Kurt Richebächer

Op maandag 27 augustus 2007 is de vermaarde Dr. Kurt Richebächer op 88-jarige leeftijd overleden.

Hij was een van de laatste grote Oostenrijkse-Schooleconomen die nog actief was.



Evenals de eerder dit jaar overleden Hans Sennholz was Richebächer een strijdlustige econoom die voornamelijk de heersende Keynesiaanse economische dogma’s aanviel.

Richebächer werd door zijn vader naar Engeland gestuurd voor de Tweede Wereldoorlog om daar de taal machtig te worden. Tijdens zijn verblijf daar ontwikkelde hij een passie voor de economie.

In de Tweede Wereldoorlog raakte hij als Wehrmachtsoldaat gewond aan het front in 1943 en begon in het ziekenhuis zijn studie economie en met name die van de Oostenrijkse School voor Economie. Na de oorlog behaalde hij zijn doctoraat aan de Universiteit van Berlijn. Hierna werkte hij als financieel journalist en commentator van de Duitse economie. In 1957 keerde hij terug in Engeland en werd daar tevens commentator van de Britse economie. In 1964 werd hij aangesteld als directeur van de Dresdner Bank, de tweede Duitse bank, na de Deutsche Bank, in dat land.

Tegelijkertijd publiceerde hij vanaf dat jaar zijn beroemde Richebächer Newsletter, waarin hij het economische beleid onder de loep nam. Omdat zijn visie nogal eens conflicten opleverde met het beleid van politici als Helmut Schmidt en de BuBa (Bundesbank), werd hem discreet gevraagd om zijn Newsletter niet meer via de Dresdner Bank te publiceren. Zijn Newsletter werd daarom alleen nog onder zijn naam uitgegeven. Het feit wilde dat veel van de klanten van de Dresdner Bank toch graag zijn visie wilden lezen en zijn Newsletter in populariteit steeg.

In 1982 ging Richebächer met pensioen en kon zich nu voor de volle 100 procent wijden aan zijn passie voor onderzoek. Hij werd wel eens de ‘number cruncher’ genoemd vanwege zijn vermogen om door talloze publicaties en officiële cijfers heen te worstelen en daar een synthese uit te ontwikkelen, zodat er een duidelijk beeld naar voren kwam met betrekking tot de economische situatie in de wereld.

In begin 1997 bijvoorbeeld waarschuwde hij voor de aankomende crisis in de Oost-Aziatische markten, vanwege de onevenwichtigheden van kapitaalstromen in die regio, welke zich hadden opgebouwd in de jaren daarvoor. Eveneens waarschuwde hij in 1999 voor de instorting van de ‘nieuwe economie’ en haar waninvesteringen in de internetsector.

Ook was hij een grote criticus van de Federal Reserve en Alan Greenspan ten aanzien van hun kredietexpansiebeleid en de gevolgen daarvoor met betrekking tot de Amerikaanse economie en de situatie van de dollar.

Eerder dit jaar nog, in februari 2007 herhaalde hij het adagium van Ludwig von Mises en dat was het volgende:

“Elke grote economische zeepbel is altijd ontstaan in tijden van lage inflatie, een enorm los monetair beleid en kapitaalstromen.”

Tevens waarschuwde hij dat de kredietexpansie in de Verenigde Staten totaal onbeheersbaar is geworden in relatie van de economische activiteit. Hierin lag de kracht van Richebächer, zijn oncomprimerende stijl van argumenteren, zelfs in tijden van euforie die door centrale bankiers en financiële partijen worden aangehangen.

Het is daarom met triestheid dat we afscheid moeten nemen van deze laatste grote Oostenrijkse-Schooleconoom en hij zal nog lang in ons geheugen blijven gegrift.