Oorlog in Irak en Libertarisme.

Iedereen is verschillend, iedereen heeft verschillende ervaringen, ideeën, wensen. Daardoor kunnen zelfs libertariërs die allemaal uitgaan van het “non-aggression principle”, of de soevereiniteit van ieder individu, toch op bepaalde zaken tot een andere conclusie of houding komen.

De verklaring van het verschil in de uitkomst kan zijn dat ergens in de redering een fout gemaakt wordt, of dat er gekozen moet worden uit onzekere gegevens. Immers als niemand een fout zou maken, en iedereen alleen maar keihard juiste feiten zou kennen en gebruiken, dan kan dat ook alleen maar tot dezelfde conclusie leiden.
Daar komt echter nog bij dat bij de keuze van die verschillende stappen ook nog speelt dat iedereen bepaalde feiten toch anders kan “waarderen”.

Een duidelijk voorbeeld is de verschillende conclusies waartoe libertariërs kunnen komen op het gebied van abortus. Er hebben zich duidelijk twee groepen gevormd: De “pro-life” die tegen abortus zijn in bescherming van de ongeboren vrucht, en de “pro-choise” die zeggen dat de moeder mag beslissen over haar eigen lichaam. Zie artikelen over abortus op de Vrijspreker.

Maar zo speelt ook de kwestie van de oorlog in (bvb) Irak en de mogelijkheid van een aanval op Iran een grote (moeilijke) rol. Hier speelt het vraagstuk van wanneer is een oorlog een “gerechtvaardigde oorlog”.

Ron Paul is daar zeer uitgesproken in. Zelfs tegen alle andere presidential candidates van de republikeinse partij is hij de enige die duidelijk tegen de oorlog in Iran is. Aan het begin was hij ook een van de weinige “Cogressmen” die tegen oorlog gestemd heeft. En als je nu de resultaten ziet, dan zit er wel heel wat in die afkeuring.

Maar niet alle libertariërs hebben dezelfde conclusie. Zo kwam ik een artikel tegen in de Wall Street Journal van 17 juli van een andere bekende Libertariër, Randy Barnett. *)
En Randy Barnett stelt de juiste vraag of een uitgesproken mening over die oorlog een vereiste is om Libertariër te zijn. En zijn eenvoudig antwoord is: “Neen”.
Het volgende is een beschouwing van het artikel van Rand Barnett.

Libertariërs gaan uit van het recht op eigendom, vrijheid van contract, en terugbetaling aan de slachtoffers van misdaad.
Dit betrekkend op buitenlandse politiek zijn libertariërs zeer sceptisch over de mogelijkheid van de overheid om daarin iets positiefs te bereiken, een scepticisme dat ook heel veel andere mensen hebben. En ook Ron Paul denkt er zo over.

En net als andere libertariërs, is Ron Paul ook voor het recht op zelfverdediging, en het recht om daar wapens voor te hebben. Eveneens is daarom de overheid gerechtigd om in geval van een aanval het militaire apparaat in te schakelen voor zelfverdediging.
Dit is een van de redenen waarom een aantal libertariërs ook de oorlog tegen Afghanistan goedkeurden na 9/11.

Maar moeilijker is het antwoord op de vraag wat gerechtvaardigd is NA een aanval. En daar komen dan verschillende conclusies uit!
En er was vanaf het begin gerede twijfel of Saddam echt een bedreiging was voor Amerika en of hij echt banden had met de Taliban en of hij echt Wapens voor Massadestructie had. Elk van deze punten is nu nog niet bewezen!
Veel libertariërs zagen die oorlog dan ook als agressief in plaats van defensief.

Maar er waren en zijn ook libertariërs die de oorlog in Irak zien als een onderdeel van een groter concept, als de oorlog tegen de islamitische jihadiste die los van een bepaalde regering hun fundamentele islam wilden opdringen. En deze libertariërs dachten dat het invoeren van democratische systemen in het Midden Oosten een oplossing zou zijn.
En het verwijderen van Saddam, die allerlei VN-resoluties niet gehoorzaamde, scheen een goede schakel in dat proces te zijn.

Dat dit plan in Irak zo klungelig is uitgevoerd, is natuurlijk een ander punt.
Al blijven velen nog hopen dat alles tot een goed einde te brengen is en de Amerikanen Irak binnen afzienbare tijd kunnen verlaten. Over hoe reëel dit is, verschillen libertariërs ook weer van mening.

Het moge duidelijk zijn dat zowel de pro als contra opvattingen beide goede libertariërs kunnen zijn. Geen van beide uitersten is inherent aan het Libertarisme.

Het is goed om dit duidelijk te realiseren en ook naar buiten uit te dragen.
Eveneens is het goed om te blijven zoeken naar de feiten en te analyseren of er ergens gedachtefouten gemaakt zijn.
Het zoeken en rationeel discussiëren naar en over feiten, kan alleen maar voordeel opleveren voor ieder van ons persoonlijk en voor de maatschappij.
—————————————————————–
Randy Barnett is professor in de rechten op Georgetown University, en de auteur van het boek:
“The Structure of Liberty: Justice and the Rule of Law” (Oxford University Press, 1998).
——————————————————————
*) “Libertarians and the war” zie:
www.opinionjournal.com/edit…