Het zelfstandig naamwoord wordt nog al eens een keertje gebruikt door mij als antwoord op de vele vragen van mijn kleinkinderen.


Het is niet alleen grappig , maar bovendien een ontsnappingsclausule om de antwoorden van al te moeilijke vragen of vragen van het soort dat alleen met het noemen van deze, zowel warm als koud niet te versmaden lekkernij, uit te stellen, te ontwijken.

Dat dit woord door onze kersverse en toch weer o zo vertrouwde premier niet gebruikt is op de vele dringende vragen van de in de komende vier jaar te divers gepluimde oppositie, is verwonderlijk en tegelijk een demonstratie van het brede vocabulaire van de minister president.

Balkenende verkoos andere woorden die parlementair gezien en op het eerste gehoor interessanter klonken, maar toch een zekere holheid behielden. De belofte bijvoorbeeld om de komende vier jaar (wat op zichzelf wel een gewaagde opmerking is) te zullen samenwerken met die oppositie, vielen op de eerste confrontatiedag tussen de twee disciplines die jouw en mijn zaken op nationaal gebied zouden moeten behartigen, als uitspraak maar ook voorspelbaar, danig door de mand.
De geachte afgevaardigde Rutte, die niet mijn politieke vriend is, constateerde dit feit terecht aan het einde van de over het algemeen zoetgevooisde en kalme debat naar aanleiding van de regeringsverklaring.

Mag ik als buitenstaander -overigens niet geheel in de zin van het woord door mijn bijdrage als onderdeel van het democratische stemvolk- daar nog aan toevoegen, dat het kabinet het beloofde 100 dagen durend vragenuurtje met jou en mij naar mijn stellige overtuiging ook niet zo serieus zal nemen.
Appelflap. Smakelijk!
—————————-
Ingezonden door Piet

2 REACTIES

  1. Het kan aan mij liggen, maar ik heb werkelijk geen idee dat ‘Piet’ nu probeert te zeggen …

  2. [1] Beste Armin, laat me het met andere woorden eens verduidelijken dan…

    Op deze tweede dag van de lentemaand kwam ik wat later uit bed. Ik heb tot laat in de nacht gekeken en vooral geluisterd naar stemmen waarop ik op 22 november al mocht stemmenen binnenkort op 7 maart weer . Stemmen dus. Het Nederlandse kabinet dat voor de vierde achtereenvolgende keer onder leiding van Jan Peter Balkenende staat maakte stemmig hun regeringsverklaring wereldkundig .Alhoewel ik niet echt leid aan het ‘horen van stemmen ‘, hoor ik ze nu nog ,de stemmen in mijn hoofd. Het was juist of ik hoorde die stemmen al eerder. Nieuwe wijn in oude zakken misschien of moet dit gezegde in omgekeerde volgorde begrepen worden ?. Aankondigen om samen te werken met de oppositie en even daarna alle in stemming gebrachte moties naast zich neer leggen. De wijn trouwens maakte mijn verblijf in de kille nacht wat stemmiger zodat ik in de stemming was toen ik onder de dekens kroop vannacht . Mijn vrouw echter was ontstemt en wel in hoge mate. Zij maakte me vannacht al duidelijk waarmee ik U in de eerste regels van dit verhaal al in de stemming trachtte te brengen. Woorden zijn soms nodig en woorden geven kracht. Daar geloof ik in. Maar té véél woorden van dezelfde strekking én in het Haags jargon houden je onnodig uit de slaap.

Comments are closed.