Scholing wordt de laatste decennia als
een tovermiddel tegen werkloosheid
gebruikt. Bijstandsgerechtigden moeten
massaal bij/her of omgeschoold worden.
Maar heeft al dat geleer nog enig effect
of is dit de zoveelste kwakzalverij van
de overheid ?

De gemeente Amsterdam gaf tussen 2004 en 2006 jaarlijks 90 miljoen euro uit aan reïntegratietrajecten. Hierdoor kwam niet meer dan 11% van de deelnemers aan het werk.
Ook Coen Teulings van het CPB concludeert dat de rendementen van dergelijke projecten laag zijn. Uit divers loopbaanonderzoek blijkt dat onderwijs de weg naar werk is maar werk zelf is het enige middel voor een verdere carrière. Ervaring is veel belangrijker dan eventuele bijscholing en wie lang in een uitkering zit, komt hier niet aan of verspeelt dit pluspunt.

Natuurlijk is het prima als mensen middels studie in zichzelf investeren. Maar volwassenen moeten hier zelf voor kiezen en gemotiveerd zijn om de studie af te maken. Het is waanzin om collectief hele volksstammen verplicht de schoolbanken in te jagen op kosten van de belastingbetaler. Daar spinnen alleen de aanbieders van opleidingstrajecten garen bij en uiteraard de overheid die zich kan profileren als ‘probleemoplosser’.

Het is het aloude thema van eigen verantwoording en verantwoordelijkheid. Je kiest er voor om tijd, geld en moeite te investeren in een studie die je kansen op de arbeidsmarkt vergroot. Zodra de overheid dit middel grootscheeps gaat inzetten om een probleem op te lossen, gaat het fout. Ontbrekende motivatie en/of vaardigheden bij de cursisten, verkeerde inschatting van de arbeidsmarkt, een te zonnig plaatje van de opleidingscentra, de politiek die met scholing ‘beleid gaat maken en oplossingen aandraagt’ en ambtenaren die bewust of onbewust het zoveelste doodlopende pad bewandelen.

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

4 REACTIES

  1. Juist, en dit soort mensen:

    http://www.youtube.com/watc…

    Moeten verplicht naar school:

    Ze gaan daar rotzooi trappen. Leraren raken overspannen. Serieuze leerlingen worden gepest. Er is minder tijd voor serieus lesgeven (de boefjes moeten telkens aagepakt worden). En de belastingbetaler betaalt!

    Is SOCIAAL!

  2. Deels heeft geleer natuurlijk nut. Er is in bepaalde sectoren een tekort aan werknemers, terwijl in diverse andere er een structureel overschot heerst. De vraag is echter of die mensen in die laatste groep de capaciteiten hebben om in de sectoren waar een tekort is te kunnen werken.

    In veel gevallen is dat niet mogelijk omdat het niet enkel een andere soort opleiding behelst, maar ook vaak een hoger scholingstype. Tegenwoordig is scholingsniveau voor een steeds groter deel bepaald door capaciteit van de persoon in kwestie. Anders dan vroeger waar financiele prikkels een grote rol speelden. Ofwel, omscholing zal voor die groepen geen nut hebben want het nuttige niveau is onhaalbaar. Concreet voorbeeld: een ontslagen Nedcar-productiemedewerker, zal niet snel een baan in research bij laten we zeggen Philips vinden.

    Maar goed, binnen een niveau is toch ook best wat mogelijk? Die Nedcar-medewerker kan wellicht wel werken na omscholing bij een MKB ICT bedrijf? Wellicht, maar in veel gevallen zal je qua ervaring dan jaren achterlopen vgl ander personnel. Je zult dat qua salaris een stap terug moeten doen. Los van de vraag of een werknemer dit wil, zijn er wettelijke belemmeringen die dit tegenwerken of zelfs verbieden.

    Blijft over omscholing naar sectoren waar ervaring minder relevant is. School de NedCar medewerker om naar vrachtwagenchaufeur!? Kan, maar laat nu net het merendeel van de sectoren waar dat mogelijk is geplaagd worden door dezelfde zaken als die NedCar en vele andere structureel werklozen plagen: teruglopende werkgelegenheid.

    Dus ja, omscholing kan helpen, maar kan meer fundamentele problemen betreffende werkgelegenheid in hele sectoren niet oplossen.

  3. [2]
    De teruglopende werkgelegenheid wordt indirekt veroorzaakt door mechanismen die de loonkosten kunstmatig hoog houden en de arbeidsmarkt stroperig (zoals CAO’s, arbeids"rechten", belastingen en premies (=overhead)) waardoor de loonkosten zich niet naar beneden aan kunnen passen om zodoende te kunnen concurreren met lage-lonen landen. Een samenleving zoals de Nederlandse schiet zichzelf dus geweldig in de voet op die manier.

    Jammer dat de soosjes er iets anders tegenaan kijken. De teruglopende werkgelegenheid is immers een prachtreden om nóg meer regels uit te kunnen vaardigen, met nóg meer ellende als gevolg. Het is een neerwaartse spiraal, die op individuele basis niet te keren is.

    Centraal aangestuurde omscholing werkt in géén geval. Als een bedrijf een tekort heeft aan bepaalde arbeidskrachten, zouden ze een opleiding aan kunnen bieden voor geschikte kandidaten. Vanuit een individu verdient het aanbeveling om niet met de luie werkloze reet een zak sjips te verorberen en een fles cola achterover te gieten, maar (idealiter gemotiveerd door het ontbreken van een uitkering) op zoek te gaan naar bedrijven die omscholing aanbieden, dan wel te verhuizen naar een plaats waar geschikt werk is, dan wel ander werk op eenzelfde of lager "niveau" aan te nemen. Zolang er maar brood op de plank komt, en wel zélf verdiend en niet herverdeeld door de uit socialististen -sorry neo-communisten van gedeeltelijk garistelijke signatuur bestaande onderheid.

  4. Het grootste probleem met al die socialistische scholingsprogramma’s is dat ze geen richting hebben. Zo las ik onlangs dat een werkloze timmerman via zo’n scholingsproject werd opgeleid tot heftruckchauffeur, omdat dat hem meer kansen zou geven. Maar in hetzelfde programma werd een werkloze heftruckchauffeur opgeleid tot loodgieter (of zo). Men schoolt dus om het scholen, niet om resultaat te boeken. En dat wil men graag zo houden, op resultaat afgerekend worden heeft men een hekel aan. Nu is dat niet ongebruikelijk in de linkse kerk, het heeft Wolfowitz bv. de kop gekost.

Comments are closed.