Het feit, dat inbreuken op hun vrijheid bij veel mensen emoties losmaakt, betekent nog niet, dat mensen daartegen ook in verzet komen. De voortdurende inbreuken op de persoonlijke Vrijheid die overheden stelselmatig plegen onder het mom van noodzakelijke belastingen en noodzakelijke wetgeving, wordt door veel mensen maar al te vaak als verbetering, zo niet als onvermijdelijk gezien en klakkeloos geaccepteerd. Ten onrechte. Want politici brengen allerlei steeds nieuwe en slinksere strategieën in praktijk. Wetgeving is veelal uitsluitend bedoeld om politieke macht te handhaven en uit te breiden ten koste van de individuele burger. Het eigenaardige is, dat veel mensen desondanks niet in staat en/ of bereid zijn zich tegen de voortdurend opdringende overheid te verzetten, jazelfs niet bereid zijn het probleem van wetgeving te onderkennen. Het artikel “Vrijheid” verkoopt niet. Waarom niet ? Wat zit daar achter ?
Het zedenbederf in de socialistische heilstaat
In de eerste plaats moet worden vastgesteld, dat nogal wat mensen direct of indirect profiteren van het systeem, dat Vrijheid door wetgeving wordt herverdeeld, ook al gaat dat op de een of andere wijze ten koste van anderen. Zij zijn bijvoorbeeld in overheidsdienst, of hebben de overheid als klant.
De socialistische heilstaat (verzorgingsstaat) werkt zodoende moreel compromitterend op de burgers van die staat. Het afschuiven van eigen verantwoordelijkheden, bijvoorbeeld de verantwoordelijkheid voor het eigen bestaan, vormt daar een wezenlijk aspect van. Het wordt immers moeilijk om eventueel immoreel handelen van je buurman aan de kaak te stellen, als je zelf boter op je hoofd hebt. Dat verklaart tevens, waarom nogal wat mensen uiteindelijk moeite hebben over vrijheid te spreken en in het debat over Vrijheid op een zeker moment afhaken.
In de tweede plaats zijn nogal wat mensen in de gelegenheid hun lasten op anderen af te wentelen, bijvoorbeeld via het vakbondswezen. Na verloop van tijd komen er collectieve looneisen en beginnen de loononderhandelingen.
Maar strikt genomen zijn reële salarisverhogingen alleen maar gerechtvaardigd, wanneer daar individuele prestatieverbeteringen aan ten grondslag liggen. Het gaat niet aan, dat ik meer ga verdienen, omdat mijn collega beter is gaan presteren en ik niet. Toch speelt dit mechanisme in de verzorgingsstaat een essentiële rol. Want de grondslag van de sociaal-democratische heilstaat, de verzorgingsstaat, wordt gevormd door het gelijkheidsbeginsel, in casu gelijkheid van inkomen.
In de derde plaats hebben we te maken met de hiermee verwante compensatiefilosofie. Zolang iemand in staat is zijn verliezen elders te compenseren voelt hij geen probleem, wanneer hij zich tekort gedaan voelt of ergens een slaatje uit kan slaan.
Neem het voorbeeld van de verzekeringsfraude met de reisbagageverzekering. Het is bekend, dat er sinds jaar en dag omvangrijke fraude plaatsvindt door valse aangifte van verlies en vermissing van kostbare eigendommen in het buitenland. Men wil dan zijn “investering terugverdienen.” Een moreel en juridisch verwerpelijke methode, maar die wel enigszins aangeeft, hoe betrokkenen met een collectief systeem omgaan.
Waar komt het zedenbederf vandaan ?
Dit is te vergelijken met de vraag naar de kip of het ei. Maar laat ik hieronder enkele uitspraken van politici en politieke denkers citeren aan de hand waarvan enigszins valt af te leiden, wat de werkelijke morele basis van het collectivisme, zoals wordt toegepast in de verzorgingsstaat, is:
– Vladimir I. Lenin, Bolshevik revolutionary leader:
“Our power does not know liberty or justice. It is established on the destruction of the individual will.”
– Milton Friedman, Nobel Prize Winner, Economics.
“The use of force to achieve equality will destroy freedom, and the force, introduced for good purposes, will end up in the hands of people who use it to promote their own interests”
– William L. Comer, AVOIDING THE HIGH COST OF DYING (AND MANY OTHER FINANCIAL DILEMMAS)
“…we are living in a sick Society filled with people who would not directly steal from their neighbor but who are willing to demand that the government do it for them.”
– Jarrett Wollstein, SOCIETY WITHOUT COERCION
“…while men usually recognize criminal acts when they are committed by an individual in the name of his own interest, they often fail to recognize the very same acts for what they are when they are committed by some large gang in the name of “social justice” or the “common good.””
– Walter Williams, ALL IT TAKES IS GUTS
“…Amnesty International’s listing of human rights abuses shows a definite pattern where those nations with the least respect for human rights are also the poorest. By contrast, those with the greatest respect for human rights tend to be the richest.”
– Murray Rothbard, POWER AND THE MARKET
“…the free market is a society in which all exchange voluntarily. It may most easily be conceived as a situation in which no one aggresses against person or property.”
– Walter Williams, Professor of Economics, George Mason University
“No matter how worthy the cause, it is robbery, theft, and injustice to confiscate the property of one person and give it to another to whom it does not belong”.
Deze uitspraken laten niets aan realiteitszin en duidelijkheid te wensen over. Zij maken duidelijk waarom de sociaal-democratische heilstaat -in moreel opzicht- in wezen hypocriet, verworden en daarom verwerpelijk is.
M.i. valt hieruit dan ook te concluderen, dat de morele basis van de Westerse cultuur, voor zover die toepassing vindt in een vorm van sociaal-democratie, aan een ernstige vorm van erosie lijdt. Dit is de hoofdreden, waarom het collectivisme (democratisch socialisme) en het daarmee gepaard gaande politiek correcte cultuurrelativisme met alle gepaste middelen dient te worden bestreden. Hoe dan ook valt er aan de zogenaamde “morele” superioriteit en pretenties van de Westerse democratie, voorzover die door het collectivistische gedachtegoed geïnfecteerd is, in de praktijk heel wat af te dingen, zolang zij die superioriteit bijvoorbeeld aanwendt ten behoeve van haar politieke en militaire expansie in Oostelijke richting.
Hoe groter de mislukkingen van het democratisch socialisme zullen zijn, hoe groter de uitdaging om het waarachtig liberalisme, het klassiek-liberalisme, die evenals het socialisme zijn oorsprong vindt in de Verlichting, in een rechtvaardiger staatsverband te realiseren. Maar daarvoor is dan wel een gezond draagvlak nodig. En daar zal nog hard aan gewerkt moeten worden.
—————
Het portret is dat van Voltaire (1694-1778), een van de grote voorvechters van de Vrijheid van meningsuiting ten tijde van de Verlichting.
—————
Juist gezien Spynose, want de individuele vrijheid ligt ten grondslag aan de westerse waarden. Veel collectivisten verwarren namelijk individuele vrijheid met onverantwoordelijkheid. Men haalt oorzaak en gevolg zoals gewoonlijk door elkaar. Dit is een pertinente misvatting, want om individuele verantwoordelijkheid te kunnen dragen moet men allereerst een individuele vrijheid kunnen uitoefenen.
"Dit is de hoofdreden, waarom het collectivisme (democratisch socialisme) en het daarmee gepaard gaande politiek correcte cultuurrelativisme met alle gepaste middelen dient te worden bestreden."
Hear, hear. ‘k Ben het er helemaal mee eens. Collectivisme, soosjaal-democratie, soosjalisme geef het beestje maar een naam, maar in godesnaam bestrijdt het.
En dat bestrijden begint al met het niet jezelf willen compromiteren door te handellen met de overheid of zelfs in dienst van de overheid. Elke zelfstandige ondernemer die het bestaat om uit vrije wil een handelsrelatie aan te gaan met een van de vele overheden is wat mij betreft verdacht. Een zelfstandig persoon die vrijwillig in dienst treed van de overheid, we noemen zo iemand een ambtenaar, is meer dan verdacht. Deze persoon is schuldig.
[1] Albert S.
Precies. Moraliteit kan alleen bestaan voor zover de mens vrij is. Zodra hij zijn vrijheid verliest is er geen sprake meer van een (im)morele keuzen noch van eigen verantwoordelijkheid.
Maar ja, helaas schijnen veel mensen de zin van vrijheid mis te verstaan of kiezen voor onvrijheid.
[2] Marcellus. Jawel, maar schuldig voorzover het individu die keuze bewust en in vrijheid heeft gemaakt. Big business heeft er meestal sowieso geen problemen mee.
Met vrijheid komt verantwoordelijkheid. Mensen hebben vaak de indruk dat met het pleiten voor het eerste niet het laatste komt. Libertariërs doen er daarom verstandig aan om ook mensen bewust te maken van wat de implicaties zijn van ‘vrijheid’, dus wat de (morele) verantwoordelijkheden van mensen zijn jegens elkander wanneer zij (op grond van vrije wil) met elkaar samenleven, bijvoorbeeld in een dorpsgemeenschap.
[4] Zeker Daniël. Deze verantwoordelijkheid kan alleen maar komen na de vrijheid, nooit vooraf. Dat is de werkelijke fundering van het liberalisme. In een gemeenschap heb je je altijd te houden aan het respect voor de vrijheid van anderen. Dit respect houdt op, wanneer de vrijheden worden beknot door een overheid of bestuur op oneigenlijke gronden, zoals het oprichten van een verzorgingstaat, het innen van inkomstenbelasting of het moeten accepteren van een bezettingsleger.
[3] Ik denk dat je wel kan stellen dat de personen die de NL-ambtenarij vullen met hun aanwezigheid die keuze in volle bewustzijn en in volledige vrijheid gemaakt hebben. Deze personen kan ik dan ook nog moeilijk als individuen zien die het waard zijn om met het normale respect bejegend te worden. Ambtenaren zijn parasieten.
Wat betreft die Big business: Ik begin ook steeds meer moeilijkheden te hebben met de handelswijze en daarmee ook met het bestaan van die hele grote bedrijven. Het merendeel van hun grootte hebben vele van die bedrijven m.i. te danken aan een innige samenwerking met overheden. En hoe begrijpelijk dat ook is vanuit het oogpunt van bedrijfsvoering (continuïteit), volgens mij laten die ‘grote jongens’ hier een enorme kans liggen.
Bedrijven met genoeg groote, zoals Shell, HeelKleinZacht, etc., zijn qua omzet en uitvoerende macht al snel groter dan menige natie is. Zij hebben de mogelijkheid om naties, en de daaraan vastzittende (al dan niet soosjaal) demokratiese stierenstront, overbodig te maken. Hiermee zouden zij hun positie eindeloos veel krachtiger kunnen maken en tegelijkertijd een groot deel van de wereldbevolking kunnen bevrijden van het juk van gelegaliseerde diefstal. Dat zou pas maatschappelijk verantwoord ondernemen zijn.
Maar helaas, zij laten die kans liggen om willens en wetens visieloos verder te sukkelen met die innige samenwerking met de demokraties verkozen Ali Babaas en hun veelvoud van veertig struikrovers.
[2] Ambtenaren valt niets te verwijten. Ik ben zelf 6 jaar ambtenaar geweest, 2 van mijn beste vrienden zijn ambtenaar. Er zijn prima ambtenaren, echter het systeem waarin ze zitten is verrot. De ambtenaren doen niets anders dan jij en ik. Op zoek naar het beste voor henzelf, voor hun kinderen en kleinkinderen.
Goede beloning, ontslagrecht, weinig werkuren en zeer ontspannen ‘werken’. Die mogelijkheid wordt ze aangeboden en sommige mensen pakken die baan graag.
[7] Dat U ambtenaar geweest bent is een kruis dat uzelf dragen moet. Het betekent niet dat ambtenaren niets te verwijten valt. Zeker als ‘het beste voor uzelf’ betekend dat U leeft van gestolen geld.
En dat twee van uw beste vrienden ook nog ambtenaar zijn, wel … soort zoekt soort zou ik zo zeggen.
De meeste ambtenaren leven in de veronderstelling, dat "HUN" geld altijd vanzelf komt, zolang zij hun baas blijven bedienen. Zij zullen zich nimmer bekommeren om de genante vraag, hoe hun baas aan "ZIJN" geld komt: diefstal en afpersing namelijk. Een kwestie van dief en diefjesmaat dus.
Comments are closed.