Atlas Shrugged. ATLAS IN STAKING

Atlas Shrugged is vertaald in ATLAS IN STAKING.

Een boek dat overduidelijk laat zien en de oorzaken verklaart van de huidige situatie in de maatschapii.

Dank zij de vertaler, Jan de Voogt, kunnen we regelmatig een fragment op de Vrijspreker plaatsen.



Francisco in gesprek met James Taggart over de San Sebastián Mijnen:

Francisco stond hem in beleefde verwondering aan te kijken. “Nou, James,” zei hij, “ik had gedacht dat je het zou goedkeuren.”
“Goedkeuren?!”
“Ik dacht dat je de San Sebastián Mijnen zou beschouwen als de praktische verwezenlijking van een ideaal van de hoogste morele orde. Ik herinner me nog dat jij en ik het vroeger zo vaak oneens waren, en ik dacht dat het je genoegen zou doen mij te zien handelen in overeenstemming met jouw principes.”
“Waar heb je ’t over?”
Francisco schudde spijtig zijn hoofd. “Ik weet niet waarom je mijn gedrag beroerd zou moeten noemen. Ik dacht dat je het zou herkennen als een eerlijke poging in praktijk te brengen wat de hele wereld predikt. Gelooft niet iedereen dat het slecht is zelfzuchtig te zijn? Ik was volkomen onzelfzuchtig met betrekking tot het San Sebastián project. Is het niet slecht te werken voor winst? Ik werkte niet voor winst – ik incasseerde een verlies. Is niet iedereen het erover eens dat het doel en de rechtvaardiging van een industriële onderneming niet moet zijn productie, maar de levensomstandigheden van haar werknemers? De San Sebastián Mijnen vormden de meest voortreffelijk geslaagde onderneming in de industriële geschiedenis: ze produceerden geen koper, maar ze verschaften een middel van bestaan aan duizenden mensen die in hun hele leven nog niet het equivalent hadden kunnen verdienen van één dag werken, wat ze niet eens konden doen. Wordt niet overal aangenomen dat een eigenaar een parasiet en een uitbuiter is, dat het de werknemers zijn die al het werk doen en het product mogelijk maken? Ik heb niemand uitgebuit. Ik heb de San Sebastián Mijnen geen overlast bezorgd met mijn nutteloze aanwezigheid; ik heb ze overgelaten aan de mannen die meetellen. Ik heb geen oordeel gegeven over de waarde van dat bezit. Ik heb het overgedragen aan een mijnbouwspecialist. Hij was geen erg goede specialist, maar hij had die baan hard nodig. Is men het er niet algemeen over eens dat, wanneer je iemand aanneemt voor een baan, het zijn behoefte is die telt, niet zijn kundigheid? Gelooft niet iedereen dat, om de goederen te verkrijgen, het enige wat je moet doen is ze nodig te hebben? Ik heb iedere morele grondregel van ons huidige tijdperk uitgevoerd. Ik verwachtte dankbaarheid en een eervolle vermelding. Ik begrijp niet waarom ik vervloekt wordt.”
In de stilte van degenen die hadden geluisterd, kon je als enig commentaar het hoge, plotselinge gegiechel horen van Betty Pope: ze had er niets van begrepen, maar ze zag de blik van hulpeloze woede op het gezicht van James Taggart.
De mensen keken naar Taggart en verwachtten een antwoord. Ze waren onverschillig ten aanzien van de kwestie, ze waren slechts geamuseerd door het schouwspel van iemand in verlegenheid. Taggart verwierf een neerbuigende glimlach.
“Je verwacht toch niet dat ik dit serieus neem?” vroeg hij.
“Er was een tijd,” zei Francisco, “dat ik niet geloofde dat iemand dit serieus kon nemen. Ik had het mis.”