De manier hoe (eventuele) klimaarveranderingen en de invloed daarvaan op het leven, in de maatschappij ervaren wordt, lijkt wel heel erg veel op een religie. En de overheid maakt er gebruik van met een geilheid zoals we zelden gezien hebben.

We kregen een artikel van Frits Bolkestein, gepubliceerd in “OPINIO”, toegestuurd, dat we u niet willen onthouden. Vooral omdat het een goed beeld geeft van hoe er op basis van irrationele emoties wordt gehandeld en hoe de rationaliteit en de feiten gewoon worden buitengesloten.

Gepubliceerd in Opinio, 6 april 2007
Anders dan talloze maatschappelijke kwesties, wordt het klimaatdebat gekenmerkt door praktijken die doen denken aan dictatoriale samenlevingen, meent Frits Bolkestein. Over ontslagen wetenschappers, wetenschappelijke denkpolitie en zelfcensuur bij de kranten.

Een kille discussie over het klimaat
Frits Bolkestein

De klimaatproblematiek staat tegenwoordig in het middelpunt van de belangstelling. Er gaat nauwelijks een dag voorbij zonder dat we worden overspoeld met apocalyptische visioenen van een opwarmende aarde, vooral veroorzaakt door de uitstoot van broeikasgassen door de mens. En de overheid spant zich in om rampen te voorkomen: van de bevordering van windenergie tot de stimulering van het gebruik van het spaarlampen; van de handel in CO2-emissierechten tot de beperking van de uitstoot van autogassen. Om misverstand te voorkomen: ik ben van mening dat zuinig energieverbruik om tal van redenen hoogst noodzakelijk is. Maar behoort de vrees voor klimaatverandering daar ook toe?

De recente beroering over de opwarming van de aarde is mede aangewakkerd door Al Gore’s film An Inconvenient Truth, de publicatie van het alarmerende rapport van het IPCC (Intergovernmental Panel on Climate Change) en het rapport van de Britse Stern-Commissie. Deze film en rapporten hebben met elkaar gemeen dat zij groot onheil voorspellen indien wij ons verbruik van fossiele brandstoffen niet drastisch verminderen.

Overrompeld door deze stortvloed van onheilstijdingen lijken velen ervan overtuigd dat een klimaatcatastrofe voor de deur staat. Er is echter een groep van zogenoemde klimaatsceptici die krachtig stelling neemt tegen deze visie. Zij betwisten dat de menselijke uitstoot van broeikasgassen een significante invloed uitoefent op het klimaat. Volgens hen is de nakende klimaatcatastrofe te vergelijken met voorspelling van rampen als het sterven van de wouden als gevolg van zure regen of de millennium bug – voorspellingen die nooit zijn uitgekomen.

Het klimaat verandert altijd. Verandering is de norm. Het verschil van mening betreft de vraag of de mens al dan niet een substantiële invloed uitoefent op de huidige verandering van het klimaat en of deze invloed schadelijk is. Ik zal mij onthouden van een inhoudelijk oordeel daarover. De discussie is nog gaande. Maar wat mij wél opvalt is dat het klimaatdebat, in tegenstelling tot de discussie over tal van andere maatschappelijke vraagstukken, wordt gekenmerkt door praktijken die doen denken aan totalitaire samenlevingen.

Laat ik een paar voorbeelden noemen. Een vooraanstaand klimatoloog in de Verenigde Staten, Richard Lindzen, heeft zich erover beklaagd dat klimaatsceptici ‘hun financiële ondersetuning zijn kwijtgeraakt, dat hun werk belachelijk is gemaakt en dat zij belasterd zijn als slaafjes van de industrie, wetenschappelijke loonslaven of erger’.

Vele federale staten in de VS beschikken over eigen klimatologen die zich bezig houden met lokale meteorologische aangelegenheden. Deze zijn vaak kritisch ten aanzien van een door menselijke activiteiten veroorzaakt broeikaseffect. Twee van hen, George Taylor (Oregon) en Patrick Michaels (Virginia), zijn van hun titel dan wel baan beroofd, vanwege het feit dat zij zich klimaatsceptische uitlatingen hebben veroorloofd, die in strijd waren met het beleid van de betrokken staten om de uitstoot van broeikasgassen te verminderen. Dit was een gevolg van een oproep van Heidi Cullen, presentatrice is van het populaire programma The Weather Channel. Zij pleitte ervoor dat weermannen en -vrouwen die de menselijke broeikashypothese niet onderschreven, hun beroepslicentie zouden kwijtraken – waarmee dus inmiddels een begin is gemaakt.

In Duitsland hebben twee gerenommeerde wetenschappers, Hans von Storch (geen klimaat¬scepticus) en Karin Labitzke zich beklaagd over het feit dat zij door collega’s als verraders worden behandeld omdat zij kritiek hebben geuit op de praktijken binnen de klimatologie in Duitsland. Von Storch vreest namelijk dat de ‘spiraal van overdrijving’ om de aandacht van het publiek te trekken uiteindelijk de geloofwaardigheid van de wetenschap zal ondermijnen. Labitzke is van oordeel dat de zon dominant is bij klimaatverandering. Maar deze gedachte is taboe in kringen van klimatologen. Zij voelt zich derhalve slachtoffer van een denkverbod.

Verder hebben klimaatsceptici in Duitsland gemerkt dat hun kritische bijdragen aan Wikipedia stelselmatig – vaak binnen twee uur – door andere worden vervangen.

In Frankrijk heeft de bekende klimatoloog Marcel Leroux jarenlang gevochten tegen het broeikasgeloof, zonder dat hij bij het establishment één voet aan de grond kreeg. In arrenmoede heeft hij zijn visie maar eens opgeschreven in een boek van ruim 500 pagina’s: Global Warming, Myth or Reality. The Erring Ways of Climatology. Jan en alleman schrijft in Frankrijk boeken die door Franse uitgevers worden gepubliceerd. Zo niet Leroux. Hij was gedwongen in het Engels te publiceren.

In Denemarken was er de ‘affaire’-Lomborg. Kosten-batenanalyse speelt een cruciale rol bij de beoordeling van bepaalde milieumaatregelen. Met behulp hiervan kunnen milieuprioriteiten onderling worden vergeleken en kunnen zij tevens worden afgewogen tegenover talloze andere maatschappelijke behoeften. Dát was de benadering die werd bepleit door Bjørn Lomborg (voormalig milieuactivist) in zijn kaskraker The Skeptical Environmentalist. Maar hij werd hiervoor door een aantal critici op Mc¬Carthy-achtige wijze aan de schandpaal genageld. Maar wat zei Lomborg eigenlijk? ‘Het gaat niet slechter maar béter met het milieu, alleen nog niet goed genoeg.’ Als relativerend onderzoek zulke buitensporige reacties oproept, is dui¬de¬lijk dat we te maken hebben met een kerk. Gelukkig is Lomborg in hoger beroep van alle blaam gezuiverd.

En Nederland? Zoiets kan toch niet in Nederland voorkomen? Helaas is dat wel het geval. Een bekend slachtoffer van het menselijk broeikasgeloof is Henk Tennekes, oud-directeur wetenschappelijk onderzoek van het KNMI en internationaal wellicht de meest bekende Nederlandse klimatoloog. Hij viel bij een ‘reorganisatie’ van het Instituut buiten de boot, waarbij zijn kritische opvatting ten aanzien van de menselijke broeikashypothese een belangrijke rol speelde. Voorts hebben 15 vooraanstaande wetenschappers op 11 januari op de Forum-pagina van de Volkskrant een artikel gepubliceerd, getiteld: ‘Mens niet schuldig aan opwarming aarde’. Maar dit artikel had nooit mogen worden geplaatst, aldus de ombudsman van de Volkskrant. Wat was er gebeurd? De Volkskrant-redactie, in het bijzonder de wetenschapsredactie, had één van de auteurs, Hans Labohm, reeds geruime tijd op de zwarte lijst geplaatst. Maar de Forum-redactie had verzuimd contact op te nemen met de wetenschapsredactie, zodat dit artikel door de mazen van hun censuurnet was geslipt. En de ombudsman van de Volkskrant, die zich met de zaak ging bemoeien, oordeelde op 20 januari op diezelfde Forum-pagina dat dit niet had mogen gebeuren.

Maar daarmee was de kous nog niet af. Onder de titel: ‘Doel klimaatsceptici is verwarring zaaien in het publieke debat’, betoogde Martijn van Calmthout op 22 februari dat het al dan niet plaatsen van artikelen van klimaatsceptici geen kwestie is van vrijheid van meningsuiting. Hun twijfel over het menselijke broeikaseffect is niet serieus te nemen. Immers het laatste rapport van het IPCC is met de harde conclusie gekomen: het klimaat verandert en de mens is daarvan met zijn uitstoot van broeikasgassen de waarschijnlijkste oorzaak. Ik kan mij niet herinneren dat de Volkskrant, een van oorsprong katholieke krant, de laatste decennia ooit standpunten heeft ingenomen met een beroep de pauselijke onfeilbaarheid. Het is bevreemdend dat thans wél een beroep wordt gedaan op de onfeilbaarheid van het IPCC.
Zonder afbreuk te willen doen aan de kwaliteiten van de wetenschapsredactie van de Volkskrant, lijkt het mij toch iets te ver gaan het klimaatdebat voor gesloten te verklaren.

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

10 REACTIES

  1. Aan de dogmatische intolerante houding van de klimatisten ligt het irrationele voorzorgbeginsel ten grondslag.

    http://www.vrijspreker.nl/v…

    WAT HOUDT HET VOORZORGBEGINSEL IN ?
    Van het voorzorgbeginsel zijn vele definities in omloop. De meest aangehaalde is die uit de verklaring na de milieuconferentie van de VN te Rio de Janeiro in 1992: ‘Where there are threats of serious or irreversible damage, lack of full scientific certainty shall not be used as a reason for postponing cost-effective measures to prevent environmental degradation.’

    http://www.rechtensamenlevi…

    Volledig wetenschappelijke zekerheid bestaat niet. We kennen de onzekerheidsrelatie van Heisenberg als uiterste grenscriterium. Daarnaast zullen we sowieso over veel en veel te weinig gegevens beschikken.

    Let op de bewoordingen: "lack of full scientific certainty shall not be used as a reason for postponing cost-effective measures".
    Kosteneffectiviteit kan uitsluitend berekend worden aan de hand van de vergelijking tussen concrete realistische scenario’s. Die scenario’s ontbreken bij gebrek aan "volledige" (?) wetenschappelijke zekerheid.

    Het voorzorgbeginsel is niettemin tot hoeksteen van de EU-milieupolitiek verklaard .
    De EU stelt zich evenals vele collectivistische politici op het achterhaalde standpunt, dat de samenleving maakbaar is.

    http://www.frg.eur.nl/perso…

  2. Bolkestein heeft weer eens helemaal gelijk. Vaclav Klaus (pres. Tsjechie) beklaagde zich ook al. Beiden vinden ze dat er in het klimaatdebat te weinig bereidheid is voor toetsbaarheid; zeg maar de falsificatiemethode van Popper.

    Daar ben ik het helemaal mee eens. Kritische kanttekeningen worden niet gezien als wetenschappelijke bijsturingen om de waarheid te onderzoeken, maar als ketters, milieuhaters, mensen met een verborgen agenda. Het is krankzinnig.

    Ik sluit niet uit, dat de aarde opwarmt. Er zijn nogal belangrijke vragen te stellen bij die these.
    1) hoe erg zijn de gevolgen? (50cm stijging of 6 meter stijging zeespiegel in 100 jaar)
    2) is de mens de belangrijkse factor (of de zon)
    3) als de mens schuldig is aan de klimaatverandering, kunnen we het dan terugveranderen. (wellicht zit het klimaat ingewikkelder in elkaar)
    4) hoe meten we de resultaten van het klimaatherstel en wat zijn de bijgevolgen van klimaatherstel?
    5) Zijn de klimaatmodellen wel zo goed dat ze 100 jaar vooruit kunnen voorspellen? (het weer kunnen we niet eens goed voorspellen voor een week)
    6) Zijn er geen neipende, grotere problemen voor deze aardkloot en mensheid die voorrang verdienen (zoals malaria)?
    7) Is de economische investering (de enorme belasting voor het bedrijfsleven) de moeite waard en kan onze economie deze uitdaging zo langdurig aan?

    Bizar is dat veel mensen zulke vragen, beschouwen als vloeken in de kerk en niet als noodzakelijke factoren om rekening mee te houden. Ik ben dan geeneens een kenner, maar zulke vragen zijn nog niet beantwoord.

    Daarbij lijkt het me ook zeer wel mogelijk dat de aarde niet zo enorm op zal warmen en dat de gevolgen wel meevallen.

    Het tweede IPCC rapport zet om die reden het onheil nog wat scherper op een Club-van-Rome-’72-achtige manier met hongersnoden, natuurrampen et al. Zulke gevaren spreken meer tot de verbeelding.

  3. [2] Bolkenstein slaat de spijker inderdaad recht bovenop de harde kop. Uiteraard had hij wel de beschikking over de ‘blueprint’ van gemelde mechaniek: "Nicotisme".

    http://www.vrijheidsstrijde…

    Een mechaniek die we nog veel en heel veel vaker m.b.t. de meest uiteenlopende onderwerpen zullen gaan tegenkomen. Hedendaagse "correcte wetenschap" = overheid!

  4. @Sander

    Ik ben ook al een tijdje geleden tot de conclusie gekomen dat politieke correctheid en overheidsingrijpen verdacht vaak samengaan. Ze vertonen een co-evolutie of een symbiose; ze versterken elkaar en ze kunnen niet zonder elkaar.

    Hoe dat komt, probeer ik ook al een tijdje te bedenken. Het is op zich wel goed nieuws als het zo is. De oplossing is dan simpel: minder overheid en zo verdwijnt de correctheid.

    Aan de andere kant, politieke correctheid valt niet uit het dagelijks leven te weren, als de overheid niet verkleind wordt.

  5. [4]
    Klopt. De vraag is hoe je die overheid kleiner krijgt. Het is een non-issue; zie ook het zojuist gepubliceerde rapport "Binnenhof van binnenuit: Tweede Kamerleden over het functioneren van de Nederlandse democratie"

    http://www.vrijspreker.nl/v…

    Dit soort aasgieren is financieel afhankelijk van mensen die werken. Ze hebben de macht en zorgen uitstekend voor zichzelf, met dank aan een welhaast slaafse bevolking die dit vooralsnog blijft pikken. Pogingen van dezelfde bevolking tot het verheffen van hun stem (bijv. betr. het EU referendum in 2005) wordt terzijde geschoven; een ruime meerderheid in de vorige tweede kamer was tegen een nieuw referendum en het verplaatsen van de macht van Den Haag naar Brussel werd niet als een probleem ervaren. Je hebt er níks aan, aan dat zooitje apen in Den Haag. Maar zie er maar eens af te komen. Suggesties ?

  6. Bolkestein: Om misverstand te voorkomen: ik ben van mening dat zuinig energieverbruik om tal van redenen hoogst noodzakelijk is. Maar behoort de vrees voor klimaatverandering daar ook toe?

    MAar dat is kapituleren om spreekrecht te krijgen.

    Energie"verspilling" bestaat niet. Energie gaat nooit verloren volgens de wet van behoud van massa en energie. Net zoals je ook geen water kan "verbruiken". Het loopt na gebruik de grond in, het riool in of naar zee, maar weg is het niet. Zo ook met energie.
    Energie kost wel geld en je kan natuurlijk geld verspillen. Dat kan een goede reden zijn om op energie te bezuinigen.

    Maar laat ons ons ver houden van het energiefetisjisme van de groenen.

  8. [6] Ach, ik noem dat niet kapituleren. Je kent immers zijn motivaties niet. Hij stelt dat er goede redenen zijn om zuinig omk te gaan met energie. Jij denkt dan aan verspilling, ik denk aan andere zaken. Bolkenstein wellicht ook.

    Ik noem even

    – die zandbak-arabieren waar je het liefst zo min mogelijk mee te maken wilt hebben
    – de huidge verbranding van fossiele brandstoffen vervuilt. Ik heb het uiteraard niert over CO2 en ik erken dat het minder erg is dan vroeger, maar nog steeds stoten industrie en auto’s meer rommel uit dan je zou willen.

    Nu echter nog een nieuwsgierige noot over het artikel zelf. Ik bespeur de hand van Labohm in dit artikel. Ik weet dat beide samen gewerkt hebben in het verleden betreft zijn verhaal bij de presentatie van het boekje de over de Waterplaneet (exacte titel is me even ontschoten) en bepaalde zinsneden zijn identiek uit Labohm-artikelen. Dus of Bolkenstein is weer geholpen of Bolkenstein heeft Labohms taalgebruik overgenomen. Beide is geen schande, maar het viel me gewoon op. Ofwel, gewoon nieuwsgierig hoe het zit.

    Wél valt me op dat alle grote liberale leiders tégen de CO2-hype zijn. Of het nu Bolkenstein, de Tjechische president of US senator Inhof. Dat alleen doet bij mij alle zwaailichten omtrent de CO2-hype vol aangaan. Iets stinkt in deze zaak, want anders zou het de vrijheid niet zo met voeten hoeven tyreden.

  9. Niet alleen de overheid reageert er met ‘geilheid’ op, zoals je terecht stelt. De afgelopen weken zag ik reclames van een electronicaketen (BCC geloof ik), een hypotheekverstrekker en een automerk die beweren dat als je bij hen koopt of hun product aanschaft, je bijdraagt aan de redding van de wereld. Het door libertaristen opgehemelde bedrijfsleven zal het kennelijk een zorg zijn wat waar of niet waar is, zolang er maar geld aan te verdienen valt. Dat doet toch vrezen voor wat er in een libertaristische samenleving zal plaatsvinden.

  10. [9] En zo staat het de libertariërs weer vrij om dit soort toko’s te boycotten. Zoals je weet zijn in het huidige NL de lefties in de meerderheid, en die doen maar al te graag politiek correct. Da’s dus een niet te missen doelgroep voor het bedrijfsleven.

    In een libertarische samenleving jaagt dit soort uitingen de klanten alleen maar weg. Kritisch vermogen bij de burger die hecht aan zijn persoonlijke vrijheid en ook bewust de bijbehorende persoonlijk verantwoordelijkheid accepteert doet een hoop uitwassen verdwijnen.

    Het is grappig te zien hoe tegenstanders van individuele vrijheid altijd een libertarisch facetje in de socialistische maatschappij projecteren om vervolgens te kunnen concluderen dat het eigenlijk maar belachelijke ideeën zijn.

Comments are closed.