Hoe vaak hoor je niet iemand roepen in de media dat de hedendaagse ‘hufterigheid’ veroorzaakt wordt door de individualisering? De mensen zijn niet meer bereid elkaar te helpen, men denkt alleen aan het eigenbelang, is egocentrisch en egoïstisch, etcetera. En dit alles is dan zogenaamd op het conto te schrijven van de individualisering. Dit is echter een enorm misverstand.
Maar, het is juist niet die verguisde individualisering die deze maatschappelijke trend heeft veroorzaakt, in tegendeel. Wie op de juiste manier kijkt kan maar één conclusie trekken: de collectivisering van onze maatschappij die sinds de jaren vijftig om zich heen heeft geslagen eist zijn tol. En die tol betaalt iedereen, het is de hoge prijs die we betalen voor ‘sociale zekerheid’, en al die andere socialistische uitvindingen die ons leven ‘verrijkt’ hebben de afgelopen halve eeuw.
Hufterigheid en slechte omgangsvormen in het openbare leven zijn kenmerkende eigenschappen van een groot aantal landen. Ook Nederland staat internationaal bekend om de slechte service van bedienend personeel en winkelpersoneel, om de botte behandeling die gasten moeten verduren, en de algemene ongeïnteresseerdheid van de gemiddelde Nederlander. Wie het daar niet mee eens is moet het maar eens aan wat vakantiegangers vragen. Vraag ik aan u, waarde lezer, wat volgens u de landen zijn waar men gastvrijheid is vergeten, en waar gasten als vuil behandeld worden, dan kan ik uw lijstje makkelijk raden.
Uw lijstje bestaat uit die landen waar het collectivisme de grootste wonden heeft geslagen. Wie wel eens in het toenmalige Oostblok op vakantie is geweest weet waar ik het over heb. Duitsers zijn Duitsers, maar de behandeling die mensen kregen van Oost-Duits personeel was in die tijd totaal anders dan de bejegening die een West-Duitser u gaf. Hoe socialistischer een land, hoe hufteriger het volk. Dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld de Amerikanen, waar men ‘service with a smile’ tot levensmotto heeft gemaakt. En misschien zijn al die Amerikaanse botox-smiles op den duur ook niet altijd prettig, de vriendelijkheid wordt hier ten lande vaak node gemist.
Het kwaadaardige virus van het collectivisme heeft zich echter in Nederland, mede dankzij de gasbel in Slochteren, razendsnel ingevreten in de maatschappij. Langzaam maar zeker heeft ons dat in een waan gebracht, waarin iedereen probeert te leven op kosten van alle anderen. De gevolgen kunnen we dagelijks om ons heen bewonderen in de vorm van hufterigheid. En ondanks de menselijke ellende die het collectivisme met zich heeft meegebracht leidt Nederland nog steeds collectief aan het Stockholm-syndroom. De politiek heeft een ieder in gijzeling, en de gegijzelden gaan gebroederlijk iedere vier jaar naar de stembus om te bepalen wie de nieuwe gijzelnemer zal worden.
Hufterigheid is niet iets van de laatste jaren. Het is iets dat langzaam een volksaard binnensluipt zodra de sociale verbanden wegvallen binnen een maatschappij. En precies datgene is er in Nederland gebeurt. Alle sociale verbanden zijn vervangen door overheidsregelingen, subsidies, uitkeringen, etcetera. Allen nobel in hun bedoelingen en voornemens, maar de weg naar de hel is met goede voornemens geplaveid.
Waar het vroeger de kleinschalige charitas was die, vaak gesponsord door de kerk, de hulpbehoevenden bijstond, is het tegenwoordig de anonieme overheid. En die verre overheid, met haar schijnbaar onuitputtelijke schatkist, die stelt geen persoonlijke vragen. Die helpt niet om iemand in staat te stellen zichzelf te helpen, nee, de overheid helpt op basis van wetten, regels en richtlijnen. En helpt daarmee niemand, behalve zichzelf.
De volksaard verandert daardoor. “Waarom nog geld geven aan een zwerver, ik betaal toch belasting?” is een veelgehoorde opmerking. Waarom de buurman helpen als hij in nood is, daarvoor is toch de sociale dienst? En waarom je best doen op je werk, waarom vriendelijke zijn voor klanten? De baas mag je toch niet ontslaan, en anders is er altijd nog het veilige vangnet van het UWV, het GAK, en al die andere instellingen die door de overheid in het leven worden geroepen. De centrale boodschap van de overheid is voor iedereen héél helder: doe wat je wilt, als het misgaat regelen wij het wel voor je.
Daarmee is er een enorme discrepantie ontstaan tussen de vrijheid aan de ene kant, en de verantwoordelijkheid aan de andere kant. Vrijheid en verantwoordelijkheid gaan namelijk altijd hand in hand. Een klein kind heeft bijvoorbeeld niet het verantwoordelijkheidsgevoel om langs een drukke autoweg te spelen. Dus wordt de vrijheid waar hij buiten mag spelen door de ouders ingeperkt. Vrijheid kan niet bestaan zonder verantwoordelijkheid. Wie het één wegneemt, neemt automatisch ook het ander weg. En exact daar loopt het socialisme, of beter gezegd het collectivisme, altijd spaak. Men denkt vrijheid te geven door verantwoordelijkheid weg te halen. Door mensen hoe dan ook in te dekken tegen van alles en nog wat, nemen de mensen echter niet meer de verantwoordelijkheid die bij de vrijheid horen.
Dan zijn er dus twee opties: de vrijheid wordt ontnomen, of de verantwoordelijkheid wordt weer bij de mensen zelf gelegd. Helaas kiest men vrijwel altijd voor de eerste optie. U bent wel verzekerd tegen werkloosheid, maar u heeft niet de vrijheid om te kiezen hoe u die verzekering wilt. U bent verzekerd tegen ziektekosten, maar u heeft niet meer de vrijheid om te roken. De voorbeelden zijn talloos. En langzaam maar zeker werd de nachtwakersstaat een verzorgingsstaat, die op zijn beurt weer vervalt tot een pamper-staat. Waar de bevolking van de wieg tot het graf wordt verzorgd, zonder ook maar een greintje vrijheid over te houden. Want de verantwoordelijkheid ligt nu eenmaal bij de pamper-staat, en dus mag die beslissen wat u wel of niet mag. Wat wel of niet goed is voor u, uw lichaam, of zelfs uw geest. Zelfs wat u wel of niet moet denken wordt uiteindelijk besloten door de staat.
De gevolgen zien we dagelijks. Zonder verantwoordelijkheid worden mensen hufters. Want alles mag, zolang de schoolmeester niet kijkt. En gevolgen van het wangedrag zijn er niet.
De enige echte weg terug omhoog is het afschaffen van de pamper-staat. Mensen gaan echt wel beter hun werk doen en vriendelijker zijn voor de klant, op het moment dat ze weten dat er geen ontslagrecht is, en geen recht op een eeuwige uitkering. Mensen nemen echt wel een baan ‘onder hun niveau’ als het alternatief is om honger te lijden. En mensen zijn echt wel weer bereid elkaar te helpen als ze niet eerst de helft van hun inkomen moesten afstaan aan de overheid, die de helpende taak vervolgens beroerd uitvoerd.
De conclusie is vrij eenvoudig, het is niet de individualisering die het probleem vormt, het is de collectivisering. Dat collectivistische terugdraaien is de enige manier om dit land weer naar enige beschaving terug te brengen.
Goed artikel.
1 aanvullende opmerking/kanttekening evenwel:
Als in de huidige situatie mensen geen baan onder hun niveau aannemen, heb ik daar alle begrip voor.
Waarom?
Omwille van de totaal verknoeide arbeidsmarkt.
Als je een baan onder je niveau aanneemt werk je in de praktijk vaak voor een lul die a.g.v. het zg. Peter Principle net 1 promotie te veel heeft gekregen maar die wegens ontslagrecht (met veel te dure vergoedingen) niet weggestuurd wordt.
Resultaat is dus dat je komt te staan onder iemand die dommer is dan jezelf. In een echt libertarische samenleving zou zo iemand wel weggestuurd zijn en kon jijzelf die baan krijgen maar in onze toestand dus niet.
In wezen is het net zoals met uitkeringen: uiteraard ben ik er tegen. Maar gegeven dat ze er nu eenmaal zijn en dat ze heus niet zullen worden afgeschaft (voor iedereen) op het moment dat ik er principieel een weiger en dat ik in het verleden helaas een hoop belastingen heb betaald (onder dwang), zou ik wel een gek zijn als ik bij verlies van mijn baan geen uitkering zou aanvragen.
Dus moet de HELE sociale zekerheid afgeschaft worden? Jazeker!
Maar als dat niet gebeurd en ik verlies mijn baan, ga ik dan een WW aanvragen? Uiteraard! Kwestie van mijn eerder afgetroggelde belastingcenten deels te recupereren.
Kim + .M = Perfectie!
Uit het hart gegrepen, Kim !
[1]M. Je hebt zelfs meer ‘recht’ op je uitkering van een overheidsinstelling dan op een uitkering van een ECHTE verzekering.
Die laatste had je immers *vrijwillig* afgesloten, daar kun je dus ook (althans theoretisch) *vrijwillig* van afzien. Bij een afgeperste sociale "verzekering" past een dergelijke soepele houding niet.
Goed artikel, en ook een goede aanvulling van M.
Overigens blijft het voor mij een raadsel waar de Staat of Overheid het recht vandaan haalt om over andermans leven te beslissen, en andermans verantwoordelijkheden "over te nemen". Als wij zelf individueel geen recht op vrijheid of eigen beslissingen hebben, en geen eigen verantwoordelijkheid dragen, waar haalt de Staat (die zogenaamd haar bestaansrecht aan "ons allen" ontleent) deze rechten en plichten dan vandaan? Zeker net zoiets als het "algemeen belang", dat ontstaat uit het niets? Dat ondanks het feit dat "de samenleving" geen bewustzijn heeft, wel rechten heeft, maar de bewuste individuen waaruit het is opgebouwd dan weer niet, volgens deze "logica".
Toch een leuk trucje. Samen met minimaal 2 anderen mag je wel "democratisch" over je eigen en andermans leven beslissen, maar niet in je eentje over je eigen leven. En wie bepaalt dat? Juist, jij samen met anderen, hoewel je zelf geen rechten hebt.
[4]
Owl is domweg "vergeten" dat tie als een … OOO (ordinaire onderworpen onderdaan) in een achterlijke en feodale monarchie leeft …
Maja … als je in Artis bent geboren weet je dat tuurlijk ooook niet … Daaarom zijn "discussies" op fora als deze ook wat zij zijn … Of niet soms?
[5]
ACP,
Als mensen niet eens weten dat ze in een gevangenis leven, en dat hun gevangenbewaarders geen enkel "recht" hebben om hen op te sluiten, is het volgens mij redelijk nuttig om ze daarop te wijzen, alvorens een uitbraakpoging of gevangenisoproer te beginnen. Of niet soms?
[1]
Zonder dat .M het beseft spreidt hij de meest ordinaire collectieve OOO attitude en hiarchische kadaverdicipline ten toon. Want WAT is er mis mee om voor een dommere baas te werken, om wie men dan letterlijk cirkels kan draaien en steeds even voooor kan zijn.
En WIE zegt of bepaalt dat een .M nu zo’n "superieur" mannetje is. Overigens, volgens mij is letterlijk ELKE echte en eerlijke baan RESPECTABEL en te verkiezen dan ledigheid …. Over HUFTERIGHEID gesproken … me gaat liever PARASITEREN dan hoen dan ook de eigen broek ophouden … zum kotzen …
[6]
OWL … jij lijdt onder de intreurige ILUSSIE dat jij "tesamen met anderen" nog wat hebt te zeggen, alleen omdat de ingehuurde spin en imago-gurus uit Madison Avenue dat beweren …
Voordat je anderen kan wekken moet je wel zelf eerst goed wakker zijn … Of niet soms?
[4]
Owl, het meeste van dat soort begrippen is dan ook gebaseerd op irrationaliteit, net zoals het geweld dat nodig is om die irrationaliteit op te dringen aan de bevolking.
Als iets logisch was, had het wel gewerkt zonder dreiging van (de initiatie van) geweld.
De mens heeft een natuurlijke drang naar meer vrijheid en heeft deze niet in collectieve maar individuele vorm. Deze natuurlijke drang kan dan ook slechts door dwang beperkt worden m.b.v. irrationele ideeën.
Overigens is er mijns inziens een heel interessant stuk over de verschillen tussen individualisme en collectivisme, en de oorsprong van rechten:
http://www.icarry.org/pdf/E…
[5] [7] [8] Lol, met het verkeerde been uit bed gestapt?
[10] Erger nog, geboren!
[7] Je zit te lang in de States! Hier KUN je niet eens onder je niveau werken als op je eigen level even geen opdrachten voorhanden zijn. Dan "raakt de rest van het team geïntimideerd"…
Mijn houding is: je krijgt een ervaren specialist voor de prijs van een medior. Live and learn. Pick his brains. Hij gaat weer weg, en wat je geleerd hebt is meegenomen. Maar nee, men zal zich geïntimideerd gaan voelen…
Zum Kotzen? YES Sir…
[12] "Hier KUN je niet eens onder je niveau werken als op je eigen level even geen opdrachten voorhanden zijn. Dan "raakt de rest van het team geïntimideerd"…"
100% mee eens.
Een goede vriend van mij is dit meermaals overkomen. En helaas voor hem net een paar maal teveel. Resultaat is dat zijn CV nu oogt als dat van hetzij een jobhopper, hetzij iemand die steeds weer ontslagen wordt en "DUS wel niet zal deugen".
Geen van beide is evenwel een indruk je je wil wekken als je solliciteert. Resultaat is dan ook dat op 95% van zijn sollicitatiebrieven geen uitnodiging voor een eerste gesprek komt.
Derhalve zit hij als slachtoffer van zijn eigen succes met een enorm probleem.
Althans carrieretechnisch gezien.
Financieel niet want omdat hij inderdaad super goed is (als econoom), belegt hij zijn prive spaarcenten dermate succesvol dat hij daarvan rustig kan verderleven.
Maar goed, stel dat hij niet economie gestudeerd had, doch bv. ingenieur en daarin net zo uitblonk. Dan had hij dit dus niet kunnen doen. Als je dan (steeds weer) je baan verliest, wat dan? Ga je dan in je garage even snel een nieuwe motor of een nieuwe kunststof uitvinden o.i.d.?
Hij heeft verdomd veel geluk dat met de kennis waar hij in excelleert, men zonder baas of zelfs zonder klanten (*) geld kan verdienen.
Die arbeidsmarkt moet dus werkelijk dringend gedereguleerd worden. Dan komen talenten zoals hij vanzelf bovendrijven en worden al die door het huidige systeem beschermde "Peter Principle klaplopers" ontslagen. Maar da’s niet erg. Moreel sowieso niet, maar zelfs ook praktisch niet: die kunnen dan wel probleemloos elders aan de slag, zij het 1 stapje lager, op het niveau waar ze wel goed functioneerden voor hun laatste bevordering. En zo zit dan iedereen op zijn meritocratische plaats, en zit niemand (gesubsidieerd) thuis.
Ook voor de economie als geheel is dit het best. En als daardoor iedereen een hogere welstand geniet, zou zelfs de Peter Principle klaploper beter af kunnen zijn in een lagere functie met wellicht een hoger loon dan in het oude systeem op zijn onterecht hogere positie.
Maar zelfs als dit niet zo is, dan nog verdient afschaffing van het ontslagrecht de voorkeur aangezien het immoreel is om een onterecht bevorderde nietsnut te beschermen ten koste van anderen die zijn functie beter zouden kunnen invullen.
(*) nou goed, "de" markt is dan je klant. In elk geval hoef je je om marketing geen zorgen te maken wanneer je een verkooporder inlegt.
[13]
1. Het is NIET dat de arbeidsmarkt gedereuleerd dient te worden, maar het ONDERNEMERSSCHAP.
2. Letterlijk ALLES en IEDEREEN is hier inmiddels volledig VERPOLITSEERD. Ook de bedrijven en de mensen die er werken vooral in HRM. Het zijn gewoon AMBTENAREN geweorden …
3. Daarnaast is er een onnodige ABSOLUTE FIXATIE door weknemers op "werkgevers" … terwijl men vaak genoeg nog het besten zijn EIGEN werkgever kan zijn … Maar men moet en zal dan toch een "baas" vinden … zonder zichzelf ooit zeer goed ingeschat en geevalueerd te hebben.
4. Dit Tokkievolk is niet in staat of noch bij machte om in een NIET geinstitutioneerde omstandigheden te leven.
5. Intuitief wist je vriend dat en deed (niet genoeg) wat hij wel kon. Namleijk voor ZICHZELF zorgen …
1. Is het al, al wordt er veel te veel gezeikt over arbo, milieu etc. Men probeert uit alle macht ZZP’ers e.d. wegens "oneerlijke concurrentie"
2. Toch maken die HRM bedrijven woekerwinsten. Waarom worden ze dan ingehuurd als ze overbodig zijn? Mijn verklaring: de menselijke factor wordt steeds meer het beperkende element in de productie omdat de rest al enorm is geautomatiseerd. Dus rechtvaardigt zelfs een marginale toename in arbeidsproductiviteit relatief enorme HRM uitgaven.
3. Klopt; werkgevers is een foutieve benaming. Klanten zijn de enige werkgevers, bazen zijn tussenpersonen. Echter, voor een Nederlander is het niet eenvoudig eigen baas te worden omdat.
a. Loon wordt zodanig afgeroomd door reële en pseudobelastingen dat er nauwelijks gespaard kan worden.
b. Torenhoge OG-prijzen door belachelijke bouwregels en een kunstmatig tekort aan bouwgrond maken tophypotheken noodzakelijk. Zelfstandigen krijgen nauwelijks een hypotheek.
c. De EU-regeldrift leidt tot steeds meer vestigingseisen en administratieve verplichtingen.
[14] ACP,
Ben het z.g.a. volledig met je eens.
Enkele nuances evenwel.
ad 1. niet of/of, doch en/en: m.i. behoren beide gederegulariseerd te worden.
ad 2. 100% mee eens.
ad 3. Je kan een werkgever ook bekijken als een geoutsourcte marketing afdeling voor je diensten. M.a.w. een werknemer is eigenlijk een ondernemer die zich concentreert op waar hij het beste in is bv. een auto ontwerpen, een maaltijd bereiden, een stof ontwerpen of -zoals mijn onfortuinlijke vriend- beleggen. De "werknemer" besluit als eenpitter niet alles zelf te doen doch te focussen op waar hij het meest toegevoegde waarde meent te kunnen bieden. Een werkgever is dan a.h.w. een geoutsourcte marketingafdeling voor wat hij te bieden heeft. Want uiteindelijk kookt een chef niet voor zijn baas, doch voor diens klanten, ontwerpt een ingenieur niet voor meneer Daimler, doch voor de miljoenen eindklanten van het autoconcern etc. Doch de "werknemer" besloot de markt te beleveren als subcontractor van een "werkgever". Echter als hij ontevreden is over de relatie met die werkgever, is het wellicht verstandiger om een andere op te zoeken dan wel "echt" voor zichzelf te beginnen. Ik zet "echt" bewust tussen aanhaalingstekens, want voor wie dacht je anders dat een werknemer het deed?
Hint: als hij in het geheel geen salaris ontving, zou hij dan nog steeds bij de werkgever zitten? Ik denk het niet. In wezen is elke werknemer dus een ondernemer die een afweging maakte en gemakshalve besloot zich op 1 "tussenhandelaar" te richten. Ja, dat heeft een prijs onder de vorm van een lager dan maximaal haalbare vergoeding, doch heeft ook zijn voordelen, zoals niet zelf klanten moeten zoeken en je volledig kunnen wijden aan waar je toegevoegde waarde het grootst is.
ad 4. Klopt inderdaad voor 99% van het volk.
ad 5. Hij zorgt -zoals elke werknemer in bovenstaande optiek- voor zichzelf en had een 2 sporenbeleid: enerzijds een min of meer stabiele inkomstenbron van een werkgever proberen te krijgen en anderzijds een veel lucratievere (doch volatielere) inkomstenbron aanboren, nl. beleggingsresultaten. A.g.v. de in vorige posts beschreven problematiek kwam die minste lucratieve (doch normaliter stabielere) bron in gevaar.
(In zijn geval is die bron dus alerminst stabiel gebleken!)
Derhalve is het goed dat hij op die andere manier geld weet te verdienen en alzo goed voor zichzelf kan zorgen.
Comments are closed.