het hoofd.
Maar goed. De spoorlijn. Als er een Zuiderzeelijn zou komen, zou dat in zekere zin gunstig zijn voor mensen in de Noordoostpolder (specifiek Emmeloord) en Lelystad, omdat hun steden nu met spoor zijn gelinkt naar het noorden des lands. Maar me dunkt dat de verkeersproblematiek daar niet zo nijpend zijn dat er flankerend beleid in de vorm van spoorwegen moet worden ingezet.
Neen, de reizigers die het meest van een snellere Noord-Zuidverbinding profiteren, zijn de mensen die meerdere keren per week pendelen tussen Groningen/Leeuwarden en de Randstad. Voor de invoering van de nieuwe dienstregeling reed er nog een directe intercity tussen Den Haag en Groningen met stop in Voorburg. Gaat er al een belletje rinkelen? Nu, NS zet in die treinserie al jaren een treinstel in met extra eersteklascoupés. Als er een Zuiderzeelijn komt, kunnen rijksambtenaren uit Noord-Nederland een kwartier langer uitslapen, even ervan uitgaande dat die lijn wordt gerealiseerd met oud Victoriaansch ijzeren spoor. Het liefst leggen ze nog een maglev aan van jouw en mijn geld, want dan kunnen ze nog even naar het ontbijtnieuws kijken.
Zoals ik al zei: laat ze naar een modelspoorzaak gaan en daar een mooie Märklin-treinset kopen. Ik heb er ook een en het is nog leuk ook. Mooi meegenomen: salaris vloeit gelijk weer terug in de economie.
Laat degenen die zo graag van Groningen naar de Randstad willen pendelen zelf voor hun trein betalen.
Ik vraag me af wie zich kan permitteren om dagelijks zes uur onderweg te zijn.
Comments are closed.