Opiniemaker met een hokjesgeest

Mensen denken graag in hokjes. Dat valt me steeds vaker op.

Of het nu “links” is dat over “rechts” praat, of “die crimineel” of “die socialist”.

Al lijken “crimineel” en “socialist” vaak een en hetzelfde hokje te zijn. Anderen zijn weer van mening dat “rechts” en “commercieel” een en hetzelfde ding is.

Van mij denkt men vaak dat ik aan hockey doe. En dat ik als student lid was bij een corporale studentenverenging. Ik dacht daar nooit zo over na. Ik ging er van uit dat het kwam door mijn parel-oorbellen. Hockey meisjes en studentes dragen nu eenmaal vaak parel-oorbellen. Of parelkettinkjes, zoals bij de VVD.

Twee weken geleden kwam een Telegraaf journalist op bezoek. Ik volg een postdoctorale opleiding journalistiek en hij was de gastspreker die dag. We namen de onderwerpen van onze krant door. Omdat ik deze maand de sportredactie doe, had ik twee artikelen over sport geschreven. Eentje over hockey en eentje over atletiek.
,,Ha,” zei de journalist terwijl hij naar mij wees, ,,dat artikel over hockey is vast van jou.” Ik vertelde hem dat ik dat stuk inderdaad had geschreven, evenals het stuk over de Nederlandse Kampioenschappen 10 km atletiek. Daar voegde ik aan toe, dat ik daar zelf aan mee had gedaan en in 43 minuten was gefinished. Vanaf dat moment ben ik meer gaan letten op vooroordelen.

Zo erger ik me aan het feit dat Geert Wilders en Rita Verdonk “rechts” worden genoemd. Als ik anti-islam ben, ben ik dan rechts? Ben ik rechts, als ik GEEN visie heb op hoe we onze economie moeten inrichten?

Wij oordelen misschien dagelijks, we VERoordelen bijna ieder uur! Libertariërs worden ook in een hokje geplaatst. Het hokje van de “extremisten”, het hokje van “rechts”, of van “rechtsextremisten”. Het hokje van “belastingontduikers”, het hokje van “utopisten”, het hokje van “dromers”, het hokje van “radicalen”, “anarchisten”, “materialisten”, “egoïsten” en ga zo maar door.

In sommige van die vooroordelen herken ik me wel. Maar in de meeste niet. Ik voldoe zeker niet aan het beeld van een 40-jarige man die met zijn “science fiction” t-shirt op zolder woont bij zijn moeder. Als dat het beeld is, dan hebben we toch iets verkeerd gedaan.

Maar laat ik de hand ook in eigen boezem steken. Als ik lees: ,,Minister Camiel Eurlings van Verkeer wil dat het Korps landelijke politiediensten intensief gaat controleren op de A73-Zuid in Limburg,” denk ik: ,,linkse hufter”. Of als ik lees: ,,Als ouderen ervoor kiezen na hun 65e door te werken, desnoods in deeltijd, wil minister Piet Hein Donner (Sociale Zaken) dat ze ook meer AOW opbouwen,” dan schrijf ik: ,,Piet Hein Donner is een grijze onwetende oude man.” Dat Donner domme dingen zegt, betekent nog niet dat hij volledig onwetend is.

Het is inherent aan het vrijheidsdenken dat wij mensen in hun waarde laten. Dat klinkt als politiek correct jargon, maar dat is het niet. Ik ben zelf zeer gecharmeerd van de stijl van politiek commentator Ann Coulter in de Verenigde Staten. Naast haar mooie voorkomen -lange blonde haren, lange benen, slank- is zij subliem in het uitdragen van provocerende boodschappen aan de Amerikanen. Zij ontkomt er niet aan deze meningen te brengen vanuit een bepaalde “hokjesgeest”.

Zo staat zij wel eens afgebeeld in een latex pakje en een grote AK47 in haar hand. De tekst is ,,How to win the war against liberals”. Of, in een lerares-pakje voor een schoolbord waarop staat geschreven: ,,How to talk to a liberal (if you must).” Ik ben het vaak niet met Ann eens maar de vorm, waarin ze haar boodschap verpakt, klopt als een bus. En men zegt dat 80% van de boodschap wordt bepaald door de vorm.

Ik zal de komende tijd, in mijn blogs, proberen af te stappen van de hokjesgeest.. Maar ik kan niet beloven dat het altijd zal lukken. Ik vind het belangrijk dat opinie stukken worden gebracht met een zekere humor en een zeker cynisme. Ann Coulters teksten bevatten altijd sarcasme en ironie. Die twee factoren zijn volledig verdwenen in het Europese opinie klimaat. Maar laat ik niet zo provocerend zijn als Ann, want meningen moeten wel gebaseerd zijn op een kern van waarheid. Die is bij haar meestal ver te zoeken: ,,The “European Union” happens to be composed of people who hate our guts. It is the continent where Moveon.org-style lunatics are the friendly, pro-American types and the rest are crazy Muslims.”

Grappig is het wel. Tot snel!
——————————————-
Ingezonden door Dagny