Een wanhopige vrouw

RED: Een trouwe lezer stuurt ons dit verhaal. Een hartenkreet! Wat moet je daar nu mee aan?)


Onlangs heeft ze haar man verloren. Hij zag het niet meer zitten; was kapot gegaan aan alle problemen die hij en zijn gezin ondervonden hadden.


Ze waren nog vrij jong toen ze met volle moed een eigen bedrijf begonnen. Dag en nacht, zeven dagen in de week gewerkt en dan komen er problemen waar je niet tegenop gewassen bent.
Ze hadden zich altijd netjes aan de voorgeschreven regels van de overheid gehouden. Maar op eens kregen ze problemen met milieuactie groepen die de gemaakte regels van de overheid niet goed genoeg vonden. Het bedrijf werd aan alle kanten zwart gemaakt; ze werden gechanteerd zowel in hun privé leven als in hun bedrijf en hun personeel, ja zelfs hun kinderen werden niet gespaard.

Ze vroegen zich af wie er nu de baas was in Nederland. Protesteerden maar de overheid deed niets en hun zaak moest onder druk van chantage uiteindelijk beëindigd worden. Berooid begonnen ze met iets anders.

Het nieuwe bedrijf had te maken met dieren, en ze verzorgden ze ook zoals de wet hen voorschreef. Jaren ging het goed totdat er Dierenactivisten gingen protesteren. Ondanks dat ze voldeden aan alle eisen en voorwaarden van de overheid begonnen ook deze dierenactivisten hun bedrijf te belagen. Dat ging op een dusdanige wijze dat ze opnieuw bedreigd werden in hun bestaan en in hun privé leven, en weer werden er ernstige bedreigingen geuit naar hun kinderen.
De overheid deed wederom niets en de gevolgen waren niet te overzien. Hun bedrijf en familieleven kwam dusdanig in de knel dat haar man er uit stapte. Het personeel werd bedreigd en vertrok, Ze stond er nu alleen met de kinderen voor.

Nu vinden politieke partijen dat zowel milieu als dieren activisten te ver gaan. Voor haar en haar overleden man is het allemaal te laat. De overheid noemt het nu sluipend terrorisme en wil gebiedsverboden voor deze actiegroepen instellen.
Dat vindt ze onbegrijpelijk en dat zou niet zo moeten kunnen. Alles wordt in de eerste en tweede kamer door de politiek geregeld, daar worden de wetten en regels gemaakt. Hoe is het nu dan mogelijk dat actiegroepen op terroristische wijze nog mogen blijven opereren. Dat kan toch niet!! Als activisten het niet met het beleid van de overheid eens zijn, dan moet dat politiek aangevochten worden. Nu gaat men de mensen die zich aan de wetten en regels van de overheid houden, en zich niet kunnen verdedigen, niet beschermen en laat terroristische actiegroepen hun gang gaan.

Alleen een gebiedsverbod instellen. Dat betekent dat ze actiegroepen gedogen.
Hobbyisten bepalen nu wat er wel en niet mag in ons land; hoe ver zijn wij gezonken vraagt deze wanhopige vrouw zich af en ze weet nu niet meer hoe het verder moet..
————————– —————————————————-
RED:
Dit artikel was net gereed en geprogrammeerd voor dinsdag toen we maandag “De Pers” in handen kregen en een grote kop op de voorpagina zagen met:
Investeerders zijn bang voor dierenactivisten.
Met als illustratie dat fanatieke dierenactivisten in Limburg (Venray) het project “Science Link” de grond in geboord hebben.
Dit project zou werkgelegenheid voor honderden mensen verschaft hebben maar ligt nu stil. De ontwikkelaar is er mee gestopt uit angst voor zichzelf en zijn gezin. Twee directeuren zijn thuis bedreigd. En de Nederlandse overheid ziet geen kans die mensen te beschermen. Dat gaan ze pas doen nadat er ongelukken gebeurd zijn.
En natuurlijk mogen die directeuren niet zelf voorzorgen nemen om zichzelf te beveiligen.
Je kunt toch niet het recht in eigen hand nemen?
Waarom niet is mij overigens een raadsel.