Op een dag verhuist de kleine Wouter naar de buiten en koopt bij een oude boer een ezel voor 100 EUR.
De boer moet de ezel de dag erop bij Wouter thuis brengen.
Maar die bewuste dag:
– “Sorry jongen, maar ik heb slecht nieuws : mijn ezel lag deze ochtend dood toen ik hem wilde voederen.”
– “Wel dan, geef me gewoon mijn 100 EUR terug.”
– “Maar dat kan ik niet. Ik heb alles al uitgegeven .”
– “Wel goed dan, breng me dan toch die ezel maar.”
– “En wat ga je er wel mee doen, dan ?”
– “Wel, ik ga hem als prijs verloten in een tombola.”
– “Maar je kunt toch geen dode ezel verloten !”
– “Zeker weten van wèl !! Ik zal gewoon aan niemand zeggen dat ie dood is.”
Daarop bedenkt de boer dat het eigenlijk zijn probleem niet is, en vindt dat hij het voorstel van de jongen niet moet afkeuren.
En hij levert dus de dode ezel af bij de kleine Wouter.
Eén maand later loopt de boer nog eens bij de kleine Wouter langs :
– “En, jongen, hoe is het nu met mijn dode ezel afgelopen ?”
– “Wel, zoals ik je al zei : ik heb hem verloot. Ik heb in het totaal 500 tombolabiljetten van 2 EUR/stuk verkocht, en uiteindelijk een winst behaald van 898 EUR !”
– “En is er dan niemand geweest die geprotesteerd heeft ?”
– “Alleen maar de winnaar. Maar ik heb hem onmiddellijk zijn 2 EUR teruggegeven, en klaar was kees !”
Epiloog : Ondertussen zijn de jaren voorbijgegaan. Wouter is groot geworden.
Hij is nu minister van financiën.
Volgens mij is dit sprookje meer van toepassing op onze Wouter:
Er was eens een klein Woutertje. Het begin van mijn leven was geen gelukkige tijd. Na het doorlopen van de Odijkse lagere school t Beurthonk, ben ik naar het gymnasium gegaan. Toen werd het leuk. Ik kon goed studeren en besloot dat een vak leren altijd nog tot mijn mogelijkheden behoorde. Maar ik ging eerst politicologie studeren. Dit deed ik niet in 4 jaar, niet in 6 jaar, maar nog wat langer. Dit was geen teken van domheid, want ik volgde tegelijkertijd een studie economie. In beide richtingen ben ik cum laude afgestudeerd. Nogmaals, ik ben geen dom jongetje. Dit was een voldoende startkwalificatie om door Shell te worden aangenomen.
Bij Shell zaten echter allemaal slimme mensen. Ik voelde me eigenlijk soms zelfs een beetje dom. Toen ontdekte ik de politiek. Met name bij de PvdA zag ik mijn kansen. Ik voelde me opeens weer slim. Heel slim zelfs. Na wat simpele machtsspelletjes die eigenlijk de moeite van het vermelden niet waard zijn werd ik fractievoorzitter en later een van de vice premiers.
Ik ga het nog ver schoppen. Geen minister van Financien heeft zoveel nieuwe belastingen kunnen introduceren als ik, Wouter de Grote. Nog decennia lang zal het volk zuchten onder belastingen en heffingen die ik heb ingevoerd. Zodra Marijnissen door zijn rugproblemen definitief is geveld zal ik mijn slag slaan als de grote linkse integrator. Een nieuwe partij vormen uit de huidige linkse krachten, die de NL politiek nog decannia lang domineert, is mijn droom. Droomt u met mij mee?
Voor een gepimpte CV zie de wat meer officiele site:
http://www.wouterbos.nl/ren…
wat een dom gelul is dit
Maar is niet alles in de wereld dom gelul? Met een beetje humor is het leven nog een beetje te dragen. [2]
….een ietsespietsje beetje…. [3]
Lachen zeg….
Als dit de humor is van Rechts Nederland valt er toch niet echt veel te lachen bij jullie.
Men zegt dat humor een teken van intelligentie is…….
Comments are closed.