Door Pamela Hemelrijk
Voor de eenvoudige kijker was het uiteraard van meet af aan duidelijk dat de vermomde pruikekop die bij Pauw en Witteman aan tafel zat een gek moest zijn, en een oplichter van het zuiverste water. Hij wilde niet herkenbaar op de tv, als winnaar van de staatsloterij, uit angst een horde klaplopers achter zich aan te krijgen.
En hij wilde ook niks vertellen over de dure Zweedse kliniek waarop hij die anorexiapatiënte had getrakteerd.
“Wanneer gaat ze ernaar toe?” vroeg Witteman. Daar kon onze filantroop ook niks over zeggen, want anders zou ze daar achtervolgd worden door persmuskieten, en ze had haar rust nodig.
U en ik dachten natuurlijk meteen: als die opgedirkte koekhapper met alle geweld de pers wil ontlopen, en voor geen goud de aandacht op zichzelf wil vestigen, en zijn anorexiapatiënte tegen ongewenste publiciteit wil beschermen, wat doet ie dan in vredenaam in de tv-studio bij Pauw en Witteman? Daar heeft ie dan toch niks te zoeken? Waarom heeft ie niet gewoon in alle stilte 150.000 pop aan die Zweedse kliniek overgemaakt? Dan was er toch geen vuiltje aan de lucht geweest?
Maar dit soort logica is teveel gevraagd van kwaliteits-journalisten als Pauw en Witteman. Nooit een sappig verhaal dood-checken, is hun motto, zelfs als de een of andere gek moedwillig de publiciteit zoekt, om vervolgens op prime time te beweren dat ie als de dood is voor publiciteit.
Ik had nog even de ijdele hoop dat een van de andere gasten aan tafel deze toch zeer voor de hand liggende vraag zou stellen. Dat zijn per slot geen journalisten, dacht ik bij mijn eigen, dus die zullen misschien als een normaal mens reageren. Maar ik had beter moeten weten. Jeroen Krabbé is daar veel te dom voor, en Ella Vogelaar is, zoals bekend, net zo knettergek als die deerniswekkende gestoorde mafkees met zijn bril en zijn pruik en zijn aangeplakte sikbockbaardje. Soort zoekt soort. Geert Wilders heeft geen woord teveel gezegd.
Ingezonden door Pamela Hemelrijk
[30] Andre, je hoeft niet alles wat ik zeg te toetsen aan jouw "libertarische theorie". Wat ik zeg is op persoonlijke titel.
[29]
Ik voel me niet op mijn tenen getrapt, noch probeer ik "stoer" (links scheldwoord?) te zijn. Jij bent degene te zijn die nogal emotioneel wordt van mijn uitspraak en schijnt te wensen dat iedereen mensen met een vermeend ziektebeeld met fluwelen handschoenen worden aangepakt. Nee, ik heb me niet volledig verdiept in het fenomeen anorexia, maar ik ben ongefundeerd sceptisch over alles wat "tussen de oren zit" maar niet op een MRI te zien is. Helemaal als men recht meent te hebben om daar voor grote bedragen voor behandeld te moeten worden. Ik ken het levend skelet nog een eigen wil toe. Als dat hardvochtig is, so be it.
Overigens ben ik nieuwsgierig naar de argumenten waarom men alleen over zoiets mag praten wanneer men het zelf heeft of "deskundig" is?
[31] Like shooting fish in a barrel.
a. Niet op je tenen getrapt? Hoe moet ik deze reactie dan interpreteren?: "Maar vertel eens wat meer over jouw psychische en lichamelijke kwalen… of heb je je zelf al uit het gesprek gediskwalificeerd?"
b. Jazeker reageerde ik emotioneel, wat is daar mis mee? Heb ik die emotionaliteit van jou dan veroordeeld? Verder reageerde ik ook rationeel, getuige mijn argumenten.
c. "Overigens ben ik nieuwsgierig naar de argumenten waarom men alleen over zoiets mag praten wanneer men het zelf heeft of "deskundig" is?"
Heb ik ergens gesteld dat je er niet over mocht praten? Ik heb alleen gezegd dat we nog weleens verder lullen als jezelf iets hebt. Het is namelijk opvallend hoe vaak mensen hun meningen kunnen bijstellen als ze iets zelf aan den lijve hebben meegemaakt of zich verdiepen in een onderwerp.
Het is wel een typische reactie van iemand die zelf geen weerwoord wenst. Onmiddellijk de ander ervan beschuldigen dat je er niet over mag praten.
d. Citaat: "en (je) schijnt te wensen dat iedereen mensen met een vermeend ziektebeeld met fluwelen handschoenen worden aangepakt."
Met 40 kg in bed liggen en wel willen leven, maar niet willen eten, noem ik geen ‘vermeend’ ziektebeeld, maar een ziekte. De gehele medische wetenschap deelt mijn mening, geloof ik.
Verder heb ik niet gesteld dat ze met een fluwelen handschoen moeten worden aangepakt, ik heb het ook over ‘dwangvoeding’. Hoe fluwelig is dwang?
e. "Helemaal als men recht meent te hebben om daar voor grote bedragen voor behandeld te moeten worden." Zoals je had kunnen lezen, stel ik dat de verzekeraar geheel terecht die behandeling in Zweden niet wil vergoeden. En zoals Arend al stelt: als ze verzekerd is en de premie heeft betaald, dan is bepaalt die verzekering wat wel en niet vergoed wordt. Niet jouw mening over wat jij rechtvaardig vindt.
f: "maar ik ben ongefundeerd sceptisch over alles wat "tussen de oren zit" maar niet op een MRI te zien is." Geldt dat ook voor je eigen meningen?
[31]
Geret,
[30]: Dit is een reactie op Arend
Andre, je hoeft niet alles wat ik zeg te toetsen aan jouw "libertarische theorie". Wat ik zeg is op persoonlijke titel.
Anagram..
Arend mocht willen dat-ie Andre heette..
[32] a. Interpreteer het als een reactie op jouw uitspraak "Heren, zodra jullie zelf een keer iets onder de leden hebben, dat zowel psychisch als lichamelijk is en waartegen nog nauwelijks een goede behandeling bestaat, dan lullen we nog eens een keertje verder." Hier geef je de indruk dat jij zelf een aandoening hebt, anders zou je er zelf niet over kunnen praten volgens jou.
b. Zie a.
c. zie a.
d. Ik had het niet over behandeling maar over uitspraken over een ziekte.
e. Inderdaad. Zoals ik al zei deel ik de scepsis van de verzekeraar.
f. Ja ik ben ook sceptisch over mijn eigen standpunten. Maar zoals je wel wist had ik het over ziektes die niet objectief gediagnosticeerd kunnen worden.
[33] excuus. 😉
[28] Dat is zeer moedig.
Ik ben wel trouwens jaloers op je moed, en met mij waarschijnlijk nog velen.
En het komt inderdaad overtuigender over om onder eigen naam te posten of reageren.
Ik help je slechts hopen dat over een paar jaar je geen spijt zal krijgen wanneer je achteraf je moed ineens als ondoordachte roekeloosheid moet bestempelen terwijl je je dagen in een cel slijt (wellicht zelfs met beul).
Als ik zie hoeveel de vrijheid van meningsuiting al achteruit is gegaan sinds de opkomst van PC begin jaren ’90, dan hou ik mijn hart vast voor de toekomst.
Jij hebt een aantal meningen die ik deel maar die ik voorzichtigheidshalve toch niet zomaar onder eigen naam zou publiceren. Ik hoop dat mijn voorzichtigheid ongegrond zal blijken, maar neem zelf toch liever het zekere voor het onzekere.
[34]
Inderdaad (ik houd altijd graag nog een troefkaart achter de hand), ik heb al een kwart eeuw de ziekte van Bechterew, een vorm van reuma. Dus ik weet hoe chronische ziektes een mens zowel lichamelijk als geestelijk veranderen. En ik ken dus ook de ongefundeerde meningen van mensen. En het heeft er wel voor gezorgd dat ik niet snel met eenvoudige oplossingen kom, zoals ‘gewoon eten’ bij ziektes die nog gecompliceerder zijn. Ik diskwalificeer mijzelf dus niet in deze.
Maar zoals ik al zei: je mag van mij beweren wat je wilt, maar wees dan niet verbaasd als je op je beweringen en je gebrekkige kennis over het onderwerp waarover je wat beweert, weerwoord krijgt.
Die verzekeraar heeft geen scepsis tegen ziektes die niet-objectief gediagnosticeerd kunnen worden, maar tegen de vergoeding van een behandeling die zich nog niet bewezen heeft. De verzekeraar heeft de vorige behandelingen van deze patiente namelijk wel vergoed. Volgens mij wil je alle ziektes die niet objectief te diagnosticeren zijn, niet vergoed hebben. In het algemeen deel ik die mening, de Vereniging tegen Kwakzwalverij en de St. Skepsis hebben daarin mijn steun. Anorexia is echter een zeer duidelijk omschreven ziektebeeld en valt daar nu net niet onder.
En ten slotte: je hebt het niet alleen over een uitspraak over anorexia. Als je zegt dat zo iemand maar gewoon moet eten, doel je eveneens op een vorm van behandeling.
Uiteindelijk reageerde ik vooral op deze zinnen: "Als je 40 kg weegt en je moet eten om in leven te blijven, waarom eet je dan niet gewoon? Waarom is daar een experimentele behandeltechniek voor nodig? Moet je mensen die graag dood willen niet gewoon met rust laten?"
Waaruit blijkt dat je geen idee hebt wat deze ziekte inhoudt, dat je niet inziet dat elke nieuwe behandeltechniek ooit eventjes experimenteel is, dat je geen idee hebt hoe die Zweedse behandeltechniek werkt en vooral dat je niet inzag dat zij helemaal niet dood wil. Oftewel op je hardvochtigheid en gebrek aan kennis.
Comments are closed.