Elke keer als er in de media weer aandacht aan “belediging” wordt besteed, vraag ik mij af wat er toch aan de hand is. Als iemand zijn middelvinger naar mij uitsteekt, denk ik alleen maar dat de persoon gek is. Maar als een politieagent dat ziet, krijg je een boete, of erger.

Maar als je je duim naar die agent opsteekt, krijg je een vriendelijke glimlach. Ik weet niet wat er gebeurt als je duim en middelvinger tegelijk opsteekt tegen een agent!

Wat is een belediging eigenlijk? Is het dat je de minachting die je HEBT, ook nog kenbaar maakt? In het kader van je mening vrij te uiten? Of moet je die mening geheim houden? Dat is dan toch in strijd met de vrijheid van meningsuiting? En daarmee verdwijnt die mening natuurlijk helemaal niet. Die blijft gewoon wat hij was. Het enige verschil is dat je hem ook meedeelt aan de betrokken persoon.

En dan komt een essentie. Vindt die persoon dat je helemaal ongelijk hebt met een slechte mening over hem/haar, dan zal het hem toch zeker koud laten? Maar als hij vindt dat je gelijk hebt, en het rot vindt dat hij ermee geconfronteerd wordt en dat misschien ook anderen dat horen, dan wil hij je graag het zwijgen opleggen. En de overheid helpt hem daar graag bij.
En vooral de overheid zelf met al haar fouten is daar supergevoelig voor

Let wel, we hebben het hier over feiten en niet of iemand dat leuk vindt of niet. Ik word ook niet graag in het openbaar geconfronteerd met alle slechte eigenschappen die ik heb. Maar ik ontken niemand het recht om die vrij uit te spreken.
————————————————–
Zie ook: www.vrijspreker.nl/vs/item/…

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

10 REACTIES

  4. Inderdaad een lastige kwestie. De grens is denk ik helder. Alle op de persoon gerichte aanvallen die niet rechtstreeks te maken hebben met het gespreksonderwerp zijn beledigend.
    Dus een politicus aanspreken op draaikontgedrag, hypocrisie of corruptie is niet beledigend.

  5. Kan je een agent (of ueberhaupt een ambtenaar) eigenlijk wel beledigen, vraag ik me af. "Lul" is toch een stapje hoger in mijn perceptie dan "ambtenaar" en dat laatste is een onmiskenbaar feit.

  7. Een belediging is een subjectieve, arbitraire statement. Een mening die wel of niet gebaseerd is op feiten.

    Immers, de identificatie van een belediging ligt nooit bij de maker, maar bij de ontvanger. Een belediging is pas een belediging als hij als zodanig wordt geidentificeerd, ongeacht of de belediging feitelijk wel of niet juist is.

    Juist vanwege de subjectieve, arbitraire aard is vrijheid van meningsuiting belangrijk, omdat iedere "ontvanger" iets als belediging kan betitelen op basis van volledige subjectieve en arbitraire redeneringen.
    Zouden beledigingen daarom tegen de wet zijn, dan kan zo’n wet per definitie misbruikt worden om bepaalde meningen (als belediging "geidentificeerd") of mensen/groepen te onderdrukken.

    Naar mijn mening hoort alles dat arbitrair en subjectief is ver weg gehouden te worden van wetgeving, omdat zulke wetten alleen bedoeld zijn om vrijheid te beperken.

    Voor wat betreft het beledigen van een ambtenaar in functie. Slechts in het geval dat zo’n ambtenaar wordt verhinderd in het op een redelijke manier kunnen uitvoeren van zijn functie hoort zo iemand meer rechten te hebben dan een gewone burger.
    Bij het opsteken van een middelvinger (of andere belediging) is dit uiteraard absoluut niet het geval.

  8. [7] Cannon,
    "Naar mijn mening hoort alles dat arbitrair en subjectief is ver weg gehouden te worden van wetgeving, omdat zulke wetten alleen bedoeld zijn om vrijheid te beperken."
    Volkomen juist, inderdaad! Zie art. 6 Grondwet (vrijheid van godsdienst). Art 7 Gw (vrijheid van meningsuiting) volstaat. Bij strijd met art. 6 dient art. 6 te wijken.

  9. mmm…als veel mensen de noodzaak voelen dat beledigingen juridische genoegdoening behoeven, is misschien de tijd gekomen om te overwegen of dit eigenlijk niet een verdoken vraag naar een persoonlijk duel is. Duelleren is namelijk verboden door de overheid, die het alleenrecht op arbitrage ambieerde.

    Ik begrijp echter dat beledigingen erg veel ongenoegen opwekken, terecht. Maar je kan eigenlijk in een vrije rechtstaat die duelleren verbiedt, niet echt genoegdoening krijgen voor een belediging.

    Volwassenen mogen vrij beslissen onder elkaar wat ze zullen doen: duelleren moet dus mogen. Dat zou heel wat gevoeligheden relativeren denk ik zo…en misschien ook helpen om 2 keer na te denken voor je iemand beledigt.

  10. [9] Wat is het nut van duelleren?
    Dat ik een hersenloze spierbundel met een kort lontje steevast naar de mond hoef te praten omdat hij me anders in 1 klap tot moes zou slaan?
    Komt dit de ontdekking van de waarheid in een discussie ten goede?
    Zelfs de spierbundel is niet gebaat bij zo weinig (wellicht voor hem bijzonder waardevolle) feedback.

    Persoonlijk ben ik van mening dat feiten gezegd moeten kunnen worden (i.t.t. valse beschuldigingen). Meningen ook. En als men die -bv. in geval van een belediging- niet kan onderbouwen, dan gaat slechts de uiter van die mening af als een emotionele wildebras wiens uitlatingen je niet serieus hoeft te nemen. Na een paar keer wordt hij dan toch als onbetrouwbare bron gezien en dus is hij niet gebaat bij zo’n gedrag.

    Blijkt iemand zijn mening niet te kunnen staven en blijft hij ze wel herhalen en presenteren als feiten, dan vind ik het prima dat de beledigde (die dan in dat geval een vals beschuldigde is) zijn verbaal aanvaller kan aanklagen.

Comments are closed.