In ANP en in de Volkskrant wordt deze zwendel verzachtend “vriendjespolitiek” genoemd. Maar het is al positief dat het ook daar aan het licht komt door de beschrijving van een nieuw boek van Lex ter Braak en Gitta Luiten.
Ook wordt geopenbaard dat het huidige systeem tot “middelmatige” kunst leidt.
Jammer dat ze een verkeerde oplossing aandragen.
Hier enkele citaten van ANP en Volkskrant:
“Het kunstsubsidiesysteem in Nederland leidt tot middelmatige kunst, heeft een funest effect op de markt voor hedendaagse kunst en vergroot de kloof met het grote publiek. Ook ontstaat vriendjespolitiek.
Dat stellen Lex ter Braak en Gitta Luiten, de directeuren van de twee grootste kunstfondsen, respectievelijk het Fonds BKVB en de Mondriaan Stichting. …….
Als oplossing voor de falende subsidiëring stelt Ter Braak voor anonieme commissieleden te vervangen door intendanten, die met naam en toenaam verantwoordelijk kunnen worden gesteld voor hun keuze. Bovendien zou de overheid de subsidiegelden anders moeten verdelen. Luiten: ‘In plaats van veel kunstenaars een beetje te geven zouden minder kunstenaars een hoger bedrag moeten krijgen.
——————————————
Dit spreekt allemaal duidelijk voor zichzelf. We willen er alleen nog aan toevoegen:
1. Het hele systeem vraagt om zwendel en ritselen. Er is niet eens een definitie van “Wat Kunst IS” en “Wat is Kunst”. En hoe kun je dan belastinggeld gaan verdelen als niet eens scherp vastligt waarvoor je die subsidie geeft? Zie daarvoor onder andere onze artikelen:
www.vrijspreker.nl/vs/item/… en
www.vrijspreker.nl/vs/item/…
2.DE oplossing. Van dit probleem is NIET een “herziening” maar het “afschaffen”. Het hele ministerie van cultuur moet gesloten worden. Alle “kunstgerelateerde” staatseigendommen moeten worden verkocht (geveild) en de hele kunstontwikkeling moet worden overgelaten aan de vrije burger. Die zal dan bepalen wat hij vindt dat kunst is.
Uiteraard moet de belasting evenredig met het budget voor cultuur worden verminderd, en de opbrengsten van de veiling besteed aan de vermindering van de staatsschuld.
Ik had een vriendin die zichzelf kunstenares noemde. Haar vrienden vonden dat ook van zichzelf. Ze waren het er allemaal over eens dat de beste kunst uit New York kwam, want daar krijgen kunstenaars helemaal geen subsidie. Maar natuurlijk wilden ze hun eigen subsidie echt niet afstaan! En de staatsomroep is ook helemaal geweldig, al kijkt er een minderheid naar. ook behouden is het devies.
Slechte zaak inderdaad.
Subsidie zorgt er juist voor dat kunstenaars middelmatige kunst maken. Ze worden zo niet genoeg gestimuleerd om echt iets bijzonders te maken.
Bovendien wordt slechte kunst niet afgestraft en kunnen we 15 euro betalen voor een tentoonstelling aan elkaar gelast schroot. (Centre Pompidou Parijs… Man, man, man.)
Echte kunstenaars zouden nooit subsidie nodig hebben of willen. Zij leven voor de kunst.
[2] "Echte kunstenaars zouden nooit subsidie nodig hebben of willen. Zij leven voor de kunst."
En dan komt het commerciële succes vroeger of later min of meer vanzelf.
Zie ook dit artikel:
http://www.vrijspreker.nl/v…
[3]
Soms wel heel laat. Van Gogh kreeg pas succes na zijn dood.
De meeste kunstenaars hebben wel op deeen of andere manier bijdragen gekregen uit belastinggelden. Als het niet in de vorm van subsidie was, dan was het wel in de vorm van overheidsopdrachten. Ook de Nachtwacht is geschilderd in opdracht van de Stad Amsterdam. De vele kunstwerken die je in Italië kunt bewonderen zijn ook vaak in opdracht van een of andere overheid gemaakt. OK, rembrandt en de Itsaliaanse kunstenaars werkten ook wel in opdracht van particulieren of ze werden gesponsord door particulieren. Toch was het deel uit belastinggeld dat ze kregen niet echt te verwaarlozen.
Overigens mag wat mij betreft de hele kunstsubsidiereing worden afgeschaft. Ik zie meer in sponsoring door particulieren en bedrijven.
[5] "Overigens mag wat mij betreft de hele kunstsubsidiereing worden afgeschaft. Ik zie meer in sponsoring door particulieren en bedrijven."
Precies. Ik ken iig één NL kunstenaar die zijn geld verdient door zijn werk en talenten aan bedrijven te verkopen. Het kán dus wel.
Inderdaad was het voor van Gogh wat te laat. Andy Warhole is er nog eentje, zijn werken verwisselen voor nogal wat geld van eigenaar. Wellicht dat het verstandig is voor een kunstenaar een business development manager in te schakelen, zodat de verkoop tijdens leven wél tot stand komt. Dat doet de bewuste NL kunstenaar ook, en niet zonder succes.
Ik neem liever een echt baantje als ik m’n doeken, kwasten en verf niet kan betalen. Donaties vind ik altijd welkom, maar niet van de overheid. Als mensen mijn kunst mooi vinden, dan geven ze er vanzelf wel geld voor. Dat zegt het eigenlijk al.
[7] Het is niet relevant wat jij doet, een echt baantje of schilderen, of beide, of de hele dag op je hoofd rondstuiteren. Als je anderen maar niet tot last bent (dus ook financieel). Uit jouw woorden begrijp ik dat jij er ook zo over denkt, dus ik wens je zeer veel succes met het produceren van produkten (schilderijen) die je voor een zo hoog mogelijke prijs kan verkopen.
Zie ook http://www.hetvrijevolk.com…
Overheidsinvloed op de kunst is een vondst die nog uit de bezettingstijd dateert. In die periode werden kunstenaars door NSB’er Tobias Goedewaagen van een zakcentje voorzien, mits ze de nieuwe orde welgezind waren.
Na de bezetting werd dat de contraprestatie, en weer later de BKR. Zo kon Karel Appel via het zakcentje van Tobias Goedewaagen de contraprestatie in. Van schilder van boerendoekjes met een bloed en bodem-teneur, naar het marxistisch getendeerde Cobra, om vervolgens voor het kapitalisme te kiezen. Het is allemaal mogelijk als vadertje staat de kunsten beheert.
Goed herinner ik me nog de strijd tussen Beeren en Fuchs om het directeurschap van het Stedelijk. Een beetje actuele kunstenaar koos partij voor de een of de ander, want die werd goed aangekocht als zijn beschermheer directeur werd. Het werd eerst Beeren, die nog geen restauratie van een verfroller kon onderscheiden, zodat ondertussen Fuchs het Haags Gemeentemuseum een schuldenlast kon bezorgen, en de gotspe bezat om Monet en Picasso te koop aan te bieden voor de financiering van een paar gekke Duitsers.
Tijdens het bestaan van de BKR bestond het dat Nederland het grootse percentage kunstenaars bezat van de gehele aardkloot. Nederland was of een zeer talentrijk land, of er was gewoon iets verkeerd gegaan. Het was mogelijk om van verpleegster beeldend kunstenaar te worden, mits actief in de actuele kunst, want in dat oeuvre kon toch alles. Als men in staat was een rij zwerfkeien op een gepolitoerde galerievloer op te stellen, zat men gebeiteld.
Wie echt z’n werk verkocht was verdacht, want succesvolle kunst was uit den boze. De boemannen en boevrouwen van Notenkraker en Tomaat kwamen dan ook alras voorstellingen verstoren waarbij het publiek zich wél graag liet vermaken, want het volk heeft geen smaak.
In Nederland heerst al decennialang een omgekeerde cultuurkamer, en die kon slecht ontstaan door overheidsinvloed en subsidie.
[8] Dank je 🙂 Ik kan dat ook omdat ik weer anders doe dan de concurrentie. Veel van mijn mede kunstenaars die maken wat omdat het dan moet voor hun WWIK. En dan wordt het maar ergens neergezet en in een donkere kelder ergens gegooit. En om nou niet reklame voor mezelf te maken, maar zie het zoveel om me heen omdat ik zelf in dat wereldje zit. Natuurlijk doen ze dat niet allemaal, maar toch…
http://web.mac.com/musicksm…
Filantroop;ik geef je vijf en dan mag je ze allemaal houden, want ik ben het volledig met je eens!
Alleen de opslag en verzorging van alle door de overheid ingekochte kunst moet al een aardig bedrag kosten!
De enige oplossing is het hele stelsel overboord te gooien en zoals Hubert aanbeveelt ,verkoop van kunst aan de markt over te laten! De velen die zich nu met de productie van zogenaamde kunst bezighouden,kunnen dan echt gaan werken in zoverre er naar hun productie geen door koopkracht gesteunde vraag bestaat!
Comments are closed.