“De mens is altijd ook consument”, is een spreekwoord dat te pas on pas wordt gebruikt. Ik denk dat het vooral een waar spreekwoord is aangezien de eerste eencellige levensvormen het al deden. Zo ook de mens. Dit is een beetje flauw voorbeeld (het wordt nog flauwer, wees gerust) want vandaag de dag consumeren wij meestal zaken die wij zelf niet geproduceerd hebben (heet commerciële samenleving, beste maatschappelijke transitie ooit). Het gevolg is dat producten soms niet aan onze verwachtingen voldoen. In dat geval kun je dat de verkoper laten weten of simpelweg nooit meer iets bij die bewuste verkoper afnemen. Òf we kloppen aan bij de Consumentenbond; de belangenvereniging voor consumenten.

Best een goede zaak zo’n club. Consumenten verenigen zich vrijwillig om elkaar voor te lichten en om een bepaald gewicht in de schaal te leggen bij slechte producten of dienstverlening. Want slechte reclame is ook reclame gaat minder tot niet op wanneer het om het uitgeven van de verdiende centen gaat. De nadelen van zo’n club (geldt voor vrijwel elke belangenvereniging die een willekeurige minderheid vertegenwoordigt) komen pas goed aan het licht wanneer zij opereert in een corporatistische welvaartsstaat waar zij (al dan niet direct) plaats mag nemen aan de corporatistische ‘onderhandelings’tafel. Hier worden buiten het democratisch proces (al zullen velen ontkennen dat het geen dele van ene democratie zou mogen zijn) allerlei zaken bekokstoofd zonder dat u daar voor gekozen heeft, of voor heeft kunnen kiezen. Het gevaar hiervan is dat deze belangenverenigingen nu meedingen om de vinger van de overheid welke (zoals u allicht weet) opereert met het geweldmonopolie in de broekzak.

Algemeen voorbeeld: een Consumentenbond legt wat voor aan een of ander contactje binnen het staatsapparaat vergezeld met een persbericht. Kamerleden stellen Kamervragen (behalve als ze op reces zijn, lekker rustig is het, vindt niet?) en ministers of staatssecretarissen gaan nadenken over wat te doen. Een mooi specifiek voorbeeld het de kwestie over de tarieven van het internetten via de mobiele telefoon in het buitenland.
NRC tekent op “Nederlanders blijken hardleers als het gaat om mobiel bellen en internetten tijdens de vakantie. Daarom waarschuwde de Consumentenbond dinsdag opnieuw voor torenhoge rekeningen die het gevolg kunnen zijn van onverstandig bel- en internetgedrag.”* Nou wat goed van die Consumentenbond, zult u denken. Vind ik ook. Als je niet zo slim bent de tarieven van het mobiel internetten te checken voordat je op vakantie gaat dan is er gelukkig altijd nog de Consumentenbond. Our savior! (Hier kan een tirade volgen over hoe mensen toch ook niet allerlei andere zaken consumeren zonder de prijs te weten; maar dat is bezijdens het punt wat volgt.)

Lelijk gevolg is dat ene Frank Heemskerk (staatssecretaris van het Ministerie van Economische Zaken) de telefonieaanbieder wil gaan dwingen de tarieven beter onder de aandacht te brengen. En dat terwijl deze tarieven vrij opvraagbaar zijn en worden aangeleverd bij het afsluiten van een abonnement dan wel wanneer er een tariefswijziging wordt ingevoerd. Van (incidentele) domheid (of onwetendheid) tot dwang en extra onnodige maatschappelijke kosten (papierwinkel et cetera). Een niet vaak ontbrekende oorzaak-gevolgrelatie daar waar de overheid ‘inspringt’.

*www.nrc.nl/anp/internet/art…

Andere leerzame links:
kassa.vara.nl/portal?_scr=c…
www.volkskrant.nl/technolog…

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

4 REACTIES

  1. Consumenten vormen belangenvereniging.
    Deze handelt met overheid om dingen te laten afdwingen.
    Roverheid grijpt dit met beide handen; weer een middel om macht te vergroten.
    Als dank subsidieert roverheid dan ook nog die belangenvereniging waardoor ook die van de roverheid afhankelijk wordt
    En de consument zelf raakt steeds meer op de achtergrond en krijgt alles wel opgelegd!

  2. Ik vind dat het oerwoud van aanbieders en tarieven nogal onoverzichtelijk is (kun je nagaan hoe dat met wetten en regels zit, maar daar hoor ik de minsten over terwijl dat veel meer geld kost !!). Maar goed, alle tarieven zijn op te zoeken voor wie dat wil. Wie dat niet wil dan wel daar te lui voor is, zal zijn reden daarvoor hebben. Degene die die een onprettige ervaring heeft, zal het de volgende keer wel laten zeg ik dan maar. Vergelijk het met je voet die van de trapper afglijdt op je herenfiets terwijl je staand snelheid maakt. De Consumentenbond waarschuwt dus nu voor de aanwezigheid van de stang en de genitale pijnscheuten indien men van de trapper afglijdt, waarop de roverheid ingrijpt door fietsenfabrikanten te dwingen om te gaan waarschuwen voor het gevaar van De Stang voor de stang, zal ik maar zeggen.

    Dat heet ook wel het voorzorgsprincipe. Vooral geen levende kat in de magnetron stoppen, stupid !

    Het is voor mij onbegrijpelijk dat er zo veel mensen zijn die bij het spreekwoordelijke vogelpoepje al beginnen te krijsen om hulp van de overheid. Net verwende kinderen die om mama vragen. Mama zorgt voor alles, lost al uw problemen maar moet daar helaas wel wat voor berekenen, ten slotte gaat slechts de zon voor niets op..

  4. [2] Het is inderdaad verbazend hoe vaak men krijst om ingrijpen van de overheid. Volwassen mensen op tv programma’s roepen "Daar moet de overheid iets aan doen!". Als je die programma’s met een libertarische bril bekijkt dan is het vaak gewoon absurd. Als een spinaziefabrikant (per ongeluk) koelvloeistof lekt in hun produkt waardoor er mensen ziek worden, dan is het de consument die met dat bedrijf afrekent. Het is net de natuur; alles gaat vanzelf en er is geen centrale regie nodig.

Comments are closed.