Regeling exportsubsidies voor ontwikkelingslanden op de schop.

De overheidsregeling voor exportsubsidies aan het Nederlandse bedrijfsleven in ontwikkelingslanden (ORET) gaat op de schop.
Ondernemingen kunnen vanaf komend jaar slechts voor een beperkt aantal sectoren en een beperkt aantal landen aanspraak maken op financiële exportsteun. China en India vallen buiten de boot.

Dat voorstel sturen minister Koenders (ontwikkelingssamenwerking) en staatssecretaris Heemskerk (economische zaken) naar de tweede kamer. De nieuwe aanpak heet de regeling voor ontwikkelingsrelevante infrastructuurontwikkeling (ORIO) en richt zich op de sectoren energie, water en klimaat. De open- einderegeling wordt vervangen door een regeling met een jaarlijks budget van 120 miljoen euro. Oude contracten, met een waarde van circa 400 miljoen euro, worden overigens gewoon uitgevoerd.
Koenders vindt dat ontwikkelingslanden te weinig profiteerden van de oude regeling, die vooral het bedrijfsleven helpt. Hij wil meer nadruk op duurzaamheid op ontwikkelingsgerichte subsidies. “We richten ons op sectoren waar Nederland goed in is. Vroeger werd een exportproduct gesubsidieerd, nu het hele project”, aldus de PvdA bewindsman. Een uitvoeringsagentschap gaat namens de minister bepalen welke projecten ontwikkelingsrelevant zijn.
Ook wordt het mes gezet in het aantal landen waar ORIO vanaf 2009 van toepassing is. India en China worden van de lijst gehaald. Voor deze twee landen komt een aparte regeling onder regie van economische zaken. Hiervoor is 20 miljoen euro gereserveerd.

Dit geldt tevens voor andere landen die later niet meer in de nieuwe regeling passen, maar wel zogeheten estafettelanden zijn: landen die de overgang maken van ontwikkelingshulp naar een grotere rol voor de private sector.
“Het is gek als de Nederlandse belastingbetaler ontwikkelingshulp moet geven aan een land dat meer dan 1000 miljard aan reserves heeft”, zegt Koenders over China.
Landen als de Filippijnen, Thailand, Peru, Algerije, Marokko, Servië en Montenegro, komen wel in aanmerking voor de nieuwe regeling, net als de 36 landen waar Nederland een ontwikkelingsrelatie mee heeft.

Koenders denkt dat vooral het midden- en kleinbedrijf kan profiteren van de nieuwe opzet, die is gericht op meerjarige samenwerkingsverbanden, waarbij de training en opleiding van de lokale overheid een belangrijk onderdeel is. In de nieuwe regeling staat de vraag van het ontwikkelingsland centraal.
Tot zover de media.

Ter verduidelijking, het gaat hier slechts om een klein gedeelte van het budget ter grootte van 4.7 miljard euro van ontwikkelingssamenwerking.
Ik wil u nog even in herinnering brengen, dat over de laatste 10 jaar nog steeds 5 miljard euro aan “ontwikkelingshulp” door het ministerie nog niet is verantwoord.
Met andere woorden er is nog steeds 5 miljard euro zoek.

Het zal mij niet verbazen dat het uitvoeringsagentschap dat namens de minister gaat bepalen welke projecten ontwikkelingsrelevant zijn, bemand zal worden door “bevriende relaties”.
Elke subsidie, hoe ook genoemd, is concurrentievervalsing.

Ik wil nog even dieper ingaan op een opmerking van Koenders.
“Het is gek als de Nederlandse belastingbetaler ontwikkelingshulp moet geven aan een land dat genoeg reserves heeft.”
Moet geven, van wie?
Van Koenders, China, de rest van de wereld, het kabinet, van u?

En is het dan een taak van de overheid om ontwikkelingshulp te geven?
Als Koenders en u vinden dat er ontwikkelingshulp gegeven moet worden, dan houdt dat niet in dat u mij ook dwingt om daaraan mee te betalen.
Het staat de voorstanders voor ontwikkelingshulp vrij om een fonds op te richten waar mensen op vrijwillige basis hun bijdragen aan kunnen leveren.
Is ontwikkelingshulp ontstaan uit een zogenaamd collectief schuldgevoel?
Of om sociaal over te komen?

Dan is er toch iets misgegaan, want tot op heden heeft ontwikkelingshulp blijkbaar niet gewerkt, gezien de huidige situatie waarin de landen die ontwikkelingshulp kregen zich nog steeds bevinden.
De landen die nu niet meer op de lijst voorkomen, China en India, hebben zich economisch ontwikkeld door een “kapitalistisch” stelsel toe te staan.
Daarom wordt het hoog tijd dat de verplichte bijdrage aan ontwikkelingshulp verdwijnt.