Aandelen, en vooral de bevoegdheden van aandeelhouders, staan op dit moment erg in de belangstelling. Dit vooral naar aanleiding van het conflict bij de verkoop van de ABN/AMRO bank.
Daar is onenigheid tussen “de aandeelhouders” en “het management” terwijl de werknemers en vooral de Raad van Commissarissen aan de zijlijn staan.
Het probleem is wie er bevoegd is om wat te doen.
Als we teruggaan naar de basis van de Naamloze Vennootschap (NV), dan was heel duidelijk dat de aandeelhouder de eigenaar is van de NV. En de eigenaar beslist wat er met zijn eigendom gebeurt. Duidelijk en simpel. De commissarissen waren eenvoudig de “vertegenwoordigers van de aandeelhouders”.
Uiteraard is het logisch dat ook de aandeelhouder zich moet houden aan de (vrijwillige) afspraken die hij maakt met management en personeel, en natuurlijk met de klanten en andere relaties.
Met de grote ontwikkeling van de economie en welvaart werden de NV’s steeds groter, meer personeel, internationaler. De afstand van de aandeelhouder tot het bedrijf werd groter en zijn invloed kleiner. Nu zijn er veel mensen die aandelen bezitten en nauwelijks weten wat “hun” bedrijf produceert! Ze hebben aandelen alleen maar voor belegging.
Geen wonder dat overheden er zich steeds meer mee gingen bemoeien en regels en eisen gingen stellen. Naast de NV kwam de Besloten Vennootschap (BV) die weer andere regels kreeg, ook voor de interne verhoudingen in het bedrijf. Het echte eigendomsrecht van de aandeelhouders werd ondermijnd. Vakbonden en ondernemingsraden kregen officiele invloed. De rol van de commissarissen veranderde.
Het “management” kreeg meer macht. Ging veel meer eigengereid beslissen en manoeuvreerde zich in een sterkere positie met vaak absurde salarissen en premies.
Geen wonder dat deze ingewikkelde constructies en machtsverhoudingen tot conflicten leiden. De verkoop van de ABN/AMRO is daar een mooi voorbeeld van. Het is al zo moeilijk dat zelfs de rechter er aan te pas moet komen om te beslissen wie wat mag doen.
De rechter heeft in een eerste proces de aandeelhouders gelijk gegeven. Prompt worden weer aanvallen op de macht van de aandeelhouders (eigenaren?) gedaan. Bernard Wientjes, voorzitter Werkgeversorganisatie VNO-NCW, wil zelfs nieuwe maatregelen tegen de te grote macht van de aandeelhouders, en de politici staan te springen om er zich mee te bemoeien. Als ze een echte kans zien, zullen ze dat doen ook. De kreet dat Wouter Bos, nu minister van financiën, moet ingrijpen, is al meerdere keren geslaakt.
Natuurlijk is de maatschappij ingewikkelder geworden. Politici hebben daar ook hard hun best voor gedaan. Maar weer blijkt dat als je eenvoudige principes loslaat, dat je dan van kwaad tot erger komt.
Zoals in dit geval blijkt bij het uithollen van het eigendomsrecht. Terwijl het eigendomsrecht de basis is voor alle andere rechten. Zonder eigendomsrecht is er zelfs geen ander recht mogelijk.
Helemaal mee eens.
De aandeelhouders zijn eigenaar en alleen zij zouden moeten beslissen over een bedrijf. De managers zijn gewoon werknemers, zij hebben te doen wat de aandeelhouders willen of moeten anders opstappen.
Het is niet zozeer de moderne "ingewikkelde constructies en machtsverhoudingen" die tot problemen leiden, maar juist dat ABN AMRO denkt dat die oude aandeelhoudermacht niet geldt voor hen.
Vrijspreker spreekt ten onrechte uit dat de aandeelhouder de eigenaar is. Dat is in juridische zin niet en vaak ook nooit geweest in het verleden. Enkel bij kleine bedrijfjes zijn aandeelhouders rechtstreeks eigenaar. Daar is echter ook niets mis mee, want zulks wordt duidelijk gecommuniceert.
Echter aandelhouders blijven veel macht hebben. In nederland zelfs meer dan in het buitenland. En juist dat geeft problemen omdat het manegment van ABN-AMRO daar even vergeten was mee te rekenen.
Veel grote bedrijven hebben door delen van hun aandelen in stichtingen (Philips) of bevriende organisaties (VW bij Porsche) onder te brengen, zichzelf beschermd tegen vijandige overnames. De prijs is minder opbrengst want je kunt een significant deel niet op vrije markt brengen.
ABN-AMRO heeft zichzelf niet beschermt en gekozen voor ‘alles’ op de vrije markt. Dat leverde bij emmissie veel geld op, maar als je jaar na jaar geen aandelhoudersresultaat levert kun je verwachten dat men gaat morren.
ABN-AMRO dacht even buiten de aandeelhouders om wat te kunnen regelen (*), maar is terugefloten door de aandeelhouders. Daar was een rechter voor nodig, maar dat toont juist aan dat ook onze rechtstaat vooralsnog de macht van de aandeelhouder respecteert.
*) Dit los van de vraag of dat ‘regelen’ niet beter is. Ik meen van wel, maar ik ga daar net als de FNV, politiek en OR dus niet over.
Als je weet dat mijnheer Groenink bij de afgekeure verkoop op zijn minst 20 miljeon eurotjes in zijn eigen zak had kunnen steken, dan snap je ongeveer waarom hij de aandeelhouders buiten spel wilde zetten.
Bedenk ook dat deze meneer net een miljoenen kostende en jaren durende verbouwing achter de rug heeft van zijn kartonnen doos in de krottenwijk waar hij woont.
Al helemaal misselijkmakend zijn de meeltjes die dit gedrocht aan ‘zijn’ personeel stuurt hierover.
ikke, ikke, ikke, dat is waar het allemaal op neer komt…….
Inderdaad, ik werk bij (godzijdank bij, niet voor) de ABN…..
[2]
Ik weet niet waar je het vandaan haalt, maar aandeelhouders zijn de enige eigenaren. En inderdaad kun je met trust NV’s en andere constructies er voor zorgen dat je met een minderheid van aandelen toch indirect zeggenschap blijft behouden. Je koopt op de beurs ook eigenlijk geen aandelen Philps, maar aandelen van een Trust NV die op haar beurt weer een van de aandeelhouders van Philips zelf is.
Dergelijek constructies doen echter niets af aan het principe dat aandeelhouders de eigenaren zijn en dat zij bepalen wat er met het bedrijf en met de winst gebeurt. Althans, dat zou zo moeten zijn.
[4] "Ik weet niet waar je het vandaan haalt, maar aandeelhouders zijn de enige eigenaren"
Uit de statuten van de meeste bedrijven. Daar staan de rechten van aandeelhouders in. Die zijn in vrijwel alle gevallen beperkt.
Je verwart "dat zou zo moeten zijn" met "dat is zo", maar je laatste zin zegt dat eigenlijk al 🙂
Overigens ben ik het daar niet mee eens. Je verkoopt aandelen en die hebben een bepaald recht. Er is geen enkel libertarische of ander oerprincipe die zegt dat een aandeel perse een eigendomsaspect moet hebben. Zolang bij de verkoop maar eerlijk gedaan wordt over wat men te koop aan bied.
Veelbedrijven hebben ook diverse soorten aandelen. Bijvoorbeeld aandelen met en zonder stemrecht.
Persoonlijk lijkt mij het ABN-AMRO verhaal een uitstekend voorbeeld van waarom een bedirjf voorzichtig moet zijn met het uitgeven van aandelen met veel macht. Indien je je dan niet beschermt, krijg je situaties als nu. (Waarbij ik wederom in het midden laat of het bestuur gelijk heeft of niet.) Uiteraard zal dat minder geld opleveren, maar goed dat is dan de consequentie van de touwtjes in eigen handen houden.
[5] "Persoonlijk lijkt mij het ABN-AMRO verhaal een uitstekend voorbeeld van waarom een bedirjf voorzichtig moet zijn met het uitgeven van aandelen met veel macht"
Juist niet.
Hoezo moet "een bedrijf" voorzichtig zijn? Wie bedoel je precies? De aandeelhouders duidelijk niet want als ABN-AMRO zich zoals Philips had georganiseerd waren de zaken wel anders (lees: minder aantrekkelijk voor de aandeelhouders) verlopen.
Je bedoelt dus eigenlijk dat het management voorzichtig had moeten zijn. Tja, als deze (elite)personeelsleden hun hachje willen veiligstellen zonder door de aandeelhouder -voor wie ze nota bene geacht worden te werken- afgestraft te kunnen woren dan moeten ze inderdaad voorzichtig zijn.
Maar wat zijn ze dan meer dan een stelletje ambtenaren die hoge salarissen opstrijken maar niet weggestuurd kunnen worden als ze niet blijken te deugen?
Nooit gedacht dat zulke ideeen gepropageerd zouden worden op een libertarische site…
[6]
Je hebt gelijk. Helaas leeft er bij velen het idee dat de bestuurders van een bedrijf het bedrijf zelf zijn. We zijn al zo zeer beinvloed door het collectivisme dat we niet meer in staat zijn om te zien wie de eigenaar is.
De macht van de aandeelhouder is, net zoals andere eigendomsrechten, aangetast door collectivistische overheden. nationalisten, corporatisten, socialisten en dergelijke hebben allen het belang van het individu en dus van de eigenaar ondergeschikt gemaakt aan een collectief (de natie, het landsbelang, het algemeen belang e.d.)
De huidige wettelijke beperkingen van rechten van aandeelhouders zijn het gevolg van nationalistische waanideeën, namelijk dat "onze" bedrijven niet verkocht mogen worden aan buitenlanders, van socialistische waanideeën, waarbij een betaalde baan als een soort eigendomsrecht werd gezien en corporatistische waanideeën, waarbij een bedrijf het "algemeen belang" zou moeten dienen in plaats van het belang van de eigenaren.
Vandaar dat zelfs een werkgeversclub als VNO/NCW partij kiest tegen de aandeelhouders. Maar goed, de nederlandse "ondernemers" zijn dan ook zelf vaak geen aandeelhouder, maar slechts in loondienst van die aandeelhouders, zonder mogelijkheid van onstlag overigens en zodoende schijn-eigenaar van het bedrijf.
[1]
Precies.
Wie dat niet begrijpt heeft zelf een probleem.
Michielsens: je neemt me de woorden uit de mond.
Ikzelf ben een technisch student, en heb weinig formele scholing in economie, maar zonder er veel van af te weten zie je al dat er iets totaal niet klopt in deze discussie. Hoezo, het management verzet zich tegen de aandeelhouders? Hoezo, directie? Wie is er nou eigenlijk de eigenaar? Het feit dat daar uberhaupt discussie over is, daaruit blijkt wel dat er iets helemaal verkeerd zit.
Onlangs een vak privaatrecht gevolgd, en zoals Armin zegt werd daar inderdaad benadrukt dat het niet waar is dat de aandeelhouders eigenaar zijn. Niet volgens nederlands recht in ieder geval.
De bestuurders zijn ook eigenaar, althans, worden volgens het recht als zodanig behandeld gezien de rechten die ze krijgen toegekend.
Ik ben het ermee eens dat een aandeelhouder geen eigenaar HOEFT te zijn (elke vrijwillig overeengekomen vorm van investering moet mogelijk zijn mi.), maar dit bestaat al en heet een derivaat. Het is natuurlijk te gek voor woorden dat je ook geen eigendoms rechten in een bedrijf KUNT (ver)kopen. In de praktijk betekent ‘aandeel’ niet veel meer dan ‘derivaat’ in nederland.
Ik kan alleen maar raden naar de achterliggende reden hiervoor, maar het heeft waarschijnlijk veel te maken met het feit dat ‘we’ (de inwoners van dit collectivistische moeras) het idee van een bedrijf als verhandelbaar eigendom maar eng en kapitalistisch vinden.
En nu hebben we deze in en in zieke structuur. Ben ik het toch nog eens een keer met de SP eens dat er iets niet klopt als er aandelenpaketten van miljoenen worden weggegeven. Alleen niet wegens teveel kapitalisme maar juist vanwege de SP-erige kapitofobie. De reden is heel simpel: het management dikke aandeelpaketten toestoppen is de enige manier om hun belangen te harmoniseren met die van jou als aandeelhouder, namelijk zodat de directie in hetzelfde schuitje komt te zitten. Veel directe invloed op je eigendom (als je het nog zo kunt noemen) wordt je namelijk niet gegund.
[6] Michielsens, je verwart je eigen mening met hoe het zou moeten zijn. Jij kunt wel graag vinden dat een bedrijf aandeelhouders zeer verregaande macht moet geven, maar dat is in een libertarische wereld juist vrij aan de eigenaren. En dat zijn voordat aandelen uitgegeven zijn, niet die aandeelhouders.
Bij uitgifte belissen die wat voor aandelen ze willen uitgeven en wat voor niet. Juist andere ideeen zouden nooit gepropageerd mogen worden op een libertarische site 🙂
Jij kunt wellicht vinden dat een bedrijf dan niet gecontroleerd kan worden en vergelijkt de besturen dan met dure ambtenaren, maar dat is natuurlijk kletskoek. Die besturen moeten immers nog steeds hun eigen broek ophouden en wordneniet betaalt uit geroofd geld. Dus de vergelijking met de ambtenarij slaat nergens op.
Of het wenselijk voor een groot bedrijf is dat aandeelhouders weinig macht hebben is een hele andere discussie. Ik denk dat er best wat voor te zeggen is, te stellen dat aandeelhouders macht moeten hebben. Maar daar is vanuit libertarisch oogpunt geen principieel standpunt te geven.
Zoals gezegd: "Zolang bij de verkoop maar eerlijk gedaan wordt over wat men te koop aan bied."
Toegepast op ABN-AMRO. Bij ABN-AMRO hebben de aandeelhouders relatief veel macht. Iets wat het huidige bestuur jammer vindt. Tja, dan hadden ze (het vroegere bestuur) maar voorzichtiger moeten zijn bij vroegere emmissies. Eigen schuld, dikke buld.
"ij kunt wel graag vinden dat een bedrijf aandeelhouders zeer verregaande macht moet geven, maar dat is in een libertarische wereld juist vrij aan de eigenaren. En dat zijn voordat aandelen uitgegeven zijn, niet die aandeelhouders."
De aandeelhouders *zijn* eigenaren. De aandeelhouder(s) richten een bedrijf op en verkopen eventueel delen van hun bedrijf. Dat verkopen van een deel van het bedrijf heet ook wel het "uitgeven van aandelen".
Een bedrijf kan ook op andere manieren kapitaal vergaren, namelijk door geld te lenen, obligaties uitschrijven dus of door andere verplichtingen aan te gaan.
Maar een aandeelhouder *is* eigenaar, per definitie. Uiteraard kan iemand die een aandeel koopt vrijwillig afzien van bepaalde rechten die een eigenaar normaal gesproken toekomt, net zoals de koper van een auto of een huis van bepaalde rechten kan afzien als hij wil.
punt is dat de eigendomsrechten van in dit geval niet vrijwillig zijn beperkt, maar door de *wet* zijn beperkt. Hierdoor heeft het management bevoegdheden gekregen die bij de eigenaar horen te liggen en niet bij de loopjongens die zich nu ongestraft op kosten van de aandeelhouders en stakeholders kunnen verrijken en de baas spelen over de toko waar ze eigenlijk alleen in loondienst bij zijn.
het verschil met een ambtenaar is dat je uiteraard niet gewdongen bent het met deze loopjongens-vermomd-als-eigenaar hoeft te doen. Je kunt je aandelen verkopen, mits je geen groot aandelenpakket hebt, want dan ben je gebonden aan die loopjongens en de staat. Je kunt als werknemer ontslag nemen en je kunt als klant of leverancier besluiten geen zaken meer te doen met een dergelijk bedrijf.
OVERHEIDSBEMOEIENIS als te verwachten:
NOS: 16:01 08 Mei 2007
Minister Bos van Financiën roept alle partijen in de overnamestrijd rond ABN Amro op zo snel mogelijk duidelijkheid te geven over hun plannen. Na EU-beraad in Brussel zei Bos dat hij daar ook steeds op aandringt bij zijn contacten.
Bos houdt zich achter de schermen bezig met de zaak, omdat, zoals hij zei, elke uitlating zijn **onafhankelijke* *positie* in gevaar kan brengen. Van de kritiek dat hij zich afzijdig houdt, wilde hij dan ook niets weten.
Het is aan de minister van Financiën om een overname van ABN uiteindelijk *goed* *te* *keuren*. De president van de centrale bank adviseert hem daarover
"Bij uitgifte belissen die wat voor aandelen ze willen uitgeven en wat voor niet."
Niet dus. Als ik een bedrijf heb, kan ik mijn eigendomsrechten nooit volledig aan iemand anders overdragen. Ik kan er wel geld voor ontvangen, maar die eigendomsrechten krijgt de wederpartij nooit, hoe graag we dat beiden ook willen.
[13] "Als ik een bedrijf heb, kan ik mijn eigendomsrechten nooit volledig aan iemand anders overdragen."
Hoe bedoel je? Kan ik mijn snoepwinkeltje niet verkopen zodat de koper volledig eigenaar wordt?"
[2] Mijn klomp breekt zonet.
Hoezo aandeelhouders zijn niet de eigenaren?
Als jij eigenaar wil worden van de Efteling, en je gaat naar het loketje toe en vraagt; "ik wil de Efteling kopen", wat zal die juffrouw dan antwoorden? Juist, dan zal U alle aandelen moeten zien te kopen Mijnheer!
Telkens het over global warming gaat heb ik veel respect voor je en al heel wat geleerd uit jouw reacties.
Maar nu begrijp ik waarom je jezelf een "links"libertariër noemt: "links" dat is dat domme deeltje van je dat niets afweet van economie.
Halen we d’r ook nog wel uit…
(tongue in cheek)
Wie wil/kan een korte, libertarische definitie maken voor:
—Eigendom
—Eigenaar
De redactie zal daaruit kiezen of samenstellen de definitie die wordt opgenomen in de Woordenlijst.
(BTW, het lijkt er op alsof het ontbreken van de goede definitie veel van bovenstaande verschillen veroorzaakt)
[1] Tis maar goed dat dat dus niet zo is. Een aandeel houder is iets anders dan een ondernemer, waneer de aandeelhouder werkelijk rechtstreeks een bedrijf of indirect een bedrijf zouden runnen gaat het bedrijf kapot. Je hebt het niet over 2 stuurmannen maar duizenden stuurmannen. Belangen verstrengelingen etc.
Daarbij nemen aandeelhouders maar al te vaak aleen hun eigen belangen mee en niet die van het bedrijf en zijn werknemenrs.
"Hoe bedoel je? Kan ik mijn snoepwinkeltje niet verkopen zodat de koper volledig eigenaar wordt?"
Daar weet ik niet zoveel vanaf. Dat lijkt me hoofdzakelijk een kwestie van het overdragen van het pand, daar hoeft geen rechtspersoon bij betrokken te zijn denk ik. Maar ik doelde hier op grote bedrijven, dacht dat dat uit de context wel duidelijk was, maar dat had ik misschien even expliciet moeten maken.
In ieder geval is dit niet mogelijk onder de BV/NV constructie: je kunt jezelf helemaal suf verhandelen aan aandelen, een groot deel van de macht ligt sowieso bij de directie.
"Tis maar goed dat dat dus niet zo is. Een aandeel houder is iets anders dan een ondernemer, waneer de aandeelhouder werkelijk rechtstreeks een bedrijf of indirect een bedrijf zouden runnen gaat het bedrijf kapot. Je hebt het niet over 2 stuurmannen maar duizenden stuurmannen. Belangen verstrengelingen etc."
Natuurlijk. Als de staat ons onze contractvrijheid niet afneemt, dan zijn we weer terug in de jungle. Hobbes, kom er maar in.
Geloof ik geen reet van. De aandeelhouders HEBBEN een gemeenschappelijk doel: winst. Daarnaast zal er geen sprake zijn van meedere stuurmannen: de aandeelhouders zullen een gezamelijk beleid opstellen op basis van de machtverdeling overeengekomen bij de uitgifte van de aandelen, en dat laten uitvoeren door één management team. Eigenlijk net zoals nu, maar dan dat het management gewoon moet doen waar het voor betaald wordt, niets meer en minder.
"Daarbij nemen aandeelhouders maar al te vaak aleen hun eigen belangen mee en niet die van het bedrijf en zijn werknemenrs."
Een beetje zoals een democratisch samenwerkingsverband, maar dan vrijwillig?
Ik weet alleen dat IK de eigenaar ben van MIJN geld, dat ik inmiddels van MIJN ABN-AMRO rekeningen doorgesluisd heb naar andere financieel facilitaire instellingen. Ik begrijp dat velen mij zijn voorgegaan en dat velen mij nog zullen volgen. Dus nog heel even en de discussie draait straks om de vraag: wie is de eigenaar van niets?!
[11] Je kunt natuurlijkje dogma’s wel herthalen, maar dat maakt ze niet waar. Aandeelhouders zijn volgens de huidige wetgeving niet de eigenaren. Dat kun je niet leuk vinden, maar is wel zo. Met definities heeft dat verder helemaal niets te maken.
En of dat zou moeten zijn is vanuit libertarisch oogpunt ook niet te zeggen. Dat hangt af van wat er bij de eerste uitgifte afgesproken is.
En dat in ons land de zaak door wetgeving geregeld is klopt, maar beperkt is niet noodzakelijk waar. Als aandeelhouders absolute macht hadden gehad via de wetgeving afgedwongen door de staat, hadden veel bedrijven die aandelen wellicht niet uitgegeven (in die kwaniteit) en meer obligaties of non-preferente aandelen of derivaten etc.
[15] Bud, ipv te beledigen zou je misschien wat beter moeten lezen. Ik heb mezelf nooit een "linkse" libertariers genoemd. (Ik ben zelf een klassiek liberaal.) Verder staat in onze wetgeving dat de aandeelhouder niet de eigenaar is. Dan kan je klomp breken, maar daar kan ik verder niets aan doen.
Waar jij mee in de war bent, is dat jij persoonlijk vindt dat dat wel zo zou moeten zijn.
Dan zeg ik, dat kan, maar is – in hypothetisceh situatie – aan diegene die de eerste uitgifte verzorgen. Als die bepalen dat de aandelen geen eigendomsrecht bevatten bevatten ze dat niet. Dat maakt ze uiteraard minder aantrekkelijk en zal weerslag op de prijs hebben, maar niet minder ‘moreel’ juist of zo.
Tenslotte verwar jij – net zoals veel ander posters – het beschrijven van feitelijkheden ("aandeelhouders zijn geen eigenaar"), met dat ik iets zou zeggen over de wenselijkheid naar mijn mening daarvan.
Don’t shoot the messenger … 🙂
[21]
Waar in de wet staat het eigendomsrecht van naamloze vennootschappen beschreven? dat de wet de zeggenschap niet louter bij de aandeelhouders legt is mij bekend. Maar dat feit op zich maakt nog niet dat de aandeelhouders ook geen volledig eigenaar zijn. Ook een huiseigenaar is bijvoorbeeld wettelijk beperkt in de uitoefening van zijn eigendomsrechten, dat maakt hem nog niet minder eigenaar van dat huis.
Maar goed, ik kan me vergissen; ik ken het Burgerlijk Wetboek en het Wetboek van Koophandel niet uit mijn hoofd 🙂 [16]
Ik zou zeggen dat een eigenaar degene is die alleen of met anderen, in het geval van gemeenschappelijk eigendom, een exclusief recht of op het goed waar het eigendomsrecht op van toepassing is. De eignaar mag beschikken over dat goed zoals hem dat uitkomt (zonder uiteraard anderen schade toe te brengen) het goed weggeven, verkopen, vernietigen of het anderzins vervreemden.
Bij onroerend goed kun je het eigenaarschap koppelen aan het homesteading beginsel. Dat betekent dat degeen die het goed feitelijk in gebruik heeft wordt geacht eigenaar te zijn, tenzij een ander een sterker recht kan bewijzen (bijvoorbeeld een verpachter).
In een libertarische maatschappij zou er geen verlicht kadaster meer zijn, dus een registratie in het kadaster zou dan geen voldoende bewijs opleveren. Vandaar het "feitelijk in gebruik hebben".
In het Oud Vaderlands recht gold deze regel ook. Als een stuk onroerend bebouwd goed een jaar en een dag niet werd gebruikt werd de eigenaar geacht aftsand te hebben gedaan. Een ieder mocht het goed dan in bezit nemen door het in gebruik te nemen. Bij onbebouwd onroerend goed gold de termijn van drie jaar (Vanwege het drieslagstelsel in de landbouw). In tegenstelling tot bijvoorbeeld Scandinavische landen en later de VS kon men echter niet zomaar een stuk woeste grond ontginnen en zodoende homesteaden. Woeste Grond behoorde sinds de karolingische tijd formeel aan de vorst en later aan de graven/hertogen. Zij mochten dit land ter ontginning uitgeven, maar behielden vaak de jacht-, wind- en visrechten die bij die grond behoorden. Vandaar dat een eigenaar vaak niet mag jagen of vissen op zijn eigendom.
Het kadaster is overigens ingevoerd om snel belasting over grond te kunnen hebben. De eigenaar was makkelijk op te sporen en kon, ook als hij afstand wilde doen, toch door de ambtenaren van Napoleon achterhaald worden.
[23] [21] "Maar dat feit op zich maakt nog niet dat de aandeelhouders ook geen volledig eigenaar zijn."
Spelen hier ook niet de definities van aandeelhouder en eigenaar een rol?
Een "echte" eigenaar is iemand die zelf met zijn eigendom kan doen wat hij wil.
Een "juridisch" eigenaar is daarin beperkt, waardoor je je kunt afvragen of hij nog "eigenaar" is!
Een aandeelhouder was van oorsprong een echte, maar is door wetten zodanig juridisch beperkt, dat er van het oorspronkelijke begrip weinig over is.
Een aardig voorbeeld speelt ook bij het eigendom van een stuk grond. Daar mag je zowat niets mee doen zonder toestemming. Als je geluk hebt, mag je er op lopen! En toch sta je te boek als eigenaar.
Comments are closed.