Vijftig jaar geleden schreef Ayn Rand het boek ‘Atlas Shrugged’. Vandaag de dag is het nog steeds zeer actueel. Het boek beschrijft aanschouwelijk en pakkend waarom onze huidige maatschappij, die meer en meer gebouwd wordt op de ‘zieligheidsindustrie’ en toenemende bemoeienis door de onderheid, gedoemd is te mislukken.
Voor de meeste mensen is het lezen van ‘Atlas Shrugged’, vertaald als ‘Atlas in Staking’, een onvergetelijke ervaring. Het verhaal is pakkend en bevat verscheidene mysteries en onverwachte, maar logische plotwendingen. De personages zijn uniek – welk ander boek kent een filosoof die piraat werd? En ook de schrijfstijl is bijzonder: veel diepgang en toch helder.
Maar voor veel lezers gaat ‘Atlas’ veel verder: het boek verandert hun leven. Hoe kan een boek, vijftig jaar na publicatie, nog steeds zoveel invloed hebben? Simpel, omdat de auteur de lezer dwingt de wereld met andere ogen te bekijken.
Om een idee te geven hoe extreem het boek is: vandaag de dag geldt als algemeen beeld van deugdzaamheid een persoon die zichzelf onbaatzuchtig inzet voor de noden van anderen, en van u eist dat u hetzelfde doet. Een egoïstisch persoon is slecht; hij streeft zijn eigen belangen na en eist dat zijn handelen hem voordeel brengt. Als een TV programma of film een stereotype schurk toont, iemand wiens boosaardige motivatie geen introductie behoeft, ziet men vaak een zakenman die een nieuw kantoorgebouw in een natuurgebied neerzet, of een bedrijf dat een nieuwe soort medicijn test. Domweg laten zien dat zij winst nastreven is voldoende om hen boosaardig te maken. Op TV vallen meer slachtoffers door zakenlui dan door criminele bendes.
Dit beeld, eeuwenlang omarmd door zowel religieuze als seculiere denkers, wordt door ‘Atlas’ volledig op de helling gezet. Wat bij het lezen naar voren komt is dat een werkelijk moreel persoon waarlijk egoïstisch is: hij kiest ervoor zijn eigen leven te leiden, bewust, systematisch en standvastig nadenkend over de acties die nodig zijn voor zijn geluk.
In deze benadering zijn compromisloze rationaliteit en het maken van steeds meer winst – de basis van succesvol zakendoen – de kern van het morele leven.
In een scene, relatief in het begin van het boek, waarin industrieel Hank Rearden terugkijkt op zijn ontwikkeling van een metaal dat superieur is aan staal, komt de essentie van deze nieuwe blik op morele waarden goed naar voren.
“De nachten, doorgebracht bij zinderende ovens in het onderzoekslab van de fabriek – de maaltijden, onderbroken en verlaten vanwege plotseling opkomende nieuwe ideeën, ideeën die meteen opgevolgd moeten worden, geprobeerd, getest, voor maanden aan gewerkt, en afgedankt als de zoveelste mislukking – die ene gedachte vasthoudend over meer dan tien jaar – de gedachte aan een legering die meer kan doen dan staal ooit gedaan heeft – steeds doorgaan ondanks de teleurstelling van ‘niet goed genoeg’ – met geen andere drijfveer dan de overtuiging dat het kan – en dan de dag dat het gelukt was, en het resultaat de naam Rearden Metal kreeg.”
Voordien had niemand ooit gedacht aan mensen als Aristoteles, Newton, Edison en Vanderbilt in termen van morele voorbeelden. Maar dit – de man alleen in zijn kantoor, die ervoor kiest moeite te doen om te denken en zijn waarden te creëren – is het beeld dat ‘Atlas’ schetst van een morele weldoener.
Wat te denken dan van een oneerlijke morele code, die uit naam van “de armen van geest” eist dat een man als Rearden zijn creatie, winst en geluk onbaatzuchtig opoffert aan hen die er niets voor gedaan hebben, die het niet ‘verdiend’ hebben?
‘Atlas’ laat ons zien dat een dergelijke code immoreel is. De logica van het verhaal toont aan dat het doel van deze code is om het goede zich vrijwillig te laten onderwerpen aan het kwade. ‘Atlas’ is het verhaal van de rebellie van mensen als Rearden, die moreel strijden tegen een morele code die egoïsme veroordeelt en verlangt dat de rijken van geest zich opofferen voor de armen van geest.
Met de publicatie van ‘Atlas Shrugged’ in 1957 werd Ayn Rand een bijzonder individu: een morele revolutionair. Voor iedereen die geïnteresseerd is in ideeën, om zijn of haar horizon te verbreden, is ‘Atlas’ verplichte kost, een boek, waard om gelezen en herlezen te worden.
Vertaling van een ARI Op-Ed in the Orange County Register, geschreven door Onkar Ghate, Senior fellow bij het Ayn Rand Institute in Irvine, vertaald door R. Hartman, met toestemming van ARI.
BESTELWIJZE:
De Nederlandse vertaling:
ATLAS IN STAKING is in iedere boekhandel te bestellen, en kost 38,90 Euro!
Het boek met de in feite zeer genante (Nederladse) betiteling, dat letterlijk een samenraapsel is van thematische plagiaat, gefantaseerde toevaligheden en de meest onwaarschijnlijke karakters … maar desnietemin als een onthullende en baanbrekende politieke filosfie en visie aan de man wordt gebracht, zegt VEEL MEER over haar GELOVIGEN en zij gevolg zijn "BEKEERD".
Het bewijst vooral dat mensen vooral eeuwige zoekenden zijn naar mogelijke verklaringen voor zaken waar men weing benul van heeft, maar dat het NIET al te moeilijk moet zijn.
Opvallend is ook dat de ateur zich zwaar bezig hield met het schrijven van filmscenarios en toneelstukken, hetgeen echter een VEEG teken is … Zulks aangezien dat soort net-als-echt doch puur imaginaire presentaties zich steeds BINNEN een vooraf zwaar gelimiteerde tijdsperiode gesteldt, behandelt en beeindigt moet zijn. Waarop de aangeprezen novelle … dan ook geen uitzondering is … Of wel soms?
[2] Ik heb sterk de indruk dat je, zoals Hub eerder schreef, niet kunt lezen, net als ene Mark Skousen: http://www.mskousen.com/Boo…
Wat een flagrante onzin.
Het boek beschrijft hoe een maatschappij die gestuurd wordt door (echte en imaginaire) noden van de mens in plaats van door talent en capaciteiten te gronde gaat. En iedreen die in staat is om met een kritische blik om zich heen te kijken in de steeds socialistischer wordende, op zieligheid gehrichte maatschappij van nu ziet griezelige parallellen tussen de ontwikkelingen in het boek en wat in NL dagelijks gebeurt: het steeds onbetrouwbaarder worden van het spoorwegsysteem is er daar maar één van, net als de steeds verder ingeperkte vrijheden van burgers en industrie. Het tegen de onderheid aanleunen en voor gidsing zich richten op die onderheid van wat vrije ondernemers zouden moeten zijn. Afijn, zie mijn introductie.
Deze logische opvolging van oorzaak en gevolg is uiteraard veel gemakkelijker te lezen als deze in een fictief, boeiend verhaal wordt verpakt dan in een droge wetenschappelijke verhandeling. De boodschap blijft echter dezelfde. En chargeren helpt altijd om het noodzakelijke schokeffect teweeg te brengen.
Afsluitend een paar vragen, want je roept wel maar argumenteert niet:
Wat is er genant aan de NL titel?
Wie beweert dat het boek geen fictie is?
Waarom is in dat verband het "een veeg teken" dat Ayn Rand ook filmscenarios en toneelstukken schreef?
Wat is er onwaarschijnlijk aan de karakters? Bestaan er geen briljante geesten in de ‘echte’ wereld?
Ik ben benieuwd naar je antwoorden.
We hebben dringend de IBAN code nodig jongens! In België zijn er ook geïnteresseerden. Tenslotte ligt één derde van Nederland in België (6 miljoen Nederlandssprekende Vlamingen)
[4]
Heel België en een deel van Noord Frankrijk zijn deel van de Nederlanden.
"Vlaanderen" is een even kunstmatige constructie als België of Nederland.
[3] Hartman,
Hetgeen onwaarschijnlijk is aan de karakters kun je uitgebreid lezen in het boek “Ayn Rand contra Human Nature”
waarvan ik de link elders reeds gegeven hebt.
In het kort gezegd : Rand haar helden zijn “goden van de Olymus” , geen mensen …”onbewogen bewegers” langs wie de
moeilijkheden des levens vrijwel langs loopt zoals water langs marmer.Een voorbeeldje is de reaktie van Hank Rearden
wanneer z’n minnares het blijkt te doen met Galt en hem niet meer wil.Hank reageert heel rationeel : immers hij wenst zijn
minnares het beste en Galt is een betere man dan Hank dus “njet problem” voor Hank.Vergelijk daarmee de
reaktie van Ayn zelf toen haar minnaar Branden een ander bleek te krikken : Ayn was furieus en stikjaloers.
Er zijn briljante geesten maar karakters als “John Galt” (of “Howard Roarke”) kunnen enkel bestaan in fantasie.Het slot van “Shrugged”
is dan ook zeer ontmoedigend want er volgt feitelijk uit dat een libertarische maatschappij nooit of te nimmer kan bestaan.
Rand schetst ideale mensen, geleid door een verheven rationeel egoïsme maar die zijn net zo mythisch als de éénhoorn.
Rand haar gedroom over een “John Galt” is dan ook net zo dwaas als het gedroom van de Marxisten over een “nieuwe mens”.
Shrugged is dan ook goed te vergelijken met Hollywood-produkten zoals de dwaze romantische komedies of hero-movies….fictie, luchtfietserij,
dromerij, onzin, bedrog(niet voor niks zijn er plannen om “Shrugged te verfilmen).
Ik weet niet of er lui zijn die beweren dat “Shrugged” geen fiktie is, allicht niet maar er zijn er genoeg die net doen alsof het geen fictie is , te beginnen met Rand zelf.In “Capitalism, the unknown ideal” bijv wordt verschillende keren verwezen naar “Shrugged” :
John Galt vindt dit, John Galt vindt dat….also “Galt” wat anders zou zijn dan een fictief personage.
Groetz,
Cincinnatus.
[4] Ik denk dat je ook in België gewoon in de boekenwinkel terecht kunt.
Misschien kun je het eens uittesten?
Uitstekende beschrijving RHartman, dank je wel.
Het klopt met mijn persoonlijke ervaring; ik kan best stellen dat dit boek mijn leven zeer positief heeft beinvloedt. Ik ken ook tientallen mensen met dezelfde positieve ervaring.
Er zijn natuurlijk ook altijd wel mensen die een negatief oordeel geven. Dat zijn vooral de socialistische profiteurs en mensen die het om de een of andere reden niet kunnen/willen begrijpen. Dat laatste is duidelijk te merken aan hun commentaar.
[8] Nja Hub,
Ik ken tientallen mensen die kunnen getuigen dat het "Boek van Mormon" of de "Wachttoren" hun leven zeer positief beïnvloedt heeft 🙂
En zoals je weet of niet weet (vraag het anders maar es aan Mark Skousen)
stond Joseph Smith en andere mormoonse leiders heel positief tegenover
een Jeffersonian republic (net zoals tante Ayn) 🙂
Groetz,
Cincinnatus
[3]
Beste Hartman … jij en HUB hebben helemaal gelijk … er zijn ook miljoenen mensen die zich vastklampen aan de Talmud, de Bijbel de Quoran, Marx, Mein Kampf en dergelijke levenbeschouwelijke verzindsels. Dus waarom niet de libertariers hun eigen bijbeltje en hadvest?
Want zeg vooral niet tegen een mormoon dat de "engel Moroni" zuivere fantasie is … of tegen de garristenen dat God naar alle waarschijnlijkheid nooit de onhebbelijk gewoonte had kunnen hebben gehad om nergens dan op favoriete Midden Oostelijke heuvelen ("Bergen" genoemd) uitsluitend voor bepaalde mensen te "verschijnen", of dat er nog nooit iets of iemand "ten hemel" is gevaren .. laat staan dat men daar door "maagden" worden opgewacht … alsof dat zowel hier als daar zulke onbetwiste zegeningen zouden zijn …
Ik zeg de Nederlandse titel van AS uiterst genant te vinden … omdat er een harde element van ONWAARHEID en deceptie in steekt. Terwijl het eenvoudig een wel heeeel erg ver gezochte Vlag is die de Strontschuit moet (zien te) dekken, Want uiteindelijk gaat het om een puur fictief, opgeklopt en bijeen geraapt pseudo realistisch nep-verhaal.
Uiterst INFANTIEL is bijvoorbeeld ook de introductie van de meest bizarre gefantaseerde karacters, waaronder de "rijkste industrieel" ter wereld. Ik schaam er eigelijk voor om over zulke bare NONSENS te lezen, laat staan om het dan tot mijn gedachtenwereld te maken.
Dat het 4o Pleuros waard zou zijn kan ik mij dan ook nauwelijks indenken …
[6] "Er zijn briljante geesten maar karakters als “John Galt” (of “Howard Roarke”) kunnen enkel bestaan in fantasie."
Het is dan ook fictie. Hoewel Rand zelf in haar introductie aangeeft dat zij aanneemt dat niemand zal zeggen dat mensen als haar karakters niet bestaan interpreteer ik dat niet letterlijk. In mijn optiek heeft Rand’s uitspraak betrekking op de standvastigheid van de karakters en hun trouw aan hun morele principes, niet op het bovenmenselijke incasseringsvermogen.
"Het slot van “Shrugged”
is dan ook zeer ontmoedigend want er volgt feitelijk uit dat een libertarische maatschappij nooit of te nimmer kan bestaan."
Helaas moet ik het daar mee eens zijn. Het eind van het boek was duidelijk minder sterk dan de rest, en dan met name de eerste helft, en de geforceerde, overdreven heroïek van John Galt in dat slot draagt daar ook aan bij. Maar goed, als gezegd, het is dan ook fictie.
Dat een 100% zuiver libertarische maatschappij niet kan bestaan staat voor mij vast. Eén van mijn eerste reacties op deze site meldde dat ook. In mijn optiek is het probleem dat het libertarisme uit lijkt te gaan van het goede in de mens, en dat is helaas geen gegeven. Ik heb hier zeer recent een vrij uitgebreide mailwisseling met Mark Bogaers (EenAndereStem weblog en HVV auteur)) over gehad en zijn bezwaar was dat het libertarisme ervan uitgaat dat door de individuele vrijheid automatisch het goede in de mens naar voren komt, en dat hij die overtuiging niet deelt. Hoewel dit een duidelijk nuance verschil is verschilt de basis van twijfel niet substantieel. Ik zal echter niet beweren 100% libertariër of objectivist te zijn. Dat ik ver in die richting ga staat voor mij vast, maar nog iedere dag leer ik bij en evalueer ik mijn ideeën, ook door toetsing aan die van anderen.
Dit alles doet echter niets af aan de onontkoombare logica van de consequenties vaan een maatschappij die voor een steeds groter deel uit parasieten bestaat; mensen die graag met andermans veren pronken, mensen die niets kunnen maar wel anderen willen vertellen hoe zij dienen te handelen, lieden die letterlijk een sterker, meer getalenteerd persoon tot hun slaaf willen maken, om uiteindelijk zelf beter af te zijn dan die slaaf, als een echte meester. Dus de staat der Nederlanden, en eigenlijk heel Europa, in optima forma (daarom weiger ik dan ook om nog van ‘overheid’ te spreken, de staat is de zelfbenoemde meester, die dienstbaar zou moeten zijn aan de bevolking). En dit wordt in "Shrugged" voortreffelijk getoond.
Ik ben mijn hele leven uigemaakt voor een ‘principieel mannetje’ en mijn overtuigingen, die ik heel logisch en rationeel vond, ventileerde ik maar niet te veel, want dan werd je toch wel vreemd aangekeken. Totdat ik "Shrugged" las. Daar vond ik zoveel van mijn ideeën in terug, dat het bijna een openbaring was. Ik ben dus niet bekeerd door "Shrugged", maar het boek heeft mij wel laten zien dat ik niet zo alleen stond als ik dacht.
En als we eerlijk zijn: zoals momenteel de vrijheid van meningsuiting de kop in gedrukt wordt en de Islam nog steeds als zalig maken over ons wordt uitgestort kunnen we alleen maar hopen niet nog meer vrijheid te verliezen voordat het te laat is. Als we qua individuele vrijheid maar de helft bereiken van wat onze doelstellingen zijn zijn we al een stuk beter af.
Ook al ga je ervan uit dat een echt libertarische maatschappij niet haalbaar is kun je er nog wel naar streven. Alleen dan kun je hopen het minimaal deels te verwezenlijken. Maar je moet wel realistisch blijven: al zouden we ooit een nachtwakersstaat ingevoerd kunnen krijgen, dan gaat dat niet van gisteren op vandaag. De collectivistische belangen zijn veel te groot. Als het lukt gaat dat geleidelijk, en de enige kans van slagen is het systeem van binnenuit aan te vallen. Tenzij je een staatsgreep à la Pinochet wil, maar dat zie ik nog niet zo snel gebeuren. Daarbij is geweld typisch verbonden met socialisme, niet met liberalisme/libertarisme.
[10] Laat maar zitten ACP. Je argumenteert nog steeds niet, je roept maar wat. Vergelijkingen met ‘heilige’ boeken, die eveneens fictie zijn, zeggen meer over jouw denkwereld dan over die van mij, en, naar ik aanneem, die van Hub.
De originele (werk-)titel van "Shrugged" was "The Strike", hetgeen je niet lijkt te weten. Pas bij de uiteindelijke publikatie is deze titel vervangen door het intrigerender "Atlas Shrugged". Ik ga ervan uit dat de Nederlandse vertaler gekozen heeft voor een verwijzing naar deze werktitel omdat "Atlas haalde zijn schouders op" wel erg lullig klinkt als boektitel.
Voor de rest: laat me volstaan met je te verwijzen naar mijn uitgebreide reaktie op Cincinnatus hierboven.
[11] "Ik ben mijn hele leven uigemaakt voor een ‘principieel mannetje’ en mijn overtuigingen, die ik heel logisch en rationeel vond, ventileerde ik maar niet te veel, want dan werd je toch wel vreemd aangekeken."
🙂 Herkenbaar
Boeken lezen is echter te saai voor mijn gemoed. Ik heb het ding (in het engels gewoon in boekenzaak te verkrijgen) wel cadeau gedaan aan vrienden en plots sta ik niet meer zo alleen met mijn overtuiging. Dus het ding zal, met al de fictie en onwerkelijkheden, best wel zijn kracht hebben.
" al zouden we ooit een nachtwakersstaat ingevoerd kunnen krijgen, dan gaat dat niet van gisteren op vandaag. … Als het lukt gaat dat geleidelijk, en de enige kans van slagen is het systeem van binnenuit aan te vallen. … Daarbij is geweld typisch verbonden met socialisme, niet met liberalisme/libertarisme."
Geweld is inderdaad typisch verbonden met de soosjalistiese manier van doen. Die jongens snappen wel hoe je iets voor elkaar krijgt.
Maar … als je de leden van de collectivistische machinerie niet meer als goedbedoelende sukkels maar als de willoze radartjes van die doordraaiende machinerie bekijkt, dat wat zij uiteindelijk zijn, dan is enig geweld tegen deze lieden wel degelijk te verbinden met het stichten van een nachtwakerstaat (als je dat persé wilt).
Dit ter overdenking.
Over positieve beïnvloeding van leven gesproken:
‘We’re just a biological speculation
Sittin’ here vibratin’
And we don’t know what we’re vibratin’ about’
[George Clinton/Funkadellic-Maggot Brain]
[6] Nog een slotopmerking: "John Galt vindt dit, John Galt vindt dat….also[f] “Galt” wat anders zou zijn dan een fictief personage."
Ik heb sterk de indruk dat Galt de verpersoonlijking is van haar objectivistische ideeën, in extremo dan. Naar mijn idee kun je "Galt vindt dit, etc." dus lezen als "Volgens mij is, etc.". Dat is een stijlfiguur die je prettig kunt vinden of niet. En het is natuurlijk gewoon een slimme commerciële zet: wie "Shrugged" nog niet kent wordt allicht geprikkeld het te gaan kopen…
[11] Ik heb deze opmerking al vaker gehoord, maar snap niet waar die vandaan komt.
Zelf ga ik uit van de slechte mens, of in ieder geval de luie mens; als mensen zich op kosten van anderen kunnen verrijken zonder dat ze daarbij (te) veel risico lopen, dan doen ze dat ook.
Vandaar ook dat ’n verzorgingsstaat niet werkt en inherent op een mislukking uitloopt. Lapmiddelen als streng controleren op misbruik, maar wel alle sociale voorzieningen in stand houden of reserveren voor ’t eigen volk (zoals veel ‘rechtsdenkenden’ betogen), helpen dan ook geen kloot.
Ik ben ook nog nooit een Libertarier tegengekomen die dacht dat ‘de misdaad’ zou verdwijnen in een Libertarische samenleving. Vrij wapenbezit en recht op verdediging van lijf EN GOED staan hoog in ’t vaandel.
Als je kijkt naar de Libertarische filosofie, is deze er juist op gebrandt om parasieten en free-riders zoveel mogelijk uit te bannen; daar kan onmogelijk een naief ‘de mens is van nature goed’ mensbeeld aan ten grondslag liggen.
Een Libertarische maatschappij is een veel hardere maatschappij dan de huidige sociaal democratie; mensen die nu tot de consumerende, niet-producerende buraucratie of buraucratie-afhankelijken behoren, zullen ’t in zo’n maarschappij een stuk zwaarder hebben.
Daar staat tegenover dat de produktieven VEEL meer dan nu de vruchten van hun arbeid plukken en vrij zijn daarmee te doen wat ze willen.
Die ‘mens is goed’ Libertariers, als ze er al zijn, lijken me meer van ’t Libertarier in ’t hoofd ‘wat zou ’t toch allemaal mooi zijn als’ slag dan van de praktiserende ‘fuck all’ soort, die gewoon verhuist naar die lage belastingen landen en z’n inkomsten verbergt voor de fiscus…
[11] "Mark Bogaers (EenAndereStem weblog en HVV auteur)) over gehad en zijn bezwaar was dat het libertarisme ervan uitgaat dat door de individuele vrijheid automatisch het goede in de mens naar voren komt, en dat hij die overtuiging niet deelt."
Individuele vrijheid betekent dat je vrij bent van dwang en geweld van anderen en dat jij geen dwang/geweld op anderen initieert.
In die situatie heeft een individu een grotere kans zich te ontplooien, dan in een situatie waarin hij constant op zijn hoede moet zijn voor nieuwe dwang/wetten/verboden/voorschriften etc.
Je kunt naar die vrije situatie streven of het huidige dwangsysteem accepteren cq versterken.
Libertariers streven naar die vrije situatie.
[15] [16] "Als je kijkt naar de Libertarische filosofie, is deze er juist op gebrandt om parasieten en free-riders zoveel mogelijk uit te bannen; daar kan onmogelijk een naief ‘de mens is van nature goed’ mensbeeld aan ten grondslag liggen."
Precies. Maar juist omdat de ‘luie mens’ dan in het gedrang komt, en de ‘luie mens’ veelal van linkse signatuur is, zal die ‘luie mens’ de werkenden, die weigen voor hen te zorgen, gaan terroriseren (op de één of ander manier is de ‘luie mens’ nooit te lui om op kosten van de samenleving die samenleving te ontwrichten). Dus als een libertarische maatschappij inhoudt dat ik met één hand aan het werk ben en met de andere hand bezig me de linkse activisten van het lijf te houden komt er van dat geluk waar ik naar streef niet zoveel terecht.
Ik heb naar Mark toe betoogd dat het simpele feit dat de opbrengsten van je werk niet meer van je afgenomen worden, en dat je zelf verantwoordelijk bent voor de (gevolgen van) je daden de huidige hufter-index behoorlijk zal doen dalen, omdat mensen weer ergens trots op kunnen zijn (zichzelf en de eigen verdienste) en dat het besef van eigendom (mijn en dijn), waar je hard voor gewerkt hebt, zal terugkeren, maar dat fraude en andere misdaad ook zullen blijven bestaan. ‘Voordeel’ is dan alleen dat je zelf kunt bepalen of je met die fraudeur in zee gaat, en zolang de onderheid de grootste fraudeur is heb je die luxe niet…
[12]
Nja, iemand als A.C.P. weet wel degelijk waar hij over loelt.
Doch jij begrijpt nog steeds niet hoe de vork in de steel steekt en propt derhalve je kop in je eigen reet door dom uit je nek te blijven lullen nietwaar.
Het zal wel Hartman, doe Ariel de groeten……
Retorisch.
[12] En of … het dateerd nog van de … massa stakingen voorafgaand aan de Russische revolutie van 1917 … misschien het eerste geval van "leentje-buur" van een OPPORTUNISTISCHE Rand of hoe zij ook toen eerder heette …
"Staken" was het achteraf suicidale "wapen" van de Marxist. Men ging zijn arbeids potentie "weerhouden", alsware het een brokje courante activa … Daarom denk ik eerder dat een Rand meer ideologische dubbelagente was voor het communisme, die ondanks dat zij het van het kapitalisme moest hebben ( die zij als GEDOEMD neerzet), het communisme levenslang als persoonlijke leiddraad heeft gehad en het als een virtuele SCHADUWSPEL heeft afgespeelt.
Persoonlijk had ik (na het boek met MOEITE te hebben doorgenomen) eerder gekozen voor een titel als "Atlas in TWIJFEL of VERTWIJFELT, of IN DELEMMA" danwel "Atlas op een Tweesprong" en/of eventueel "Atlas voor een ONMOGELIJKE Taak)
Letterlijk ALLES behalve Atlas in Dtaking …
[18] Zoals steeds blink je weer op onnavolgbare wijze uit in het beschaafd en inhoudelijk reageren. De logica van je argumentatie geeft ook altijd weer stof tot nadenken. Je reacties zijn een aanwinst voor elke website die je bezoekt.
Bedankt.
Gaap, gaap, saai.
ACP ende Cincinnatus: natuurlijk is wat Rand neerzet in haar romans on onbereikbaar/utopisch ideaalbeeld. Maar ik denk niet dat jullie kunnen ontkennen dat een en ander qua denken en doen van de personen in haar werk enigszins (al is het maar een beetje!) aimabel overkomen. Zo niet, dan niet. Stop hier met lezen.
Zo wel, dan is de praktijk, de werkelijkheid, het hier en nu. De toekomst, nogal weerbarstig. Tja, ach ende wee. Toch is er een verschil met religieuze en seculier-religieuze ideologieën. Namely, volgens mij heeft de ideologie die Rand verkondigt of de interpretatie of gewoon het libertarisme (als hét al bestaat) een nogal in de praktijk kloppende body of knowledge op het gebied van politiek, economie etc.. Blijft de mens nog wel imperfect (ik zeker! en ACP des te meer! HA!) , so what? Zijn jullie de notie van beter en slechter verloren ofzo. Lijkt me dat het streven naar meer libertarisme denkwijzen in de praxis BETER is dan de denkwijzen van het socialisme, of niet?
Kun je nog zo weten waar je over loelt, of praat (in het geval van Cincinnatus), vind ik toch dat het enigszins ‘gezeik’ is (om maar eens op de academische toer te gaan) om Rand’s literaire fictie te gaan afkraken. Wat Rand zelf van haar romans vond (fictie of non-fictie) moet ze zelf weten, it’s not in her hands anymore, bezijdens de fact dat ze morsdood is.
[19] Of "Atlas in Staking" de meest optimale titel is kan ik niet beoordelen; dat is aan de vertaler. Feit is dat het boek uiteindelijk over een staking gaat, maar niet om de gebruikelijke motieven: money for nothing. Het gaat om het niet langer dienstbaar willen zijn aan een maatschappij van uitvreters. Maar dat was je ook wel duidelijk, neem ik aan.
Als ik je reacties zo lees lijk je een grote hekel aan Rand te hebben, en voor jezelf heb je daar waarschijnlijk een goede reden voor. Maar gezien de grieven die je aanhaalt val je niet zozeer over de geest van het boek maar meer van de letter. De stijlfiguur die Rand gekozen heeft om een filosofie smakelijk te verpakken. En dat smakelijk hangt sterk samen met het kunnen waarderen van de gekozen verpakking. Niet jouw smaak, dus. De mijne wel, ik vloog door het boek heen, zeker de eerste helft.
Toch moet je je wel voor minimaal een deel in haar ideeën kunnen vinden, want als je niet voor persoonlijke vrijheid bent en alles wat daar bij hoort kan ik je herhaaldelijke bezoeken aan de Vrijspreker alleen nog maar als masochisme zien. En ook dat mag, natuurlijk… 🙂
Een mooie Nederlandsche titel zou zijn: "Atlas gooit het bijltje erbij neer", of "Atlas geeft de pijp aan Maarten". 😉
Overigens: zou de achternaam van John Galt niet komen van het Nederlandse woord "geld" zoals een Engelsman het fonetisch zou schrijven? De paginalange "rants" over money onderschrijven dit vermoeden.
[20]
"Je reacties zijn een aanwinst voor elke website die je bezoekt."
Zoals…..
"Bedankt."
Geen dank.
[18] Goed gezien Jetze, hij loelt heel goed. Heel duidelijk dat hij het niet begrijpt.
[6] "In “Capitalism, the unknown ideal” bijv wordt verschillende keren verwezen naar “Shrugged”"
En ?? Wat betekent dat?
Het aantal schrijvers, proffesoren e.d. die naar AS verwijzen, zal langzamerhand wel in de duizenden lopen.
Waarom heb je er eigenlijk bezwaar tegen als iemand (bvb Rand) zijn filosofie (of wat dan ook) wenst te verklaren, verbreiden, via fictie en fictie figuren? Dat is toch de vrijheid van de schrijver?
Voor velen is dat verduidelijkend, anderen snappen en geen moer van. So what?
Snierend er op af geven, getuigt niet van wijsheid.
[5] Juist!
Het open karakter van de Vrijspreker brengt met zich mee, dat er ook hier af en toe een paar onverbeterlijke hufterige hooligans komen proberen hun slag te slaan, die hun mateloze verveling kennelijk alleen weten te verdrijven door hier herrie te komen schoppen en hun onbenulligheid ten toon te spreiden.
Conducteur Hub, wilt U deze schooiers svp de trein uitschoppen ?
[23] Geert,
Nee, John Galt heeft z’n naam van Henry Galt, de hoofdfiguur uit de roman "The Driver" van Garret Garrett
(uit 1922).
Garret (1878-1954) was in zijn tijd een bekende journalist en schrijver en een soort proto-libertatiër (hij was één van de mannen van de "old right").Meer over hem vind je in het boek "Reclaiming the American right" van Justin Raimondo
( http://www.amazon.com/Recla… ).Raimondo toont in datzelfde werk ook aan dat Rand bij het schrijven van "Shrugged"
behoorlijk geshopt heeft uit "The driver".
"The Driver" is dan ook een "Randiaans
avant Rand.Het hoofdpersonage, Henri Galt, is een financiële magnaat die een spoorwegcompany opkoopt en die tegen allerlei tegenwerking door de overheid (vergelijking het aanleggen
van de John Galt lijn door Dagny) winstgevend en succesvol te maken.
Een uitgebreide recensie van "The driver" (door een objectivist) vind je op http://www.quebecoislibre.o…
Citaat :
"The driver" also paints a portrait of an efficacious and visionary man who uses reason to focus his enthusiasm on reality in his efforts to attain his goals.As a financial journalist for several prominent papers, Garrett knew Wall Street well and wrote a series of novels portraying the morality of capitalism, production, and business activities.
(einde citaat).
An sich uiteraard niet erg dat Rand literair "geleend" heeft van Garrett
(literatuur is voor een groot stuk
imiteren) , ware het niet dat Rand een bijzonder pretentieus mens was dat
zich voordeed als het licht in de duisternis en constant anderen verketterde omdat die haar ideeën zouden hebben gejat (Rand moest bijv niks van niet-objectivistische libertariërs hebben die ze beschuldigde met haar ideeën aan de haal te zijn gegaan).
Groetz,
Cincinnatus
[22] Ik heb GEEN enkele persoonlijke antipathy voor een Rand … want dat zou neither here nor there zijn … Wel vindt ik haar eenvoudig een uitgesproken ONECHT mens … (leesbaar) frauduleus zelfs. Iemand die vooral met andermans veren pronkt en daar terloops ook nog een "filosfietje" aan ontfutseld wat voor haar een bron van inkomsten was, en waar de libertariers mee weglopen (vooral omdat Rand hun HANG-UPS met behulp van vele bronnen en insibuaties heeft weten samen te vatten …, echter zonder bruikbare of uitvoerbare adviezen te hebben kunnen verstrekken).
Libertariers zijn volgens mij daarom primair eenvoudig impotente fantasten, omdat zij maar blijven wachten tot utopia hun overkomt of tegemoet treedt. In dat opzicht heb ik veel meer bewondering voor de Society of Friends (de Quakers). Want dat zijn zeer consequente en vaak onnozele pacifisten van goede wil die nergens en op niemand wachten.
Bovendien, in eerdere draden en reacties heb ik reeds aangegeven dat ik het met een aantal libertariaanse opvatiingen volledig eens ben en het ook praktiseer. Voornamelijk t.a.v. het verwezenlijken van persoonlijke vrijheid en van de prerogatieven van individueel handelen … als het mondiaal zoveel mogelijk ontlopen van dwangmatige overheids bemoeienissen. En ik heb ook meermalen aangegeven hoe ik dat zoveel mogelijk weet te doen, en hoe dat voor mij een stuk levensgeluk betekend.
Echter, ook dat ik hier steeds het gesmoes van in wezen uiterst slappe lieden meemaak die beweren het libertarisme aan te hangen edoch tot weinig in staat zijn, maar helaas zelf de eigen broek nauwelijks weten op te houden …
Want zowat zeker is dat de mensen die werkelijk persoonlijk productief zijn doordat netto en defacto aan de economie bijdragen, en NIET direct of indirect van de overheid afhankelijk zijn, hier met een lantaarntje te zoeken zijn …
Comments are closed.