Het grote orakel, relikwie uit het verleden of minister van staat, alle drie staan ze voor Ruud Lubbers. De man die als minister van economische zaken in het meest rampzalige kabinet zat in de 20e eeuw en wel die van de crypto-communist Joop den Uyl, maar is ook de man die Nederland weer uit het slop trok in 1982.

Zijn visie is wat merkwaardig, want hij heeft er mede voor gezorgd dat het Verdrag van Maastricht er door het Nederlandse parlement werd gedrukt, zonder dat daar ooit een normaal debat over heeft plaatsgevonden. We hebben daar die verschrikkelijke euro aan overgehouden. Het is zelfs zo na eigen bekentenis dat hij veel verder wilde gaan dan alle andere Europese landen en de macht van het Europarlement en de Euro-commissarissen wilde uitbreiden ten koste van de soevereiniteit. Dit was al bekokstoofd met zijn partner in crime, de toenmalige minister van buitenlandse zaken Hans van den Broek.

Nu heeft Ruud zelf ook het licht een beetje gezien en is terughoudend in de verdere uitbreiding van de Unie, zo ook met het overdragen van nog meer soevereiniteit aan Brussel. Tevens bekende hij dat de regeringen nooit oog hebben gehad voor de dagelijkse bekommernissen van de burgers. Nu ziet hij natuurlijk dat de politiek, waartoe hij ook behoort flink aan betekenis aan het inboeten is en dat de bevolking langzaam maar zeker tabak heeft van mensen als hijzelf.

Men ziet ook dat mensen als Lubbers nu een toontje lager zingen en niet proberen alles door de strot van de Nederlanders heen te duwen. De Nederlanders zijn nu zeer Eurosceptisch geworden en zijn tevens minder coulant ten opzichte van de politici, die hen in het verleden gewoon hebben verkocht aan het sprookje van de Europese Unie.

Dus Ruud, voeg de daad bij het woord en ga een andere baan zoeken, dan doe je het Nederlandse volk een groot plezier. Ik weet dat die banen nu wat minder gezaaid zijn, sinds de voorvallen met wat vrouwelijke achterwerken in de Verenigde Naties, maar er moet toch zeker wel vraag zijn naar een ervaren zwetser in een of ander televisieprogramma, wellicht Pauw en Witteman of NOVA zouden hiervoor uitstekend geschikt zijn.

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

8 REACTIES

  1. Ruud L. (de Bekende Billenknijper) mocht gisteren zijn leugenverhaal weer eens voor TV-publiek, dit keer voor het Buitenhof verkopen. Maar gevraagd naar Zwarte Maandag (toen zijn en Hans v.d. B’s voorstellen door de lidstaten unaniem van tafel geveegd werden), kwam hij toch merkwaardig voor de dag: "Het is toch met het Verdrag van Maastricht allemaal weer goed gekomen ?", aldus de BB-er. Zo draaide hij zich er gisteren weer uit. Want de Nederlandse journalistiek stelt geen vragen. Ruud begon ze op een bepaald moment zelf te stellen.

    Laat L. zijn kunstjes maar in privé flikken en zijn met belastinggeld gevulde zakken maar aan de belastingbetaler teruggeven.

    Als ex-EU-(pro)motor mocht L. de UNHCR voorzitten. Daar heeft hij met eigen ogen kunnen zien, welke ellende Afrikaanse vluchtelingen ondergaan dank zij oorlogen en armoede veroorzaakt door 50 jaar EUro-protectionisme.

    Opgerot staat netjes, terugbetalen nog beter.

  2. Hij is de man Hoe Nederland er vandaag uit ziet,{was het niet Oslo Akkoord.1987?} hij benoemd het zo de punten van het probleem zonder te noemen,net als of hij er warm bij zit.
    Maar uit zijn verhaal,sla hij de plank mis.
    Glad janus
    De slager die zijn eigen vlees keurt.
    En door onze strot wil duwen.

    Grts.

  5. Wat vreemd toch dat die vrijheidslievende ‘open’ mensen, vaak als eerste vooraan in de rij staan om iemands te beschimpen wegens ongevaarlijke liefkozende handelingen.
    En geen enkele waardering kunnen opbrengen voor het feit dat Lubbers zich NIET liet betalen voor zijn vluchtelingenwerk.

  7. [5] Het waren geen liefkozende handelingen, maar ongevraagde aantasting van de persoonlijke integriteit. Er waren een aantal klachten over hem binnengekomen door diverse vrouwelijke VN-medewerkers. Derhalve was hij niet meer te handhaven.

  8. [7] Albert S.,
    Precies. Aantasting van de persoonlijke integriteit is in strijd met art. 3 van de Universele Verklaring van de rechten van de mens, zoals geproclameerd op 10 dec 1948 door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties, Lubbers eigen werkgever van destijds.

    Art. 3 luidt: "Een ieder heeft recht op leven, vrijheid en onschendbaarheid van zijn persoon."

Comments are closed.