RED: Hieronder volgt een bijdrage van Silvia Videler die duidelijk aantoont waarom zoveel mensen niet gelukkig zijn met wat er tegenwoordig “privatisering” wordt genoemd. Echter al de genoemde voorbeelden zijn geen echte privatiseringen! Voor ieder van de gevallen geldt dat ze moeten gehoorzamen aan allerlei voorschriften, en vergunningen moeten hebben voor zowat elke wijziging. Bij de Spoorwegen ligt al helemaal de macht bij de overheid. Veranderingen van de dienstregeling en prijzen van kaartjes bvb. moeten worden goedgekeurd, en de overheid stelt de eisen. Bij ziekenhuizen loopt de hele financiering en vergunningen via de overheid. Maar lees en oordeel zelf.
Privatisering: Recht of Onrecht?
Eerlijke handel en een goede winst maken zijn voor mij geen vieze woorden.
En tóch ben ik ervan overtuigd dat we goed ‘genaaid’ worden door de geprivatiseerde nutsbedrijven en de vroegere (semi-) overheidsbedrijven.
Verwacht van mij geen betoog ten gunste van het socialisme en/of communisme, ook zal dit artikel zeker geen aanleiding geven tot het verkrijgen van een stijf plassertje van b.v. S.P.-leden en/of andere vaak extreem links georiënteerde lieden. Verre van dat. Misschien ben ik wel teveel in de vroegere socialistische landen van achter het toenmalige IJzeren Gordijn geweest om me te realiseren dat wij een dergelijke samenleving ten koste van alles moet zien te voorkomen.
Ik ben zelfs voor een z.g. ‘free enterprise’ met zo min mogelijk overheidsbemoeienis, zo min mogelijk controle en een zo min mogelijke papierwinkel, die eigenlijk m.i. alleen tot doel hebben om ambtenaren aan het werk te houden en om de zaak goed te kunnen controleren.
Maar zoals het met vrijwel alles gaat én nu moet ik wel een befaamd socialist aanhalen: “Er zitten twee kanten aan de zaak” ( bekende quote van wijlen Joop den Uyl ).
Enerzijds lijkt het erop in dit land en eigenlijk in de hele westerse wereld, dat alles wat los en vast zit verkocht wordt en geprivatiseerd wordt.
We hebben dit de afgelopen jaren mogen ervaren, om het tot Nederland te beperken met het Staatsbedrijf der P.T.T. ( Post-Telegraaf & Telefoon )
Het fenomeen van telegrammen verzenden via de telegraaf, ( niet te verwarren met het gelijkluidende dagblad De Telegraaf) ) is inmiddels een zachte dood gestorven.
Het telefoneren is echter wel geprivatiseerd en hoe! Het aantal aanbieders was aanvankelijk amper meer te tellen en het bijna failliet gegane KPN is er inmiddels ‘wonderbaarlijk’ weer bovenop gekomen en begint weer monopolistische trekjes te vertonen. Maar nu als geprivatiseerd bedrijf!!!
De postbezorging is grotendeels in handen gekomen van een Australische firma die T.N.T. heet. De echte krenten worden trouwens uit de posthap genomen door diverse bedrijfjes die zich kenmerken door extreem lage lonen te betalen aan hun bezorgers.
De trouw en de loyaliteit die werknemers van de vroegere P.T.T. zo kenmerkte t.a.v. hun werkgever is zo goed als helemaal verdwenen, maar ook verdwenen is die service en het verantwoordelijkheidsgevoel wat die vroegere employés van het staatsbedrijf zo typeerde.
De ondoorzichtigheid van telefoon/internet providers met hun tientallen soorten van abonnementen, maken het er voor de gebruiker zeker niet inzichtelijker op. Laat staan goedkoper. Tot en met spookrekeningen aan toe. Zelfs het straatbeeld in de binnensteden wordt zwaar naar beneden getrokken door allerlei telefoonwinkels met veelal, enkele niet te na gesproken, net iets te gladde verkopers.
De energiebedrijven maken er vaak nog een groter potje van. Vóór de privatiseringsgekte was er sprake van eenheid, overzicht, duidelijkheid en zekerheid. Mensen die weleens in de problemen kwamen werden bij hoge, zeer hoge uitzondering afgesloten. Nu worden deze mensen vaak geconfronteerd met torenhoge, door de desbetreffende bedrijven zelf opgelegde boetes en vaak is er sprake van willekeur. Het overstappen van de ene leverancier naar de andere kan soms zeer kwalijke bijwerkingen krijgen zoals dubbele nota’s en een administratieve rompslomp die zijn weerga niet kent.
Waarschijnlijk om mensen gewoon murw te maken en verdraaid ik weet van gevallen dat het ze nog gelukt is ook.
Dan het grote bolwerk wat ooit, trots: de Nederlandse Spoorwegen heette. Een staatsbedrijf, ja, wat was samengevoegd uit diverse aanvankelijke privé spoorwegondernemingen én de Staats Spoorwegen ( S.S.)
Maar nu is het weer gedecentraliseerd en opgesplitst in meerdere kleinere bedrijven.
Zelfs het treinvervoer en het railonderhoud is onder een aparte B.V. gebracht.
Dat we daar de laatste jaren de nodige kwalijke zaken mee ondervonden hebben is slechts een understatement te noemen.
Ik verwijs slechts naar de blaadjes op de rails, u weet het vast nog wel, vroeger waaide het natuurlijk nooit en als het al waaide, wel dan vielen de blaadjes dus nooit richting spoorrails moeten we maar denken.
Het sprookje van de vierkante wielen is u ondertussen ook al genoegzaam bekend. En de vele vertragingen, ach, dat verbeelden we ons maar nietwaar?
Dan de gezondheidszorg en met name de ziekenhuizen. Deze vercommercialiseerde ziekenfabrieken maken fout op fout en zijn in ieder geval niet meer díe vertrouwde instellingen die het ooit eens waren. Namelijk waar zorg en verpleging en hulp op de allereerste plaats kwam, ergo de mens stond centraal en niet het budget.
Wat al deze privatisering gemeen heeft is in ieder geval een zeer grote toename van banen in wat tegenwoordig het ‘management’ heet. Veelal betreft het dan koude, kille, niet echt betrokken mensen die zich omhoog gelikt of gewerkt hebben met salarissen die bij velen het voorstellingsvermogen meer dan tarten. Jaarsalarissen die vele malen, de hoogte van de toch niet echt onderbetaalde ministers, verre te boven gaan. Bonussen, veelal verdient, door bezuinigingen door te voeren, die de klanten, dus de bevolking, die in een afhankelijkheidspositie verkeren, te benadelen.
Benadelen zovéél, dat het zelfs mensenlevens heeft gekost. Maar ach, bij de overheid staat mijns inziens een mensenleven gewoon genoteerd in een cijfer, een cijfer met een €-teken ervoor weliswaar. En ook ik heb boekhouden gehad op school vroeger en ook ik ben bekend met het boekhoudkundig verschijnsel van afschrijven. De belastingen trouwens ook!
Om kort te gaan, de maatschappij is wat de privatisering aangaat, er zeker niet op vooruit gegaan, hooguit voor enkelen, managers met name, maar geenszins voor de bevolking als zodanig. Die is slechts het betalende slachtoffer. Ofwel het lijdende voorwerp.
Uitwassen van privatisering zien we opduiken in b.v. de Verenigde Staten, waar zelfs het gevangeniswezen nu geprivatiseerd wordt. Wat staat ons nog te wachten?
Want de regering is er verdomde kien op alles te verkopen wat los en vast zit en dat velen hierdoor tussen wal en schip eindigen, ach, dat of die, schrijf je dan toch gewoon af. Da’s toch zakelijk. Ja, maar is het ook menselijk?
Daarom pleit ik, als iemand die echt voor een vrij ondernemerschap staat, met zo min mogelijk staatscontrole, wel ervoor dat nutsvoorzieningen en geregeld openbaar vervoer alsmede de gezondheidszorg toegankelijk moet blijven voor iedereen en dát tegen betaalbare prijzen. Prijzen die samengesteld moeten worden uit de werkelijke gemaakte kosten en niet voor een groot deel gebaseerd zijn op zo groot mogelijke winsten en bonussen en krankzinnige salarissen.
Ingezonden door Silvia Videler,
——————————————————————————————
NASCHRIFT RED: Lees ook enkele voorgaande stukjes over dit onderwerp.
In een van de vroegere stukjes werd gesteld dat de overheid de privatisering zodanig doet, dat ze niet kan slagen en dan gaat vertellen dat (hun) “privatisering” niet werkt. Als zodanig is hun “privatisering” dan ook ruimschoots geslaagd!
En tot slot kan ik niet begrijpen hoe iemand die ziet en begrijpt dat de overheid alles te laat, te langzaam, te duur, te slecht doet, nog maar enig vertrouwen er in kan hebben dat door de overheid al die zaken beter zouden kunnen gaan lopen. De overheid moet er meer “uit” en niet er “in”!
HJ.
www.vrijspreker.nl/vs/item/…
www.vrijspreker.nl/vs/item/…
www.vrijspreker.nl/vs/item/…
en: www.vrijspreker.nl/vs/item/…
Apart dat dit artikel begint met "nee, ik ga niet uit van staatsbemoeienis" maar dat de eindconclusie is "een aantal voorzieningen moet in handen van de staat". De staat kan uiteraard vervangen worden door het volk, wat m.i. het al wat beter weergeeft.
Of is dit stuk meer bedoeld om te laten zien dat mevrouw Videler verkeerd redeneert?
‘Niet echt geprivatiseerd’ bij een falende geprivatiseerde instelling klinkt mij nog steeds een beetje in de oren als communisten die beweren dat de Soviet Unie faalde omdat deze niet echt communistisch was.
"De postbezorging is grotendeels in handen gekomen van een Australische firma die T.N.T. heet"
Sorry, maar dit is echt onzin.
PTT Post heeft het Australische TNT gekocht (na de privatisering).
Het is een Nederlands bedrijf.
[2] Nee, Boer, daar is wel een groot verschil.
Het communisme is een duidelijke leer,iedereen voor het collectief.
Die pseudo privatisering heeft nog steeds een groot aantal aantoonbare staatsinvloeden. Tot en met de hoogste beslissingsinstantie in de "geprivatiseerde" bedrijvan
[4]
Maar hoe zie je dan een volledig geprivatiseerde spoorwegen of energie markt voor je? Het risico op monopolievorming lijkt me levensgroot aangezien het aanbod waarschijnlijk via de bestaande netwerken zal geschieden.
[5] Even kort, want omschrijven hoe dingen werken in een vrije markt kost veel tijd en er is al veel over te vinden op de site. En we zullen er in de toekomst nog meer op terug komen.
Zie bvb http://www.vrijspreker.nl/v…
Voor nu nog:
A. Wij zitten NU met Staatsmonopolies. Als je van monopolies af wil, kun je proberen die af te schaffen.
B. Ik heb nog nooit in de geschiedenis een monopolie gezien dat kon bestaan als er geen staatsinvloed was. Licenties, vergunningen, subsidies.
De vrije markt blijkt altijd alternatieven te vinden.
Daarbij, een monopolist in een vrije markt wordt altijd geprikkeld tot lage kosten en hoge kwaliteit omdat er anders mogelijkheden ontstaan voor concurrenten. Nu is dat uiteraard wel wat lastiger voor energieconcerns e.d., spoorbedrijven omdat deze niet zomaar "handel" kunnen verplaatsen.
[7]
"Nu is dat uiteraard wel wat lastiger voor energieconcerns e.d., spoorbedrijven omdat deze niet zomaar "handel" kunnen verplaatsen."
precies mijn punt
"Verzelfstandiging naar pseudo- en semi overheidsinstanties: recht of krom?" – had een betere titel geweest.
[8] Toch valt er genoeg data op te duikelen vanuit de VS waar verschillende energie en kabelbedrijven decennialang concurreerden, en er geen monopolies ontstonden. En dit is dan nog de empirie. In theorie is een monopolie vrij onwaarschijnlijk. Alleen als de staat monopolies (alleenrecht op ene markt) creëert zijn ze houdbaar (onder dwang en bij wet).
[7] [8] Natuurlijk is alles niet even gemakkelijk, en vooral projecten die een hogere investering vereisen.
Dan is er ook altijd nog het alternatief. Er kunnen kleinschaliger concurrerende of vervangende oplossingen worden aangeboden.
Bvb. in plaats van trein: autobussen /taxidiensten.
[7] Komt ook bij dat er in vele genoemde nutsvoorzieningen vele alternatieve technologieën bestaan, zelfs stroom kun je gewoon opslaan naast je huisje in een megaaccu. Kabel heeft concurrentie van koper, digitenne, satelliet.
Als je alles zo gaat overzien dan is het echt onwaarschijnlijk dat er in de toekomst monopolies ontstaan in deze sectoren. En zo ja, wat dan nog?
Is dit een motie van wantrouwen tegen het libertarische gedachtengoed?
Dit is de praktijk van de vrije onderneming. Men zal elkaar beconcurreren tot er maar één fabrikant of aanbieder meer over is en naar de hel met de rest. Net als in de sport kan er maar 1 winnaar zijn. Toch?
Het laat zich aanzien dat Silvia Vedeler in haar eigen droomwereldje leeft.
Hier was ik dus al bang voor. Eerst een boel wazige samenzweringstukjes zonder goede onderbouwing, en nu komt oma met een pvda-verhaaltje aanzetten.
Heel fijn hoor, die nieuwe aanwas, maar is het niet een goed idee om de malloten gewoon in de reacties te laten blaten?
En oma, lees es een boek voordat je je een vrijheidsschrijver waant. De naam ‘von Mises’ zal je wel niet bekend in de oren klinken.
[11] Idd bijv. mbt telefonie/tv/etc/ is er concurrentie van verschillende instanties (kabelboeren, KPN, draadloze aanbieders, stroomboeren in de toekomst) maar ik zie nog niet zo snel een bedrijf een extra gaskabel/stroomkabel richting mijn woning leggen ;-).
Aan de andere kant zou je wel met je buurt een miniatuur biomassa vergassingsinstallatie kunnen neerzetten (dat mag nu niet gok ik zo) maar in theorie kan het.
En het is altijd de vraag tot welke prijs er opgedreven kan worden voordat iemand er tegen in gaat. Tot dusver heb ik niet het idee dat de nuts voorzieningen slapend rijk worden van mij.
Overigens in het artikel wordt gesuggereerd dat overstappen extreem lastig is, valt reuze mee, de nieuwe aanbieder wil maar al te graag de nieuwe klant binnenhalen en vasthouden en doet daar dus o.a. in veel gevallen het administratieve werk voor qua opzeggen.
[14] Kannst du nachgehen. je vindt het dus nog nieteens zo heel duur, en dat terwijl: http://www.vrijspreker.nl/v…
Privatisering dient alleen om het financiele failliet van de nederlandse democratie uit te stellen.
De overheid verkoopt het eigendom van het volk en geeft het geld zelf uit.
De marktpatijen willen hun investering terugverdienen en verhogen de prijs.
Ondertussen verdient de overheid hier weer aan door het behouden van een groot percentage aandelen en invloed.
Als straks de kroonjuwelen verkocht zijn zal de staatschuld snel stijgen en is het totale failliet een feit.
[14] Mensen die "buiten" wonen hebben vaak geen gasaansluiting, maar een aparte gastank. En als de overheid stopt met het verbieden en beperken van de bouw van huizen, dan kan iedereen makkelijk "buiten" wonen. Ook stroom kan via vele wegen worden verkregen: zelf opwekken via die gastank weer, via zonnepanelen, kopen bij de buren of inderdaad, via het bestaande net.
Concurrentie? Hou toch op! Ik (e.v.va.) zie iedere dag de ECHTE feiten. Concurrentie? Filosofisch geneuzel!
http://www.vrijheidsstrijde…
[9] Monopolies onstaan als bedrijven erg nauw gaan samenwerken met regeringen. Special Interest is 1 van de oorzaken van de huidige economische miseres in de VS.
Walmart heeft helemaal geen subsidies nodig maar krijgt dit wel. In ruil daarvoor sponsored WM lokale politici en mogen zei de plaatselijke economie verpesten met lage lonen en lage prijzen.
Als een bedrijf niet op eigen benen kan staan, dan heeft het hoogstwaarschijnlijk geen bestaansrecht.
“privatisering” van staatsbedrijven drijft de prijs die de burger moet betalen alleen maar op.
Als bedrijf moet en wil je tenslotte winst maken.
Comments are closed.