Moet de overheid in een libertarische maatschappij controles uitvoeren op bijvoorbeeld de voedselveiligheid in restaurants?
Gewetenloze restauranthouders zouden in sommige gevallen flink wat extra winst kunnen boeken, in ieder geval op de korte termijn. Ten koste van de gezondheid van de klanten.
Is er een plek voor een controle orgaan in een Libertarische maatschappij die de voedselveiligheid in restaurants controleert of kan dit beter aan de consument dan wel de markt worden overgelaten?

Gewetenloze restauranthouders kunnen de volksgezondheid schaden, maar moet de overheid dit dan preventief aanpakken? Dat is iets wat ik me soms afvraag.
Wanneer wel overheid, wanneer niet. Zou het beter zijn als de overheid alle restaurants bijvoorbeeld 2 maal per jaar controleert op een (beperkte!) lijst van basis aspecten van de hygiëne, of is dit een onrechtvaardig ingrijpen in de bedrijfsvoering van de restauranthouder?
Of is het beter dat er meerdere private controle organen deze controles oppakken?

Vanuit een efficiency oogpunt werkt het niet de consument zelf de hygiëne controle vooraf aan zijn bestelling te laten uitvoeren. Je gaat niet naar een restaurant met een microscoop onder je arm om het stuk vlees dat je bestelt vooraf te controleren op het bacterie gehalte. Resteert overheidsingrijpen, ingrijpen door derde partij dan wel de sector zelf. Ingrijpen door de sector zelf is wellicht de tijd terugzetten naar de middeleeuwen toen er gildes waren. Denk niet dat het goed is een kleine groep zichzelf te laten beoordelen, de kans op vriendjespolitiek is dan te groot.

Moet de overheid dan preventief ingrijpen? Alhoewel ik dat geen prettige gedachte vind is het een van de 2 acceptabele oplossingen. Denk dat het goed is dat restauranthouders worden beoordeeld en gecontroleerd. Niet zozeer in een dorp als Staphorst waar een foute restauranthouder na een salmonella akkefietje nooit meer klanten zal hebben, maar wel in grotere steden waar het allemaal een stuk anoniemer is en het een hele tijd kan duren voordat een foute restauranthouder voldoende berucht is geworden om zijn zaak te doen sluiten.

De andere acceptabele oplossing is restaurants te verplichten private controle bedrijven in te huren die volgens een protocol bepaalde voedselveiligheidsaspecten controleren, en dat de conclusies van dit bureau bij de ingang zichtbaar worden opgehangen.
————————————-
Ingezonden
————————————-
Naschrift Redactie:
Die voedselkeuring is zo belangrijk dat je die zeker niet aan de overheid moet toevertrouwen. De markt zal zeker aan die behoefte voldoen. Doet ze nu al voor een groot deel: Consumentenbond, Michelin sterren, allerlei ketens.

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

11 REACTIES

  1. Op zich is het een goede vraag die veel verder gaat als restaurants, bijvoorbeeld wegenverkeersboek over hoe je een auto bouwt. Persoonlijk denk ik dat er in een maatschappij, waar geen toezicht is van een overheid, vanzelf maatregelen genomen worden om kwaliteit te garanderen. Bijvoorbeeld een consumentenbond zou een controlerende rol kunnen aannemen, en via media zoals internet haar leden op de hoogte houden.
    Maar ook cooperative instanties van de leden voor de leden zouden adviserend, controlerend of zelfs gezamelijk inkoopend haar leden van voordelen voorzien.

    Dit zijn echter controle systemen, zoals het genoemde gilde, die langzaam groeien en de behoefte van de maatschappij vervullen. Vanuit de huidige situatie niet iets wat ineens te veranderen valt, we hebben markt werking namelijk zwaar ondermijnt voor meer dan 50 jaar.

    Een libertarische maatschappij heeft een grote hoeveelheid kritische consumenten nodig. De libertarische
    maatschappij is namelijk duidelijker gevaarlijk. Veel huidige problemen komen omdat mensen verwachten altijd door de overheid beschermd te worden, contract lezen of goed uit je doppen kijken wordt vaak vergeten. A fool and his money are easily seperated geldt nog steeds ondanks al het wc papier met wetten.

  2. Ook in een Libertarische maatschappij ontkom je er niet aan om een aantal zaken collectief beet te pakken.
    Of de collectieviteit straat-,buurt-, stad of regio gericht is dient te worden bezien.
    Om entiteiten te verplichten zichzelf te laten controleren, zoals je schrijft, lijkt mij geen goed plan. Preventieve controles verdwijnen snel als het op vrijwillige basis gaat. Er moet een manier worden bedacht om (opzettelijke) handelingen die schadelijk zijn voor de medeburger zodanig te ontmoedigen dat uiteindelijk toch gekozen gaat worden om die schade te voorkomen.

  3. [2] Waarom collectief dingen aanpakken?
    ‘Preventieve controles verdwijnen snel als het op vrijwillige basis gaat.’

    Dus ook stem-plicht?
    Of moet de +/- 4 jaarlijkse controle wel vrijwillig blijven?

  4. [2] Er is geen enkel bezwaar tegen iets "collectief" te regelen; zolang het op vrijwillige basis gebeurt, en iedereen de mogelijkheid heeft om "neen" te zeggen.
    Iets collectief = gezamenlijk doen is heel wat anders dan iets collectivistisch (gedwongen) doen.

    Inderdaad zal dat alles niet binnen een dag perfect lopen, mensen leven nu al decennialang verplicht onder Big Brother die alles regelt, controleert en verzorgt.
    Er zijn nu nog maar heel weinig zaken (gedeeltelijk) vrij, denk aan : schoenen, kleding, computers, en ????

  5. Op het eind gaat hij de goede richting uit, deze Jaap.

    Maar nog beter is het om kwaliteitslabels te hanteren waarvan restauranthouders vrijwillig lid van zijn. Het kwaliteitslabel zorgt voor een reputatie bij het publiek en wie het kwaliteitslabel niet heeft wordt gewantrouwd.

  6. [5] Bud

    ik denk soms na over hoe dingen in een libertarische maatschappij in te passen. Vaak is het antwoord, als je benadeeld wordt ga je naar de rechter, maar dat is hier toch wat lastiger. Als je na restaurantbezoek ziek bent geworden heb je immers het bewijs verorberd en is een causaal verband tussen de opgediende maaltijd en je darmloop moeilijk in een rechtbank aan te tonen. In dit geval zouden kwaliteitslabels inderdaad ook uitkomst kunnen bieden volgens mij. Maar het verplicht opleggen van deze controles zoals ik stelde hoeft dus eigenlijk niet.

  7. [3] Collectief aanpakken lijkt mij voor een aantal zaken zeker verstandig. Of je moet er van uitgaan dat er echt voor alles een aanbieder is waar je naar believe gebruik van kan maken. Als er een noodzaak is tot herbestrating (om maar eens iets te noemen) is het handig om dat als een collectief beet te pakken. Het heeft geen zin om de straat uitsluitend aan de linker kant te renoveren want per saldo schiet je daar niets op. Geldt ook voor afwateringssystemen. Als alleen jij en je buurman niet in een plas willen stappen kun je dat met zijn tweetjes doen maar het helpt pas echt (en heeft pas zin) als iedereen in de straat meedoet.

    Aangaande de preventieve controle: De schrijver stelt als alternatief dat het restaurant zelf een dienst inschakelt die controleert met een bewijs van goed gedrag aan de deur. Mijn vader had vroeger ook zo iets. Zelf gemaakt!

  9. De Smaakpolitie van SBS6 is er ook niet voor niets. Daar kan de Voedsel- en Warenautoriteit, die over geldgebrek klaagt, niet aan tippen.

  10. [9] Daar is men toch meestal aan het mekkeren over zeldzame bacterien die bij zwangere vrouwen de kans op een kind met 11 vingers met een miljardste verhogen? Dan vind je natuurlijk altijd wel wat. Ik blijf geweoon m’n schimmelkaas eten.

Comments are closed.