Er schijnen omstandigheden te zijn dat palliatieve sedatie wel en euthanasie niet toegestaan is.
Als ik goed ben ingelicht is palliatieve sedatie het in slaap brengen van de patient die dan na een aantal dagen overlijdt.
Als mijn interpretatie juist is, lijkt dit volksverlakkerij.
Waarom zou men de patient eerst een aantal dagen laten slapen alvorens hem te laten overlijden? Wat is de zin hiervan ?
Hugo van Reijen
Ik denk dat men bij palliatieve sedatie wil kunnen zeggen dat de persoon een "natuurlijke dood" getorven is.
Inderdaad.
Er is geen enkel verschil behalve dat het ene actief is en het ander passief. Dat maakt natuurlijk helemaal niets uit, behalve dat sommige primitievelingen (ook wel ‘gelovigen’ genaamd) schijnen te denken dat dat wel uitmaakt.
[2] Een overheid die het verspreiden van dergelijke ficties bevordert, is mijns inziens zelf de meest zieke patient.
Zelf ben ik van mening dat euthansie moet kunnen en zeker bij zieke patienten waar morfine niet meer helpt.
Uit geloofsovertuigingen moet je niet handelen. Wel uit humaniteit.
Het verschil
http://www.justitie.nl/onde…
Tjongejonge palliatieve sedatie! Kan het nog moeilijker verwoord worden.
Zoals diadem al aangeeft is het gewoon nutteloos gristengeneuzel waar de schijnheiligheid vanaf straalt.
Bij een ongeneselijke ziekte in combinatie met ondraaglijk lijden moeten middelen voor zelfdoding meteen op recept te verkrijgen zijn.
Bij zware depressiviteit zou er bv 2 gesprekken binnen pakweg 3 maanden kunnen worden ingepland om impulsieve akties te voorkomen.
Maar ook hiet moet het individu het alleenrecht op de beslissing hebben.
[6] "ook hiet moet het individu het alleenrecht op de beslissing hebben."
Ja, ALLEEN het individu heeft een recht op zijn eigen leven, en niemand anders.
Ook de (verwaande) staat niet!
[6] GB: Tjongejonge palliatieve sedatie! Kan het nog moeilijker verwoord worden.
H: Da’s persoonlijk.
Palliatieve sedatie is op dit moment de zachtste dood.
GB: Zoals diadem al aangeeft is het gewoon nutteloos gristengeneuzel waar de schijnheiligheid vanaf straalt.
H: Welnee, christengedoe heeft er niks mee te maken. Het is een medische handeling die in het verlengde ligt van de behandeling. Die helaas vergeefs blijkt.
GB: Bij een ongeneselijke ziekte in combinatie met ondraaglijk lijden moeten middelen voor zelfdoding meteen op recept te verkrijgen zijn.
H: Dat ontkent niemand. Palliatieve sedatie is slechts van toepassing in een arts-patient relatie. Het is de arts die het proces in gang moet zetten. En daar moet ‘ie wel zin in hebben.
GB: Bij zware depressiviteit zou er bv 2 gesprekken binnen pakweg 3 maanden kunnen worden ingepland om impulsieve akties te voorkomen.
H: En bij lichte depressiviteit 1 gesprek per 4 maanden?
D’r is voor de wetgevert toch geen beginnen aan?
GB: Maar ook hiet moet het individu het alleenrecht op de beslissing hebben.
H: Dat ontkent niemand. De zachte dood speelt alleen in een arts-patient relatie. Een patient kan er te allen tijde zelf uitstappen. Maar dan kan het zo zacht niet.
Hij kan het ook aan zijn arts vragen. En dan beginnen de discussies.
@Huub Mooren,
ook actieve euthanasie is een medische handeling hoor,
en doorgaans, mits goed uitgevoerd, met succes.
Religieus gezeur dus.
[9] Van wie?
Op papier mag de patient niet overlijden door de sedatie, maar overlijdt deze aan zijn ziekte. De sedatie moet het lijden kort voor het verwachte sterven verlichten.
Bij euthanasie overlijdt de patient door het toegediende middel.
[8]
**Palliatieve sedatie is op dit moment de zachtste dood.**
Hoe weet jij dat zo zeker, Huub? Ooit aan een dode gevraagd?
**H: Welnee, christengedoe heeft er niks mee te maken. Het is een medische handeling die in het verlengde ligt van de behandeling. Die helaas vergeefs blijkt.**
Maar zoals ik het zie is het ingegeven door de christelijke "moraal". Palliatieve sedatie geeft hen volgens mij het gevoel dat men niet actief heeft meegewerkt aan de dood van de patient.
Ik vind niet dat die mores de beslissing van een patient die uitzichtloos ondragelijke pijnen moet verdragen in de weg moet zitten. Ik vind het zelfs verwerpelijk.
**Het is de arts die het proces in gang moet zetten. En daar moet ‘ie wel zin in hebben.**
In dit soort schrijnende gevallen zou het initiatief ten alle tijden bij de patient moeten liggen en niet bij de arts. Werkt de arts niet mee dan moet hij verplicht zijn om de middelen in ieder geval verschaffen zodat de patient zelf of een naast familielid de handeling kan verrichten.
**H: En bij lichte depressiviteit 1 gesprek per 4 maanden?
D’r is voor de wetgevert toch geen beginnen aan?**
Nee ik gooi zo maar een balletje op. Ik zeg niet dat ik de waarheid in pacht heb. Mensen die met lichte depressive klachten lopen gaan volgens mij niet meteen naar de arts om de pil van Drion aan te vragen.
Voor zware depressieve klachten lijkt het mij wel goed om een bedenkperiode van bv 3 maanden in te lassen. Je zou dit voor degenen die deze officiële weg willen bewandelen betrekkelijk makkelijk vast kunnen leggen in de wet lijkt mij.
Trouwens mensen die geen zin hebben in die officiële weg en snel dood willen springen natuurlijk toch wel voor een trein.
**En dan beginnen de discussies.**
Er zullen altijd discussies zijn maar een arts zou moeten beseffen dat de patient de eindbeslissing heeft. Het is ZIJN leven.
Het is het bekende maakbaarheidsdenken die bij sommigen mensen (dus ook artsen)heerst dat men de wereld en individuele mens kan "sturen" of redden.
Als ik gewoon zelf mocht kiezen welke arts ik wil, en die ook zelf mocht betalen, dan zou ik echt wel een arts weten te vinden die me volgens MIJN wensen uit mijn lijden verlost.
En diegenen die een hekel hebben aan Euthanasie, die nemen lekker een andere arts. Allemaal even gelukkig op die manier.
[13]
Artsen tot moordenaars maken, waarna de patient in zalige ‘onschuld’ kan sterven. Hij heeft het actieve doden immers aan een ander opgedragen, en zal zelf geen gevolgen meer hoeven dragen.
Heersen over het graf.
Want de arts blijft mensendoder, zonder dat er sprake is van noodweer.
[14]
"Artsen tot moordenaars maken"
Dat kunnen de desbetreffende artsen, door de patiënt om terminale hulp gevraagd, zelf het beste uitmaken. Een dwingend moreel oordeel is geen zaak die derden toekomt.
"actieve doden immers aan een ander opgedragen, en zal zelf geen gevolgen meer hoeven dragen."
Me dunkt dat de dood het gevolg is van de vrijwillige overeenkomst tot het actief doden van een ander.
De uiteindelijke vraag is, of een derde individu een tussen twee individuen op basis van vrijwilligheid tot stand gekomen overeenkomst tot het beeindigen van het leven van één van die twee, dwingend mag beïnvloeden. Het antwoord is uiteraard negatief; ongevraagde bemoeienis met het leven van een ander is immoreel.
[15]
In zaken van leven of dood, is bemoeienis allesbehalve immoreel.
Hoe meer bemoeienis, hoe beter.
Geneesheren die moordenaars worden: dat is immoreel.
[16]
Interessant. Een terechte zaak dus, althans volgens jouw gedachtengoed, dat de overheid zich bemoeit met -pakweg- roken, hetgeen volgens deze alwetende overheid ook úw leven verkort. Een zaak van leven of dood dus. Collectivistisch, dat wel..
Wat mij betreft mag iedereen een ander op vrijwillige basis (en alleen dan) desgevraagd de kop inslaan. Niet dat ik dat persoonlijk ooit zou vragen, maar toch.
als ik het artikel dat het verschil tussen palliatieve sedatie en euthanasie (http://www.justitie.nl/onde…)
goed lees dan kom ik toch tot de conclusie dat het eigelijk hetzelfde is met het grote verschil dat voor palliatieve sedatie er geen controle is, hetgeen ik zorgwekkend vind. (bij sedatie word je in diepe slaap gebracht en krijg je geen vocht meer toegedient, je sterft dus aan uitdroging) ook een gezond persoon zal dus sterven.
[18] Ja, het schijnt dus een gemakkelijker manier te zijn om iemand de wereld uit te helpen!
Als het toedienen van vocht gestopt wordt, is de dood gegarandeerd na circa 10 dagen! Wat voor zin het heeft om de patient tien dagen lang te laten uitdrogen, is volslagen onduidelijk.
[18] [19] De diepte van de sedatie is afhankelijk van de mate waarin het lijden verlicht wordt. Vochttoediening is mogelijk, is medisch zinloos want verlengt het lijden, maar kan wel.
De onderliggende link in jouw linkje
http://knmg.artsennet.nl/ur…
Terminale sedatie is een vorm van pijnbestrijding, er kan rustig afscheid genomen worden, ’t is wel keurig eigenlijk. ’n Zachte dood.
Als het toch niet anders is, laat het dan zacht zijn.
Lijden is zinloos knollebolletjes!
Zeer leerzaam is ook het boekje van de Stichting Wetenschappelijk Onderzoek Zorgvuldige Levensbeëindiging (WOZZ, 25 euro).
Ik kan er bij bestudering van de euthanasiestructuur niet omheen dat het religieus geïnspireerd moet zijn: doden is fout, per definitie, evenals hulp bij zelfdoding. Datzelfde absolutisme zie ik terug bij "beek" [14] en is mijns inziens de absolute dooddoener in een rationeel gesprek over de humanere kanten van ((geneeskundige) hulp bij) zelfdoding.
Op dit moment is het artsen wel toestaan de patiënt informatie te verstekken over een eventuele medicinale zelfdoding, en mag de arts morele support bieden, maar het daadwerkelijk geven van instructies ("de regie overnemen") of het leveren van medicijnen is strafbaar. Graag zou ik dit omgezet zien worden in een legale situatie, mits er consent van de patiënt is. Dit maakt het injecteren van een dodelijke vloeistof door deskundig medisch personeel mogelijk.
Overigens is euthanasie niet verbonden aan een terminale ziekte. Ook depressieve patiënten of bijvoorbeeld mensen met ernstige reuma komen in aanmerking voor euthanasie, mits wilsbekwaam geacht door een psychiater. In deze specifieke gevallen wordt voldaan aan de zorgvuldigheidseisen ("uitzichtloos lijden, geen verbetering")
Terugkoppelend op de alinea "Op dit moment […]" kun je dus zeggen dat ik voorstander ben van een systeem waarin euthanasie ook zonder zorgvuldigheidseisen mogelijk wordt, zoals bijvoorbeeld gezonde, bejaarde mensen die te kennen geven dat zij "hun leven volbracht hebben".
mijn vader is gestorven door palliatieve sedatie toen hij uitbehandeld thuis was en een sceptische shock kreeg,ipv behandeling werd hij afgemaakt,want anders kan ik het niet zien,drie keer morfine in hele hoge dosis en toen begaf zijn hart het,hij is niet bepaald rustig heengegaan,vechtend en hijgend en half in coma…..het is gewoon euthanasie maar dan eentje waar niet voor gekozen wordt,je krijgt het gewoon door je strot geduwd onder het mom van pijnverlichting of zelf lijdensverlichting….
en dan was hij nog niet eens in slaap gebracht want hij wou dit niet,
de normale gang van zaken is een slaapmiddel in combinatie met morfine/codeine….zo eet en drink je niet meer en is versterving een feit….dit heet trouwens ook paliatieve sedatie….denk je eens in ,je bent verdoofd en kan niks meer want alles is lamgelegd en dan heb je honger en dorst maar ja,je kunt het niet duidelijk maken en dus ga je dood…..dit noemen ze het lijden verlichten
mijn vader heeft dat eerder meegemaakt in het ziekenhuis toen ze hem 10 weken in coma hielden met deze middelen(propovol en dormicum,morfine en haldol…) en de verhalen die hij erover vertelde waren ronduit schokkend,
ik ben er dus zwaar op tegen ,men mag eerst wel eens goed voorlichten.
~Bianca~
Mijn moeder is eind februari 2008 op 55 jarige leeftijd aan kanker gestorven, er is op eigen verzoek palliatieve sedatie toegepast. Een wezenlijk verschil tussen euthanasie en palliatieve sedatie is dat bij euthanasie nogal wat papierwerk vooraf geregeld moet worden. Belangrijk hierin is dat de patient goed van geest moet zijn om deze beslissing te nemen en hiervoor te kunnen ondertekenen. Veelal ruimschoots voor de patient stervende is en vaak omdat een patient (verwacht) verder lijden niet kan verdragen. Op een bepaald moment wordt een datum en tijdstip afgesproken. Palliatieve sedatie echter is simpelweg het lijden van de patient verzachten, wanneer het stervensproces al begonnen is. Mijn moeder was stervende en at en dronk uit zichzelf al niet meer, simpelweg omdat haar lichaam niets meer binnenhield. De huisarts stelde dat ze minimaal 2 dagen niet gegeten of gedronken mocht hebben, zodat er zekerheid was dat ze stervende was (voor zover de scans en bloedbeelden dit al niet hadden laten zien). Toen nog moest mijn moeder zelf aangegeven bij de huisarts dat er gestart mocht worden met de palliatieve sedatie. Een moeilijk moment omdat je dan weet dat ze in slaap zal vallen en er gewacht moet worden totdat het lichaam het opgeeft. De palliatieve sedatie, wanneer juist toegepast, veroorzaakt dus niet de dood, maar brengt de patient in slaap zodat het lijden minder wordt en men minder (of niet) bewust is van de naderende dood en ook de angst voor het sterven minder beleefd wordt.
Mijn moeder is na 6 dagen palliatieve sedatie overleden door versterving, een proces dat al ingetreden was voor men met de pompen begon. Bij mijn moeder is gebruikt gemaakt van morfine, dormicum en haldol. Dusdanig lage dosis dat dit het overlijden niet heeft veroorzaakt, maar er wel voor heeft gezorgd dat geen pijn had en een zeer laag (voor ons niet waarneembaar) bewustzijn. Ze is thuis vredig ingeslapen in ons bijzijn en we zijn de huisarts eeuwig dankbaar voor zijn goede zorgen en vakkundige kennis. Ik ben mijn moeder eeuwig dankbaar dat ze niet gekozen heeft voor euthanasie, ik zou dan toch een gevoel van “wat als…” hebben overgehouden. In haar geval was duidelijk dat het stervensproces onomkeerbaar was gaf ze zelf aan de pijn niet meer te kunnen verdragen.
Comments are closed.