Lintjes blijven van de staat.
Ik vind het zo’n ongelooflijke onzin allemaal.
Onder geen beding wil ik een lintje.
Iemand , vaak een nitwit , gaat je dan vertellen dat je het ”zo goed deed dat ……’
potdikkie nog aan toe wat krijgen we nu!
Ik vind dat als iemand iets doet ,die persoon dat doet omdat hij/zij dat gewoon in orde vindt om te doen! (voor de lol er bij deed) Daar moet toch geen baantjes gast/staatsruifenier iets van te vinden hebben Vaak iemand die zelf niets kan. Want anders ga je niet bij de staat werken.
Maar goed, er zijn genoeg sufferds v/m die er op hopen en voor deze mensen is het dan wel weer leuk; een kinderhand is snel gevuld.
Nog een ding: eens gegeven blijft gegeven. Dus terug naar de staat gaat het lintje natuurlijk nooit meer; laat ze maar de hoepeldepoep krijgen.
————-
Anno
————————————————————
RED:
Lintjes, kleine stukjes geborduurd textiel, zijn voor de overheid een belangrijk hulpmiddel om bepaalde mensen te stimuleren of zich trots te laten voelen (met grote dankbaarheid aan die overheid). Steeds denkend aan de volgende verkiezingen want de lintjeskrijgers zullen daar veelal echt weer komen verklaren/stemmen dat ze aan de politici de bevoegdheid geven om alle beslissingen namens hen te nemen.
Daarom moet er ook een soort romantische sfeer omheen hangen. Teruggeven als je dood gaat! Voorschriften over hoe en wanneer je het mag dragen e.d. Vooral ook de plechtige manier waarop het wordt uitgereikt, op je kleding wordt gespeld, door een “hoog” iemand die het heeft behaagd deze ceremonie uit te voeren. En daardoor zelf ook weer in aanzien stijgt.
Omdat er een belangrijkheidcomplex omheen gehangen wordt, geven politici vooral ook lintjes aan elkaar.
Is daarom het bovenstaande artikel niet een beetje te laagdunkend?
Ik denk er net zo over. Voor een ander.
Maar, eigenlijk hoop ik stiekem ooit wel voor zo’n ding in aanmerking te komen.
Laat ik het zo zeggen: als ze me er een aanbieden, zeg ik geen nee, en zou ik toch wel bere trots zijn.
[1] Ik zou me dood schamen om z’n ding te accepteren, het laat zien dat je een slaafse lemming bent van het systeem.
Je mag best trots op dingen zijn die je hebt gedaan maar er mee te koop lopen dat hoeft niet!?
Ik de waardering van politici en het koningshuis en andere criminele organisaties niet om me goed te voelen.
[2] ja , ergens is het een belediging, iemand vind het leuk om je als een Z.G dankbare hond in een afhankelijke knechtenrol te drukken, kijk eens WIJ geven JOU een medaille, nou wat zeg je nu ………
:"flikker GVD op met die bullshit wees blij dat ik jullie aan de vreet hou als nietsnutten in den Haag" !
Hierin heb je groot gelijk Anno.
Ik heb de staat niet nodig om mij "belangrijk" of goed te achten. Het is maar wat voor waarde je die geste geeft.
Als je het goed beschouwt, betaalt je ten eerste zélf voor iets dat niet eens je eigendom is. Je betaalt voor een titel en registratie in een dossier, dat daarna niemand meer leest.
Ten tweede, het is m.i. een zoethoudertje (manipulatiemiddel) om ervoor te zorgen dat je als braaf burger in het gareel blijft lopen en leven volgens de normen en de waarden van de staat. Doe je dat niet (op wat voor manier dan ook), dan moet je het vroegtijdig teruggeven. En dat zou voor de meesten lintjesgelovigen waarschijnlijk grote schande betekenen.
Kortom, goed beschouwd is het zowel voor als ná de uitreiking: "Voor Wat Hoort Wat".
Dat "Wat" van de staat kan je vertalen met "niks". Het "Wat" van de burger kan je vertalen met "toewijding" en gehoorzaamheid en misschien… als het nog even doorvoert het verloren gaan van je vrijheid van meningsuiting. ageer je tegen de staat, dan is het … Dag lintje!
Ik zou weigeren om bovenstaande redenen, dat zou mij véél meer genoegdoening geven dan accepteren.
Trouwens, mijn vader heeft een vrij hoog lintje. Hij ziet het als zeer waardevol. Om die reden ligt het dan ook in een kluis en hangt het niet aan de muur. Hij praat er zelden over, is te bescheiden daarvoor. Behalve directe familie en een paar goede vrienden, weet dus niemand van die onderscheiding af. Ze waarderen mijn vader zoals hij is en niet om het feit dat hij dat lintje heeft.
Belgie draait op lintjes. Vorige week kreeg aartsverrader Guy Verhofstadt nog het "hoogste" lintje dat je kan krijgen. Dat van Ridder in de orde van Leopold I.
De gatlakei.
Dat vind ik nu weer zo zielig bekrompen objectivisme. Lintjes slechts kunnen beschouwen als stukjes textiel en waardeloos metaal.
Terwijl men anderzijds van de daken roept dat ideeen de basis van het handelen zijn.
Kijk dan ook naar de ideeen achter de lintjes, en niet alleen naar het materiaal.
En die idee is een publieke blijk van waardering voor soms grootse daden die mensen hebben verricht, waarbij zij zichzelf hebben overtroffen en anderen zeer ten dienste zijn geweest.
Mensen die hadden kunnen kiezen voor een laveloos bestaan, zetten hun traagheid opzij en bewerkstelligden goede dingen.
Goede dingen, die allesbehalve vanzelfsprekend zijn, daar velen tot luiheid, gemakzucht, en traagheid zijn geneigd.
Zo’n lintje zegt: wij hebben waardering voor uw grote inzet.
Maar niet elk lintje is een goed lintje.
Dat hangt dan weer af van het politieke systeem waarin men zich bevindt.
Een nazi-lintje hoeft geen aanleiding tot tevredenheid te zijn, is eerder en reden de gedecoreerde te wantrouwen.
Daarom: beoordeel elk lintje niet naar zijn eigen materiaal, maar beoordeel de situatie waarin dat lintje als blijk van waardering werd gegeven, en oordeel over die situatie.
Want ik ken lintjesdragers die die blijk van grote waardering zeer verdienen. Ook al wordt die namens een overheid gegeven.
Tunnelvisies als hier, als ‘elke overheid is het kwaad’ en ‘zo ook al haar uitwerpselen’, leiden tot dit rucksichtlos verwerpen, waar ook die jonge progressieve linksen toe kwamen.
Gemaksdenken, om die boze complexe wereld in fijne hapklare brokjes tot zich te kunnen nemen, of om argelozen tot de eigen simpele visie te verleiden via schijnzekerheden.
[6] Je bedoelt zoals de Nobelprijzen voor Al Gore en Yasser Arafat?
Bestaat er nog een duidelijker voorbeeld dat het krijgen van een (staats-)lintje gelijk staat aan beloning van immoreel, zo niet crimineel gedrag? Alle in het teken van de politieke correctheid?
En aangaande jouw ‘kennissen’: zoals altijd bevestigen de uitzonderingen de regel. Ik vermoed dat deze kennissen niet met pracht en praal op staattelevisie alle aandacht kregen toebedeeld, maar slechts in eigen kring met vrienden en bekenden en misschien het plaatselijke sufferdje ‘onderscheiden’ werden. Zie ook het voorbeeld van Bud.
Persoonlijk zou ik het een enorme schoffering vinden als het de grootste nietsnutten in het land ‘behaagt’ hun erkentelijkheid jegens mijn handelen te moeten uitdrukken. Dat kan uitsluitend betekenen dat ik kennelijk voor hen nuttig ben geweest, als een brave slaaf.
Ik kan me weinig ergere dingen voorstellen. Voor trouw (veel) belasting betalen krijg je namelijk geen blijk van waardering. Terwijl ze daar met zijn allen wel hun magen (en zakken) mee vullen. Maar daar zit dan ook geen grammetje vrijwilligheid bij, uitsluitend dwang, uitgeoefend door diezelfde uitvreters.
[1] "Laat ik het zo zeggen: als ze me er een aanbieden, zeg ik geen nee, en zou ik toch wel bere trots zijn."
Triest
[7]
Ach… plaatselijke sufferdjes tellen niet voor herr Hartman.
Deze is bevlogen door de ubermensch, natuurlijk.
E heeft ieder staatsbeambte al onder de untermenschen gerekend. Lekker overzichtelijk, nietwaar?
Scheelt weer wat hoofdpijn, zo’n simplisme. En is tevens voordelig om hier een vituele held uit te hangen in een verder troosteloos bestaan.
[6] wel leuk geschreven, maar er zo naast.
IK vind zo’n uitrijking iets van een vreselijk dédain hebben, de nederige ontvanger mag wel blij zijn dan haar of hem deze eer te beurt is gevallen, het geeft de schenker van het prul een aureool van importantie.
Nederig mag het slachtover ja en nee knikken, woorden van dank stamelen.
Knechten willen vast lintjes vrije mensen hebben dit niet nodig, die doen wat ze doen toch wel.
[10]
Zo wordt het nooit wat met dat libertair zijn, met zulke reacties.
Als de 1 zijn waardering uitspreekt voor de werken van de ander, zou dat ‘dedain’ zijn?
Lieve help: spreek dan maar nooit meer uw waardering uit voor andermans’ prestaties, want dat is ‘dedain’.
Dommige Ollanders in de tropen.
Die zich uitsluitend op hun Euro’s kunnen beroepen om zich aldaar een hele vent te vinden.
Het aanvaarden van dat lintje getuigt eerder van onderlinge waardering dan van paternalisme.
Maar om dat te kunnen zien dient men als eerste naar mensen te kijken, en niet naar theoretische simplismen.
[11] Mensen hebben een geloof nodig, u als gelovige moet dat toch begrijpen?
Maar dat juist u, die immers een onmetelijke beloning wacht, zich meent te moeten opwerpen als beschermer van de menselijke beloningsmaat kan toch worden opgevat als twijfel en liever het zekere voor het onzekere nemende?
Mijn geloof is onwankelbaar, doch flexibel!
[11] u oordeelt naar dat u kennis van zaken heeft, er zijn mensen die geen knecht van iets willen zijn, die hebben uw medaille’s niet nodig mijnheer
Je zou mensen die iets verdienstelijks hebben gedaan voor onze geweldige en hulpbehoefende maatschappij en waar de overheid dus verstek laat gaan en waar iets of iemand dit gat weet op te vullen….die moet geen lintje hebben, maar voor de rest van zijn leven vrij worden gesteld van belasting betalen…daar heeft men concreet iets aan en werkt voor anderen ook nog eens als stimulans! Zo’n dood stuk metaal of stof die na overlijden van de goeddoener ook nog eens ‘gekocht’ dient te worden door de nabestaanden is toch gewoon gestoord….een goedkope en kinderachtige zoethouder…klef en plakkerig gedoe…BAH!
Mijn oom heeft eens na 40 jaar trouwe dienst bij de gemeente (met vele nachtdiensten en gemiste kerstavonden door strooiwerkzaamheden)een lintje gekregen. En hoewel hij een stoer man is sprongen de tranen in zijn ogen bij het krijgen van zo’n stukje textiel met metaal uitgereikt door de plaatselijke sufferd.
Maar goed, hij was dan ook maar een simpele gemeentewerker ipv een verlichte, vrijdenke geest. Alleen zij snappen het verwerpelijke idee wat achter dit goedkope sentiment schuilgaat
[9]
Hier ben ik het volledig mee eens. Vooral die laatste zin spreekt boekdelen.
[13]
Nu, dan weigert Anno het eerbewijs toch gewoon? Dat kan namelijk ook; laten de Anno’s vooral zichzelf kronen in hun hoge staat.
Een lintje is als fiat geld. De waarde ervan hangt af van de uitgever.
Wat de waarde van een overheidslintje is, hoef ik aan mede libertariers dus niet uit te leggen.
Maar mocht een prive-autoriteit die ik als dusdanig erken en respecteer mij een lintje geven (Hub bv. of het Von Mises instituut) dan zou ik daar wel apetrots op zijn.
Een lintje bindt men volgens Andre Hazes aan de vlieger van je moeder. Daar ben ik het helemaal mee eens!! Dergelijke textiel vodden zijn niets waard en doen het Volk van Brood en Spelen de andere kant opkijken. Dus Oogjes dicht en Snaveltje toe dan krijg je vast ook zo’n lintje..
Ren̬ van Spanje 0299 Р47 68 85
Mijn lintje is zoek. Verdorie hij ligt al in de vuilnisbak. Raadpleeg mijn website http://WWW.FOUTEADVOCATUUR.Nl Inderdaad Renè van Spanje kom naar de rechtzaak raadpleeg mijn welkom pagina onder ATTENTIE ATTENTIE. Bedankt lezers u verdient een lintje…
[9] die wederom laat zien helemaal niets van vrijheid te begrijpen. En begrijpend lezen valt ook al niet mee. En zijn insinuaties zeggen meer over Beek dan over mij.
[16] Die zich daar weer zo nodig bij moet aansluiten. Je kunt, net als Beek, niet lezen.
[18] "Wat de waarde van een overheidslintje is, hoef ik aan mede libertariers dus niet uit te leggen."
Precies!
Wat me nu pas weer te binnen schiet;
Zelfs de ‘hoogte’ van het lintje is in sommige kringen van belang.
Jaren geleden was er een Engelse Prof. die ‘entrez nous’ letterlijk liep te schelden op ’the cheap fucking Dutch’ omdat hij maar tot ‘ridder in de orde van..’ was benoemd. Die man had de hoogste onderscheidingen uit diverse landen, uitgereikt door Mitterand, Kohl en door The Queen herself tot Sir benoemd e.d.
Natuurlijk had hij het lintje met een glimlach geaccepteerd maar in de 30 jaar dat ik die man af en toe meemaakte heb ik hem nog nooit (uberhaupt) zó woest gezien.
Ik heb toen bijna het secretariaat van een van zijn royale studenten gefaxt of ze de boel wilden rechttrekken, maar goed.. ik ben maar burger, en er zal wel een reden zijn geweest om hem zo af te zeiken…
Dus, onbelangrijk zijn die lintjes zeker niet 😉
Dat die ene vrouw besloot "mijn" vrouw te worden, DAT is mijn lintje. Het enige waar ik behoefte aan heb en waar ik ook erg trots op ben. De rest kan voor mijn part zijn lintjes steken waar de zon nooit schijnt.
Comments are closed.