Iedereen sprak er schande van, maar het heeft meer donorcodicil aanvragen opgeleverd dan mensen ooit hadden kunnen denken. Plasterk zei de uitzending niet te kunnen verbieden en gelukkig maar.
Grappig eigenlijk, dat een dergelijk goed resultaat de tegenstanders als een blad aan een boom deed draaien. Vreemd, dat zo’n actie meer oplevert dan het dwingen zoals de overheid enige tijd geleden trachtte te doen, door iedereen te verplichten tot orgaandonatie, tenzij bezwaar was aangemaakt.
Ik zal ze ’n tip geven: als ze het verkopen van organen legaliseren, dan mogen ze die van mij ook hebben (kopen!). Hoewel een doorn in het oog van de christelijke partijen, “Gods wonder is niet te koop”, hoewel de prostitutie welig tiert overigens, blijk je met geld meer te kunnen kopen (althans bij mij), dan met dwang.
Tijdens m’n leven wordt ik al kaalgeplukt door de overheid, meer dan dat gun ik ze niet, ook m’n medemens niet. Waarom zou een arts eraan kunnen verdienen [hij wordt immers betaald voor de operatie], of de patient zelf [die wint nog het meest], maar de grootste beperkende factor [de donor] mag er niets aan overhouden.
Gewoon legaliseren dus, die orgaanhandel.
“Ho!”, zullen tegenstanders zeggen, het volgende zal gebeuren:
Mensen zullen beroofd worden voor hun organen
Waarom zou dat nu al niet gebeuren? Als het aanbod van donororganen toeneemt door de verkoop, zal het illegale circuit hier alleen maar onder lijden. Roven is ten alle tijde verboden, dus dat doet niets af aan het argument.
Ook na het schietincident op de Amerikaanse universiteit waren er voorstanders om het dragen van wapens te verbieden. Zij gaan prat op de illusie dat een wet hier verandering in brengt. Het vermoorden van mensen is immers ook verboden volgens diezelfde wet, maar dat weerhield de daders er ook niet van.
De armen zullen gedwongen worden hun organen te verkopen
Waarom ze gedwongen worden weet ik niet, ze krijgen er juist een keuzemogelijkheid bij. Net zoals men aan het begin van de industrialisatie ineens de kans kreeg “zich bijna dood te werken”, ipv “100% dood te gaan door de armoe”, is dit ook een kulargument.
En ook niemand staat stil bij het succes van BNN, en of niet meer dingen niet beter door de maatschappij ipv de overheid geregeld zouden kunnen worden… Goede voorbeelden te over zou ik zeggen.
Los van die organen en wellicht duizend maal belangwekkender: Dit voorval maakt op onnavolgbare wijze duidelijk hoe eenvoudig het is voor Big-Screamer om ‘Fake’ voor ‘Waarheid’ te verkopen! De hele wereldwijde politiek, wereldwijd journaille, wereldwijde wetenschappers, ‘professors’ incluis…
En dan moet Jan-met-de-pet wél kunnen begrijpen dat zo goed als alles fake en/of doorgestoken kaart en/of een opzetje is wat er wordt uitgebraakt in een gemiddelde documentaire of nieuwsuitzending?!
Blijkbaar is men na al die jaren uit het oog verloren wa teen ware democratie nog is. Een maatschappij bestaat uit mensen die samenleven en dat moeten doen. Iedere heeft daar recht op vrije mening en vrij denken. Echter in een maatschappij heb je algemene gedragsregels nodig waaraan iedereen zich moet houden anders kun je niet spreken over een maatschappij. Hoe minder je besef hebt van de invloed van je eigen acties en houding tov je medemens, bekende of onbekende, hoe meer regels nodig. Hoe meer besef hoe minder want dan hou je automatisch rekening met zaken waarvoor nu nog wetten nodig zijn.
Het triestige aan de zaak is nu dat we staan te roepen om alle controle (goed of fout in het midden latende) overboord te gooien terwijl we ons nog niet aan de meest logische en noodzakelijke zaken kunnen houden als mens of dus maatschappij.
Als een maatschappij al niet met huidige regels en afspraken onderling om kan gaan nu wat zouden we het dan kunnen als we het zelf regelen?
We moeten ons dus eerder afvragen in hoeverre dat we politiek weer ieders belang kunnen maken en daadwerkelijk als een maatschappij politiek voeren ipv politiek de maatschappij. En dat is een zaak van iedereen, politiker als burger. Weeral komt het neer op een algemene mentaliteitswijziging; weg met eigenbelang op eerste plaats maar het belang van elk individu in de maatschappij; arm of rijk, slim of dom, valide of minder valide,…
Wat de grote donorshow betreft:
Als we dus werkelijk allemaal zo ontwikkeld, slim en vooruitdenkend zouden zijn en logica volgen dan waren discussies zoals deze en andere overbodig.
Geloofskwesties en alle andere uitvluchten zijn irrelevant hier. Een mens bestaat uit 2 grote zaken; een fysieke drager en een persoonlijkheid. Als die mens sterft is het enige unieke dat weg is de persoon. Het overgebleven is nog maar enkel de overgebleven afbeelding daarvan. Nu is de wetenschap -ons intellect normaal ook- zover dat men noodleidende mensen kan helpen door het cru te zeggen niet meer gebruikte onderdelen van andere mensen.
Het komt dus maar weer gewoon neer op hoe men kjken tov iets en welke feiten, argumenten en noden men wil erkennen. Wat de visie ook is uiteindelijk de consequentie ervan moet men feitelijk als eerste belangrijk argument opnemen in de vorming van de visie. Daar loopt het blijkbaar vaak verkeerd daar men onmogend lijkt dit te doen.
Sta gewoon alle in aanmerking komende organen voor donatie af want je kan er een mensenleven met redden of omgekeerd iemand die zijn organen afstaat na overlijden kan jouw leven redden. En dan ben je blij dat je dankzij orgaantransplantatie verder kan leven.
Als dit dan toch teveel is gevraagd ja dan moeten we ook maar consequent het recht op verzorging verder in vraag stellen he en selectief worden wie hulp krijgt of niet he (donor of geen donor,..)!?
Ik wil niet leven in een democratie maar in een vrij land waar ik de baas over mijn eigendom.
En ik "MOET" dus helemaal niet samenleven met de rest van de maatschappij, dat zou een keuze moeten zijn.
"Het overgebleven is nog maar enkel de overgebleven afbeelding daarvan. Nu is de wetenschap -ons intellect normaal ook- zover dat men noodleidende mensen kan helpen door het cru te zeggen niet meer gebruikte onderdelen van andere mensen."
Als ik iets nalaat, dan wens ik zelf te kunnen kiezen AAN WIE ik iets nalaat. Zoals ik al zei, ik laat na aan m’n kinderen en/of vrouw, en die hebben het volste recht om geld te vragen voor mijn organen, omdat ze dat dus waard zijn.
En ja, je hebt volkomen gelijk, het "recht op verzorging" moet inderdaad op de schop ja. Want mijn recht op verzorging is iemands anders plicht/dwang tot verzorging van mij, en omdat we vrije maatschappij pretenderen te leven, kan een dergelijke dwang niet bestaan.
Die lijkenpikkerij is een doodlopende weg. Veel beter is het mechanische alternatieven voor lichaamsonderdelen te ontwikkelen. Liever een goed werkende machine in mijn lijf dan een afdankertje van iemand anders.
[3] Dit soort instelling bewijst alleen maar mijn gelijk.
Proficiat u werkt mee aan al de problemen die er rond u en voor anderen leven. Ergste is dat men er dan nog blijkbaar fier op is. En dan maar klagen over alles of doet u dat niet?
Enfin, ik gun u mening hoor ik heb er enkel mijn terechte bedenkingen bij. Vooral voor uw eigen kinderen vind ik dit erg omdat zulke instelling hun toekomst zeker niet beter zal maken.
Neem dit ook niet te persoonlijk op want het is niet vijandig bedoelt hoor.