Wederopbouw of “zelf” vernietiging?

De steun die de Nederlandse militairen in de Afghaanse provincie Uruzgan verlenen bij de vernietiging van papavervelden, werkt contraproductief voor de ISAF- missie.
De twee voorwaarden die Nederland stelt aan de Afgan Eradicition Forces (AEF) zijn in de praktijk niet uit te voeren.
Dat hebben het Transnational Institute (TNI) en leden van het Nederlandse netwerk van non- gouvernementele organisaties voor Afghanistan (DNN) gemeld. Ze noemen de Nederlandse steun een vergissing.

Volgens medewerkers van deze organisaties worden kleinere opiumboeren niet ontzien en krijgen ze ook niet snel een alternatief aangeboden. De vernietiging van hun oogst grenst dan aan het inhumane. Ook is niet te voorkomen dat de ene stam meer wordt getroffen dan de andere. De Nederlandse bescherming van de AEF is dan slecht voor het winnen of behouden van de sympathie van de bevolking.
Maar volgens minister Maxime Verhagen (buitenlandse zaken) houden de Nederlanders wel degelijk in de gaten of aan de voorwaarden wordt voldaan, zo laat hij via een woordvoerder weten. Zo is afgelopen vrijdag op verzoek van Nederland het programma ook tijdelijk stilgelegd, omdat bleek dat toch kleine boeren werden aangepakt.
(Die tactiek is niets nieuws, ook in Nederland worden de kleine snelheid overtreders sneller gepakt dan de echte criminelen.)
De woordvoerder stelt dat Verhagen de zorgen van het TNI en het netwerk niet deelt. Hij benadrukt dat zij niet in Uruzgan, maar in twee andere provincies onderzoek hebben gedaan.
(Wat voor die twee andere provincies geldt, heeft waarschijnlijk ook betrekking op geheel Afghanistan. Maar daar zal Verhagen niet aan willen, omdat het niet in het plaatje van de propaganda valt.)
Martin Jelsma, coördinator van het drugs en democratieprogramma van het onderzoeksinstituut TNI is net terug van een reis door de noordelijke en oostelijke provincies Badakhsan en Nangarhar. Hij zegt dat er geen sociaal- economische kaart van Uruzgan bestaat, waardoor men zou kunnen voorkomen dat kleine boeren worden getroffen.
“En als die wel zou bestaan, is de kans groot dat de AEF daar geen gebruik van maakt”, aldus Jelsma.
Uit zijn onderzoek in de twee andere provincies bleek ook dat de Afghaanse eenheden hun planning niet baseerden op de dure sociale kaarten die de Britten daar hadden ontwikkeld. Ook is het niet mogelijk volgens Jelsma om de papavervelden van de vele stammen in Uruzgan evenredig te belasten.
” De vernietiging zal alleen daar plaats kunnen hebben waar de Nederlandse ISAF- troepen enige controle hebben.” En dat is volgens Jelsma en inkt vlekje.
De organisaties wijzen erop dat de pogingen de velden te vernietigen in verschillende provincies hebben geleid tot rellen, waarbij meerdere doden en gewonden zijn gevallen. Ze achten de kans groot dat het werk van de AEF ook in Uruzgan zal leiden tot destabilisatie.
Zondag kwam daar de AEF al onder vuur te liggen. ” In Uruzgan is men minder bezig dan in andere provincies met een voorlichtingscampagne om de boeren voor te bereiden op de vernietiging van hun papavervelden”, zegt Jelsma. Bovendien vindt de vernietiging plaats op het moment van de oogst, zodat de boeren hun hele oogst en investeringen kwijtraken. Ze hebben geen andere gewassen kunnen aanplanten om deze klap op te vangen.
Tot zover de media.
Dat is dus wat politici verstaan onder de wederopbouw!
Ik vind dus nog steeds dat er geen enkele morele of rationele verplichting is om militairen naar Afghanistan te sturen. Er is zeker geen reden om bij die zogenaamde wederopbouw de inkomstenbron van de Afghaanse bevolking te vernietigen.
Tenslotte is “The War on Drugs” een bedenksel van een waarschijnlijk zelf snuivende elite en moraalpredikers, wiens enige doel is, het uitoefenen van macht.
Doordat Verhagen niet wil inspelen op de problemen die zijn ontstaan in de andere provincies van Afghanistan, neemt hij het risico (niet voor zichzelf) dat de wederopbouw verandert in een zelfvernietiging missie.
De slogan van het reclamefilmpje voor het werven van rekruten voor het leger: “als Afghanistan veilig is, wordt de wereld een stukje veiliger”, is pure propaganda.
Het zal ze nooit lukken. En voor die mensen die denken dat hier een grond van waarheid inzit, die moeten eens stilstaan bij de gedachte hoe oorlogen ontstaan.
Het zijn alleen staten of overheden, met andere woorden politici, die het zich kunnen veroorloven om oorlogen te beginnen.
Dus wil men echte vrede, beperk dan de macht van overheden.