De betekenis van Independence day (De vierde juli)

Het artikel over de Onafhankelijkheidsviering op 4 juli van Tibor Machan kunnen we nu in het Nederlands aanbieden. Met dank voor de vertaling aan Kim Winkelaar.

Het kan ons aan het denken zetten over onze eigen vrijheid!

De betekenis van Independence day (De vierde juli)

Een manier om de betekenis van de vierde juli, de Amerikaanse Onafhankelijkheidsdag, te beschouwen is door eens te bekijken waarop zowel Republikeinse als Democratische presidentskandidaten hun focus hebben in interviews en toespraken.
Behoudens de Texaanse afgevaardigde Ron paul, die openlijk Libertariër is terwijl hij probeert de Republikeinse kandidaat te worden, spreken alle presidentskandidaten vol lof over het standaard Kerstman-thema dat de politiek zo kenmerkt.

Met andere woorden, men belooft meer banen voor de mensen, vertelt dat ze, indien gekozen tot president, meer cadeautjes zullen uitdelen namens de federale overheid. Gezondheidszorg voor iedereen, hogere minimumlonen, subsidie voor de industrie, bescherming tegen buitenlandse concurrentie en immigranten, allerlei gratis diensten en subsidies worden beloofd aan iedereen die het horen wil.
Helaas, de huidige kandidaten zijn niet de bedenkers van dit Kerstman-verhaal.

Het gros van de Amerikaanse bevolking ziet de politiek primair als een manier om winst en cadeautjes te halen op de kosten van anderen. Men hoopt, door iemand te kiezen die de doelgroep bevoordeelt waar men deel van uitmaakt, beter te worden van de overheid. Of het nu boeren zijn, ondernemers, vakbondsleden, onderwijzers of acteurs, de hoop is dat degene die George W. bush opvolgt hun belangen boven die van anderen stelt, met allerlei waardevolle voordelen dientengevolge.

Overheden produceren zelf helemaal niets (behalve wellicht bergen papier). Het idee achter een fatsoenlijke overheid is dat deze bescherming biedt tegen criminelen en buitenlandse indringers. De hoop van de kiezer is echter dat men politici kan verleiden om geld van de ene burger af te pakken, en de buit over te hevelen naar de ander. Uiteraard is er slechts een beperkte hoeveelheid buit beschikbaar, dus aan het eind van het liedje zal het toch ergens ophouden.

Dit is het klassieke win-lose scenario, niet het win-win verhaal dat we meemaken in de vrije markt. Ondanks deze keiharde waarheid blijven politici meer beloven dan men waar kan maken, en de meeste kiezers hopen dat zij deze keer tot de gelukkigen zullen behoren die iets voor niets krijgen. En erger nog, dit zullen ze allemaal schaamteloos verkopen door de vergaarde buit als ‘algemeen belang’ aan te merken. Maar, om de schrijver Mark Helprin maar eens te quoten: “Je kunt altijd een goede casus maken voor het algemeen belang, als je maar bereid bent om diegenen wiens belangen je wenst te schaden uit te sluiten.”

De vierde juli is echter het feest van een drastisch andere politieke visie. De kern van die visie is dat de overheid bestaat om ieder’s fundamentele rechten te beschermen: die van leven, vrijheid, het nastreven van geluk en alles wat voortvloeit uit deze rechten. De founding fathers realiseerden zich dat alleen dit het echte algemeen belang is.

De onafhankelijkheidsverklaring – de ideeën en idealen die geacht worden de belangrijkste reden tot het vieren van independance day te zijn, maken geen andere beloften aan het Amerikaanse volk.

In die tijd beloofde de verklaring echter wel iets, namelijk dat de fundamentele rechten van alle burgers veiliggesteld zouden worden, en dat de overheid zich tot die taak zou beperken, in plaats van prominent aanwezig te zijn in het leven van de mensen, zoals de vroegere Koninklijke overheersers dat wel waren. Deze belofte was meer dan welkom. In die tijd herinnerden de Amerikanen zich hoe schaamteloos en corrupt een overheid is die in vrijwel totale controle is over het leven van de burger.

Monarchieën waren natuurlijk overheden die dachten de baas te zijn over alles en iedereen binnen hun domein, met een claim van officiële autoriteit. Dus de monarchie moest weg.

Zij die de onafhankelijkheidsverklaring schreven verklaarden de monarchie ter ziele, begroeven haar, omdat ze beseften dat de monarchie gebaseerd was op een verkeerd idee omtrent de menselijke aard. De monarchie berustte op het idee dat sommige mensen goed genoeg waren om over anderen te heersen zonder hun toestemming. Dit idee van elitisme moest verdwijnen in Amerika. Abraham Lincoln sprak de kristal-heldere woorden: ‘Geen mens is goed genoeg om over een ander te heersen, zonder die anders toestemming.’

Het idee vatte post, op basis van de meest revolutionaire politieke filosofen in de geschiedenis, dat ieder mens enkele onvervreemdbare rechten heeft, en slechts door die rechten te respecteren kunnen en mogen anderen, inclusief overheden, met mensen handelen.

Deze vorm van menselijke gelijkheid: geen gelijke claims op het harde werk van anderen, maar vrij zijn van de inbreuk van anderen, markeren het unieke van de Amerikaanse politieke revolutie. En dit idee heeft voor lange tijd het gedachtegoed van het land bepaald. Zo lang, dat enkele behoorlijk smerige praktijken, zoals slavernij, vrouwenonderdrukking en zelfs de dienstplicht, allen werden afgeschaft.

Helaas, de oude, reactionaire visie kwam weer bovendrijven. Het idee dat de overheid niet zozeer de hoeder van menselijke vrijheden is, maar de babysitter van ons allemaal, of erger nog, onze geestelijke en economische Tsaar. Te weinig Amerikanen waren bereid te vechten voor hun vrijheden, en om hun loyaliteit aan de onafhankelijkheidsverklaring te tonen.

Sinds er compromissen rondom die idealen werden gesloten, in plaats van het elimineren van ouderwetse statistische gedachtes die bleven rondspoken, werden de idealen vervangen door de ouderwetse superstaat-ideologie. Tegen de tijd dat Franklin D. Roosevelt en zijn team aan het roer kwamen te staan, zo’n 75 jaar geleden, begon het complete systeem weer terug te vallen op de oude manieren, waarbij de overheid weer heerser werd, in plaats van beschermer.

Vandaag de dag is dit duidelijk als je ziet hoe de hedendaagse politici hun campagnes bedrijven. Simpelweg door te beloven om ons te leiden, en door het verdelen van tal van privileges waarover de overheersers zeggenschap hebben. Het idee van vrijheid wordt nergens meer geuit. Van Obama tot Hillary, van Giuliani tot McCain, alles wat men voorstelt zijn overheidsplannen, verzekeringen en visies over hoe men ons spullen en diensten kan geven waar we niet voor hoeven te werken, maar die we krijgen doordat de overheid het steelt van anderen.

Dit alles is niet verbazingwekkend, als men bedenkt dat door de hele geschiedenis het grootste deel van de welvaart niet werd gecreëerd door degenen die het in bezit hadden, maar afgenomen werd van degenen die het met hard werken bij elkaar sprokkelden, meestal onder dreiging van een zwaard of pistool.

Veroveringen waren de makkelijke weg naar overvloed. De elite plunderde de bevolking, en de criminelen beroofden andere landen van waar ze maar hun handen op konden leggen. Dat is hoe rijkdom vaak werd vergaard, de win-lose methode.

Duizenden jaren waren menselijk relaties niet anders dan dat, de grote meerderheid van de mensen leefde in armoede, en een kleine groep leefde op kosten van de armen. Deze traditionele verdeling is voor velen niet makkelijk om op te geven. Dus ondanks het feit dat in een werkelijk vrije samenleving welvaart wordt gecreëerd op de win-win manier, waarbij iedereen kan verdienen en ruilen voor datgene wat hij wenst, zodat iedereen datgene krijgt wat hem of haar toekomt, blijft er het idee dat we allen kunnen profiteren als we een stel Peter’s beroven, en de buit overhandigen aan een stelletje Paul’s.

De vierde juli zou het feest moeten zijn van de erkenning van deze sociaal-ecoomische waarheid. Het is bedoeld ter viering van dit revolutionaire, écht revolutionaire, idee dat vredelievende handel en communicatie de meest efficiënte manier is om de mensheid welvaart te bezorgen. En om dit te bereiken hoeft de overheid alleen maar op te treden als scheidsrechter, om er te zijn om misverstanden op te lossen, om criminelen te weerhouden, en de burgerij te beschermen tegen die genen die weigeren zich te houden aan de regels van eerlijke handel.
Ik ben niet optimistisch voor de nabije toekomst, maar het lijkt me dat de boodschap van de Onafhankelijkheidsverklaring te goed is, te sterk, te raak om verloren te raken voor langere tijd. Uiteindelijk zal de verklaring weer opbloeien als de dominante politieke boodschap, niet alleen in de VS, maar overal. En inderdaad, de verklaring lijkt een goede ontvangst te krijgen in delen van de wereld, waar het plunderen en de corruptie die gepaard gaan met de overhead”, geleid hebben tot pure armoede.
Langzaam maar zeker, zo lijkt het, zullen de ideeën en idealen van de vierde juli overwinnen.
———————————————
Artikel door Prof. Tibor Machan, vertaald door Kim Winkelaar
Het originele (Engelse) artikel publiceerden we eerder op 4 juli.
Zie:”4 juli US Independence Day. Hoe onafhankelijk zijn wij nog?
www.vrijspreker.nl/vs/item/…