Een 15 jarig kind in de isoleercel!

Wat was haar misdaad?

Mijn mailbox heeft de laatste dagen het zwaar te verduren gehad. Tientallen mailtjes van be- en onbekenden die terecht hun medeleven uitten naar aanleiding van de zeer onterechte detentie van een vijftienjarig meisje wat zwanger was en het zichzelf amper realiseerde.

Het is niet aan mij om hierover een oordeel te geven maar één ding weet ik wel, namelijk dat het mogelijk is dat, zeker bij een jong meisje, een zwangerschap niet zichtbaar hoeft te zijn.
Bewust ga ik niet in op alle achtergronden en oorzaken die hebben meegespeeld in dit drama. Ik heb niet alle benodigde kennis hieromtrent, noch weet ik van de omstandigheden.
Maar datgene wát ik weet, weet inmiddels heel Nederland ook!
Dat dankzij jeugdzorg en/of de kinderbescherming dit meisje in detentie is gekomen en is geplaatst in een isoleercel, net nadat zij bevallen was. En dat op 15 jarige leeftijd!

We hebben het over “jeugdzorg en of kinderbescherming”. Dat zijn wel degelijk afdelingen die rechtstreeks onder het Ministerie van Justitie ressorteren.
We hebben het dus over ambtenaren! Blinde vaak niets ontziende uitvoerders van wetten en regels. Dikwijls volledig gespeend van elk gevoel, medeleven en inlevingsvermogen.
Alleen al dit bericht betreffende Chantal bewijst bovenstaande versie van de werkelijkheid. Alhoewel ik graag en best toe wil geven dat er ook oprechte ambtenaren zullen zijn wier hart wél op de juiste plaats zit. Maar dan nóg betwijfel ik of zij wel de juiste werkgever hebben verkozen.

In een grijs verleden zijn er vaak vreselijke dingen gebeurd met name met jonge kinderen die zwanger bleken te zijn. Gruwel verhalen van religieuzen orden die dergelijke kinderen dan ‘opvingen’ soms als slaafje gebruikten en de baby’s afstonden ( lees: verkochten) aan veelal welgestelde echtparen die om de een of andere reden kinderloos waren. Ronduit gruwelijke praktijken. Maar gruwelijke praktijken die gepleegd werden door privé personen, al of niet in groepsverband, veelal kloosters of i.d.

Dit geval, hetgeen Chantal is overkomen is in wezen nóg gruwelijker. Hier is het de overheid, de staat die optrad, uiteraard met de wet in de hand, maar die zó optrad dat verstokte 19e eeuwse puriteinen met oogkleppen op zich hiervoor nog zouden schamen.

Ergens staat geschreven dat men zal optreden met: “hardheid en geweldenarij”. Weliswaar uit het verband getrokken van waar deze woorden gebruikt zijn, maar het typeert zeker onze hedendaagse regering en waar zij voor staat.

Een regering die zich grotendeels christelijk laat noemen maar die velen malen erger is dan ‘gristelijk’. Elders op de wereld heb ik weet van een man die als klokkenluider is gevlucht nadat Justitie hem op valse gronden eerst had gegijzeld, en nu zelfs hem probeert te breken door zijn eveneens 15 jarige dochter als speelbal, c.q. slachtoffer te manipuleren. Rücksichtslos gaat ook hier Justitie tekeer en waarom: Om eigen smerige zaakjes af te dekken dan wel om het gelijk aan hun kant te krijgen.

Wat dichter bij huis in Eindhoven, Brabant, worden zorgzame ouders vervolgd omdat ze hun kinderen m.i. terecht van school houden omdat diezelfde school, tegen beter weten in, alom op speelplaatsen gebruik laat maken van zwaar vergiftigd geïmpregneerd hout.
Een dominee, tevens voorzitter van het schoolbestuur zegt ronduit tegen de ouders dat de Here God wel zal voorzien en deze kinderen zal behoeden voor kanker, hetgeen ongetwijfeld zal gaan opspelen, na jarenlang contact met dit gif.
Heeft diezelfde Schepper ons geen verstand gegeven zodat we dit soort zaken dienen te vermijden?

Justitie in welke verschijningsvorm dan ook en menig overheidsorgaan is zo langzamerhand dronken geworden, neen, niet van sterke drank of wijn, maar van macht.
En het wellustige gevoel van macht wat mijns inziens afstraalt van veel magistraten en officieren van justitie en zeker van de machtigste man van justitie, de minister zelf en zijn volgzame compane, de staatssecretaris van diezelfde club, maakt dat zij doof worden.
Doof voor de erbarmelijke kreten van bijv. een vijftien jarig meisje wat net is bevallen en in een isoleercel in wezen om haar ouders zit te gillen.
Doof voor de kreten van woede en frustratie voor de gevallen van vele onterechte veroordeelden die al jaren en jaren zuchten, onschuldig in een steeds meer Spartaans wordend regime van ons gevangeniswezen.
Doof voor de stemmen uit het volk die roepen om gerechtigheid.

Oprecht vraag ik mij af: Hoelang kunnen deze studeerkamer ‘rechts’- geleerden het zich nog permitteren om zo onmenselijk te reageren en te handelen. Hoelang kunnen zij zich nog vrijelijk bewegen op straat?

Want denkt u zich eens in, wat gebeurt er in een kinderziel en dan b.v. ook bij de velen die onterecht gedetineerd worden in een jeugdgevangenis louter en alleen om psychologische redenen. Zonder dat zij zich schuldig hebben gemaakt aan een misdaad?
Honderden van dergelijke kinderen worden ná een roep om hulp gewoonweg opgesloten als ware het criminelen.
Wat dunkt u wat er met zo’n kind gebeurd? Wat en welk een haat wordt er gekweekt?
Die haat zal ooit eens een uitweg moeten vinden. Helaas veelal zal dat ook weer onschuldigen treffen. Maar het kwaad, het echte kwaad, wat ter grondslag ligt aan deze begrijpelijke haat, tegen dat kwaad, die gepersonifieerd zijn in excellenties en edelachtbaren zal hopelijk ooit eens op hen zelf terugslaan.

Ingezonden door Silvia Videler.