De ziekelijke medewerker , de lusteloze medewerker, de depressieve medewerker , de medewerker met op maandag pijn links, op dinsdag rechts en op woendag ergens in het midden: hij is een ramp voor de werkgever en is bijna niet op normale voorwaarden te ontslaan.
Wij leven in een tijd, waarin minimumlijders, zwakken en zieken de boventoon voeren en anderen door de overheid slechts marginaal getolereerd worden, als zij al niet het land uitgepest zijn.
Ik kwam het internet een website tegen waar je kunt uitrekenen hoeveel je volgens de rechtbank moet betalen als je een werknemer wilt ontslaan. Ik voerde in een 60-jarige ziekelijke medewerker die frequent afwezig is. De site berekende de gouden handdruk bij ontslag op 40 keer het maandsalaris.
Wat dit betekent voor de internationale concurrentiepositie van de kleine ondernemer, laat zich raden. Deze zal ongetwijfeld nog veel slechter worden alvorens het weer de goede kant opgaat.
Hugo van Reijen
Tja, en dan heb je van die mensen, die door hun werkgever een kunstje worden geflikt, die dan keihard terugslaan, zoals in mijn geval. Eerst een slecht funktioneringsrapport, en daarna ontslag. Wat bleek, men wilde gewoon bezuinigen op diverse personeelsleden, en opeens kwam er die slechte beoordeling… Tja, maar ik was slimmer dan de baas, had allerlei gegevens verzameld, had namelijk al een "gevoel" dat er iets stond te gebeuren, en veergde voor de rechtbank de vloer aan met die klootzakken. Mijn advocaat hoefde niets te doen. Laat ze maar flink betalen die gasten…
Is het toekomstbeeld dan beter met het ontslagrecht wat ons staat te wachten ( reeds beslist in het Lissabon akkoord ) waarbij de werknemer bij gratie van de werkgever wel of niet aan het werk kan blijven? Waar de assertieve werknemer zonder reden kan worden buitengezet? Waar straks de oudere werknemer naar alle waarschijnlijkheid geen bestaansrecht meer geeft, of voor een sterk gereduceert loon?
Erasmus noemde in 1500 al de truc om tweedracht te zaaien om het volk te kunnen overheersen.
Zie http://www.vrijspreker.nl/v…
Dit is ook het geval door de collectieve werkgers en werknemers. Vooral vertellen dat het vijanden in twee kampen zijn! In plaats van partners die samen iets moeten presteren, ieder met zijn mogelijkheden.
Doordat beiden zich moeten houden aan zogenaamde overeenkomsten, waar ze eigenlijk niet achter staan, krijg je natuurlijk gemakkelijk gedonder.
Je hebt simpelweg recht op een vertrekpremie, alleen jammer dat de belasting de boel aardig afroomt en van het UWV heb je voor de eerste paar maanden ook niets te verwachten. [1]
[1] Dat komt veel voor : de werknemer die slimmer is dan zijn chef en daarom geen promotie krijgt: een uiterst treurige zaak,die kostbaar is voor alle partijen.
Nu het toch over ontslagrecht gaat,
Waarin is het onslag recht precies vastgelegd? in de CAO of in het contract van de werknemer?
Klinkt misschien gek maar dit weet ik niet.
Ondanks alle nadelen voor werkgevers, is het wel belachelijk dat de overheid zich hier bemoeid, in het laatste geval pleegt de overheid zelfs contractbreuk of staat de werkgevers toe dit te plegen.
Staat dit onslagrecht wel in de Cao dan vraag ik me af waarom dit niet in de Cao besprekingen(waar de overheid altijd bij is om zich ermee te bemoeien) afgehandeld wordt. ipv in een politieke mediaklucht, doen ze dit om werknemers af te persen omdat ze voor een referendum tegen de grondwet euh verdrag zijn?
Dit alles laat wel zien dat cao,s voornamelijk dienen om mensen mee af te kunnen persen, en ben ik blij dat ik niet in die kutcao,s werk, maar bij een ordinaire koppelbaas.
Rest nog de vraag wanneer dit afgelopen is? Waarschijnlijk als het verdrag er is.
[1] Rob,
Wat je overkwam is erg naar en vertoont parallellen met wat een goeie vriend van mij ooit overkwam(*) maar ik zou zeggen, vergis je niet van vijand.
Als een bedrijf wil bezuinigen, moet ze van mensen af. Dat betekent gewoon dat ze verder van je diensten geen gebruik wil maken en er DUS ook niet verder hoeft voor te betalen. Net als wanneer jij besluit vegetarier te worden, je ook ophoudt nog naar de slager te gaan en hem DUS geen geld meer blijft geven.
Dit lijkt me normaal en fair.
Het probleem is echter dat de overheid in haar vermeende onmetelijke wijsheid allerhande wetjes maakt die totaal aan de economische werkelijkheid voorbijgaan, waardoor een bedrijf ineens niet meer iemand kan ontslaan zonder hem nog nodeloos maanden door te betalen. Waarom eigenlijk?
Zou jij het normaal vinden gedwongen te worden je "vleesleverancier" nog een jaar te moeten betalen voor vlees dat je niet meer afneemt?
Het is logisch dat een bedrijf probeert hier onderuit te komen. Helaas ziet zij geen andere uitweg dan te beginnen liegen. Dat is weliswaar niet netjes, en daarmee berokkent zij jou en je arbeidsmarktpositie wellicht een hoop schade, maar de enige reden waarom zij zich gedwongen ziet dit te doen, is omwille van dat unfaire overheidsbeleid.
Als jij gedwongen zou worden je ouwe slager nog een jaar te betalen, zou je misschien ook wel overwegen of je niet kon beweren dat je ziek bent geworden van het eten van een broodje dat kennelijk met salmonella besmet was.
An sich is liegen niet netjes, maar het feit dat die slager (via de omweg van de overheid die een wet heeft gemaakt in zijn voordeel) zomaar nog een jaar betaald zou krijgen voor niet geleverde prestaties, is dat netjes? Het is gewoon geinstitutionaliseerde roof.
En dan is dus de vraag, wie hier de boosdoener is. Als er geen bemoeizuchtige overheid was die de contractvrijheid tussen 2 partijen had gefnuikt met allerhande collectieve regelingen, dan zou het bedrijf op een bepaald moment gewoon te kennen geven voortaan zonder jou verder te gaan en je gewoon keurig uitbetalen tot de dag van je laatste prestatie en daarmee is de kous dan af. Je krijgt dan terecht niet zomaar een hoop geld mee, maar je werd ook niet nodeloos zwart gemaakt en je verdere arbeidsmarktpositie werd dus niet geschaad.
Maar juist als de overheid marktverstorend gaat optreden, ziet de werkgever geen andere uitweg dan een potje over je te liegen. Het leidt dan tot een ontslag en dat kan vervolgens bijzonder stigmatiserend werken bij verdere sollicitaties. Vooral als de redenen tot ontslag zijn dat je niet goed gefunctioneerd zou hebben.
Dat is inderdaad heel erg. Maar dat is allemaal terug te voeren op het overheidsbeleid. Wellicht heeft jouw baas zich als een schoft gedragen, maar besef waardoor dat komt. Zonder CAO hadden jullie gewoon als vrienden uit elkaar kunnen gaan.
De grootste boosdoener is hier dan ook de overheid en de vakbonden uiteraard want het is door hun gelobby dat zulke wetgeving er kwam en nog steeds gehandhaafd wordt.
(*) daarover wellicht in een volgende post meer
[7] Even beknopt terugkomend op de *
Wat hem (laten we hem Mike noemen) overkwam is dat hij bij zijn werkgever in een team terecht kwam waar hij zich, nochthans als jongste, binnen de kortste keren tot sterspeler leek te ontpoppen. Zijn baas ervoer Mike als een bedreiging, evenals de overige teamleden. Er hoefde helemaal niet bezuinigd te worden maar men wilde hem er gewoon weg. Goede redenen waren er niet dus werd er maar flink op los gelogen (omdat ontslag anders eveneens niet mogelijk zou zijn).
Deze toestand vertoont weliswaar enige parallellen, doch is op een cruciaal punt fundamenteel anders.
Er was nl. geen enkele reden tot ontslag (i.t.t. wanneer een bedrijf wil bezuinigen of zich op iets anders wil focussen zoals iemand die nog wel eet, maar geen vlees meer).
Sterker nog, eigenlijk zou je kunnen bezuinigen door het voltallige team sukkels te onslaan en ze allemaal te vervangen door half zoveel knappe kerels zoals Mike, die je 20% meer betaalt. Dan zou je dezelfde prestatie hebben voor 60% van de loonkost. Maar goed, witte raven vind je niet zo snel dus 10 doordeweekse lui vervangen door 5 witte raven, niet realistisch. Maar wat ik bedoel, is dat er in geen geval een bedrijfseconomische reden was Mike te ontslaan, doch juist om anderen weg te sturen.
Uiteraard heeft hij zich dus ook zeer sterk verzet (en een joekel van een afkoopsom uit de brand gesleept toen bleek dat het bedrijf in extremis toch liever een pro-forma procedure had dan dat voor de rechter de waarheid aan het licht zou komen) maar dat was dan vanuit de meritocratische visie dat als er iemand "recht" had op die baan, hij het wel was. En dan is het belangrijk de context te kennen.
Als je werkt voor een klein bedrijfje waar de baas ook de eigenaar is, ligt het anders. Immers als je baas (= eigenaar) je wegstuurt omdat ie je niet mag of omdat ie je wil vervangen door een leuk blondje met grote tieten, dan is dat zijn volste recht. Het is immers ZIJN bedrijf. De beslissing van de baas is wellicht niet in het belang van het bedrijf, maar daar is slechts hijzelf de aandeelhouder van. Dus de man benadeelt slechts zichzelf. Hij draagt dus zelf de gevolgen van zijn eigen handelen. Prima, kennelijk is het voor de bedrijfseigenaar belangrijker op grote borsten te kunnen kijken dan wat meer winst te maken.
Maar Mike werkte voor een groter bedrijf waar zijn directe leidinggevende (laten we hem Pim noemen) ook maar een medewerker op de loonlijst was. Een medewerker die er wat langer was en daardoor wat hoger opgeklommen was, maar niettemin gewoon een medewerker, net zoals Mike.
Pim wilde hem dus ontslaan uit eigenbelang (omdat hij de slimme Mike als een bedreiging voor zijn eigen carriere ervoer), maar benadeelde daarmee wel de aandeelhouders (= eigenaren) van de onderneming. M.a.w. Pim’s actie koste zijn werkgever geld. Maar Pim wordt juist betaald door de werkgever om goed te doen voor het bedrijf. Die man ontvangt een loon om het bedrijf vooruit te helpen, niet om hun beste krachten weg te sturen in de hoop zijn eigen loon te kunnen blijven behouden.
Dus toen Pim loog (intern bij personeelszaken), benadeelde hij de organisatie die hem betaalde om goed werk te leveren (inclusief goede medewerkers aan te trekken en te houden).
Dus hier redeneerde Mike, dat hij meritocratisch gezien wel "recht" op zijn baan had (i.t.t. tot zijn incompetente baas) en dus verzette hij zich heftig.
Achteraf bekeken, heeft ie toch een fout gemaakt. M.i. had ie nl. niet tegen zijn werkgever moeten strijden (want die heeft nu uiteindelijk de riante ontslagvergoeding betaald, wat de aandeelhouders dus nodeloos geld kostte) maar tegen Pim persoonlijk. Alleen zou ik niet weten of dit in de context van het Nederlandse recht wel mogelijk is.
Wellicht dat een jurist hier dit eens zou kunnen uitzoeken.
[1] Resutaat is dat jouw ex-collegae nu moeten bloeden voor jouw actie. Die krijgen nu de komende jaren minder snel loonsverhoging en het bedrijf neemt minder snel mensen aan.
En daar pluk jij ook de vruchten van als jij op zoek gaat naar een nieuwe baan. Immers die andere werkgevers bedenken zich nu inmiddels ook allemaal een paar keer …
Als ontslagbescherming er niet was, zou iedere werknemer vogelvrij zijn, zoals in de VS.
Werkgevers zijn onbetrouwbaar en opportunistisch, vandaar zware bescherming voor het werkvolk. Als iemand wat ouder wordt, is dat geen reden om er maar uitgeflikkerd te worden als afval.
[9] Zijn actie? Of reactie? Hij was niet degene die de CAO instelde, noch degene die de "noodzakelijke" slechte beoordeling schreef.
Ik hoop dat je inziet dat de echte schuldige hier het overheidsbeleid is.
[10] Zonder ontslagbescherming zouden werkgevers niet aarzelen om mensen in dienst te nemen. Inderdaad zoals in de VS. Bovendien zou ontslag de normaalste zaak ter wereld zijn en dus niet stigmatiserend werken. Want werkgevers zouden personeel niet valselijk moeten beschuldigend om van hen af te kunnen, wat ze gegeben de huidige wetgeving in NL juist wel (moeten) doen, waardoor de ex-werknemer een soort paria op de arbeidsmarkt wordt.
"Als iemand wat ouder wordt, is dat geen reden om er maar uitgeflikkerd te worden als afval."
Klopt, ouderdom an sich is geen reden. Maar als iemand (al dan niet omwille van ouderdom) ineens niet meer voldoende presteert is dat wel een reden.
Tenzij je overeen kan komen dat iemand voortaan bv. nog maar 80% van zijn loon ontvangt i.v.m. verlaagde productiviteit, maar dat verbiedt een CAO dan weer.
Dus als een werkgever ineens met iemand zit die minder waard is maar die hij wel nog het volle pond moet betalen, dan is het logisch dat hij ervan af wil. Zonder overheidsingrijpen in de loonvorming zou de oudere werknemer bv. nog 80% van zijn salaris kunnen krijgen, maar door overheids"bescherming" raakt ie zijn baan nu helemaal kwijt.
Vergis je niet van vijand.
[8] Het probleem hier is natuurlijk dat ‘Pim’ in het zadel is gehesen door zijn vriendjes, die weer boven hem staan, en dus ook niet deugen. Bij grote bedrijven gaat dat vaak net als in de politiek: vriendjes zijn belangrijker dan arbeidsethos en kwaliteit.
Daarom ga ik niet meer ergens in dienst; ik bied mijn diensten aan op contractbasis (facturatie). Opzegtermijn wederzijds twee tot vier weken (of einde project, en dat zie je aankomen) en geen ontslagvergoeding. Maar ook geen collectief, verplicht pensioen, en geen geleuter welke auto ik wel of niet mag rijden. Ik ben volgens [10] vogelvrij, en inderdaad ben ik zo vrij als een vogel. Heerlijk.
Inderdaad: vergis je niet van vijand.
[10] Dat ouderen ‘er uit worden geflikkerd als afval’ is het rechtsreekse gevolg van de overlegeconomierationale dat de hoogte van het salaris moet samenhangen met de leeftijd ipv. met productiviteit. Zo het laatste het geval zijn dan zouden ouderen voor een lager salaris kunnen blijven werken of de incentive krijgen zich bij te scholen dan wel uit te kijken naar werk dat ervaring vereist. Werkgevers zijn niet dom, zijn ze dat wel en bestaan ze nog in grote getale, dan kun je dat ook wijten aan het restrictieve overheidsbeleid.
[1] Ik kan je reactie wel begrijpen, zelfs gezien de negatieve gevolgen ervan voor het bedrijf waar je werkzaam was en de medewerkers aldaar. Het punt is echter dat niet je werkgever, maar het overheidsbeleid dat positieve rechten als recht op arbeid, ontslagbescherming en minimumloon declameert het gedrag van je werkgever veroorzaakt heeft. Economische incentives zijn nu eenmaal sterker dan ‘morele’, net als dat bij jou het geval was, dus heb je je werkgever erbij genaaid. De kern is echter wel dat het overheidsbeleid de oorzaak was van jullie geschil. Slechts een voorbeeld van hoe overheidsbeleid sociale samenwerking tegenwerkt en onrust veroorzaakt.
[10] Als ontslagbescherming er niet was, dan zou je jouw eigen voorwaarden in je contract laten opnemen. Zoals voetbaltrainers bijvoorbeeld al jaren doen.
Dan kan iedereen lekker zelf bepalen tot hoeverre hij beschermd wil worden. En kun je zelf bijvoorbeeld beslissen dat je liever voor minder geld maar beter beschermt gaat werken, of andersom.
Mooi ideaalbeeld, toch?
Oh ja, werknemers zijn nou ook niet echt de meest betrouwbare personen….
[11] Mijn reactie was meer naar verwijzingen als "Laat ze maar flink betalen die gasten…" De werkgever zal die kosten moeten verhalen uit de opbrengst van arbeid van de andere werknemers. Dus een lekkere vette ontslagbonus komt indirect deels weer uit de zak van je ex-collegae.
Uiteraard is het de staat die het hele circus zoals het nu bestaat in stand houd. Maar iets zegt me dat de eerste poster geen boodschap heeft aan een sneller ontslagrecht waardoor er niet gelogen hoeft te worden door de werkgever …
[1] ha Rob wel eens bij stil gestaan waarom men toch van jou af wou? gewoon omdat ze je toch niet wilden houden,omdat omdat…ja/ Vul maar in ze konden zonder je ,anderen konden het beter en goedkoper dan jij……je hebt een echte werknemershouding ,heel parasitair, huilen als men je niet meer kan gebruiken.Eens kijken waar gasten zoals jij blijven als het systeem op de schop gaat. En ja ik ben ondernemer ,en kijk wel uit om iemand in vaste dienst te nemen. Pas als het systeem anders is wil ik jou wel aannemen,en als je niet presteert vlieg je eruit. Even vanuit een ander oogpunt.
[7] Dat van die vleesleverancier is een heel goede en heldere vergelijking!Hartelijk dank voor dit nieuwe argument!!!
[18] Ik wou het eerst hebben over een schroothandelaar, maar gezien de andere bezoekers misschien niet allemaal ijzer vreten, heb ik me maar in hen ingeleefd en over vlees gesproken 😉
[17] Ik heb een hekel aan chefs, die altijd maar denken dat ze het beter weten, en helaas zijn dat er te veel, en ik heb een hekel aan werknemers, die de boel lopen te frustreren, zich drukken voor werkzaamheden. Eerlijkheid duurt het langst…
Dus als jullie ontslagen worden, willen jullie geen ontslagvergoeding, omdat jullie zogenaamd gevoel hebben voor jullie ex-collegae. Laat me niet lachen. Wat een schijnheiligheid…
De groeten.
[19] Er zijn nog vele variaties te vinden met een didactische impact appellerend aan het marktsegment waartot men zich richt. Schroot is ook prachtig.
[14] Helaas niet dus, mijn werkgever zat mij te beschuldigen van onware feiten en handelingen, en daar heb ik hem op afgerekend… De staat heeft er niets mee te maken.
[7] Als men wil bezuinigen moet men wel met de juiste argumenten komen, en helaas bleek dit grote bedrijf een stumperd te zijn, want het bleek alleen maar duurder te worden. Ik had e.e.a. al maanden daarvoor zien aankomen, dus ik had al veel gegevens verzameld. En de rechter was het met mij eens, dus konden ze extra veel betalen… En helaas denkt die arrogante werkgever, alleen aan zichzelf, dus doe ik dat ook!
[21] Het is de mens eigen dat hij graag zijn zakken vult op kosten van een ander en eveneens graag zijn kosten afwentelt op een ander.
Dat betekent niet dat het allemaal ethisch verantwoord is.
Wel is het interessant te zien , in welk economisch evenwicht een maatschappij uiteindelijk terechtkomt, nadat iedereen getracht heeft zijn kosten op een ander af te wentelen: de staat heft IB bij de tandarts.
Deze verhoogt zijn tarieven en wentelt de IB af op de patient. De patient vindt dat hij nu meer geld met hebben van de werkgever en dat de tandartskosten aftrekbaar moeten zijn.
Het is zeer moeilijk na te gaan wie nu in laatste instantie bepaalde kosten draagt.
[25] Iedereen naait iedereen, en dat noemen ze economie…
[24] Rob,
Als dat zo is, lijkt je geval op de toestand met Mike uit de volgende post en heb je mijn (morele) zegen.
[2] Makkelijker ontslaan is op zich goed, maar het contract tussen werkgever en werk-krijger (je NEEMT geen werk) wordt nogal verstoord door regelgeving (ik durf het geen wetgeving te noemen)
Makkelijker AANnemen wordt belast met, wel BELASTING voor beide partijen en een diarrae aan regels. Die moeten gelijkelijk verminderd worden. Helaas.
De werkende staat dus inderdaad in de kou. De oplossing is uiteraard NOG minder regelgeving, zodat de werkgevers en krijgers er samen uit kunnen komen. De meeste mensen zijn best productief. De werkgever heeft echt wel behoefte aan werkers…
J
[21] Hoi Rob,
Nee ik werk voor mezelf, maar klanten mogen iedere maand opzeggen hoor. Je kunt wel zeggen dat werkgevers onbetrouwbaar zijn, maar dat is de markt [veroorzaakt door de wens van de consument] ook.
Het is natuurlijk lullig om van een werkgever ‘zekerheid’ te eisen terwijl hij dit zelf ook niet heeft. Waarom denk je dat dat inkrimpen nodig was?
Je hebt een wat realistischer wereldbeeld als je het op de "libertarische" manier bekijkt, en je moet ook dat willen ontslaan niet zien als een "klotestreek" van je werkgever, dat werkt alleen maar deprimerend voor jezelf.
De kaarsenindustrie moest ook flink inkrimpen toen er gloeilampen kwamen, maar wat zou er gebeuren als iedereen in die kaarsenfabriek had willen blijven werken?
[29] Zoals in de kaarsenmakerspetitie van Bastiat?
http://www.meervrijheid.nl/…
Comments are closed.