Over verspilling gesproken!

De hulp aan kansarmen in Nederland loopt vaak moeizaam. Dat komt door tegenstrijdige wetgeving en door een wirwar aan betrokken instanties.
Dat staat in een gepubliceerd rapport dat is gemaakt in opdracht van de G27, het samenwerkingsverband van 27 middelgrote gemeenten.

Ze werken samen in het project “aanval op de uitval”, dat moet leiden tot betere samenwerking tussen instanties.
Bij een probleem gezin zijn bijvoorbeeld ruim 20 instanties betrokken, staat in het rapport.
Een jongere die graag naar school wilde, zat 16 instellingen en vijftig ” contactmomenten” later nog steeds niet op school.
Samenwerking tussen instanties komt moeilijk van de grond omdat die tegenstrijdige belangen hebben. Als iemand van de ene hulpverlener op medische gronden moet thuisblijven, wil een ander hem graag wegens “resocialisatie” liever direct weer aan het werk hebben.
“Er vallen nog steeds veel mensen buiten de boot. En dat is niet nodig. Wel moet de partijen beter samenwerken, aldus de burgemeester van Hengelo.
Hij signaleert ook wetgeving die tegenwerkt. Zo zorgen bepalingen in de wet werk en bijstand en bijvoorbeeld voor dat een jonge alleenstaande moeder die een opleiding wil volgen, een deel van hun uitkering niet mag inzetten voor het betalen van kinderopvang.
(Tot zover Tiscali/ANP.)

In deze ” business” gaan miljarden euro’s om.
In het rapport staat niet, dat het belachelijk en daardoor inefficiënt is om bij een probleem gezin 20 instanties er op af te sturen. Het rapport geeft dus aan dat de samenwerking, vanwege die tegenstrijdige belangen, onmogelijk is.
Maar in feite hebben al die instanties een gelijkluidend belang, namelijk de instandhouding van de instantie.
Maar men hoopt dat de partijen beter gaan samenwerken.
Ik kan de opstellers van het rapport garanderen dat dit niet gaat gebeuren.
Ze kunnen een hoop belastinggeld besparen als er maar één instantie voor deze zaken wordt gecreëerd of het aan particulier initiatief overlaten.

Taliban profiteren van Nederlandse hulp!
Commandant kolonel Hans van Griensven van de NAVO-missie in Uruzgan sluit niet uit dat ook de Taliban profiteren van de Nederlandse hulp.
Afghanen zouden geld krijgen en het vervolgens aan de opstandelingen geven.
Nederlands geld wordt onder meer ingezet in gebieden die onder invloed staan van de Taliban en waar de Nederlandse militairen niet kunnen komen, zonder in zware gevechten te belanden.
In een interview in Elsevier erkent Van Griensven dat het mogelijk is dat dorpsoudsten de Nederlanders met mooie praatjes geld aftroggelen en het vervolgens afdragen aan de Taliban. Maar wegens het positieve effect van deze projecten, die erop zijn gericht om de bevolking los te weken van de Taliban, aanvaardt hij het risico dat Nederland de vijand financiert.
(Bron Tiscali/ANP.)

Buiten het feit om dat ik vind dat er geen euro’s en dus ook geen militairen naar Afghanistan worden gestuurd, blijkt ook hier weer dat overheidsingrijpen onbedoelde consequenties hebben.
Waarom zou je geld geven aan mensen die in gebieden wonen die nog onder invloed staan van de Taliban? Volgens mij kun je daar ook geen project opzetten!
Het kan dus gebeuren dat een NAVO militair gedood wordt met een wapen dat door de Nederlandse overheid is gefinancierd.
Nu is dat voor een overheid niet vreemd om tegenstanders te financieren.
Denkt u maar aan de miljoenen euro’s waarmee de overheid stichtingen financiert (bijvoorbeeld milieudefensie) die het geld dan gebruiken om tegen dezelfde overheid te ageren.
Maar dat hoort bij het spel. Leven en laten leven op andermans kosten.
Zo werkt de democratie tenslotte.