Als de overheid nul procent belasting heft, ontvangt zij niets. Dit is in principe eveneens het geval als 100 procent belasting geheven wordt, want dan is niemand geinteresseerd te werken. Bedraagt de heffing een percentage ergens tussen de nul en de honderd procent, dan zal de overheid wel wat ontvangen.
Verhoging van het heffingspercentage betekent echter niet, dat de overheidsontvangsten stijgen.
Heeft het percentage eenmaal een hoogte bereikt die bij belastingbetalers grote weerstand oproept, dan kan verdere verhoging een daling veroorzaken.
Om dit fenomeen te illustreren heeft Laffer heeft een curve geconstrueerd, waarop in het volgende filmpje dat Richard Rahn mij toezond, nader ingegaan wordt.
Klik op de onderstaande regel:
De Laffer curve
Hugo van Reijen
Volgens deze curve zou elke belastingheffing boven 25% averechts werken. Je vraagt je af waarom hier schijf 3 en 4 zoveel hoger liggen… Alleen schijf 2 lijkt dan realistisch, bekeken vanuit maximaal graaigedrag. De rest zal wel afgunst zijn. En dat al vanaf 30k…
Volgens Ierse ervaring en workforall.org zou het maximale overheidsinkomen uit belastingen bij 40% van het BBP liggen. (dat betekent dat belastingen op inkomsten lager kunnen liggen, bvb. 25%.
Het zou alleszins leefbaarder zijn dan nu, maar of het ook goed is…
Volgens Ierse ervaring en workforall.org zou het maximale overheidsinkomen uit belastingen bij 40% van het BBP liggen. (dat betekent dat belastingen op inkomsten lager kunnen liggen, bvb. 25%.)
Het zou alleszins leefbaarder zijn dan nu, maar of het ook goed is…
De vraag rijst of het hier tarieven zijn of de totale belastingdruk. De vraag stellen geeft al het antwoord. Het is beide en dus ook geen van beide.
De Laffer curve is een middel om beeldvorming te krijgen. Namelijk om te laten zien dat lagere tarievenbest hogere inkomsten kunnen geven. Het geeft geen uitkomst welk tarief het beste is.
Immers uiteraard is de vorm van heffen ook relevant. Je kunt met 50% heffen best meer schade aanrichten dan met 40% heffen. Bijvoorbeeld door te heffen op de productiefactoren zoals inkomen en kapitaal ipv consumptie. De ene belastingheffing is meer verstorend dan de andere.
ook wordt veel geld rondgepompt. Je betaalt brelasting en krijgt toeslagen en subsidies. Denk aan de kinderbijslag en zorgtoeslag. Deze hebben nog steeds een negatief effect, maar minder dan als het geld niet bij de burger zelf terugkwam.
Merk overigens op dat de belastingdruk in Ierland inmiddels al weer ‘lekker’ is opgelopen sinds hun experiment in de jaren 80. Ze innen nu al zo’n 37% van net BNP en daarmee hebben ze de laatste jaren een stijgende lijn van zo’n 1% per 2 jaar erbij. Wij zitten op zo’n 47%. Onze zuiderburen 49%. De Duitsers op 44%.
Het kan altijd erger natuurlijk. In Denemarken en Zweden is het resp. 56% en 58% …
Overigens
[1]
zijn onze schijftarieven iets ingewikkelder dan onze fiscus ons voorhoud. We betalen naat belastingen en volkksverzekeringen ook nog werknemerspremie en zorgpremie. Als je die meeneemt krijg je een heel vreemd beeld.
Schijf 1: 45%
Schijf 2: 53%
Schijf 3: 42%
Schijf 4: 52%
De bedragen zijn afgerond want ze verschillen van persoon tot persoon (7,2% vs 5,1%) en bedrijfstak tot bedrijfstak (WW premie – rond de 4%). Maar dit geeft een indicatie.
Zonder aftrekposten zoals de hypotheekrenteaftrek en heffingskortingen zou je dus écht belachelijk veel kwijt zijn aan totale inkomstenbelasting.
Personen die eenmaal in een ander land aan lage belastingen gewend zijn geraakt, zijn nooit meer naar Nederland terug te trekken.
[4] Zonder aftrekposten zoals de hypotheekrenteaftrek en heffingskortingen zou je dus écht belachelijk veel kwijt zijn aan totale inkomstenbelasting.
En laten de aftrekposten de laatste jaren nu systematisch worden afgeschaft/beperkt
Volgens Laffer was de meest optimale vlaktaks zo’n 20%, waarbij de overheid het meeste geld zou krijgen en het volk hiervoor de meeste arbeid wilde verrichten.
Comments are closed.