Over de zin en onzin van de Irakoorlog is al veel gesproken. Voor en tegenstanders hebben hun mening gebaseerd op een breed scala argumenten. Sommigen vinden Bush een abject persoon en verwerpen daarom zijn oorlog.
Anderen vinden het maar wat prachtig als een moslimland goed aangepakt wordt door die doortastende Amerikanen.
In het algemeen baseren mensen hun mening op een onderliggend idee. Een goed voorbeeld is het vermeende bestaan van massavernietingswapens.
Bush bracht als één van de argumenten voor de oorlog aan dat Saddam zou beschikken over massavernietingswapens en bovendien deze in het geheim nog steeds zou produceren. Na de inval zijn daadwerkelijk enkele honderden gifgasgranaten gevonden welke restanten waren van de Irak-Iran oorlog. Saddam had duidelijk gelogen. Maar van geheime laboratoria is echter weer geen spoor gevonden. Tegenstanders van de oorlog zien dit van hun kant weer als een bewijs dat de oorlog inderdaad op basis van valse voorwendselen begonnen is. Hoe moet je dit vanuit literarisch oogpunt bekijken? Wanneer is een oorlog van uit literarisch oogpunt toegestaan en wanneer niet? De Irakoorlog biedt drie interessante motivaties.
Igv de massavernietingswapens was het onderliggende argument dat Saddam een bedreiging zou vormen voor ons en dat het daarom legitiem was om preventief in te grijpen. Velen in Nederland zullen die bedreiging schromelijk overdreven vinden, maar een inwoner van Koeweit of Iran denkt daar wellicht anders over. Maar belangrijker is het argument zelf. Los van of Irak nu daadwerkelijk een bedreiging was, is het argument van de preventieve aanval goed te verdedigen.
Libertariërs zijn het er immers over eens dat geweld als zelfverdediging toegestaan is, maar principieel wachten tot je daadwerkelijk zelf aangevallen wordt, is niet alleen vanuit militair-tactisch oogpunt dom, maar kan ook tot nodeloos veel slachtoffers aan jouw kant leiden. Een buurland kan immers best een niet libertarische ideologie aanhangen en ‘opeens’ aanvallen.
Puur en zuiver libertarische redeneren is in zo’n geval minder praktisch. Ik durf te beweren dat – los van de kwestie Irak – in zijn algemeenheid vanuit liberarisme een preventieve aanval soms te vergoelijken is. De kernvraag zal zijn wanneer is een dreiging groot genoeg?
Een ander argument dat in relatie met de Irakoorlog is het humanitaire.
De opperbevelhebber van het Nederlandse leger Berlijn deed afgelopen week een algemene oproep het Afghaanse volk niet in de steek te laten. Hij zou moreel een schande vinden als wij in het rijke westen geen aandacht kunnen opbrengen voor de noden van mensen in arme gebieden ver weg van ons. Bij de Irakoorlog werd een soortgelijk argument gebruikt. De operatie droeg niet voor niets de naam ‘Freedom’. Boze tongen zullen beweren dat dit enkele en PR-dekmantel was, en wellicht hebben ze gelijk, maar is het principe niet valide?
Niemand zal bezwaar hebben tegen een man die zijn vrouw en kinderen beschermt tegen een inbreker. Of wanneer je je 80 jarige buurvrouw te hulp schiet om een inbreker te verjagen. Zelfs het helpen van een onbekende die belaagd wordt door een rover zal op weinig bezwaar stuiten vanuit libertarische oogpunt.
Maar wat als in een andere gemeenschap een (deel)bevolking onderdrukt wordt?
Is het dan niet ook te rechtvaardigen, of misschien zelfs wel je morele plicht, om hen te helpen? Er is natuurlijk het praktische gevaar van kruistochtachtige taferelen, maar in principe zie ik geen conflict tussen zo’n moreel plichtsgevoel en het libertarisme. Daarbij opgemerkt dat ‘morele plicht’ wel impliceert dat je als Libertariër niet daadwerkelijk verplicht bent in te grijpen. Enkel dat het te verdedigen is als je het doet.
Een laatste argument is de een enigszins vergezochte. Dat de Irakoorlog deels over olie gaat is geen vergezocht argument, maar is een grondstoffenconflict verdedigbaar vanuit literarisch oogpunt? Een eerste reactie zal zijn een volmondig ‘nee’, maar ik denk dat de zaak genuanceerder ligt. Wat als een denkbeeldige libertarische samenleving afhankelijk is van bepaalde grondstoffen, en dat deze grondstoffen op zijn minst deels gehaald moeten worden uit gebieden welke met woeste barbarenstammen bevolkt worden.
Het afsluiten van contracten met de leiders van zo’n stam werkt op korte termijn goed, maar op lange termijn is het niet werkzaam. Eigendomsrecht wordt niet nageleefd, en onderling wisselen de machtsverhoudingen in zo’n gebied zich snel af. Vandaag had je een mooi contract, en door een coupepoging is de gehele grondstofdelvinginfrastructuur vernietigd. Een infrastructuur die met jouw kennis en geld opgebouwd is. Of de coupe slaagde en je hebt te maken met een nieuwe machthebber die opnieuw geld wil zien.
Enfin, een scenario dat niet eens zo heel ver van de daadwerkelijke realiteit staat. Vervelende is bovendien dat in onze daadwerkelijke realiteit onze gehele samenleving afhankelijk is van zo’n grondstof, en wel olie. Zonder dit zwarte goud zou onze gehele samenleving met donderend geraas instorten. Hebben wij wel de luxe om principieel literarisch te redeneren en niet in te grijpen indien onze olietoevoer in gevaar komt? Ik weet dat ik mij daarmee op een heel hellend vlak begeef, maar principes zijn op zijn minst niet altijd praktisch.
Is mijn verhaal nu bedoeld als een rechtvaardiging voor de Irakoorlog?
Geenszins! Al is het alleen maar dat los van de vraag of een argument valide is, het argument ook daadwerkelijk van toepassing is. Iemand die een bedreiging naar jou toe of het veiligstellen van oliebelangen een valide reden tot ingrijpen vindt, kan immers best tot de conclusie komen dat hier van geen bedreiging sprake was en dan het ingrijpen de olietoevoer wellicht zelfs in gevaar gebracht heeft.
Maar het is wel mijn bedoeling om een aanzet te geven tot een verdere discussie omtrent waar de libertarische principes toe leiden en hoe dit in de praktijk uit kan pakken bij daadwerkelijk bestaande conflicten.
—————————————-
Ingezonden door Armin
goed artikel, alleen dat 3de argument vind ik niet bepaald overtuigend, mag een boef mij mijn geld ontnemen omdat hij afhankelijk is van geld?
[1] Dat heeft toch helemaal niets te maken met dat 3de argument? Da’s eerder alsof jij een afspraak hebt met een boeftige boer dat je ieder jaar op een plak grond van hem graan mag verbouwen en oogsten waar je voor je eten afhankelijk van bent, maar om de haverklap verandert hij de voorwaarden waaronder jij naar die plak grond mag gaan en wat je d’r mee mag doen, plus dat ’t hem om de haverklap wordt afgepakt door ander geboefte dat soms zelfs, gewoon om het jou lastig te maken, je de toegang ontzegt of je graan in hun eigen schuur steekt om het je dan gerantsoeneerd te gaan verstrekken. Dan mag je je allereerste contract met de allereerste boef uit de schuif trekken en daar alle andere geboefte aan houden, met de middelen die daarvoor nodig zijn.
Een achterlijk woestijnboertje heeft geen halve wereld te gijzelen omdat-tie toevallig wat olie in zijn achtertuin heeft.
Volgens mij wordt hier in een nutshell letterlijk van alles doorelkaar gehaald die eigelijk allemaal op zich zelf staan en niets met elkaar gemeen hebben.
Ten eerste, de "Iraakse oorlog" wat in feite een voorgevecht is van de religieuze oorlog dat de Mohammedanen hebben ontketend … uitluitend vanwege de olierevenuen. Hadden zij die niet dan waren zij nog steeds een dadels en kamelenmest economie, en hadden zij de gedachte van een wereldkalifaat wel achterwege gelaten. Echter de Engelssprekende landen rekenen nu op een concflict dat decennia zal duren, hoewel voor hun de uitkomst wel duidelijk voor ogen en reeds vast staat, ongeacht of de barmhartigen zich ooit aan WMD zullen vergrijpen. Als zodaning heeft het daarom ook geen ruk met het libertarisme te maken.
Ten tweede … wat zijn nu eigelijk libertarische "principes"? Volgens mij bestaat wel een (individuele) libertarische belevenis … omdat mensen nu eenmaal liever vrij willen zijn, geen overheden om de nek dulden, geen of zo weinig mogelijk belastingen willen betalen … etc, etc. En men dat steeds voor zichzelf probeert te verwezenlijken.
Ten derde … misschien dat individuele wensen in "principes" zijn om te zetten … te vertalen en te interpreteren … Volgens mij NIET, maar wat richt het nog uit? Simpel en eenvoudig omdat de mij bekende "principes absoluuuuut niet toereikend zijn om samenlevingen op te baseren … of te kunnen doen functioneren, en al zeker geen hedendaagse, complexe en dynamische gemeenschappen die aan een mondiale matrix zijn gebonden door geografie, economien, technologien en aard van industrializatie, grondstoffen, culturen, etnische bizonderheden en wat dies meer zij.
Om over "libertarische principes" te hebben is NIETS anders dan over een NOOOIT te realiseren universele ideaaaalogie, ideooologie of religieuze ambitie te hebben. Geloel in de ruimte dus.
[2] Dat is inderdaad één van de twee argumenten die ik duidelijk probeerde te maken.
De ander geef ik ruiterlijk toe, is meer vergezocht. Namelijk dat in dit geval olie (op zijn minst op dit moment) noodzakelijk is voor het voortbestaan van de samenleving zoals we die nu kennen. Accepteren dat wij die olie niet krijgen, is zelfs in geval van geen contractbreuk, soms principieel het beste, maar is qua gevolgen niet altijd het beste …
Dat is geen pleidooi voor een grondstofoorlog, maar geeft wel aan dat principes en uitewrking in de praktijk soms een dillema vormen.
Niet alleen de engelssprekende volken denken dat het gewapende conflict met de islamfanaten nog decennia gaat duren, dat denken ook de chineesschrijvenden en de cyrilisten. Ergo alle wereldmachten.
Alleen de eurodhimys denken het meest "geciviliseerd", tolerant, verdraagzaam, genuanceerd en wat al niet te zijn … door weinig of geen weerstand te bieden aan die islamofanaten. Maar daar zal men zelf mee moeten leven.
Maar uiteindelijk gaat het er om wie in de islamwereld onderling zal prevaleren. Zij die een integrale deel wensen te zijn van een contemporaine vreedzame globale samenleving, of zij die zich door hun god geroepen voelen proberen om het gewelddadig te domineren.
Dat laatste gaat een nog veel bloediger interne cultuurconflict worden (zoals het zich nu in Irak, Afghanistan en Pakistan begint af te spelen) … waar anderen weinig mee te maken henne tenzij zij in hun belangen geschaad worden … maar met libertarische "principes" heeft het nog wel het minst te maken. En daaaaarom is het "standpunt" van een Ron Paul ook geheel … off the wall …
Het enige wat volgens mij libertarisme duidelijk maakt is dat men niet agressie mag initiëren, al lijkt mij dat laatste argument een behoorlijke aanval daarop. Heb me nog niet verdiept in Ayn Rand en haar objectivisme, maar ik geloof inderdaad dat zij een soortgelijk argument aandroeg als "Bud" hier. Ben het daar zelf niet mee eens, en zeker niet dat oorlog daardoor wordt gerechtvaardigd.
Het probleem is echter dat jij dit onderwerp probeert te bespreken door het aandragen van de Irak oorlog, waardoor je een beeld schetst alsof deze vanuit een libertarisch oogpunt gerechtvaardigd was als zelf verdediging gezien de bedreiging. Dit was niet het geval (de oorlog is niet te rechtvaardigden) en daar zal ik dus wederom aandacht aan moeten besteden.
Argument 1: "Bush bracht als één van de argumenten voor de oorlog aan dat Saddam zou beschikken over massavernietingswapens en bovendien deze in het geheim nog steeds zou produceren."
Het gaat er niet om wat Bush zei, het gaat erom of het te bewijzen was. Voor zover ik weet is het antwoord daarop een duidelijke "nee".
Scott Ritter, hoofd wapen inspecteur in Iraq voor de Verenigde Naties van 1991 tot 1998, maakt in een artikel van 20 juli 2002 in de Boston Globe genaamd "Is Iraq a True Threat to the US?" (http://www.commondreams.org…) het volgende duidelijk:
"In direct contrast to these findings, the Bush administration provides only speculation, failing to detail any factually based information to bolster its claims concerning Iraq’s continued possession of or ongoing efforts to acquire weapons of mass destruction. To date no one has held the Bush administration accountable for its unwillingness – or inability – to provide such evidence."
Of wat dachten we van Joseph C. Wilson (Plame affair ring a bell?) die in de New York Times van 6 juli 2003 in het artikel "What I Didn’t Find in Africa" (http://www.commondreams.org…) het volgende zei:
"Based on my experience with the administration in the months leading up to the war, I have little choice but to conclude that some of the intelligence related to Iraq’s nuclear weapons program was twisted to exaggerate the Iraqi threat."
"Na de inval zijn daadwerkelijk enkele honderden gifgasgranaten gevonden welke restanten waren van de Irak-Iran oorlog. Saddam had duidelijk gelogen."
Ten eerste waren deze wapens niet bruikbaar (a senior Defense Department official pointed out that the chemical weapons were not in useable conditions).
Ten tweede, maar het waren niet de WMDs waarvoor er ten oorlog wat getrokken (herinnert gij zich nog: "Facing clear evidence of peril, we cannot wait for the final proof — the smoking gun — that could come in the form of a mushroom cloud."). Hier een handige quote:
"This does not reflect a capacity that was built up after 1991," the official said, adding the munitions "are not the WMDs this country and the rest of the world believed Iraq had, and not the WMDs for which this country went to war." – a senior Defense Department official said in response to Congressmen Rick Santorum (R-PA) and Pete Hoekstra (R-MI)
En aangezien het wapens waren van voor 1991, die onbruikbaar waren, waarom duid dit aan dat Saddam loog? Wist hij zelfs wel dat deze wapens nog bestonden?
Hier is wat iemand anders over deze vondst had te zeggen: "Gee wiz why didn’t Saddam use those old chemical weapons when he saw his country being overthrown? Could it be because they were abandoned in 1991 according to the terms of the surrender and due to the inspections? The weapons found were pre-1991 that could not have been fired because they were degraded. Don’t you think Saddam would have used them if he had them and they could be used? What did he have to loose? Where these old weapons capable of reaching us in 45 minutes like we were told? No. But so what, when have facts ever mattered to a Republican, conservative or NeoCon?"
<snip>
<snip>
Ron Paul heeft aan dit onderwerp ook de nodige aandacht besteed, en was compleet niet overtuigd van de dreiging. Zie hiervoor o.a. het artikel "Statement Opposing the use of Military Force against Iraq" (http://www.house.gov/paul/c…)
Daarnaast maakte hij ook duidelijk:
"Finally, there is a compelling moral argument against war in Iraq. Military force is justified only in self-defense; naked aggression is the province of dictators and rogue states. This is the danger of a new "preemptive first strike" doctrine. America is the most moral nation on earth, founded on moral principles, and we must apply moral principles when deciding to use military force."
Ook Kucinich presenteerde in Oktober 2002 een analyse (http://www2.kucinich.us/fil…) waarin vermeld wordt:
"There is no proof that Iraq represents an imminent or immediate threat to the United States. A "continuing" threat does not constitute a sufficient cause for war. The Administration has refused to provde the Congress with credible intelligence that proves that Iraq is a serious threat to the United States and is continuing to possess and develop chemical and biological and nuclear weapons. Furthermore there is no credible intelligence connecting Iraq to Al Qaida and 9/11."
Argument 2: "Een ander argument dat in relatie met de Irakoorlog is het humanitaire."
Ron Paul in een speech met betrekking tot de oorlog in Kosovo maakte hierbij het volgende duidelijk:
"Sympathy and compassion for the suffering and voluntary support for the oppressed is commendable, even honorable. But as history shows, ethnic peace is not achieved by outside forces committing acts of war to pick and choose sides in fighting that dates back hundreds of years.
The use of force and acts of war can only spread the misery and suffering, weaken our defenses, and undermine our national sovereignty."
In 1994 toen Clinton nog president was klonk meneer Dick Cheney trouwens nog heel anders, hij zei dat het zeer onverstandig was geweest om Saddam in 1991 te ontzetten. Zie "Invading Baghdad Would Create Quagmire" (http://www.youtube.com/watc…)
Naar mijn mening lijken mensen hier te makkelijk over oorlog te denken, alsof het gewoon een gereedschap is dat je tot je kan gebruiken wanneer het je zint. Laten we niet vergeten dat er met deze oorlog duizenden en duizenden onschuldige slachtoffers zijn gemaakt.
Argument 3: "is een grondstoffenconflict verdedigbaar vanuit literarisch oogpunt?"
Dit argument kan leiden tot een interessante discussie, maar zoals deze nu naar voren wordt gebracht (onder het mom van de Irak oorlog) laat ik deze voor nu naast mij liggen. Misschien later.
Don’t have cash to buy some real estate? You should not worry, because it is available to receive the loans to solve all the problems. Thus take a secured loan to buy everything you want.
Comments are closed.