Door Sander Boon*)
Oud-premier Wim Kok stelde een aantal jaren geleden dat we met z’n allen dansen op een vulkaan. Vooral de laatste tijd krijgt hij opvallend veel bijval. Paul Volcker, oud centrale bankpresident en voorganger van Alan Greenspan, waarschuwde bijvoorbeeld dat onder de schijnbare rust aan de oppervlakte van de economie er gevaarlijker omstandigheden liggen dan hij ooit had meegemaakt.
Onze grote welvaart maskeert dat de economische en financiële
instabiliteit in de wereld de laatste jaren sterk is toegenomen. Omdat onze consumptie-economie voor een groot deel afhankelijk is van vertrouwen, krijgen we doorgaans alleen maar hoera-verhalen te horen. Weer een procentje erbij!
Toch voelen velen dat er iets niet pluis is. In de serieuze media verschijnen langzamerhand ook waarschuwingen dat het niet allemaal goud is dat er blinkt. En het zijn niet de minsten die aan de bel trekken: het Internationaal Monetair Fonds (IMF), de Bank voor Internationale Betalingen (BIS), de Wereldbank, de Europese Centrale Bank (ECB), en ‘last but not least’ begin 2006 onze eigen (toenmalige) minister van Financiën, Gerrit Zalm.
Het beeld dat opdoemt uit deze verhalen is niet rooskleurig. In onomwonden taal wordt gewaarschuwd voor grote disbalansen in de wereldeconomie en het valutasysteem. Abrupte correctie hiervan zou een diepe economische recessie of zelfs een depressie tot gevolg kunnen hebben.
Veel commentatoren en economen doen opmerkingen over de wankele status van ons financiële systeem af als ‘doemdenken’. Het gaat ten slotte al heel lang goed, nietwaar? Deze houding doet denken aan uitspraken van de bekende econoom Irving Fisher, die vlak voor de beurskrach in 1929 riep dat aandelen zich op een blijvend hoog plateau bevonden en dat het tijd was om in te stappen.
Ons huidige op papier gebaseerde geldsysteem is in de loop van de afgelopen eeuw gevormd door een symbiose tussen banken en overheden, met als uiteindelijke resultaat de dollar als wereldhandelsmunt. De wens tot een papieren geldsysteem te komen was een begrijpelijke, maar het staat nu aan de basis van een snel uitdijende financiële industrie. Anno 2007 worden zowel de dollar als de financiële industrie gekweld door toenemende instabiliteit. Wat volgt is het verhaal van de tocht naar de vulkaan.
De machinerie van de maakbaarheid
Papier geld betekent in theorie ongelimiteerde economische expansie en koopkracht omdat de geldpers kan blijven draaien. De verlokking van ongelimiteerde winsten en uitgaven werd natuurlijk al vroeg onderkend. Diverse malen in onze historie is papier geld geïntroduceerd.
Evenzovele malen klapte echter het banksysteem ineen, maar toch bleven banken dromen van ongekende winsten en overheden van ongelimiteerde uitgaven. Om dit te bereiken gingen overheden en banken de afgelopen eeuw over tot institutionele samenwerking. Het
samenvloeien van politieke ideologie en commercieel eigenbelang maakte de geleidelijke introductie van papier geld mogelijk.
Eind negentiende eeuw ontstond bij Europese en Amerikaanse politici door de opkomst van socialistische ideologieën langzaam maar zeker de behoefte om de samenleving een bepaalde richting te geven. Om de gewenste maatschappelijke verhoudingen te kunnen creëren moesten overheden invloed uit kunnen oefenen op het bestedingspatroon en de inkomensverhoudingen van mensen. De tucht van de markt was minder welkom, de maatschappelijke en intellectuele mode dicteerde dat politici beter met het geld om konden gaan dan burgers. Om dit te bereiken was het noodzakelijk dat het door de samenleving verdiende geld door politici werd verzameld, op een directe manier via belastingen en op een indirecte manier via lenen en geldschepping. Geldschepping was echter alleen mogelijk door een eerst geleidelijke en daarna rigoureuze ontkoppeling van goud en geld.
Banken hadden ook groot voordeel bij een ontkoppeling van goud en geld en grepen de ideologische ontwikkeling aan om tot kartelvorming te komen. Zo kon een aantal vliegen in één klap worden geslagen: de competitie kon worden uitgeschakeld en papier geld kon worden geïntroduceerd. Om tot kartelvorming te komen werd met succes een lobby bij de overheid gestart. Het bankkartel kreeg daardoor de beschikking over zogenaamd elastisch geld om bankreserves in tijden van crises aan te kunnen vullen met extra kapitaal. Dit elastische geld was natuurlijk van papier. Tegelijkertijd werd de wettelijke gouddekking van het uitstaande geld geleidelijk verminderd. Banken konden door deze maatregel meer geld uitlenen dan er goud in hun kluis lag, de rente opbrengsten staken ze in hun zak.
Overheden konden van diezelfde banken het geld lenen dat ze nodig hadden om hun plannen ten uitvoer te brengen.
U ziet, de maakbare samenleving en een geldsysteem gebaseerd op papier geld gingen hand in hand. En zoals vaak het geval is stonden er vrij snel intellectuelen op om de geëvolueerde praktijk, in dit geval de symbiose tussen banken en overheid, als gezond en heilzaam te bestempelden en zelfs in een theorie te gieten: Keynesianisme, vernoemd naar de bekende Britse econoom John Maynard Keynes.
Bretton Woods: van goudwisselstandaard naar dollarstandaard
Lord Keynes en de Amerikaanse econoom en socialistisch politicus Harry Dexter White staan aan de basis van het huidige westerse papieren geldsysteem. De ontwrichting die de Tweede Wereldoorlog had aangericht, maakte het voor hen mogelijk om de maakbaarheid van samenleving en economie in een internationaal verdrag te formaliseren. In 1944 werd in Bretton Woods afgesproken dat de Amerikaanse papieren dollar de spilmunt zou worden van
het financiële systeem. Omdat de stabiliteit van goud nog diep in de psyche was verankerd, werd de waarde van de dollar gegarandeerd door een koppeling met goud tegen een vaste koers van $35 voor een ounce (31 gram). Buitenlandse centrale banken koppelden hun lokale munten tegen een vaste koers aan de dollar en konden hun dollars te allen tijde omwisselen voor Amerikaans goud. Lange tijd werkte deze afspraak erg goed, het bracht een klimaat van rust en vertrouwen waardoor de verwoeste Europese economieën konden herstellen.
Problemen ontstonden toen het begon te dagen dat de hoeveelheid dollars veel groter, en groeiende, was dan de hoeveelheid Amerikaans goud. Door een gebrek aan zelfdiscipline gaf de Amerikaanse overheid in de jaren 60 van de vorige eeuw steeds meer geld uit aan de oorlog in Vietnam en de uitbreiding van de verzorgingsstaat. Papieren dollars overstelpten de wereldmarkt. Als gevolg hiervan ontstond er een toenemend wantrouwen bij buitenlandse centrale banken, ze wisselden steeds meer dollars om voor goud, waardoor de Amerikaanse goudvoorraad wegsmolt als sneeuw voor de zon.
Begin jaren 70 was er van het startkapitaal van 24.000 ton goud nog 8000 ton over. Om verdere afname tegen te gaan, schortte President
Nixon de Amerikaanse betalingsverplichtingen op door op 15 augustus 1971 de band tussen de dollar en het goud te verbreken. Vanaf dat moment konden centrale banken dus fluiten naar hun goud en is ons geldsysteem niet meer gebaseerd op bezit en kapitaal, maar volledig op schuld en krediet.
Structurele disbalans
De Amerikanen gingen na 1971 gewoon door met het uitgeven van dollars die ze niet hadden. Dat ze dit konden doen ligt aan een tweetal factoren. Er was geen alternatief voor de dollar als wereldmunt en, eindelijk verlost van de knellende gouden standaard, de verlokking van het papieren elastische geld was te groot. De Europese en niet westerse centrale banken gingen over tot ondersteuning van het papieren geldsysteem. Door deze steun zijn er structurele disbalansen in de wereldeconomie ontstaan.
Een papieren ‘standaard’ betekent dat de waarde van geld arbitrair is, omdat die waarde kan worden gemanipuleerd. Door monetair beleid kunnen centrale banken er namelijk voor kiezen hun munt goedkoper of juist duurder te laten zijn dan de munt van hun buurland of de wereldhandelsmunt. Als de lokale economie bijvoorbeeld is gebaseerd op export, dan zal de centrale bank geneigd zijn de lokale munt goedkoop te houden. Op dit moment houden Aziatische landen hun munt goedkoop ten opzichte van de dollar. Dit doen ze door hun lokale munt bij te drukken. Met de door export verdiende dollars worden Amerikaanse staatsobligaties gekocht. De Amerikaanse staatsobligaties dienen weer als onderpand om nieuw lokaal geld te scheppen. Het goedkoop houden van de lokale munt heeft dus een bizar effect: zowel de geld- en krediethoeveelheid in de lokale economieën als die van de VS nemen toe. Zo kunnen de Amerikanen geld uit blijven geven dat ze niet hebben, terwijl de Aziatische economie groeit als kool.
Waar het neutrale goud in vroegere tijden de scheidsrechter van de handelsbalans was, is deze rol nu overgenomen door centrale bankiers en machtspolitiek. De handelsbalansen zijn structureel verstoord. De disbalans in het systeem is enorm en neemt alleen maar toe. De paradox is dat niemand belang heeft bij een permanent overgewaardeerde dollar, maar ook niemand is gebaat bij een val van de dollar. Hoewel het politici en centrale bankiers met actief
management dus is gelukt op korte termijn een pijnlijke recessie te vermijden, is de economische stabiliteit op de lange termijn onzeker te noemen.
Een monster werd gecreëerd
Een complicerende factor is de opmars van de financiële markten sinds het begin van de jaren 80. De dollarstandaard werd ingeluid met een nog sterk gereguleerd commercieel banksysteem. Toen in de loop van de jaren 70 de economie stagneerde, probeerden overheden die met flink opgeschroefde bestedingen aan te jagen volgens klassiek Keynesiaans recept.
Het werkte echter niet. Het tijdperk van stagflatie, economische stagnatie gecombineerd met sterk oplopende prijsinflatie, was aangebroken. Eind jaren 70 ontwaakte hierdoor het wantrouwen in bankpapier. Een combinatie van sterk verhoogde rente en liberalisering van financiële markten bracht redding. De doos van Pandora was hiermee geopend. Niet langer zit er een rem op het creëren van kapitaal op papier door het scheppen van krediet.
Hoewel krediet uit het niets wordt gecreëerd, moet er natuurlijk wel altijd onderpand worden geboden. Gelukkig laat het systeem toe dat dit onderpand sterk in waarde stijgt als de hoeveelheid krediet in het systeem groeit. Het in waarde gestegen onderpand kan namelijk weer dienst doen om nieuw krediet te scheppen. De stijgende aandelenmarkten, obligatiekoersen, vastgoedmarkten en grondstoffen vormen een zichzelf opblazende kredietbel, een virtueel perpetuum mobile. Je zou het echter ook een ‘Ponzi scheme’, een piramidespel, kunnen noemen. Om de integriteit van deze financiële claims te waarborgen is het noodzakelijk dat de economie blijft groeien. Zo lang de onderliggende waarde stijgt en nieuwe spelers bereid zijn om leningen aan te gaan, zal het systeem blijven leven. Wanneer zich echter een krimp voordoet is het leed niet te overzien. De liquiditeit die momenteel zo uitbundig is, zal terstond opdrogen.
De nieuwste spelers op de financiële markten zijn hedgefondsen en ‘private equity’ bedrijven.
Hedgefondsen spelen een belangrijke rol in het doorverkopen van kredietrisico. Het nadeel is echter dat niet duidelijk is waar het risico zich bevindt. Wie is aansprakelijk als zich een crisis voordoet? ‘Private equity’ bedrijven profiteren momenteel van de grote hoeveelheid geld tegen zeer lage rente. Met geleend geld worden bestaande, vaak florerende, bedrijven opgekocht en opgesplitst. Hoewel een opsplitsing van bedrijven soms uitmondt in meer efficiency en winstgevendheid, komt het maar al te vaak voor dat de nieuwe directie zich verrijkt, terwijl het voorheen gezonde bedrijf achterblijft met grote schulden. PCM is hier natuurlijk een sprekend voorbeeld van.
Voeden als enige remedie
Na het inzakken van de koersen van internetaandelen gingen de gezamenlijke centrale banken in 2002 over tot een ongekende wereldwijde renteverlaging. Ze deden dit omdat ook andere markten dreigden leeg te lopen. Door de kortlopende rente drastisch te verlagen stimuleerden ze het lenen van nieuw geld. In combinatie met nieuw geld door verstoorde handelsbalansen en geliberaliseerde financiële markten heeft dit een vloedgolf van geld teweeggebracht. Er is geen enkel verband meer tussen de vraag en aanbod van krediet en de prijs van dit krediet.
Veel nieuw geld is in staatsobligaties van ‘veilige’ landen gaan zitten, waardoor de rente op de kapitaalmarkt is gedaald. Er is momenteel zelfs sprake van een tekort aan overheidsschuld,
waardoor de kapitaalmarktrente laag blijft. Ook hier zien we dus een bizar effect: hoe meer geld en krediet er wordt gecreëerd, hoe lager de rente! Dit in tegenstelling tot een geldsysteem gebaseerd op goud, waar de marktrente juist stijgt als het kapitaal schaarser wordt. Het nieuwe geld is ook gaan zitten in risicovolle bedrijfsobligaties en in staatsobligaties van risicovolle landen, met als gevolg lagere renteopbrengsten en afnemend verschil tussen
risicocategorieën. Financiële specialisten en beleggers worden hierdoor steeds roekelozer, ze moeten steeds meer risico nemen om hun geld te laten renderen. De instabiliteit van het financiële systeem is sterk toegenomen.
De rol van centrale banken is door deze ontwikkelingen gewijzigd. Waar ze zich vroeger bezig hielden met de regulering van de geldhoeveelheid en de controle van de bankreserves, zijn ze inmiddels crisismanagers geworden van de kredietscheppende financiële industrie. De veranderde rol is te merken aan de welhaast goddelijke status die voorzitters van de belangrijke centrale banken tegenwoordig wordt toegedicht. Ze kunnen de financiële economie dan ook maken of breken. Opwaartse schokken in rentestanden kan de kredietbubbel doen inklappen. Structureel hogere rente zullen ze willen voorkomen, aangezien de wereldwijde schuldenberg geen precedent kent. Het is om deze reden dat ze zo voorzichtig omspringen met het rente instrument. Ver van tevoren waarschuwen ze want hun kapitaalmarkten kunnen zich dan op tijd aanpassen zonder in paniek te raken. Mocht zich toch een calamiteit voordoen, dan weten spelers in de financiële industrie dat de centrale banken niet anders kunnen dan financiële markten van liquiditeit te voorzien om voortgang van het betalingssysteem te waarborgen. Het is dus pompen of verzuipen.
Inmiddels staan we met z’n allen op de vulkaan. Wanneer deze tot uitbarsting komt, valt niet te zeggen. Door de grote disbalans in het monetaire en financiële systeem zijn problemen te voorzien op een groot aantal punten. De derivatenberg kan inklappen, de vastgoedmarkt kan leeglopen, de aandelenbeurzen kunnen inzakken, de dollar kan vallen. Wat als eerste gaat is niet te zeggen.
Wel is te zeggen dat er geen weg terug is. ‘Que sera, sera.’
—————————————————-
*) Sander Boon is politicoloog en heeft de afgelopen jaren de krachten in het financiële systeem bestudeerd. Hij werkt mee aan het boek ‘Als de dollar valt’ van Willem Middelkoop. Het boek verschijnt deze zomer bij uitgeverij Nieuw Amsterdam.
Dit artikel verscheen in licht aangepaste vorm eerder ook in “Opinio”.
—————————————————-
Ingezonden door Sander Boon
>Wel is te zeggen dat er geen weg terug is. ‘Que sera, sera.'<
Geen weg meer terug … da’s dan wel weer geruststellend. Dus als we de shit in gaan dan gaan we er dus allemaal in. Als dat geen soosjalistisch eindideaal is dan weet ik het ook niet meer. 🙂
Laat dan maar komen die crash, je kan het maar gehad hebben. ‘What ever will be, will be.’
(…)
The future’s not ours to see
Que Sera, Sera
What will be, will be.
When I was just a little girl
I asked my mother, what will I be
Will I be pretty, will I be rich
Here’s what she said to me.
Que Sera, Sera,
Whatever will be, will be
The future’s not ours to see
Que Sera, Sera
What will be, will be.
When I was young, I fell in love
I asked my sweetheart what lies ahead
Will we have rainbows, day after day
Here’s what my sweetheart said.
Hey! what’re you gonna say?
Hey! What’re you gonna say?
Que Sera, Sera,
Whatever will be, will be
The future’s not ours to see
Que Sera, Sera
What will be, will be.
Que Sera, Sera,
Whatever will be, will be
The future’s not ours to see
What will be, will be.
Que sera, sera
Now I have children of my own
They ask their mother, what will I be
Will I be handsome, will I be rich
I tell them tenderly.
Que Sera, Sera,
Whatever will be, will be
The future’s not ours to see
Que Sera, Sera
What will be, will be.
——–
De Pyramide van Doris Day:
Grand-Grand-Grand-Grand- Mothers Day
Grand-Grand-Grand- Mothers Day
Grand-Grand- Mothers Day
Grand- Mothers Day
Mother Day
Doris Day
Daughters Day
Grand-Daughters Day
Grand-Grand-Daughters Day
Grand-Grand-Grand-Daughters Day
Grand-Grand-Grand-Grand-Daughters Day
Ondertussen staat de goudkoers op $663 voor een ounce. De koers stijgt nog altijd flink door…
Ik vergeet de positieve kant van deze vulkaan toe te voegen. Met een beetje ‘geluk’ is straks iedereen miljonair, net als in Duitsland tijdens de Weimar Republiek. Als dát niet socialistisch is…
Ik heb geld, banken en overheden nooit vertrouwd en sinds 1978 heb ik altijd mijn niet direct nodig geld omgezet in goud. Omdat ik naast dat nooit belasting betaalde over arbeid welke ik verrichte ben ik nu, met een welgevulde beurs, sinds mijn 47 levensjaar aan het genieten van mijn leven. De wereld is zo mooi zonder al die mee-eters en uitzuigers.
Groetjes uit Chonburi Thailand
Pas op met digitaal goud
E-gold is vrij recent door de amerikaanse plizie aangepakt en het ononieme betaalsysteem 1mdc dat zich boven op e-gold had genesteld is geplundered door diezelfde vrijheidsliefhebbende boevenbende.
Geen DigiGold… elk jaar wat gekocht en met de huidige goudprijs en de inflatie van geld… heb ik een leuke winst. DigiGold en alle andere systemen worden niet beheerst door vraag en aanbod maar door partijen als onderheid en banken. Echt goud kan ik overal op de werreld verkopen tegen een echte markt waarde
Groetjes
[5] Perfect gedaan. In feite ben jij zeer sociaal, want meer van jouw mensen zorgen dat het economische systeem na de instorting van dit stelsel weer op poten kan worden gezet, en dan opnieuw met goud.
Ook Sander BOON probeert krampachtig aan de bak te komen … en als er nu maar genoeg SUCKERS zijn boek kopen …
Men loelt over (puur) goud maar bezit er niets tot weinig van … Wat een pathetische armzaligheid.
[9] Shit argument. Heeft niets met inhoud te maken.
‘gold still represents the ultimate form of payment in the world. Germany in 1944 could buy materials during the war only with gold. Fiat money in extremis is accepted by nobody. Gold is always accepted.’
Alan Greenspan,1999
!!!Fiat money in extremis is accepted by nobody. Gold is always accepted.!!!
Heb echt de ballen verstand van goud etc. (moet me maar eens meer in verdiepen)…
Maar: wat is verschil tussen digi/e-goud en het goud waar je volgens jullie wel in moeten zitten?
Is dat fysiek goud dat je thuis in een kluis hebt liggen?
UITVERKOOP VAN DE FAMILIEJUWELEN
ANP, 1 juni – De Europese Centrale Bank (ECB) heeft de afgelopen twee maanden 37 ton goud verkocht.
De verkoop van het edelmetaal maakt deel uit van een regeling tussen de ECB
en de centrale banken van de eurolanden, Zwitserland en Zweden.
Zij kwamen toen overeen dat ze tot 2009 niet meer dan in totaal 2500 ton goud zouden verkopen, ofwel maximaal 500 ton per jaar.
Daardoor komt de goudprijs niet te veel onder druk te staan.
De ECB verkocht in dit derde boekjaar sinds de regeling in totaal 60 ton goud.
De ECB zei dat er verder geen goud meer wordt verkocht dit lopende jaar. .
[13]
Dit is goud dat niet de markt heeft bereikt en rechtstreeks naar andere CB’s gaat. Deze goudverkopen maken deel uit van een herverdeling onder de centrale banken van de wereld. Het is m.a.w. te kaderen in een transitie naar een nieuwe internationale monetaire orde waarin goud een belangrijkere rol gaat krijgen en de $ zijn huidige status als wereldreservemunt zal verliezen.
JP: inderdaad fysiek goud in eigen bezit . Alle andere vormen zijn papieren schuldovereenkomsten met andere partijen en dus altijd onderhevig aan risico’s en manipulatie.
[14] Alhoewel het wel zijn effect heeft op de POG. Kijk maar naar wat het zinnetje "De ECB zei dat er verder geen goud meer wordt verkocht dit lopende jaar." teweegbrengt…
Goed stuk. Maar Boon geeft geen oplossing aan voor de problemen. Die ligt dan misschien in terugkeer naar de goudstandaard, al vond Von Mises dat er weer écht goud moest gaan rouleren in de economie! Of is het voldoende als de dollar weer aan goud wordt vastgemaakt? Of als alleen in Amerika goud gaat rouleren? Wat gebeurt er in elk van deze gevallen? Jammer dat in het stuk daar niet over wordt gespeculeerd.
Tsja…Aan de ene kant voelt het niet zo rustig om geld in een kluis te hebben… (danwel bij een bank of bij jezelf thuis).
En waar koop je dan dit goud? Hoe weet je dan dat het echt goud is?
[17] Enkel van partijen die je kunt vertrouwen en die fake goud kunnen identificeren. In de praktijk is dit via een bank of een gespecialiseerd wisselkantoor. Trouwens eens je puur goud in je handen hebt gevoeld herken je dit ook voor altijd. Hou er rekening mee dat fysiek goud heel weinig plaats inneemt. De dichtheid van goud is 19.3 kg/l. Dit betekent dat een blokje goud ter grootte van een blikje cola al 6,4 kg weegt en ongeveer 100000 ¤ kost. Als je dit vergelijkt met de wagen in uw garage of de flatscreen TV in uw living…
Een goede bron om de prijs van goudmunten en goudstaven de volgen is:
http://www.gold4ex.be/servl…
[9]Ik weet dat ik nu de ‘reactie-regels’ overtreed, maar ik kan het echt niet laten:
ACP, wat ben je toch een brallerige zuurpruim – met je altijd negatieve reacties!
Ik snap niet dat iemand die volgens eigen zeggen zo’n (economisch) succes van zijn leven heeft gemaakt zó ‘pathetisch armzalig’ (om je eigen woorden maar te gebruiken) op anderen kan reageren.
[10] Het zijn eenvoudig de FEITEN
[11] Yaaa … Yaa. DAT soort stommiteiten zou een Alan Greenspan even gezegd hebben. Terwijl hij op z’n minst "out-of-context" geciteerd wordt.
[13] De Europese Centrale Banken gaan wat met goud schuivelen … Biiiiig deal, Uiteindelijk is het eenvoudig een dooie-niets-renderende-commmoditeit.
[14] Dreeeeeam on … Maar nu ben ik toch wel benieuwd wat voor soort lieden hier met deze fantasietjes komen. Intellectueel MODAAL? Of een stuk minder dan …
[15] Uiteraard … teveel goud op de markt … en de prijs ZAKT. En dan is men in een klap weer zoveel armer en MINDER waard zonder wat gedaan te hebben. Terwijl er letterlijk niks meer "present and future value" heeft dan een VIBRANTE levendig ECONOMIE, maar al zeker geen DOOOOD goud … En NIET op hoeveel goud men toevallig zit. Waarm kan dat niet eens bevatten.
[16] Goud is er nog slechts voor STAGNANTE en ACHTERLIJKE volken die NIET EENS zichzelf en/of hun economie vertrouwen of het ook maar begrijpen … Men moet in feite wel GETIKT zijn …
[17] WAAAAR maakt een JP zich druk om, tenzij hij tenminste voor een paar Pleuro-tonnen onder zijn matras heeft liggen …
[18] Het SPELLETJE kan beginnen …
[19] die tegen mij mag zeggen wat zij wil. Ik beschouw dit als een serieus internetforum, waar ik (libertarisch aandoende) lijflijke ervaring vergelijk met het gefantaseer daarover.
Vind je mij brallig en heb je liever dat onnozel libertarisch conformistisch geloel … dan is dat jouw keus. Dat ik reageer is vooral om aan te tonen dat het uitgesproken COLLECTIEF en STANDAARD denken onder mensen die zich "libertarisch" noemen, of dat wensen te zijn voor geen eene cent deugt.
Helaas bevestigd het tevens mijn hypothese dat de afschuwelijke problemen die dit land kent steeds zijn oorsprong vindt in een volks MENTALITEIT van erreguns-bij-willen-horen … (delibertariers inbegrepen). En Saartje onderstreept het ook nog even … Of niet soms?
[20] "Terwijl er letterlijk niks meer "present and future value" heeft dan een VIBRANTE levendig ECONOMIE, maar al zeker geen DOOOOD goud "
Maar ventje toch. Dat is wat de $-geldbeheerders en hun vazallen ons willen laten geloven. Die vibrante en levendige industriële voortrekkersrol van de VS is ondertussen wel uitgespeeld juist omdat ze gebouwd was op een schuld-$ die de rest van de wereld moest slikken. Euroland in expansie daarentegen heeft een voornamelijk interne economie zonder deficits en ons goud wordt gevalueerd MARKET-TO-MARKET en dit maakt het goud alive and kicking en het zal ons bovendien helpen de structurele problemen along the road te overbruggen…
De dollar verdient zijn oude status niet meer en dit is wat hen verplicht massaal te delokalizeren en hun interne ekonomie te laten draaien op ingevoerde slavenarbeid. Expanderend Euroland (300 naar 500 miljoen) werkt/ontwikkeld onder één euro valuta ipv het $-systeem dat andere valuta met z’n $-IMF regime derivatizeerd.
Daarom HAAT het $-regime de Euro en z’n goud-concept en het verklaart reacties zoals die van jou.
correctie: MARKED-TO-MARKET
[21]
JAKKES … mag nu wel es vertellen hoe HIJ aan de "kost" komt. Dat had ik al veel eerder gevraagd … of parasiteerd hij (als wannabe libertarier) nog op zijn ouders of de samenleving
[23] Alweer een tang op een varken.
[20] "Of niet soms?"
Inderdaad DUS NIET!
[24] Het dringt NU PAS goed tot mij door … dat ik hier letterlijk met CULTISTEN van de ergste soort te maken heb … die alleen van HUN evangelie willen weten en GEEN oog, noch oor, hebben voor de werkelijkheid …
JAMMER …
[24]
Hub
Ook hier een patroon, zodra de persoon in kwestie het vuur na aan de schenen gelegd wordt en de blaren beginnen te verschijnen , komt "ineens" de vraag naar boven "hoe je aan de kost komt". Blader maar eens terug op deze ongecensureerde site, de voorbeelden zijn plentie..
Jammer dat de persoon in kwestie altijd zo op de persoon schijnt te moeten spelen en nogal van haar eigen gelijk overtuigd schijnt te zijn. Jammer ook dat deze persoon zich zo thuis voelt tussen deze cultisten. Ik denk dat deze cultisten het prima zonder het gekakel van deze persoon kunnen stellen. Of, zoals ik ooit tegen een werknemer zei: het bedrijf zal niet meer hetzelfde zijn zonder jou. Eigenlijk kunnen we je absoluut niet missen, maar we gaan het toch proberen..
[26] Ja, Andre, stom dat hij niet eens door heeft hoe belachelijk hij zichzelf maakt.
[25] Als niemand je de waarheid zegt snap je het nooit, dus zal ik dat maar bij deze doen. Sommige mensen zien slechts de cultistische splinter in het oog van de ander terwijl ze de dogmatische Californian redwood in hun eigen oog missen.
Er zijn een aantal goede redenen (waaronder historische: geen enkele fiat munteenheid bestaat langer dan 50 tot 100 jaar) om niet al te veel vertrouwen te hebben in geld dat door een overheid wordt uitgegeven. Niet de overheid vertrouwen maar wel het geld dat door de overheid wordt uitgegeven is nogal dom. De afkeer van libertariërs voor fiat geld is dus zowel consequent vanuit de libertarische filosofie als verstandig.
Fiat geld is niet eens aandelen aan toonder. Het is een schuldbekentenis uitgeschreven door een absolutistische heerser die als wetgevende macht in staat is die schuldbekentenis met één pennenstreek nietig te verklaren. Als bijv. de ECB in Brussel of de Fed besluit massaal euro’s of Amerikaanse peso’s bij te gaan drukken, waar wil je ze aanklagen? Bij het internationale strafhof zeker? Hahaha.
[28]
Gelul.
De gulden bestond van 1279 tot 2002, en was ook een fiat munt(eenheid), evenals zout, schelpen, goud, zilver en weet ik veel wat, voor die gulden tijd.
Over balken gesproken;
Nja, die kut moffen wilden weten waar hij zijn kutdt Joden weg kon trekken om hen de gaskamers in te proppen.
Het klootjesvolk bleef protesteren en deed verder niets, ze hadden immers protest aangetekend dat ze het er niet mee eens waren nietwaar? Weinigen gingen hun eigen weg, loelden niet maar deden.
Het lijk van Anne Frank blijven neuken om een punt te maken vind ik triest, doch triester vind ik het om iemand als ACP (welke zijn eigen weg zoekt in deze bannanen republiek) af serveren als iemand die zichzelf belachelijk maakt door lieden die nog niet een nagel hebben om hun eigen kont te krabben.
Dus hulde aan al die so called "verzetstrijders".
Dream on………..
Heel interessant. Hoewel de waarnemingen duidelijk in die richting wijzen, schijnt het feit, dat de mens in de eerste plaats een sociaal dier is, nog steeds te worden betwist.
Een hele geruststelling voor de misantroop overigens: De sociale intelligentie van zo’n individu kan niet zo laag zijn, of er blijft altijd nog wel een lonely duck achter hem aanwaggelen. Men behoeft zich slechts te kunnen amuseren.
Comments are closed.