Helemaal niets.

Maar de politiek bemoeit zich wel met sport. Waarom?

Daarvoor zijn een paar redenen die veelal neerkomen op het belang dat de sport voor politici heeft.

Zeer veel kiezers zijn in sport geïnteresseerd. En omdat sport geld kost, is het geweldig als de politiek dat geld verstrekt. Er zijn dan bijna geen sporters die beseffen dat ze gefinancierd worden met gestolen, afgedwongen (belasting)geld. En daardoor tot een soort helers worden gemaakt.
Politici laten, waar ze maar kunnen, heel goed merken dat “zij zijn vóór sport”, en zij zorgen dat iedereen sport kan (moet?) bedrijven. Voetballen, en ook wel andere sporten, noemen ze zelfs een “algemeen belang”.
Sporters vinden die geldschieters aantrekkelijke mensen en zijn vaak geneigd om te stemmen op degene die het meeste belooft. Op zich is het menselijk om die actie te voeren waarvan je denkt dat het “Voor Jezelf” het meeste opbrengt. Zelfs al kijken velen alleen maar naar de korte termijn resultaten, en zien de lange termijn gevolgen dan niet.

Ook kunnen politici via de sport heel “belangrijk” doen. Zij kunnen de belangrijke persoon zijn die een gebeurtenis opent, de eerste bal trapt, het lint doorknipt. Allemaal zaken om in de publiciteit te komen, naamsbekendheid krijgen en zodoende stemmen verwerven.
In de Volkskrant van vandaag staat een artikel: “Debat sport en politiek laait weer op”.*)
Daarin wordt de vraag gesteld of sport en politiek te scheiden zijn.
“Naarmate de Olympische Spelen in Peking dichterbij komen, wordt die vraag steeds actueler. Donderdag organiseert het ministerie van Buitenlandse Zaken een ronde tafelbijeenkomst over de situatie.”

Hier zie je al: het Ministerie van Buitenlandse Zaken gaat vertellen wat wel en niet mag! Een gevoelig politiek punt is de mensenrechten in China. “Tijdens het evenement is spreken over de situatie in China taboe”.
Buiten het evenement mag het alleen op persoonlijke titel!
Hij die betaalt, bepaalt de regels. Daarom moet de politiek uit de sport!
Te beginnen in Nederland en Vlaanderen. Te beginnen met het stoppen van alle subsidies en het vrijgekomen geld teruggeven aan de rechtmatige eigenaars.
—————————————————————-
*) www.volkskrant.nl/binnenlan…

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

6 REACTIES

  1. Het onderwer, beste Hub, heeft je kennelijk een slapeloze nacht gekost blijkens het tijdstip van plaatsing. Hierbij wat aanvullingen. Op 5 november j.l. plaatste staatsseccretaris Timmermans een blog "Ëuropese erkenning van de sport" op http://www.nederlandineurop… Daarin vertelt hij met Micheld Platini, de voorzitter van de UEFA te hebben gesproken en wel bij wijze van steunbetuiging voor diens brief aan de Europese regeringsleiders waarin Platini er voor pleit dat ze toch vooral moeten ingrijpen in het woekerende kapitalisme in, zoals Timmermans het uitdrukt, "ons voetbal". Nederlandse clubs kunnen, zo Timmermans, immers niet meer meekomen met de grote Italiaanse, Spaanse en Engelse clubs. Talent, vaak in Nederland opgeleid, wordt "schaamteloos" voor een prikkie weggekocht door het voetbalgrootkapitaal. Wie gaat er straks nog naar Ajax kjken als het met 10-0 wordt afgedroogd door Iuventus of Chelsea?, enzovoorts. Wat Timmermans er niet bij vermeldde is dat het eigenlijk uitstekend gaat met het Nederlandse profvoetbal gelet op de bezoekersaantallen en dat als je een interne markt hebt, het ook logisch is dat je ook in Europa het soort differentiatie krijgt in kwaliteit die we nationaal al sinds jaar en dag kennen, even afgezien van de verstorende werking van overheidssubsidies; en ook vermeldde hij niet dat de jeugd zich kennelijk even gemakkelijk identificeert met de sterren van de buitenlandse topclubs (bij de binnelandse profclubs zijn de allochtoneen bovendien soms ook uiterst schaars zonder dat de fans, gelukkig maar, dat iets lijkt te kunnen schelen. Zeer onthullend was een interview met Platini kort daarna, waarin deze duidelijk maakte – op de kritiek op zijn brief had hij nauwelijks een inhoudelijk antwoord -, dat hij de spreekbuis was van de clubbobo’s (vaak zeer invloedrijk op lokaal politiek niveau) die bepalen of hij straks weer wordt herkozen als UEFA voorzitter.

    Na het enorme kiezersbedrog door Timmermans en zijn partij gepleegd tav he referendum, heeft hij het bestaan om kort voor de ondertekenign van de Verdragen van Lissabon ervoor te pleieten dat de EU nu toch echt dichter bij de burger moest worden gebracht. Verder moest Brusel ook eens af van dat "meer, meer, meer" (aan macht), "hoewel het wat hem betreft echter ook niet "zoveel minder" hoefde, want voorbeelden van overbodige Brusselse regelgeving was er eigenlijk niet. Wat een gotspe gelet op zijn recnete pleidooi voor EU-regulering van voetbal, een typisch voorbeeld van hoe nationale bewindslieden zich verschuilen achter Brussel als het gaat om het publieke ongenoegen, terwijl ze zelf niet liever doen dan Brussel gebruiken om zich populair te maken bij nationale belangengroepen. Het illustreert ook waarom hij geen enkel bezwaar had tegen tegen het door Sarkozy gedane voorstel tot schrappen van de bevordering van de vrije en onbelemmerde concurrentie uit de EU-verdragen.

    De nauwe relatie tussen politiek en voetbal werd onlangs nog eens gedemonsteerd in de campagne voor de burgemeestersverkiezing in Eindhoven. In de kranten stond een foto van hoe Gijzels een balletje trapte voor het PSV-stadion met Jan van Beveren, die verklaarde dat Gijssels een echte Eindhovenaar is omdat zijn hart bij PSV ligt. Gelet op de foto met eenwel zeer stijve trapbeweging van Gijssels, kreeg ik overigens de indruk dat die bepaald geen voetballiefhebber is. Maar goed, laat ik besluiten met niet alle politici over één kam te scheren. Mijn eigen Maastrichtse burgemeester Leers zei, hij was toen nog maar net benoemd, gewoon keihard nee toen het bestuur van "us MVVke" weer eens om geld kwam aankloppen bij de gemeente. Intussen doet MVV-ke, kennelijk genezen van de stubsidieveslaving, het veel beter dan tevoren.

  2. sport neemt een aparte plaats in:
    – geen maaiveld, zoals in scholen
    – geen taboe op selectie
    – winnaars worden toegejuicht
    – prestaties zijn fysiek, niet
    intellectueel, dus voor breed publiek
    begrijpelijk
    – bevordert (dus) sociale mobiliteit

  4. Ik ben het er helemaal mee eens dat de politiek zich buiten de sport moet houden. Een ander punt waar dat nog wel eens misloopt is doping: dat zou in principe een zaak moeten zijn tussen de sporters en de organisatie die een bepaald evenement organiseert en daar zelf de regels voor bepaalt. Maar in de praktijk willen overheden zich daar nog wel eens tegenaan bemoeien en bijvoorbeeld vanwege de "volksgezondheid" dopingsmiddelen helemaal verbieden. Dat gaat natuurlijk niet aan.

    http://liberaliter.blogspot…

Comments are closed.