Dit Kabinet knaagt aan de poten van de democratie

(Niet als ratten, zichtbaar van buitenaf, maar als wormen van binnenuit)

Zelden zal een kabinet zo gelukkig geweest zijn met een “volksvertegenwoordiging”als dit huidige kabinet Balkenende-lV.

Binnen de z.g. ‘oppositie’ rolt men over elkaar heen en raakt men onderling steeds meer slaags. Vanuit links en rechts wordt af en toe nog weleens een schot gelost maar meer dan een losse flodder is het niet.

Terwijl de ‘volksvertegenwoordigers” van de regeringspartijen slaafs onderworpen zijn aan een kadaverdiscipline binnen hun eigen partijen. Ja, kadaverdiscipline is een woord wat ook al eens vernomen is in de z.g. wandelgangen.
Al vechtend onder elkaar of aan de andere kant verzonken in een lethargische slaap wordt het ene na het andere ondemocratische wetsvoorstel gelanceerd, en de kamer ‘zit’ erbij en kijkt ernaar. Maar doet niets!

Onlangs werden we weer ‘verrast’ met een schitterend gecamoufleerd wetsvoorstel om mensen meer ‘privacy’ te geven. En dan met name ‘op het internet’.
Dankzij onze slaafse media werd het zó voorgesteld aan het stemvee, eh, sorry, de bevolking; dat het toch wel verschrikkelijk was dat er b.v. foto’s op het internet zouden kunnen staan van iemand die b.v. in aangeschoten toestand op een feestje of i.d. is afgebeeld en dat betrokkene daar dan zijn of haar verdere leven nog last van zou kunnen hebben. En dat zo een persoon nu het volste recht moet hebben dit te kunnen laten verwijderen etc.
Dan wel dat men eerst toestemming zou moeten geven om e.e.a. te publiceren.
Natuurlijk bij een dergelijk ‘zwaarwegend’ argument schudt de bijna hele brave kudde van ja!
Want tante Truus was uiteindelijk ook niet blij dat haar jongste nichtje zo druilerig op die klassenfoto stond afgebeeld.

Uiteindelijk komt het hier op neer dat men toestemming moet krijgen, schriftelijk uiteraard, want het moet later overlegd kunnen worden, van in principe iedereen, die men portretteert op het net, maar……dat geldt natuurlijk ook voor magazines, weekbladen, kranten etc.

Dit heeft m.i. ontegenzeggelijk tot direct gevolg dat er t.b.v. de redacties van de z.g. ‘roddelbladen’ massaal ontslagvergunningen aangevraagd moeten gaan worden.
Dagbladen zullen hele rubrieken in dak moeten gaan steken en derhalve zullen de kranten op een grootte, dan wel formaat gaan verschijnen die doen gaan denken aan de eertijds in de Sovjet Unie verschijnende kranten zoals de Prawda en de Izvestija.
Die waren soms ook weleens 8 tot 12 pagina’s dik.

Onze z.g. “koninklijke familie” zal wel bijzonder in hun vuistje hebben gelachen toen zij van dit wetsvoorstel vernamen, want dát scheelt aardig wat in beveiliging tot afweer van bijvoorbeeld; paparazzi’s. Die kunnen dan geen droog brood meer verdienen!
Want voor hun min of meer illegaal geschoten plaatjes moeten ze straks achteraf toestemming gaan vragen tot publicatie. Kun je ’t voorstellen?
Niet dat zoiets nou het allerergste is, nee, verre van dat.

Veel meer bestaat het nu directe gevaar dat de toch al ondergraven democratie nog verder om zeep geholpen gaat worden.
Trekt men de juiste gevolgtrekking dan zal men in alle gevallen toestemming moeten krijgen van om het even wie, om überhaupt nog iets gepubliceerd te kunnen krijgen.
Bij voorbaat excuses voor het taalgebruik, maar dit begint te lijken op een natte droom voor regeerders, ministers, politici en bestuurders.

Wég met dat laatste beetje controle en nieuwsvoorziening die hun plannetjes zouden kunnen doorkruisen.
Dus nóg meer mogelijkheden tot overheersen en maatregelen te gaan treffen die de burgers zwaar tot zeer zwaar in hun vrijheden gaan beperken.

Paradoxaal, maar deze voorgestelde ‘bescherming van de privacy’ en dat dan nóg eens als wet vorm te willen geven bewerkstelligt precies het tegenovergestelde.
Waar dit toe kan leiden kunnen we zien aan dictatoriaal geregeerde landen zoals Birma (Myanmar).
Helaas hebben we niets van de geschiedenis geleerd. Ten tijde van de koude oorlog waren de media eveneens met handen en voeten gebonden aan wat de staat, in casu, de partij toestond wat men publiceerde dan wel uitzond via radio en t.v.
Ten overvloede; hiermee bedoel ik dus die socialistische, communistische staten van achter het voormalige IJzeren Gordijn.

De daar toen geldende wetten t.a.v. nieuwsgaring en publicatie van om het eender wat, waren weliswaar met andere bewoordingen, maar de facto, aan dezelfde regels onderworpen als wat men ‘hier en nu’ door gedrukt wil krijgen.

En wij maar denken dat sinds de val van de muur, de vrijheid voor het oprapen lag!
———————
Ingezonden door Silvia Videler