Het is moeilijker een stijver volk te vinden dan ons Nederlanders, maar langzamerhand wordt de communicatie informeler, ook al zijn wij nog lang niet aangeland waar men in Australië, Nieuw Zeeland , Canada en de Verenigde Staten van Amerika is.
Er bestaan belangrijke aanwijzingen dat een meer informele communicatie , waarbij de afstand tussen de communicerende partijen verkleind wordt, in belangrijke mate kan bijdragen tot een grotere efficientie, een grotere veiligheid en een beter begrip tussen mensen.
Een van de oorzaken, dat er in Noord -Amerika, Australië en Nieuw Zeeland zo weinig fatale vliegongevallen plaatsvinden is vermoedelijk de in deze gebieden gebruikelijke informele communicatie waarin men niet bang is elkander op fouten te wijzen.
Een van de factoren in de Teneriferamp was dat de copiloot lesgever/gezagvoerder V. van Z. niet dorst te corrigeren.
Wij zien hoe de factor van te grote afstand vaak ook een rol speelt in de relatie tussen arts en patient.
Terwijl in de Prosana honingwinkels ( als zij nog bestaan), de aanwezigheid van in witte jas geklede verkopers de omzet van de honing bevordert, omdat de witte jas associaties met het artsenberoep opwekt, is de witte jas en de afstand die deze schept, is niet altijd bevorderlijk voor het stellen van een juiste diagnose.
In de Verenigde Staten van Amerika gaat communicatie met een arts vaak wat informeler. De arts die de patient in zijn bed komt controleren, zal bij voorbeeld zeggen : “Ik zie dat je dorst hebt. Ik zal even een pils voor je halen.”
Hugo van Reijen
Over het algemeen ziet men dat bottom-up systemen het beter doen dan top-down systemen door een fenomeen dat slechts relatief recent bestudeerd is in de wetenschap: het vermogen tot zelforganisatie in complexe systemen. Daartegenover staat het onvermogen om voldoende en/of relevante informatie naar een centraal punt te kanaliseren voor top-down ordening van zulk zelfde complex systeem.
De reden waarom grote collectivistische systemen dus niet werken (of ze nu uit vrije wil worden aangekleefd of niet) en individualistische wel, ligt dus in de natuur ingebakken.
Ik ben het toch niet helemaal eens met de melding dat men in de VS niet bang is om een ander op fouten te wijzen. Als er èèn land is waar men zijn baas niet op zijn fouten durft te wijzen (bang om ontslagen te worden) dan is dat wel de VS…ik maak dit helaas dagelijks mee.
Ik ben het wel met de strekking eens dat informele communicatie goed is.
[2] Inderdaad en praat eens met Fransen of Indiers. Die zijn nog veel meer gezagsgetrouw.
[2] Ik neem dit graag aan. Mij persoonlijk is opgevallen dat managers van europese filalen van amerikaanse bedrijven ontzettend bang zijn voor klachten, omdat zij dan een compleet bureaucratisch traject moeten doorlopen.
Comments are closed.