Werken aan een vrije, libertarische, samenleving? Waarom?

Omdat ik in een vrije, libertarische samenleving zou willen wonen!
Waarom?
Omdat ik vind dat het prettiger is te leven in een gemeenschap waarin iedereen recht heeft op zijn eigen leven, vrijheid en eigendom.
Liever dan in de huidige (democratische) maatschappij waarin “iedereen denkt dat hij er zelf beter van wordt, ten koste van alle anderen”, zoals Frederic Bastiat dat zo treffend formuleerde.

Libertariërs, o.a. bij monde van de Vrijspreker, streven naar die vrije maatschappij. Beter nog naar een samenleving van vrije soevereine personen. Ieder persoon heeft vanaf zijn geboorte recht op zijn eigen leven. Dat is een fundamenteel recht. Dat recht ontstaat niet doordat een overheid dat op papier in regels gaat vatten. Hij/zij had dat recht al!

De overheid zou dat recht moeten beschermen en niet, zoals nu, verkrachten. Dat de mens nu niet meer zijn “recht” op zijn eigen leven kan uitoefenen, neemt zijn soevereiniteit als mens-zijn niet weg. Al die overheidsdwang neemt dat fundamentele recht op zijn eigen soevereiniteit niet weg.

Ik waardeer die vrijheid zo hoog omdat ik liever met vrije mensen samenwerk en omga dan met slaafse volgelingen van een systeem dat via een collectivistisch stelsel oordeelt, wanneer hen dat goeddunkt, dat zij recht hebben op mijn eigendom. Alles onder het mom van hun definitie van solidariteit en dergelijke, en die daarvoor eisen dat ik van mijn productie minimaal de helft afgeef voor het “algemeen belang”. En die mij lastig vallen en van alles verbieden of gebieden “voor mijn eigen belang”.

Ik waardeer die vrijheid zo hoog omdat het duidelijk is dat door de individuele vrijheid, door het kapitalistische economische systeem, (het vrije markt mechanisme voor zover dat in de huidige wereld nog mogelijk is) de welvaart zodanig is toegenomen dat ik nu nog leef en op een manier waarvan Karel de Grote of Lodewijk de Veertiende en dergelijken niet eens konden dromen.

De invloed van het kapitalisme, de vrije economie, wordt treffend weergegeven in de zogenoemde “Bernstein Verklaring *)”:

” … Dat bewijst de geschiedenis. In slechts twee eeuwen heeft het kapitalisme de levensstandaard van de mens naar hoogten gestuwd waar men in het prekapitalistische tijdperk niet van kon dromen. Tegenwoordig wordt maar al te dikwijls vergeten dat West Europa, v óór de kapitalistische revolutie van eind 18e eeuw, lijdend onder het politieke juk van de feodale aristocratie, het equivalent was van een Derde Wereld land – ten onder gaand aan hongersnood, telkens terugkerende pestepidemieën, en onbeschrijfelijke armoede. Maar dat is verleden tijd.
…. Het kapitalisme heeft een niet te evenaren overvloed gecreëerd in de geschiedenis van de mens en daarmee honderden miljoenen in staat gesteld om heden ten dage een beter leven te hebben dan alle koningen uit het verleden. “

Ik waardeer die vrijheid zo hoog omdat door het niet aanwezig zijn van allerlei regels, lasten en betuttelingen mensen in staat zijn om nog meer te presteren, waarvan iedereen uiteindelijk voordeel heeft. Terwijl een vrije maatschappij nog veiliger is ook.

Ik waardeer die vrijheid zo hoog omdat het zo’n hoog goed is. Daarom is ook het er aan werken op zich een genot. En als je dan ook nog ziet dat het resultaten oplevert, is het extra bevredigend. Resultaten van steeds meer mensen die ook die vrijheid gaan waarderen. Hetgeen mij de hoopvolle verwachting geeft dat er op den duur een libertarische maatschappij mogelijk is, althans een maatschappij die dat ideaal dicht benadert.

Ik waardeer die vrijheid zo hoog, omdat door er aan te werken ik zoveel gelijkgezinde mensen heb leren kennen waarmee het fijn is om mee te verkeren en gezamenlijk dingen te doen.

Het is niet mogelijk in het kader van een artikel elk onderdeel diepgaand te bespreken, maar ik wil wel nog iets opmerken over de twee te onderscheiden manieren voor het verkrijgen van een grotere vrijheid. Die elkaar overigens niet uitsluiten.

Eerder hebben we daarover op de Vrijspreker al geschreven.
De eerste hebben we genoemd het “leren van trucjes”. Daardoor kun je de lasten, die collectivisten op je schouders willen leggen, omzeilen. Een heel belangrijke methode waar iedereen natuurlijk zelf aan kan werken. Zorg dat je zo onafhankelijk mogelijk wordt. Dat is alleen maar positief.

Veel libertariërs vinden dit voldoende en trachten daardoor op een zo vrij mogelijk manier hun wensen te vervullen. Dat is natuurlijk hun goed recht.

Een aantal van hen kan echter niet begrijpen dat er ook libertariërs zijn die het vrijheidsideaal nog verder willen verwezenlijken.

Dat is via de tweede methode en het betreft libertariërs die (ook) de samenleving vrijer willen maken door aan zoveel mogelijk anderen de voordelen van het Libertarisme te verklaren. In de hoop dat die dan ook dit streven volgen, omdat ze inzien dat het in hun eigen belang is. Pas als er voldoende mensen zijn die dat begrijpen, en er naar willen handelen, kan de maatschappij stap voor stap vrijer worden. Dan kunnen we leven in een maatschappij waar geen trucjes meer nodig zijn om de hindernissen te omzeilen.

De libertariërs die deze weg volgen, gaan dan ook vaak nog een stap verder en bestrijden (met het woord!) de collectivistische politici waar ze ook maar enigszins kunnen en durven.

Typisch, jammer en onbegrijpelijk, is dat bij sommigen van de libertariërs die niet verder willen gaan dan alleen maar werken aan hun eigen positie, degenen die OOK de tweede weg willen gebruiken om hun leven te veraangenamen, allerlei dingen verwijten. Hetzelfde geldt natuurlijk voor verwijten aan de eerste groep.

Nogmaals, het is voor iedereen zijn goed recht om zelf te bepalen hoe hij/zij zijn leven wil inrichten en waaraan hij/zij wil werken. Ieder mens is anders, en kan andere behoeftes of wensen hebben dan jezelf. Waarom hem daarvoor veroordelen?

Op de Vrijspreker kun je in de reacties voldoende van dergelijke opmerkingen vinden. Hopelijk geeft een artikel als dit hen meer inzicht om de subjectieve waardes van anderen ook te respecteren.

Eén van de grote libertarische figuren van de laatste decennia was Harry Browne. Hij heeft boeken geschreven en lezingen gehouden waarin hij uitsluitend de “eerste weg” propageerde. Tot ongeveer in het laatste decennium van zijn leven toen hij tot ieders verrassing heel intensief ook de tweede weg ging bewandelen.
En in de herdruk van zijn beroemde boek “How I found Freedom in an Unfree World” schreef hij zelfs dat de jaren die hij werkte als “presidential candidate” voor de LP de meest fascinerende jaren van zijn leven waren. **)
Een opmerking die IK helemaal begrijp, maar ik neem niemand kwalijk als hij het niet begrijpt of het er niet mee eens is.
Wel neem ik hen kwalijk als zij voor de waardes van andere libertariërs geen respect kunnen opbrengen.

———————————————————————
*) http://www.celebratecapitalism.org/bernsteindeclaration/dutch/index.html

**) Zie artikel, waarin ook aangegeven hoe u dit waardevolle boek kunt bemachtigen:
https://www.vrijspreker.nl/vs/item/2007/07/hoe-ik-vrijheid-vond-in-een-onvrije-wereld