Woensdag gehaktdag!

Het is de laatste jaren gebruikelijk dat de algemene rekenkamer met een rapport komt over de financiële toestanden bij alle ministeries. Dit wordt de verantwoordingsdag of gehaktdag genoemd.

Zo blijkt bij het ministerie van defensie tweeënhalf miljoen euro per maand uitgegeven te worden aan zaken waarbij het niet duidelijk is of betaling ook nodig was.
Alarmerend is echter dat bij defensie niet bekend is hoeveel wapens en munitie er in voorraad is.
Voor terroristen en andere kwaadwilligen, moet het dus vrij eenvoudig zijn om aan wapens te komen. Gewoon even bij defensie langs gaan.
Buitenlandse Zaken weet niet waaraan een deel (10 procent) van de bijna 6 miljard aan ontwikkelingssamenwerking besteed is.
Dat terwijl het voorschotbeheer van ontwikkelingssamenwerkinggelden al jaren door het ministerie van Buitenlandse Zaken niet goed verantwoord wordt.
Van een bedrag van 5,7 miljard euro is al jaren niet bekend waar het precies aan besteed is.
Dankzij een goed plan van aanpak van het ministerie heeft de algemene rekenkamer het bezwaar dat ze hiertegen wilde maken, opgeheven.
U ziet, een plan van aanpak is genoeg om de zaak in de doofpot te stoppen.
Zo zijn er nog meer voorbeelden maar ik zal u daar niet mee lastigvallen.

Beleid.
Maar over het algemeen is het niveau van de jaarrekeningen voldoende, vindt de rekenkamer.
Vice-premier Bos wil dat de verantwoordingsdag voortaan meer over het beleid gaat dan over cijfertjes.
Gelijk heeft hij, want dan kunnen de ministeries hun gebruikelijke vaagheden blijven poneren en blijft de attente burger onwetend over de enorme geldverspilling van de overheid.

Terwijl ik dit schreef kwam er een utopische en/of nostalgische gedachte bij me op.
Hoe zou het zijn om in een samenleving met een minimale overheid te leven?
Een minimale overheid met vast omschreven taken en budgetten die niet overschreden mogen worden. Is dit nog haalbaar of blijkt het een utopie te zijn?
De nostalgische gedachte hield verband met het feit dat er bijna zo een periode geweest is, namelijk tijdens de industriële revolutie.
Maar wat er wel of niet gebeurt, ik blijf een voorvechter voor een “echte” vrije markt.