Ontsla de stakers

1. Als er behalve stakingsrecht ook ontslagrecht bestond, zou ik het allemaal prima vinden.
   Helaas bestaat dit laatste slechts in naam, niet in feite.

2. Dat de werkende klasse meer welvaart en vooral meer vrijheid heeft gekregen na WO II is te danken aan dat ie zich georganiseerd heeft en daarmee het machtsmonopolie van de baas en de kerk doorbroken heeft.
   Je gaat voorbij aan het feit dat een op zichzelf staand individu machteloos is t.o.v. de steeds grotere en machtigere collectieve instituten die elkaar de bal toe spelen om nog meer macht te krijgen.
   Ook de huidige vakbonden zitten tot aan de ellebogen in deze instituten en komen dus niet op voor hun achterban.
   Integendeel!!
   Jouw betoog zal de Balkenendes, Grijpman Groeninks en geloofsfanaten van deze wereld als muziek in de oren klinken.
   Je gaat voorbij aan het feit dat de huidige markten niet vrij zijn en opkomende collectieve tendenzen alleen kunnen worden bestreden door als vrije burgers de koppen bij elkaar te steken.

   In een ideale wereld ben ik het eens met jouw betoog.

3. Anno, ik ben met je eens dat het raar is dat onder het mom van stakingsrecht derden bij een conflict worden betrokken waar ze niets mee te maken hebben.

   Ik heb er geen probleem mee dat in een lange termijn relatie partijen tijdelijk de nakoming van hun verplichtingen opschorten om zo tot heronderhandelingen te komen. Het probleem van een lange termijn relatie is immers dat niet alles van te voren te regelen is, zodat aanpassingsmechanismen vereist zijn en het stakingsrecht past an sich daar goed bij. Met name de asymmetrische verhouding tussen partijen, zoals beschreven door GB, rechtvaardigt dit.

   Als de klanten van de werkgever last ondervinden van de acties is dat op zich ook niet bezwaarlijk, anders dan dat jij betoogd. De klanten die al voor de dienst hebben betaald kunnen hun geld terug vorderen. De werkgever is aansprakelijk voor de door hem ingehuurde hulpkrachten, dus dat is ons probleem niet. Diegenen die dienst willen afnemen zijn niet noodzakelijk slechter af, alleen niet beter af! vergelijk het recht op vergoeding als je als het op een na beste bod op een veiling hebt; je bent niet slechter af, maar je was, als de ander geen beter bod had uitgebracht, er wel beter van af. Dat geeft echter geen recht op compensatie.

   Het wordt pas m.i. problematisch als derden, in de zin van niet-klanten van de werkgever, betrokken worden. Als stakers wegen gaan afsluiten bijvoorbeeld. Dat is m.i. een onrechtmatige daad, waarvoor compensatie open moet staan. Het stakingsrecht, bedoeld om de relatie tussen WG en WN te regelen, kan geen effect hebben als het op derden wordt uitgeoefend. Kortom, als het ambulancepersoneel Den Haag plat legt moet ik compensatie van ze kunnen krijgen, als ze me niet komen ophalen als ik hulp nodig heb moet ik het ziekenhuis kunnen aanklagen.

   Ter aanvulling: het stakingsrecht is nodig omdat we in een niet ideale wereld leven, zoals GB terecht stelt. Het probleem zit hem specifiek in de onmogelijkheid om de toekomst te voorspellen (beperkte rationaliteit wordt dit ook wel genoemd, hoewel de juistheid van de term ter discussie kan staan). Het schrijven van perfecte plannen kost te veel, het verkrijgen van de benodigde informatie voor perfecte plannen is te kostbaar, we kunnen die informatie ook niet verwerken en het regelen van de onderhandelingen met alle toekomstige werknemers (inclusie diegenen die nog niet geboren zijn) is problematisch. Kortom, perfect plannen zijn onmogelijk, zodat we een systeem in het leven moeten roepen waar we achteraf de juiste regels mee afleiden. Het stakingsrecht past in zo een niet-ideale wereld, en mag alleen vanuit dat perspectief beschouwd worden.

4. Anno, ze hebben naar mijn mening slechts in zoverre een stakingsrecht, dat ze recht hebben om een andere, beter betalende baan te zoeken en vervolgens met inachtneming van de overeengekomen opzegtermijn ontslag te nemen.

   Als genoeg chauffeurs met hun voeten stemmen, heeft Connexion een probleem en zal het hogere lonen moeten bieden om mensen aan te trekken. Er is gewoon een markt voor chauffeurs en wie het meest betaalt (of andere betere arbeidsvoorwaarden heeft) heeft voldoende chauffeurs of chauffeurs van voldoende kwaliteit.

   Het feit dat ze niet naar een andere baas vertrekken, geeft aan dat een ander hen niet hoger waardeert, dus zijn ze blijkbaar geen hoger loon waard.

   Het gratis laten rijden van passagiers, wat jij als alternatief voorstelt, vind ik volstrekt onaanvaardbaar. Die dienst "vervoer" is nl. niet het eigendom van de chauffeur maar van de onderneming, zijn werkgever dus. Je kunt alleen je eigen eigendom weggeven, als je dat met het eigendom van de buren doet heet dat gewoon diefstal en is degene die dat met die wetenschap aanneemt een heler. Even ter vergelijking: als het personeel in de supermarkt gaat staken, is het toch ook niet acceptabel dat het bij de ingang een bordje neerzet met de tekst: "Neem alles maar mee zonder te betalen, want we staken en rekenen de boodschappen niet meer af"?

5. *Het feit dat ze niet naar een andere baas vertrekken, geeft aan dat een ander hen niet hoger waardeert, dus zijn ze blijkbaar geen hoger loon waard.*

   Mijns inziens een simplificatie van de problemen die een wijziging van baan met zich mee brengt.
   Bij verhuizing en dus verkoop en aankoop van een nieuw huis lever je sowieso al 6% van de koopsom in aan overdrachtsbelasting.
   Dat is voor velen al minimaal een halfjaar salaris.
   Daarnaast is er vaak een partner die ook zijn/haar baan moet opgeven. Ook val je vaak een stuk terug in opgebouwde rechten als je in een nieuwe baan gegint bv (bv bij een nieuwe reorganisatieronde ben je -uitzonderingen daargelaten- als eerste de lul als nieuwkomer door het lifo systeem).
   Dit soort verwerpelijke wetgeving zorgt ervoor dat de werknemer echt een flink stuk meer uitdaging en netto loon moet overhouden om te veranderen.
   Als een Donner het ontslagrecht wil aanpassen vind ik dat prima maar dan moet het geld dat bedrijven daarmee uitsparen (men heeft hier vaak potten voor achter de hand)ook rechtstreeks naar de werknemer. Bij flexibilisering van de arbeidsmarkt hoort ook flexibilisering van de woningmarkt. Weg met die overdrachtsbelasting dus.
   De arbeidsmarkt vergelijk ik een beetje met het overstappen van bv internetprovider; het brengt zoveel gelazer met zich mee dat het voordeel ERG groot moet zijn om het te overwegen.
   De markt is niet vrij dus de macht hoort dan niet eenzijdig bij de werkgever/overheid te liggen.

6. Bovenstaande was een reactie op;

   [4]

7. [5] Misschien wat kort door de bocht. Maar dat maakt het principe niet anders: Zowel je baas als jij maken bij het aangaan van het contract die afweging (loon, bijkomende kosten, andere overwegingen etc.). Idem dito tijdens het contract. Natuurlijk is niet iedere kleine verbetering een reden tot opzegging, nog los van de door jou genoemde kosten. Het verlies van je collega’s en de onzekerheid over de aard van je nieuwe collega’s maken ook deel daarvan uit. Ik heb dan ook geenszins bedoeld dat het loon het enige criterium is.

   De principiële afweging wordt echter niet anders: als een partij een verandering in de situatie wil, kan hij onderhandelen en als hij zijn zin niet krijgt, zal hij moeten afwegen of het uitblijven daarvan voor hem voldoende reden is om van baan te veranderen. Als hij dat niet doet, vindt hij zijn baan blijkbaar toch meer waard dan de baan met een iets hoger loon die hij elders kan krijgen en vindt die alternatieve baas hem blijkbaar niet zoveel waard als nodig is om hem van zijn oude baan los te krijgen.

   Staken zoals die buschauffeurs nu doen, is dus gewoon contractbreuk.

8. [5]
   "De markt is niet vrij dus de macht hoort dan niet eenzijdig bij de werkgever/overheid te liggen."

   Waar hoort die dan wél te liggen ?

   De markt is niet vrij omdat er geen contractvrijheid is. Dat is alleen maar op te lossen doordat de overheid, als zijnde het verlengstuk van deze en gene belangenclub, zich niet bemoeit met afspraken tussen partijen.

   Elke maatregel in de hedendaagse setting, gericht op het compenseren van de gevolgen van het afwezig zijn van contractvrijheid, inclusief ‘stakingsrecht’, is uiteindelijk niks anders dan kurieren am symptom.

9. [7]
   GB’s punt is dat er allerlei door de wetgever opgeworpen kunstmatige drempels zijn die (persoonlijke) verandering bemoeilijken.

   Een probleem is, dat een contract geen contract is, omdat de randvoorwaarden door de wetgever constant gewijzigd worden. Daarnaast zijn andere meer indirecte zaken (denk bijvoorbeeld aan inflatie en andere belastingverhogingen) een stimulans om voor dezelfde contractuele dienst meer geld te gaan verlangen.

   De constatering dat werknemers zich niet aan ‘de afspraak’ houden, is daarom wat mij betreft niet houdbaar.

   Er is maar één goede oplossing: de overheid dient zich niet als derde man in contracten op te stellen.

10. [8]

    Wij zijn het eens maar aan een "zou moeten zijn" situatie heb ik niks.
    Ik kijk liever naar de praktijksituatie zoals die nu is.
    De overheid en het bedrijfsleven zullen eerst de protectionistische regeltjes die op de arbeidsmarkt in hun voordeel zijn moeten schrappen alvorens er sprake kan zijn van volledige contractvrijheid.
    De eerste stap ligt bij die instanties en NIET andersom!
    Het kwartje van Kok zou ook tijdelijk zijn en de afschaffing van BPM op nieuwe auto’s wordt ook uitgesteld (=afstel, let maar op!).

11. [10]
    "aan een "zou moeten zijn" situatie heb ik niks"

    Is het niet zo, dat een moreel rechtvaardig uitgangspunt als baken in de mist kan dienen ? Je lijkt jezelf hierin tegen te spreken.

    De overheid als faciliterende instantie voor belangen van zowel het bedrijfsleven als werknemers moet zich inderdaad terugtrekken, alvorens er sprake kan zijn van contractvrijheid. Merk ook op, dat het bedrijfsleven niet de veroorzaker is van (protectionistische) regeltjes; dat is de overheid en niemand anders.

    Zonder overheidsmaatregelen heeft het bedrijfsleven, groot en klein, uitsluitend te maken met de markt.

12. [9] Ik ben het met je eens wat betreft je schildering van de situatie, maar niet wat betreft je conclusie: het feit dat de overheid de contractvrijheid inperkt, geeft je niet het recht om contractbreuk tegenover je werkgever te plegen. Die werkgever heeft immers nauwelijks invloed op die overheid en kan er ook niets aan doen dat de situatie is zoals die is.

    Bovendien staat het iedereen nog steeds vrij een andere baan te zoeken als hij alles afwegend tot de conclusie komt dat hij het elders beter heeft, zodat dat mechanisme om vraag en aanbod op elkaar af te stemmen nog wel redelijk kan functioneren. Je hebt dan gewoon een zakelijk verschil van mening over je waarde als werknemer en vertrekt naar iemand die je meer te bieden heeft.

    Zo werkt het bij de freelancers van ons bedrijf ook: als ze de vergoeding en de overige omstandigheden die wij hen bieden niet toereikend achten zeggen ze nee en gaan ze naar een ander bedrijf met hun vaardigheden. Uiteraard geldt dat wederzijds en het functioneert tot nu toe naar ieders tevredenheid.

13. Ben zojuist met de bus van NS station Naarden-Bussum naar een bestemming in Bussum gegaan, de dienstdoende chauffeur bevestigde op mijn verzoek dat hij volgende week weer ”gewoon” gaat staken, ik heb hem gezegd dat ik dat a-sociaal vind en hem graag op staande voet ontslagen zou willen zien en in zijn plaats desgewenst een Poolse collega zou kunnen voorstellen die het voor ”de helft of minder” zou kunnen doen.
    Deze chauffeur werd zo kwaad (in een volle bus, ik had de zaal mee zoals dat heet) dat hij achter zijn stoel uit wilde komen, maar hij beheerste zich (ik kan daar mee omgaan desgewenst), ik was wel een ongelooflijke grote L.. en bij de halte waar hij moest stoppen (ik zei nog :"jij gaat mij keurig wegbrengen vandaag vriend") trapte hij vol op de rem om mij te laten vallen.
    Ik was daar op bedacht ( als zeezeiler weet ik zulks te handelen ook).
    Kreeg van mede passagiers bemoedigende knikjes en in een geval zag ik een duim omhoog gestoken worden toen ik reeds buiten stond.

14. [12]
    Het stakingsrecht in NL komt als ik het goed heb begrepen voort uit het Europees Sociaal Handvest, waardoor het stakingsrecht als collectief recht van alle werknemers is erkend. Vanuit libertarisch oogpunt bezien is dit uiteraard volstrekt af te wijzen.

    Zouden contractpartijen dat zinvol vinden, kunnen zij dit onderling vastleggen; collectieve regelingen als deze werken marktverstorend.

    Even terug naar je opmerking wat betreft mijn conclusie. Je verdraait mijn woorden enigszins. Vanuit het stakingsrecht is het werknemers toegestaan dergelijke afpersingspraktijken toe te passen, alhoewel niet onbegrensd (er zijn spelregels). Er is dus in principe geen sprake van contractbreuk. Maar dat was mijn punt niet.

    Mijn punt is, dat contractuele afspraken door de veranderende wetgeving een tijdopname zijn, en niks meer dan dat. In de loop der tijd kun je alleen maar hopen dat de wetgever de spelregels niet verandert. Niet voor niets staat er in elk fatsoenlijk contract dat indien er één afspraak onwettig blijkt te zijn, de rest van de afspraken nog steeds blijft gelden. Kortom: er is geen afspraak, er is alleen maar een afspraak die op een bepaald moment is gemaakt.

    Zolang er een derde partij is die als onweersbui boven het contract hangt en de macht heeft om alles te veranderen, zie ik niet in hoe je überhaupt de partijen waarover het gaat (in dot geval werkgever en werknemer) moreel aan kunt spreken op het niet nakomen van afspraken. Dat is in feite mijn punt.

15. [13]
    Prachtig.

    Ik zou als werkgever zelf willen kunnen overwegen of ik stakers de zak gaf of niet. En of ik mijn klanten dit soort ellende aan zou willen doen.

16. [14] We zijn het denk ik grotendeels eens: de overheid geeft daqt stakingsrecht maar dient zich daar niet mee te bemoeien: dat kunnen de beide partijen heus zelf wel regelen. Zeker in deze tijd waarin het moeilijkis om geschikt personeel te vinden, is de positie van de werknemer helemaal niet zo zwak als verondersteld wordt.

    Blijft overigens dat het actiemiddel van gratis vervoer volgens mij zelfs volgens de vigerende wet onwettig is en dat een werkgever die daarop reageert met ontslag van de chauffeur die dat ondanks voorafgaand en uitdrukkelijk verbod toch doet door de rechter in het gelijk gesteld zal worden. Weet iemand of daar al jurisprudentie over is?

17. [15] volgende week leggen ze de boel week 3 dagen plat, ik vind dat het kabinet legerbussen moet gaan inzetten nu, waar hebben we het leger anders voor ?
    ook vind ik dat alle ambtenaren met een auto mensen vrijwillig moeten gaan rondbrengen, ze moeten zich in tijden van nood dienstbaar opstellen .

18. [17]
    "waar hebben we het leger anders voor ?"
    Het leger zou als doel moeten hebben de verdediging van Nederland tegen buitenlandse agressors.

    Aangezien Nederland niet meer bestaat, is het leger overbodig. Opdoeken die handel, inclusief bussen. Reizigers die dankzij de soepsidies aan het OV profiteren van mijn belastingcenten, moeten maar mooi gaan lopen. Schijnt ook gezond te zijn.

    "alle ambtenaren met een auto"
    Aangezien deze auto’s betaald worden uit gestolen goed, is het alleszins verdedigbaar dat degenen die niet willen- of kunnen lopen (zie boven) deze auto’s confisceren, zodat de ambtenaren in kwestie zelf kunnen gaan lopen. Dit verkleint tevens de kans dat deze raamstaarders meer onzinnige regels over de productieven uitstorten, tel uit je winst.

    Dit geldt uiteraard niet voor de ambtenaren die het OV gebruiken om naar hun ‘werk’ (..) te reizen. Die mogen net als de rest onbetaald thuisblijven, dan wel een vak leren en productief aan de slag gaan.

19. [16]
    We zijn het zeker eens. Ik zou als werkgever in het openbaar vervoer een beetje gestoord worden. In de eerste plaats worden je allerlei regels opgelegd door de overheid, heb je weinig invloed op de infrastructuur en vervolgens krijg je te maken met stakingen voornamelijk ten gevolge van overheidsbeleid.

    Geen wonder dat er steeds grotere machtscontoncentraties van bedrijven ontstaan. Alleen op die manier ben je machtig genoeg om enige invloed uit te kunnen oefenen op de ‘beleidsmakers’.

    Fascisme in een moderne verpakking, dat is het.

20. [19] Ik snap niet waarom ze niet gewoon ophouden met chauffeurs als werknemer in te huren en alleen nog chauffeurs als free-lancer inhuren.

    Gewoon: je hebt een klus: bus nr. 321 moet van A naar B rijden; vertrek 8 uur. De chauffeur die dat tegen het scherpste bedrag inschrijft, krijgt de opdracht.

21. [20] In zekere zin werkt het ook wel zo. Echter als busmaatschappij is het wel handig om vaste afspraken te maken; vastgestelde tarieven, vastgestelde werktijden. Althans voor een bepaalde periode (wellicht een jaar of zo). Daarna beginnen de onderhandelingen weer.
    In de praktijk denkt men "recht" te hebben op werk (dus zijn anderen verplicht die baan dus ook te geven).

22. [20]
    Als ZZP-ers zullen ze een hogere vergoeding willen bedingen. Waarna men natuurlijk gaat zeuren over ‘rechten’ en de vakbond er alsnog aan te pas komt.

    Zolang er geen contractvrijheid is, blijf je gezeur houden.

23. [21] Je kunt toch gewoon een bepaalde lijn (of een groepje lijnen) en een bepaald aantal bussen dat daarvoor conform dienstregeling voor nodig is op internet zetten of elders publiceren?

    Vervolgens schrijft men in en de scherpste inschrijver die aan de gestelde kwaliteitseisen voldoet, krijgt de opdracht, uiteraard voor een bepaalde periode, zeg een jaar.

    Die tarieven hoeven niet persé vast te zijn, dat is bij vliegtuigen immers ook niet zo. Maar zelfs als je dat wil, kun je toch van een gemiddelde inschrijfprijs uitgaan? De eerste keer is dat misschien wat moeilijker, maar al snel heb je als vervoerder een goed algemeen beeld van wat welke lijn op welk moment kost en kun je daar in je tariefstelling rekening mee houden?

Comments are closed.