Hoe controleer ik de bevolkingsexplosie ?

De wereldbevolking groeit explosief. Sinds de laatste 3 eeuwen zien we een grote
versnelling van de groei van de wereldbevolking optreden. Maar in hoeverre is er werkelijk sprake van een bevolkings”explosie”?

De bevolkingsexplosie speelt zich merkwaardigerwijs hoofdzakelijk af in de armste gebieden ter wereld: gebieden met hongersnood, epidemieen en door oorlogsgeweld geteisterde samenlevingen.
In Afrika groeit de bevolking, ondanks de z.g. AIDS-“epidemie”, die op dat continent het sterkst lijkt, nog steeds met 2-3% per jaar. Dat vergroot het armoedeprobleem en leidt tot politieke instabiliteit waardoor er vluchtelingenstromen o.a. naar het Westen op gang komen.

Ook Medeland is overvol
Om zuiver (socialistische) politieke, niet om economische redenen, haalt en haalde dit land jaarlijks nog altijd tienduizenden mensen binnen. Was Nederland in de jaren ’50 van de vorige eeuw een emigratieland, de laatste decennia is het een immigratieland. In hun eigen land zijn de migranten overcompleet, en wanneer zij hier zijn, gaan zij helaas “gewoon” door met het produceren van nakomelingen. “Helaas zijn er in Nederland ook nog mensen, zoals Christy Duyvelaar (zie Gras 94-5) die glashard blijven suggereren dat deze import geen kwaad kan voor ons milieu, en dat er daardoor niet meer plant- en diersoorten zullen worden uitgeroeid,” zegt economisch statisticus ing. W.E.Janze uit Amsterdam.

En politici, belanghebbenden en actievoerders maar ruzien over milieu- en fileproblemen.

Tegengeluid
“Kijk naar wat er in de twintigste eeuw is gebeurd, en je begrijpt waarom voorspellingen over een bevolkingsexplosie met een flinke korrel zout moeten worden genomen, schrijft de politieke econoom Nicholas Eberstadt in The Wilson Quarterly. De bevolking groeide “not because people suddenly started breeding like rabbits”, maar “because they finally stopped dying like flies.” Maar de welvaart is gestegen en de prijs van veel produkten is gedaald. Nu woont meer dan de helft van de wereldbevolking in landen waar minder mensen worden geboren dan er doodgaan, landen die worstelen met de problemen rondom vergrijzing. Dat geldt bijvoorbeeld voor vrijwel heel Oost-Azië,en voor een aantal grote steden in India. De wereldbevolking zal nog wel even blijven groeien, maar van een explosie is sinds de jaren zestig geen sprake meer. Je kan nog steeds waarschuwen dat op de lange termijn een wereldwijde bevolkingscrisis de welvaart bedreigt – maar dan gaat het om een tekort aan mensen. Er komt geen bevolkingsexplosie“

Waarom ligt de bevolkingsgroei politiek zo gevoelig ?
Dit laatste voorbeeld is betwistbaar, niet alleen omdat hierbij geen onderscheid wordt gemaakt tussen (hoog)opgeleiden en analfabeten, maar tevens, omdat uit diezelfde gebieden ook andere cijfers naar voren komen. Daarom ligt het vraagstuk, zoals hierna verder zal blijken, politiek dan ook zeer gevoelig.
Maar uit tegenstrijdige althans paradoxale studies en conclusies valt wel op te maken, dat het bevolkingsvraagstuk sterk cultuurgebonden is. Daar bedoel ik mee, dat men, afhankelijk van de regionale of locale cultuur, sterk wisselende groeicijfers ziet.

Historisch is cultuur regio-afhankelijk. Dit hangt samen met de sociaal-economische (cultuurhistorische of agrarische) tradities van de regionale of locale bevolking.

Conclusie: de bevolkingsgroei is ook regio-afhankelijk. Dat kunnen we ongeacht de verdraaiing van de cijfers toch wel constateren als we de officiele statistieken erbij pakken.

Hoe groot de gewenste bevolkingsgroei mag zijn, is een politiek-normatieve kwestie. Zo zal vanuit Westers oogpunt bijvoorbeeld de groei van de Islamitische bevolking meestal ongewenst hoog zijn, maar volgens veel Islamieten niet. Dat is een sociaalcultureel conflict, dat niet of nauwelijks op een faire wijze in het politieke debat aan de orde wordt gesteld. Maar daar gaat dit stukje niet over.

Bevolkingspolitiek onafwendbaar ?
E.e.a. leidt tot de conclusie, dat om “te snelle” bevolkingsgroei te beteugelen men maatregelen moet nemen, die door de betrokken bevolkingsgroep wordt geaccepteerd en overgenomen. Dat zal niet gemakkelijk zijn.
Maar gesteld, dat het die kant op zou gaan, -wat m.i. nogal voor de hand ligt-, dan rijzen enkele heikele vragen, bijv.:
1. Wie bepaalt, in dit verband, wat “te snel” is, m.a.w. wie bepaalt de norm ?
2. Als er maatregelen worden genomen, wie bepaalt, “hoe” die worden genomen ? Hierbij valt te denken aan
2.1. traditionele geboortebeperkende maatregelen, w.o. vrijwilligen anti-conceptionele methoden en vrijwillige of door regeringen afgedwongen (wettelijk verplichte) sterilisatie met sterilisatieprogramma’s
2.2. Abortus provocatus
2.3. Emigratiepolitiek
2.4. Oorlog vs. terreur, denk aan Kosovo-conflict
2.5. Medicalisering van sociaalculturele problemen (denk aan z.g. AIDS-bestrijding)
2.6. Voedselpolitiek

Omdat het laatste minder voor de hand ligt, althans makkelijk dreigt te worden vergeten, en het tijd-ruimte continuum mij niet toestaat de bevolkingsproblematiek in zijn geheel te bespreken, wil ik vandaag slechts Uw aandacht vragen voor die “voedselpolitiek”. Voedselpolitiek is ook betrekkelijk nieuw, het meest actueel en krijgt steeds meer politieke aandacht.

Voedselpolitiek ?
“Biotechnologie” en “voedselveiligheid” zijn sleutelbegrippen als het gaat over de voedingsindustrie. Deze is in hoge mate ge-oligopoliseerd. Al sinds geruime tijd worden vele (veelal Amerikaanse) boeren verplicht jaarlijks zaad in te kopen van de grootste spelers op dit gebied, t.w. Monsanto en Cargill. Deze bedrijven, die onlangs een joint-venture oprichtten, passen op grote schaal GM-technieken toe. Het zaaigoed bevat een z.g. terminatorgen, waardoor het niet kan worden voortgekweekt. De agrariers worden door wurgcontracten verplicht dat zaaigoed bij deze producenten te kopen. Er zijn reele verdenkingen, dat deze GM-granen, wanneer ze als varkensvoer worden gebruikt, op de een of andere manier de reproductie van varkens blokkeren. Bovendien vindt aantoonbaar kruisbestuiving plaats, waardoor andere teelten worden besmet. Monsanto claimt vervolgens licentierechten van deze producenten, hoewel deze laatsten het zijn die schade lijden door de kruisbestuiving met GM-materiaal.

Monsanto probeert zijn zaaigoed wereldwijd te slijten. Vooral op regeringen uit hongersnoodgebieden wordt enorme druk uitgeoefend. Zo is bekend, dat in 2002 een Amerikaanse “voedseldonatie” aan Zambia door de Zambiaanse regering werd geweigerd, omdat het spul GM-mais bevatte.

Ook andere Afrikaanse landen stellen zich sceptisch op t.a.v. GM-voedsel.

Sceptici van GM worden ervan beschuldigd een onverantwoorde politiek te voeren t.a.v. de arme landen, wanneer zij GM-technologie weigeren of tegenwerken.

Conclusie
Gezien de ervaringen van de varkensboeren in de VS, is het dan ook geen vraag meer of, maar wanneer de terminatorgen-technologie zal wordt ingezet om de vruchtbaarheid van de mens via de voedselketen te beinvloeden. Hoever de macht van de producenten van GM-zaad reikt laat het voorbeeld van de Amerikaanse boeren zien.

——————————–

Verdere bronnen:
Malthusiaanse bevolkingsexplosie als oorzaak van (inter)nationale spanningen
www.jankraak-taichitao.nl
Zapruderportaal: Monsanto, een bijbelse plaag
Ban terminator