Euroverdrag

1. Uit een onderzoek is gebleken dat de Denen de gelukkigste mensen zijn in Europa. Denemarken heeft de EUro niet ingeveord, laat zich weinig aan de EU gelegen liggen en de Denen zijn trots op hun land. Laten we SVP de grote uitverkoop van Nederland stoppen, de winkel is al aardig leeg, maar misschien kunne we we het restant weer wat gaan opbouwen. Net als in de dagen van de VOC! (ja, die moest er even uit, maar ik bedoel maar dat Balkenende het 1 zegt (nou ja, hij zegt eigenlijk zelden iets concreets) en het ander doet)

2. Uit de column van Geert Wilders op NieuwNieuws: "De minister-president wilde zich niet eens serieus inzetten voor het inperken van nieuwe machtoverdrachten aan Brussel. Hij heeft de belangen van superstaat Europa voor laten gaan aan de belangen van Nederland. Ik hoop voor de minister-president dat er nu niet een of andere lolbroek gaat staan zwaaien met artikel 99 van het Wetboek van Strafrecht: “Hij die een hem van regeringswege opgedragen onderhandeling met een buitenlandse mogendheid opzettelijk ten nadele van de staat voert, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vijftien jaren of geldboete van de vijfde categorie.” Dat zou dan wel eens een extra lang zomerreces kunnen betekenen voor de minister-president…"

   Zou aangifte werkelijk een kans maken? Of zou de publiciteit van een dergelijke aangifte voor opschudding kunnen zorgen? Opvallend is dat de steun van Wilders aan een oproep van Norman Podhoretz (Bombardeer Iran voordat het te laat is) wel (negatief) breeduit de pers haalde, maar dat de mogelijkheid om JPB strafrechtelijk te vervolgen zoals hierboven vermeld stilletjes onder het tapijt geveegd is. Hieruit zou je kunnen afleiden dat men bang is voor de ophef en misschien ook wel voor een realistische kans van slagen. Maar JPB zal wel weer onschendbaar zijn uit hoofde van zijn functie. Anders ontgaat me waarom de PVV niet zelf met artikel 99 gaat zwaaien.

   [1] Helaas ziet het er naar uit dat ook Denemarken probeert zonder referendum het ‘verdrag’ door te voeren waardoor haar momenteel grootste probleem, de Islam, buiten haar controle gaat vallen. Ook zonder de euro zal Eurabia Denemarken meesleuren in het verderf.

3. [1] Denemerken heeft – itt Engeland en Zweden – wel degelijk de euro ingevoerd. Ze zijjn enkel zo stom geweest wel hun muntjes te behouden. De nadelebn van de euro met de nadelen van een eigen rekeneenheid …

   En zoals Hartman aangaf als puntje bij paaltje komt stemmen ze daar ook gewoon voor de EU. Zeker als de socialisten weer eens aan de macht komen is van het kleine ‘verzet’ niets meer over.

4. Tja, die EFTA, het ziet er zeer verleidelijk uit, maar als libertariër zou ik toch vooral niet te snel in een vrije markt-nirwana zweven. Immers, buiten de kostprijs (akkoord; er zijn ook terugverdieneffecten zoals in dit artikel aangetoond) moeten de EFTA landen die een akkoord hebben gesloten met de EU/EEG ook vele van de zogenaamde ‘interne marktrichtlijnen’ in nationale wetgeving omzetten. Volgens een artikel verschenen in het weekblad European Voice moeten Noorwegen, IJsland en Liechtenstein jaarlijks niet minder dan 400 (VIERHONDERD!!!!!) richtlijnen in nationale wetgeving omzetten. Nu ben ik uiteraard wel te vinden voor een Europese vrijhandelszone, maar niet tegen iedere prijs. Niet als Nederland (of Vlaanderen in mijn geval ;-)) zich hiervoor moet ombouwen tot een protectionistische gevangenis waar zowat alle gedetineerden aan een regelitis-diarree lijden. Ik zal in een volgende reactie het integrale artikel plaatsen (omdat het anders alleen maar voor abonnees toegankelijk is).

   Toen ik dat artikel in EV las, begon mijn scepsis ten aanzien van de EFTA zoch ietwat verder aan te wakkeren. Zelf zou ik dan ook eerder voorstellen dat Nederland/Vlaanderen hoe dan ook geen enkele overheidsrestrictie of -reglementering aan haar interne markt oplegt, en verdere internationale handel – dus ook met EEG-landen – regelt via bi- en/of multilateraal verdragen. Ik ben trouwens eens benieuwd of de EU het zou aandurven een embargo tegen Nederlandse en Vlaamse exportproducten zou opleggen omdat ze niet voldoen aan haar "interne marktrichtlijnen" (soms ronduit dwaze richtlijnen zoals de afstand tussen sporten bij de productie van een ladder of het percentage suiker in confituur… :-s)

   Nu ja, EFTA of geen EFTA, de Nederwiet-traffiek tussen Roosendaal en Antwerpen en tussen Maastricht en Hasselt/Genk zal er altijd wel zijn. Toch nog iets dat hoe dan ook op de positieve zijde van de handelsbalans kan geplaatst worden 🙂

5. Why Norwegians keep lurking in the woods
   By Sebastian Remøy

   To some in Europe, Norway resembles a gangly teenager walking in the woods before dinner, contemplating whether to join or stay away from his bickering family.

   Norway peers through the windows every now and again, curious to see how EU member states resolve their differences, especially over the constitutional treaty and Turkish accession. For now, it keeps telling itself, it is well out of it.
   Norway’s Prime Minister Jens Stoltenberg supports EU membership, but two referenda have been negative and he knows that a third ‘No’ could be final. Nor do opponents of EU membership feel any burning desire to ask the fateful question again. After all, they have heard the answer they want, twice.
   So divisive is the issue that to form both the present and the previous governments, the parties had to agree to suicide pacts in which the coalitions would break up if the EU question was raised.
   Currently, under the agreement on the European Economic Area (EEA), Norway has a good deal with Brussels, paying significantly less than half what it would pay for full EU membership.
   In exchange it takes part in the internal market and most of the programmes promoting economic integration. Free trade in agriculture and fish are excluded.
   Not surprisingly, Eurosceptics from the UK have been known to ask whether the UK could rejoin the European Free Trade Association (EFTA) and get the same package.
   Access to the single market without entanglement in a federalist plot to construct a European superstate seems most attractive. But once they discover just how much Norway has given up to secure this deal they invariably become flustered.
   Each year, through joint decisions with the EU, Norway, Iceland and Liechtenstein transpose about 400 internal market rules into national law. To give these countries some say in internal market rulemaking, the EEA agreement provides for them to place non-voting experts on several hundred EU expert and comitology committees. But what the EEA agreement does not give Norway is a political voice in the EU.
   Locked out of Council of Ministers meetings, Stoltenberg and his ministers rely on friendly Nordic colleagues to inform them about decisions.
   Commissioners do not represent Norway’s national interests; but how comforting it must be for British salmon-farmers to have a trade commissioner who understands them so well and who is also a friend of the UK prime minister.
   So when some Norwegian politicians say that Norway would not have more influence in the EU if it joined, some of us bite our tongues to stop laughing at such naivety. Ireland, a country with a similar-sized population to Norway, recently held, all at the same time, the presidency of the EU, the presidency of the European Parliament and the position of secretary-general in the European Commission. Today Irish Commissioner Charlie McCreevy is responsible for co-ordinating internal market policy.
   There are important reasons why Norway is sceptical of EU membership. Some question whether eurozone economics would suit Norway’s oil-driven economy. Norway would have to make significant adjustments to align itself with the Common Agricultural Policy. In fisheries, there seems little argument that pelagic stocks are better off under Norwegian management.
   But is it wise to expect such a small voice representing today just 1% of the internal market’s population to be heard from the corridor, with no Norwegian seat in the Council, no MEPs, no Commissioner, no cabinet members, no permanent civil servants in the institutions, and no representatives in the advisory bodies?
   The big questions, such as the constitutional treaty and further enlargement, are on the table again. Norway still lurks in the woods, staying out of it. It may eventually come into the family fold, at dinner-time. But complaints that it does not care for what has been cooked up in its absence are unlikely to be welcome.
   Sebastian Remøy is a senior consultant at Kreab, Brussels, and was formerly a senior officer in the EEA co-ordination division of the EFTA Secretariat.

6. Helder artikel, Albert. Het valt inderdaad te begrijpen, waarom Jurgens en Timmermans niet reageren, die zitten al tot over hun oren in de EU-mest. En daaronder zit heel wat rottigheid.
   De discussie over de grondwet heeft het riooldeksel geopend. Die gaat niet vanzelf meer dicht. Daarvoor stinkt de EU veel te veel. Laten we blijven waarschuwen.

   [5] Xavier Meulders. Helaas verkijken Nederlandse en Vlaamse politici zich op de politieke situatie. In plaats van gezamenlijk de belangen van de kleine landen te verdedigen gedragen Nederlandse, Belgische en Luxemburgse politici zich als ruziemakende pubers. Luxemburg is het ergste. Het ziet er niet naar uit, dat het Beneluxverdrag, dat in 2010 afloopt, zal worden gecontinueerd.

7. Albert,

   Sinds enige tijd gonst het van de suggesties dat de alternatieven voor uittreden uit de EU helder voor het voetlicht gebracht moeten worden, vooraleer de burger een serieus oordeel kan geven. Je schrijft dat je e.e.a. hebt aangekaart bij o.a. Frans Timmermans en dat deze niet op je voorstel ingaat. Ik ben het zeker met spynose eens dat zulks ongetwijfeld het gevolg is van onwil en dat zegt dan ook weer voldoende over het gebrek aan bereidwilligheid om überhaupt over alternatieven na te willen denken. Klaarblijkelijk móet en zál dit "verdrag" er nu ook weer doorgajst worden. Het is daarmon raadzaam te beseffen dat die regelrechte onwil er is en dat de eu-superstaat-wegbereiders binnen politiek en naar ik steeds meer constateer, en media alles in het werk stellen om hun zin te krijgen. Intimidatie en manipuleren (bv. door de laternatieven af te doen als: dan gaat het licht uit, terwijl de facto dáár enorme kansen liggen voor Nederland) zijn kennelijk geoorloofd. Ik begin me af te vragen waár de grens ligt in dit gedrag van politici en media. Al met al: geheel eens met je pleidooi, wat mij betreft mag nóg duidelijker in kaart gebracht worden dat Nederland in feite ophoudt te bestaan als dit verdrag geraificeerd wordt door Nederland. De inzet van een referendum zou dan ook moeten zijn: "wilt u dat Nederland als zelfstandig land ophoudt te bestaan". En níet zoals JPB en Timmermans kraaiden: "een kléinere eu en meer macht voor de nationale parlementen", daarmee verzwijgend dat ze bedoelden: "ten opzichte van de grondwet".

8. De situatie doet me denken aan een jaloerse kunsthandelaar, die probeert met voze praatjes een eigenaar een kostbaar schilderij af te troggelen. Nederland ligt buitengewoon strategisch en heeft een Gouden Haven in Rotterdam. Dat maakt de EG/EU jaloers. Dat probeert Balkenende en Timmermans over te halen de Nederlandse handelspositie te verkwanselen.
   B&T zijn vermoedelijk omgekocht en proberen door subtiele dreigementen en bedrog op hun beurt hun zin door te zetten.

9. [7] Mee eens Jack. Als je alleen maar een hamer hebt, dan lijkt elk probleem op een spijker. Zo ook met onze Eurofiele politici. Vandaar dat er veel meer alternatieven moeten worden geboden.

10. [9]

    Albert,

    Wat mij betreft is het op dit punt noodzakelijk dat politieke partijen maar m.n. de media onder druk gezet worden vanuit de bevolking (dat wil zeggen: het wel-denkende deel der natie) om die alternatieven én de werkelijke gevolgen van e.e.a. helder te maken. Het belang daarvan kan niet voldoende onderstreept worden. Overigens zal een ieder aan den lijve (nu ja) kunnen ervaren hoezeer de media bang zijn hun vingers te branden aan deze casus. Iedere politiek journalist die niet uit de gratie wil raken in Den Haag en dus zijn brood en hypotheek én de tennisclub van de spruiten niet op het spel wenst zetten zal wel driemaal nadenken. Op de site van de NRC bijvoorbeeld kan men niet vrijuit spreken over de eu. De nadrukkelijke radiostilte die de media betrachten inzake alternatieven én de échte gevolgen voor Nederland spreekt wat dat betreft boekdelen. Ik ben er stellig van overtuigd dat hier sprake is van massieve bewuste manipulatie van de bevolking.

11. Merk op dat Zwitserland geen lid is van de Europese Economische Ruimte, maar eenvoudigweg bilaterale verdragen sluit met de EU-lidstaten. Nederland of België zouden dit ook kunnen.

    Groot nadeel van de Europese Economische Ruimte is dat een land toch veel van de EU-regulering moet overnemen (zonder inspraak dan wel!)

    http://en.wikipedia.org/wik…

    EFTA is vanuit liberaal oogpunt een schitterend alternatief voor de EU (vrijhandel zonder centrale regulering).

    Voor België en Nederland is het echter belangrijk om ook een alternatief voor de euro te hebben. Free Banking (liberalisering van het overheidsmonopolie, bv. bij het betalen van belastingen, en privatisering van het overheidsgeld) of een goudstandaard zijn hiervoor misschien geschikt.

    Ook het feit dat de voordelen van bijvoorbeeld Schengen denkbaar zijn buiten de EU moet worden onderlijnd. De EFTA-landen zijn lid van Schengen.

    http://nl.wikipedia.org/wik…

12. [10] Klopt, zolang er geen vrij debat is over de EU en de alternatieven zullen we de dictatuur van de EU moeten ondergaan. Het NRC en het programma Buitenhof zijn wat dat betreft illustratief. Nergens wordt er echt gediscussieerd over alternatieven. Alleen de Eurofielen en Eurocraten komen aan het woord. Soms is er een afwijkend geluid, maar deze wordt daarna nooit meer uitgenodigd, zie de econoom Arjo Klamer bijvoorbeeld. Het is derhalve diep triest gesteld met onze reguliere verslaggeving en nieuwsgaring. Terecht wordt de EU daarom vergeleken met de ter ziele gegaande Sovjet Unie. De enige vrije informatie en uitwisseling daarvan is dus te vinden op blogs.

13. [5] Interessant artikel. Vooral de zinnen over Ierland, waarmee deze schrijver wil aantonen dat kleine landen via posities binnen de EU wel degelijk invloed kunnen laten gelden. Dat laatste durf ik te betwijfelen. Het bewijst wel iets anders.
    Grote imperia, zoals het Romeinse Rijk, maakten bij de verovering van nieuwe gebieden bijna altijd gebruik van de bestaande elite. Die elite kreeg naast het burgerschap vooral goedverdienende functies.
    In ruil voor deze voorkeursbehandeling werd de elite geacht het eigen – nu dus overwonnen volk – in bedwang te houden en niet in opstand te laten komen.
    Misschien dat de huidige grote belangstelling voor de klassieke oudheid via documentaires, boeken en prachtige tv-series als ‘Rome’ bij kan dragen aan deze opvallende overeenkomst en daarmee de verdere vorming van een EU-superstaat kan tegengaan.
    Ik wil hier nog wel aan toevoegen dat ik niet tegen economische samenwerking ben. Zoiets als hierboven wordt genoemd (EFTA en EVA maar dan zonder overdreven regulering) vind ik een aanzienlijk beter alternatief. De mogelijke gevolgen van de EU-superstaat heeft Hub net in "In de EU bent u niet veilig meer’ weer eens aangetoond.

14. Mensen die voldoende geld hebben om hier aan mee te doen, hebben voldoende geld door hier aan niet mee te doen.

15. [13] Dit is voor het eerst dat ik op een eigen reactie reageer. Maar vergeleek ik 11 juli de EU met het Romeinse Rijk, blijkt Barosso (zie artikel R. Hartman van vandaag) mij nog te ondersteunen ook! Zo hoor je het eens van een ander.

16. [15] Fred,
    Ligt dan niet voor de hand? Alle vorsten hebben in de loop van de eeuwen geprobeerd hun macht te vestigen op basis van een eenheidsstaat gelegitimeerd door één rechtsorde.

    In Europa gebeurde dit vanaf de Romeinse tijd, via Justinianus, de Merovingers, de Kerk tot de Verlichting, Napoleon, Bismarck, Hitler en zal zich waarschijnlijk voortzetten, zolang er sterke centralistische krachten bestaan.

    In het M.-Oosten de Islam en het Zionisme.

    In de VS heb je de Neocons en het Zionisme.

    Duurzame machtsbases zijn altijd gebaseerd op religie en sinds enkele eeuwen ook op economie. Machthebbers maken gebruik van machtsmiddelen: politiek, militair, psychologie, etc.

    De sterkste macht wordt gevormd door de meest effectieve mix van machtsbases en machtsmiddelen.

17. [16] Spynose

    Ik ben historicus en hoewel het zo lijkt dat centralisering en imperiumvorming voor de hand liggen, gezien de geschiedenis, zijn er ook uitzonderingen geweest. Ze zijn helaas te tellen op de vingers van een hand, maar toonden wel aan dat ze levensvatbaar zijn. De Zwitserse kantons maakten zich rond 1400 vrij van de Habsburgers, onze eigen Republiek onttrok zich aan het Spaanse imperium. De vorming van de VS in 1776 is ook een voorbeeld. Kortom imperiumvorming, eenheidsstaat en centralisering zijn gelukkig niet de enige mogelijkheid en het is ook geen wet van Meden en Perzen. Er is nog hoop!

18. [17] Fred, da’s prachtig. Historisch besef wordt in Medeland vaak node gemist. Gelukkig is de Vrijspreker (R. Hartman) ook gevoelig voor historische lijnen, zoals je hebt gemerkt. Hopelijk zul je je hier dan ook thuis voelen.

    Groet,
    spyNose

Comments are closed.