Walter Blocks Ter verdediging

Een introductie.

Iedereen die seks heeft, is zowel prostituee (m/v) als klant, ook binnen een relatie. Je biedt jezelf immers aan voor seks, tegen betaling van bijvoorbeeld liefde. Tegelijkertijd consumeer je de seks van die ander tegen jouw liefde.
Belastering en belemmering van prostitutie, waar niet in liefde maar in geld wordt betaald, is hypocriet en schadelijk.

Drugsdealers verhogen het aanbod aan drugs, verlagen de prijzen en verminderen zo het leed voor drugsgebruikers en de samenleving. Uitbuiting van werknemers op de vrije markt kan niet, omdat het marktmechanisme zorgt voor optimale lonen in relatie tot de arbeidsproductiviteit. Het wettelijke minimumloon heeft bovendien vernietigende bijwerkingen. Gierigaards zorgen voor minder vraag, maar daardoor ook voor lagere prijzen en daarom niet voor economische neergang. Corrupte agenten doen nuttig werk wanneer zij overtreding van ondeugdelijke wetten door de vingers zien, ook als ze dat tegen betaling doen. Werkgevers die kinderen in dienst hebben, verlichten het leed van die kinderen, omdat die zonder het werk nog slechter af zouden zijn.

Al deze dienstverleners en nog vele andere, moeten vrijelijk hun gang kunnen gaan, omdat ze voorzien in een legitieme behoefte, zich aan niemand opdringen en geen geweld plegen. We doen onszelf tekort en hen juist geweld aan als we ze dwarszitten. Ze zijn nuttig en zelfs heldhaftig omdat ze tegen de maatschappelijke weerstand in gaan.

Dit zijn enkele van de ideeën die de Amerikaanse libertarische professor Walter Block uitdraagt in zijn boek Defending the undefendable, nu in vertaling verkrijgbaar als Ter verdediging. Veel libertariërs zijn allang bekend met dit werk, maar een groter publiek hoogstwaarschijnlijk niet. In een eenvoudig boekje met 32 korte hoofdstukken behandelt Block een reeks maatschappelijke buitenbeentjes, steevast wettelijk en moreel veroordeeld, maar feitelijk slachtoffer van vooroordelen en misvattingen. Block verdedigt de extremere vormen van handel en laat zien dat economische principes ook hier feilloos van toepassing zijn. Hij houdt een levendig pleidooi voor menselijke verscheidenheid en legt de nadruk op het non-agressie principe dat de betrokkenen ook praktiseren.

Ook benadrukt Walter Block dat het dwarsbomen van legitieme, broodnodige diensten die vrijwillig instemmende mensen elkaar leveren, vaak veel vervelender gevolgen heeft dan een laissez-faire houding. Dit is een direct gevolg van de strafbaarstelling en vervolging en niet van de handelingen zelf – die zijn immers geweldloos. Zo leidt wettelijk ingrijpen op basis van vooroordelen en subjectieve moraal tot explosieve prijsstijgingen en criminaliteit (drugs), benadeling van armen en minderheden (taxivergunningen, beperkingen in woekerrentes, sluiten van gettowinkels, aanpak van huisjesmelkers), het verplaatsen van de activiteiten naar de rand van de samenleving, waar de omstandigheden slechter zijn en de ondernemers en/of de klanten minder scrupules hebben (prostitutie, woekerleningen), het beroven van eigendommen (van de laatste achterblijver in een slooppand) voor particuliere belangen via misbruik van onteigening, werkloosheid onder laagproductieve groeperingen en het ontnemen van werkkansen en een toekomstig hoger inkomen (het “kapitalistische zwijn van een werkgever” lost dit juist op, ook zonder minimumloon) en het laten voortbestaan van armoede en afhankelijkheid bij kinderen (kinderarbeid verbetert hun lot).

Zowel de betrokken individuen als de samenleving worden door de gevolgen getroffen. Alleen al de “war on drugs” kost een vermogen, voedt de criminaliteit door de hoge drugsprijzen, levert een overspannen rechtssysteem op en is in hoofdzaak een politiek instrument met de drugsgebruikers en -dealers als zondebokken. Het is de vraag of we daarmee beter af zijn dan wanneer drugs volledig vrij zouden zijn. Let wel: Block verklaart de wet juist niet heilig. Nergens keurt hij de gedragingen van zijn hoofdpersonen af, met als argument dat men zich maar aan de wet moet houden om zo de ellende te voorkomen. Nee, de wet(gever) zèlf deugt in zulke gevallen niet en het dwarszitten van legitieme handelingen treft naast de individuen, de hele samenleving wanneer mensen toch in hun behoefte willen voorzien.
De wet veroorzaakt de prijsverhogingen, werkloosheid, criminaliteit, uitzichtloosheid, verbanning naar de zelfkant, gelijkheidsdenken en verdere bemoeizucht. Vandaar Blocks steun aan corrupte agenten en zijn afkeer van “law and order” tegen elke prijs. Hij onderbouwt zijn standpunten in elk hoofdstuk met grote stelligheid, vindingrijkheid en een ongelimiteerd beroep op de werking van de vrije markt ter oplossing en voorkoming van de behandelde problemen; inderdaad is de term “maniakaal” uit zijn eigen introductie op een goede manier op zijn plaats.

Enkele hoofdstukken kunnen hier en daar wel tot gefronste wenkbrauwen leiden, bijvoorbeeld:

–“De niet-bijdrager aan liefdadigheid”: Block gebruikt Darwinisme en sociobiologie voor zijn standpunt. Dat zal niet bij iedereen in de smaak vallen.
–“De (niet-overheids)valsemunter”, waarin de auteur nogal losjes omgaat met het fenomeen (vals) geld en de gevolgen die valsemunterij heeft voor de koopkracht, al is het hoofdstuk vooral bedoeld om de gevolgen van de economische theorie uit te denken. Wel laat hij overtuigend zien hoe er in de loop der tijd door overheden met het muntwezen is (en wordt!) gesjoemeld.
–“Werkgevers en kinderarbeid”: vooral de theorie over de verhouding tussen ouders en kinderen zal niet door iedereen worden gesteund en/of als (te) rationeel worden afgedaan.

Ter verdediging is een prikkelend, overtuigend, vermakelijk, eenvoudig te begrijpen en leerzaam boek voor iedereen, politiek geïnteresseerd of niet, ook voor menigeen die zich reeds tot de liberalen of zelfs tot de libertariërs rekent… Het is tevens een goede, zelfs wat extreme, kennismaking met libertarisme.

Zie voor meer informatie en bestellingen: www.terverdediging.nl.

Titel: Ter verdediging
Auteur: Walter Block
Vertaling: D. van Enk
ISBN: 978-90-8841-004-8
Prijs 20,00 € incl. BTW
Ingezonden door Eric Arkesteijn