Gezondheidsmaniakken

Als de gedragingen van de regering

Werden getoetst aan het wetsartikel

Dat afpersing strafbaar stelt

Waren de gevangenissen Overvol


Artikel ingestuurd naar aanleiding van ons artikel over de vrijheid om te mogen roken en de daarvoor georganiseerde “kruistocht”. Zie:
www.vrijspreker.nl/vs/item/…

Gezondheidsmaniakken.

Ik hou van rokers. Het zijn vrolijke mensen. Fluitend staan ze op en fluitend gaan ze weer naar bed en als ze lachen, giert de adem ze door de keel. Ze zijn bovendien veel minder fanatiek in hun doelstellingen dan augurkeneters, tofu slikkers en andere herbivoren.

Niets geeft zo’n gezellige aanblik als een pijproker die zijn pijpje stopt, er de brand in steekt en een eerste slokje van zijn koffie neemt.
Je ziet dat de rust als een sluier over hem heen valt. Even later pakt hij zijn stampertje, drukt voorzichtig de eerste laag gloeiende tabak aan en laat nogmaals het vlammetje van zijn aansteker over de tabak dwalen. Je ruikt een vage geur van aromatische tabak en als hij dan nog dat glaasje cognac van Jules aangereikt krijgt en hij de krant op de leestafel openslaat en je kijkt naar zijn gezicht, dan weet je dat je hem nieuwe inhoud ziet geven aan het woord tevredenheid. Rokers zijn bovendien eerlijke mensen. Hun zakken zitten zo vol met allerlei rommel om die pijp schoon en aan de praat te houden dat er gewoon geen plaats meer is voor je tafelzilver.

Heb je ooit een kantonnier langs de provinciale wegen of een tuinman van de gemeentelijke groenvoorziening gezien die aan zijn koffiepauze toe is? Je ziet hem tevreden op een bankje neerzijgen en de koffie uit zijn thermosfles in zijn beker gieten. Hij neemt dan slurpend een eerste slokje van de gloeiende koffie die zijn vrouw liefdevol voor hem heeft klaargemaakt. Dan trekt hij dat pakje shag uit zijn zak en begint een sigaretje te rollen, steekt het aan. . . . .en dan zie je dat hele verweerde gezicht opklaren.
Zie je het ándere beeld voor je? Hij neemt een eerste slok van de koffie, dan trekt hij het zakje augurken, dat zijn lieve en zorgzame vrouw hem heeft meegegeven, uit zijn zak en stopt één daarvan in zijn mond. En je ziet meteen z’n klus op dek vallen. Zijn neus begint te lopen, hij krijgt rode ogen, zijn tanden beginnen los te zitten en een algemeen gevoel van diepe malaise doet hem wankelend naar de chef strompelen om zich ziek te melden.

Er is trouwens nog een tevreden man. Dat is de minister van financiën die zijn schatkist weer ziet vullen dank zij al die rokers. Het grootste deel van de kostprijs van een pakje sigaretten is tenslotte belasting. En als die maffe groene jongens gelijk zouden krijgen, dan kan hij zijn lol helemaal niet op, want dan hoeft hij al die rokers, die naar verluid allemaal het loodje leggen voordat ze met pensioen gaan, ook al geen pensioenuitkering te geven. Dat is mooi meegenomen. Dat bespaart ook goed in de gezondheidszorg want die ziekteperiode duurt altijd maar heel kort.

Vanaf de publicatie van een onderzoek naar de samenstelling van tabak in de jaren zestig, waarbij het merk Lexington het meeste teer en nicotine bleek te bevatten en dus prompt een tijdje van de markt verdween, is er een beweging op gang gekomen die een wereld zonder rook zag. Uiteraard schrok je je dood van die televisie-uitzendingen waarin je geconfronteerd werd met verschrompelde longen, zwarte borstholtes en de meest wanstaltige kankergezwellen. Je besloot dan ook prompt om het rustig aan te doen met je sigaretten en kocht zelfs een pijp. Je ging zelfs eens uit nieuwsgierigheid naar zo’n Ban-de-Tabak bijeenkomst om te horen wat ze daar allemaal te zeggen hadden en je schaamde je dood dat je zo’n smerige, luchtvervuilende en tabaksgeuren uitwasemende roker was. Na de bijeenkomst was je ook helemaal overtuigd en toen je naar het parkeerterrein liep om je LPG gestookte auto op te zoeken zag je al die aardige niet-rokers hun dieselmotoren en slecht afgestelde benzinemotoren starten.

Voor je bij je auto was, die je door de rook van al die uitlaten nog alleen op de tast kon vinden, hoestte je de longen zowat uit je lijf.” Ze hebben gelijk”, dacht je, “roken is verschrikkelijk ongezond. Daarom moet ik zo hoesten!” Toen je thuis kwam, maakte je nog een lekker kopje koffie. Je aarzelde, maar hield jezelf sterk. Geen tabak meer. Veel te gevaarlijk. De koffie smaakte niet zoals anders en toen je je bovendien dat artikeltje herinnerde waarin alle kwalijke eigenschappen van cafeïne werden opgesomd, gooide je je kopje in de gootsteen leeg. Toen je later naar bed ging deed je automatisch de ramen dicht, want de chemische fabriek die tien kilometer verderop lag, was weer behoorlijk wat rotzooi aan het spuien en veroorzaakte een misselijk makende geur van fermenterend gras. Je kreeg een hoestprikkel. “Zie je wel”, dacht je, “roken is slecht. Ik stop ermee.”
Tevreden over je besluit legde je je kunstgebit op het schaaltje op je nachtkastje, keek je nog een keer naar de foto van je op hoge leeftijd overleden vrouw en naar de vele fotootjes van je achterkleinkinderen en ging tevreden slapen.
—————————————-
Ingestuurd door Cor Brouwer