Nieuw medicijn voor Afrika

Na vijftig jaar ontwikkelingshulp/samenwerking
zijn er een aantal zaken duidelijk geworden.
Het doneren van grote sommen belastinggeld
houdt corrupte machthebbers in het zadel. De
lokale markteconomie wordt vernietigd door
de gratis goederenstroom. En er zijn
generaties gekweekt in Afrika die zich zo
afhankelijk mogelijk opstellen want dat geeft
het meeste resultaat.
Het moet dus anders al zullen de meeste politici
hier niet aan willen.

Een nieuw medicijn voor Afrika zal niet uit de oude apotheek van bestaande ontwikkelingsorganisaties en overheidsinstanties komen. Laten we eens kijken waar de kansen voor Afrika liggen.

Particuliere fondsen

Een belangrijke stap is genomen door Westerse multimiljonairs als Bill Gates. Met zijn Gates Foundation heeft hij zeven jaar geleden het grootste liefdadigheidsfonds ter wereld opgericht. Hij besteedt 1,5 miljard dollar per jaar aan gezondheidsproblemen in ontwikkelingslanden.
Dat is ruwweg gelijk aan het jaarlijkse budget van het World Health Organization.
Gates wil ontwikkelingshulp revolutionair veranderen en het rendement drastisch verhogen. Hij benadrukt onderzoek en technologie als de sleutel tot succes. Hij komt uit een wereld van kosten-baten analyses en succesfactoren met weinig ruimte voor sentimentaliteit. Door o.a. zijn investering van 13,5 miljoen in een vaccin tegen malaria zou Afrika in 10 tot 20 jaar malariavrij kunnen zijn. Dit vaccin maakt middels gentechnologie mensen immuun voor deze slopende ziekte.

Legalisering bezit

De armen van Afrika bezitten veel meer dan we altijd aannemen. Het probleem zit hem in de officiële registratie van dat bezit. Daardoor hebben ze nauwelijks toegang tot hypotheken en geldleningen waardoor groei en welvaart wordt bemoeilijkt.
De Peruaanse econoom Hernando De Soto toont dit aan in zijn boek El Misterio del Capital (het mysterie van het kapitaal).
De Soto schat de totale waarde van dit dode kapitaal in de Derde Wereld op 9300 miljard dollar. Dit informele bezit is niet op papier vastgelegd waardoor het niet mogelijk is om krediet te krijgen of het bezit in kapitaal om te zetten. Dit kapitaal creëert vervolgens het vermogen om een onderneming op te starten zoals dat bij ons gebeurd.
Een onderzoek van De Soto naar de tijdsduur om iets te legaliseren in een Derde Wereldland leverde schokkende resultaten op. Zo is men op de Filippijnen gemiddeld een weg van 168 stappen kwijt gedurende 13 tot maar liefst 25 jaar om het bezit van een huis te laten registreren. Deze moeizame rechtsgang maakt het voor mensen in de informele sector bijna onmogelijk om mee te draaien in de wereldeconomie.
De Soto is in Peru gestart met een organisatie die het bezit van de minder gefortuneerden wettelijk vastlegt. Een grootschalige actie op dit gebied in Afrika zal bergen kunnen verzetten.

China als economische redder

De handel tussen China en Afrika verdubbelt ieder jaar: grond- en delfstoffen in ruil voor bedrijvigheid en infrastructuur. Afrikanen staan met open monden te kijken hoe de Aziaten gebouwen, fabrieken en wegen de grond uit stampen.
Chinezen zien, in tegenstelling tot Europeanen, voordelen in Afrika. Yang Zhou, een Chinese hotelmanager in Sierra Leone, zegt: ‘Afrika is een goede investering omdat er weinig concurrentie is’
De meeste Europese bedrijven zijn Sierra Leone lang geleden ontvlucht maar de Chinezen blijven komen. Zij zijn de nieuwe pioniers in Afrika en gaan dit continent veranderen. Nog voordat de burgeroorlog beëindigd was, bouwden de Chinezen het Bintumani Hotel op in 2002.

China heeft dringend behoefte aan grondstoffen om haar booming economie te voeden. Afrika heeft genoeg in de grond alleen het kapitaal, de know how en de infrastructuur niet. Daar zorgen de Chinezen voor die en passant Afrika als een uniek afzetgebied voor hun producten zien. Een welvaartsstijging in Afrika is dus gewoon in hun belang, eerst als leverancier en dan als consument.
Het kapitalisme in China heeft in twintig jaar tijd 400 miljoen mensen uit de armoede gehaald en deze sensationele ontwikkeling kan ook in Afrika plaatsvinden.

Scholing

Alle micro-kredieten ten spijt komt ondernemerschap zonder goede scholing niet van de grond. Kleine en middelgrote bedrijven leveren een slecht rendement en veel zakelijke missers waardoor kredietverstrekkers zich terugtrekken.
Een kredietmanager noteerde bijvoorbeeld het volgende over Afrikaanse boekhoudmethodes: ‘ de meesten houden hun boekhouding in kladblokjes bij. Soms ziet het er erg grappig uit, ze schrijven alleen: ‘ik verkocht dit item en kocht dat.’ Het gemis aan structuur is de regel, niet de uitzondering.’
Het belang van dit probleem wordt duidelijk via een statistiek: terwijl India meer dan duizend handelsscholen heeft en de VS ongeveer 1.200, zijn er in heel Afrika….minder dan 50. De enige school die binnen de Top 100 Business schools in de 2007 Financial Times Global MBA staat is de Universiteit van Kaapstad in Zuid-Afrika.
Meer handelsscholen en gedegen opleidingen zijn cruciaal voor de ontwikkeling van een land of dit geval een continent.