Nederland morgen weer meer slaaf van EU

Op de vergadering van EU opperhoofden zal Jan Peter Balkenende weer meer Nederlandse soevereiniteit prijs geven.
Daarbij is belangrijk dat het moet lijken alsof Jan Peter heel veel voor Nederland uit het vuur sleurt.
En zo wordt het volk er in geluisd!

In 2005 keurde het volk overtuigend het “grondwettelijk verdrag” af. Hoewel ook dat geen echte “grondwet” was, kreeg het ding wel de naam en image van grondwet.
Nu, twee jaar later, willen de EU-politici een nieuwe poging doen om de collectivistische superstaat toch door te duwen.

Omdat zo gemakkelijk mogelijk er door te persen, moet het lijken alsof het deze keer over iets anders gaat. Al moet het iedereen die even verder kijkt duidelijk zijn dat de essentie hetzelfde is. Dat is ook een eis van de 18 landen die alles al hebben aanvaard.

De truc is om wat cosmetische veranderingetjes aan te brengen waardoor de massa meent dat het “iets anders” is. Politici als Timmermans en Verhagen zingen dan ook de laatste dagen al constant dat “de grondwet” van de baan is. Zouden zij nu zelf geloven dat als je het ding anders NOEMT, dat het dan ook wat anders is?

Wij, Bakenende, gaan dus morgen eisen stellen! Geen echte eisen, maar franje dat door andere landen wel geaccepteerd kan worden.
Zo zijn er:
–De naam, zoals al genoemd, moet veranderen in “verdrag”.
–Het liedje en het vlaggetje mogen niet genoemd worden. Al zullen ze toch “blijven bestaan” en gebruikt worden. Big deal!
–Het Handvest van Grondrechten moet uit het nieuwe verdrag, maar er moet wel een bindende verwijzing naar worden gemaakt. Ook hier zal daardoor in de practijk niets veranderen.
–De persoon die Buitenlandse Zaken voor Nederland gaat regelen, mag niet “minister” genoemd worden, maar iets als “coördinator”. Net alsof dat iets aan de essentie verandert. Het lijkt wel of ze bezig zijn om kleine kinderen een sprookje te vertellen.
–Eisen waaraan nieuwe landen die willen toetreden moeten voldoen, moeten beter worden vastgelegd. Die eisen zijn er al, en of die in of buiten dat nieuwe verdrag vastliggen, maakt weinig verschil.
–Er wordt gesproken over de mogelijkheid om nationale parlementen de mogelijkheid te geven om EU-wetgeving uit Brussel tegen te houden. Tegen te houden als voldoende landen dat willen, en dan alleen nog maar om Brussel de zaak te laten “heroverwegen, is flauwe kul. Brussel heeft dan het recht om gewoon te zeggen dat het toch moet doorgaan. Deze show stelt niets voor. Een dooie mus.
–Het NL-kabinet wil voorkomen dat er een “sluipende” overdracht [plaats vindt van nog meer bevoegdheden naar Brussel, en is bereid om daarvoor eigen vetorechten prijs te geven. Dit is zo stom dat het te gek voor woorden is.
–Brussel mag niets veranderen aan “typisch Nederlandse publieke voorzieningen zoals woningbouwcorporaties, pensioenstelsels en de gezondheidszorg. Dit is een eis die gemakkelijk in te willigen is. Brussel zal “zeggen” dat ze niets zullen veranderen, maar als het nuttig lijkt dat toch gewoon doen. Kijk maar naar de practijk in het verleden.

Zelfs als al die “eisen” uit het vuur worden gesleept, dan nog stelt het niets voor en zijn we de sigaar! De verfoeilijke essentie blijft dan nog bestaan en wordt zelfs erger.

Daarnaast zijn andere landen die ook met eisen komen. Polen wil zelf meer invloed krijgen door een groter aantal stemmen. Tsjechië wil de bevoegdheid dat een aantal landen het recht hebben zich aan bepaalde besluiten te onttrekken.
En dan speelt nog het mogelijke referendum in de landen die nog niet getekend hebben. Helemaal tegen de zin van de politici die vrezen weer het deksel op de neus te krijgen.

Er zullen waarschijnlijk een aantal vaagheden worden afgesproken, maar wel met een schema van de procedure om het verdrag te sluiten waarmee “Nederland” dan echt gebonden wordt. Donderdag wordt weer een stap in de richting van grotere ondergeschiktheid gezet, dwingender slavernij, waarna het steeds moeilijker wordt op die schreden terug te keren.
Tenzij het zou lukken alsnog een referendum te houden en daar dan een Nee-stem te krijgen.

27 opperhoofden uit 27 verschillende landen, met allemaal een eigen traditie en andere wensen en eisen, werken zo aan de toekomstige collectivistische superstaat.
De enige kleine kans om vrijheid te houden of terug te krijgen ligt in een referendum waarop dan NEEN gestemd moet worden.