Geld is altijd schaars; zodra geld niet meer schaars is dan is het geen geld meer,”
– Anoniem.

In de First Post van afgelopen week stond een artikel van Phillip Bond die de schuld van de huidige kredietcrisis gaf aan het ‘neo-liberalisme:, wat dat ook mag betekenen. Helaas gaf hij hierover geen uitleg wat het exacte verschil is tussen liberalisme en neo-liberalisme. Hij vertelt namelijk dat we allemaal armer zijn geworden dankzij de vrije markt, of zoals hij zegt dankzij de ‘Free-Marketeers’, oftewel vrijemarktaanhangers. In Nederland horen we nog wel eens de term ‘marktfundamentalisten’, wat ongeveer hetzelfde zou moeten betekenen.

Voor wie de feiten kent is dit helaas klinkklare onzin en vertelt Phillip Bond niet het gehele veraal, want iets wat als hoofdoorzaak heeft meegespeeld sinds de jaren 70 is dat de geldgroei en kredietexpansie gigantisch zijn geweest. Dat wordt in het artikel compleet achterwege gelaten spijtig genoeg.

De werkelijke oorzaak van de ineenzakking van de economie is dat de monetaire inflatie enorm is gestegen, terwijl de salarissen duidelijk zijn achtergebleven over de laatste drie decennia. Dit komt omdat gesalarieerden in de werkelijke wereld moesten leven en niet het geld of krediet konden creëren voor hun inkomen. De reden van de grote krediet- en monetaire expansie ligt primair aan de grote uitbouw van de verzorgingstaten in het westen, daar politici en en hun achterbannen eigenlijk een vorm van communistische heilstaat probeerden te scheppen, welke geheel gefinancierd werd met hoge belastingheffingen, handelstarieven en vooral geldschepping.

Dit laatste deed en doet het overheidsgesanctioneerde kartel van centrale banken en de bancaire sector, zodat deze laatste hierdoor enorm veel geld konden verdienen via een vorm van woekering op de productiviteit van de loonwerkers.De prijzen stegen in de jaren 70-90 van de vorige eeuw, in navolging van de reeds genoemde gecreëerde geldgroei was het voordeliger voor grote bedrijven en multinationals om de productie te verplaatsen naar de lagelonenlanden over deze afgelopen dertig jaar, zodat er een automatische beperking werd gelegd op de gemiddelde inkomensgroei van de werknemers in het westen. Om de tegenvallende belastinginkomsten en overheidstekorten op te vullen wendden de overheden zich tot de banken voor hun schulden en via de verkoop van obligaties kwam er een vloedgolf aan nieuw gecreëerd geld op de markt, wat natuurlijk een direct gevolg had op de waarde van het geld reeds in omloop, wat daardoor aanzienlijk daalde. Het geld ging van de overheden richting de markt en kwam terecht in de aandelen- en onroerendgoedsectoren. Via de hausses en zeepbellen in deze markten over de afgelopen kwart eeuw kregen de westerse werknemers toch het gevoel van rijkdom en economische groei.

De kunstmatige waardestijgingen hadden tot gevolg dat er een schijnwelvaart plaatsvond, waarbij iedereen zijn ‘overwaarde’ in onroerend goed en ‘verdiende’ geld in de aandelenmarkt omzette in allerlei andere schuldvehikels. Huizen werden verbouwd, jachten werden gekocht, SUV’s bevolkten de straten en de vakanties werden steeds exorbitanter en veelvuldiger. Als oorzaak heeft meegespeeld dat onze verplaatste industrie werd gedreven door Oost-Aziaten die vanwege hun schamele inkomen veel goedkopere producten konden exporteren naar het westen, waardoor de concurrentie hevig was en veel westerse productiesectoren het loodje legden

Nu dat de voornoemde zeepbellen in deze sectoren allemaal zijn doorgeprikt voelt de meerderheid in het ‘rijke’ westen dat men eigenlijk niet meer zo welvarend is en dat men de uitgaven moet gaan terugschroeven. Dit terwijl de prijzen van primaire levensbehoeften de pan uit rijzen, waardoor de klap nu dubbel wordt gevoeld, enerzijds een afkalving van de waarde van het bezit en anderzijds een lager besteedbaar inkomen. Verder vanwege de geldgroei in China en andere Aziatische productielanden stijgen de prijzen van industriële producten navenant. Als oorzaak worden grondstoffenprijzen genoemd, maar dit is een deel van het verhaal. De grondstoffen stegen vanwege enerzijds de enorme geld- en kredietexpansie en anderzijds de nadruk die heeft gelegen op de financiële sector en de bouwnijverheid over de afgelopen decennia, waardoor er bitter weinig werd geïnvesteerd in en er weinig kapitaal werd vrijgemakt voor agrarische ontwikkeling, olie-exploratie, mijnbouw en –ontginning. Deze twee zaken hebben ervoor gezorgd dat de grondstoffensector bezig is met een inhaalslag van de afgelopen jaren.

Dit alles heeft natuurlijk niets te maken met de schuld van de vrije markt, zoals Bond beweert, maar met de concentratie van corporatistische macht bij de grote bedrijven, bankinstellingen en overheid ten koste van de rest van de bevolking dankzij de monopolisering op de betaalmiddelen, de interveniërende wet- en regelgeving op nationaal en supra-nationaal gebied en het protectionisme via lobbies bewerkstelligd, danzij de incestueuze samenwerking tussen eerdergenoemde entiteiten.

Zowel Friedrich von Hayek en Thomas Jefferson beschreven in hun geschriften de slavernij van de volkeren met betrekking tot het probleem van wat nu wordt geschetst en dat is dat deze situatie niet één is van een vrije markt, maar één is van een gecontroleerde markt en wel door overheid, bankwereld en corporatisten.

,,To be controlled in our economic pursuits means to be…controlled in everything”
Friedrich A. von Hayek

“If the American people ever allow private banks to control the issue of their money, first by inflation and then by deflation, the banks and corporations that will
grow up around them (around the banks), will deprive the people of their property
until their children will wake up homeless on the continent their fathers conquered.”
Thomas Jefferson:

In Zweden bijvoorbeeld hebben twee families de economische macht via een web van overheidsgesponderde wetgeving. Deze families zijn de Wallenbergs en Gyllenhammers. In Italië onder Mussolini werd de IRI in 1933 opgericht mede om de werkloosheid te bestrijden. Lang na de tweede wereldoorlog was deze organisatie nog steeds actief en had 20% van alle industrieën en banken onder beheer.

Vandaar dat grote bedrijven, multinationals, banken en nu zelfs grote pensioenfondsen graag commissariaten uitdelen aan politici in den lande. Ook zijn de lobbies zeer actief in Brussel om daar de verdere uitbouw van een corporatistische superstaat te verzorgen, of zoals Ludwig von Mises dit noemde: een ‘Zwangwirtschaft’.

De volgende aflevering worden de diverse sectoren behandeld.

Essays:

We’re All Proletarians Nowadays; Phillip Bond, The First Post, 7 juni 2008
Garrett on the Planned Economy; Jeffrey Tucker, Mises Institute, Auburn AL, USA, 12 november 2007
The Political Economy of Liberal Corporatism; Joseph R. Stromberg, Center for Libertarian Studies, Burlingame, CA, USA 1977
Economic Fascism; Thomas diLorenzo, The Freeman, USA, juni 1994
Corporatism and Keynes, His View on Growth; Edmund S. Phelps, Columbia University, New York, NY, USA, 16 mei 2007, New
The Economic History of Sweden; Thayer Watkins, San José State University, 2006
Letter to the Secretary of the USA Treasury; Thomas Jefferson, 1802

Literatuur:

The Suicidal Corporation; Paul H. Weaver, Touchstone Books, USA, 15 Februari 1989
Mises, the Last Knight of Liberalism; Jörg Guido Hülsmann, Ludwig von Mises Institute, Auburn, AL, USA, 4 september 2007
The Road to Serfdom; Friedrich A. von Hayek, University of Chicago Press, (1944) ed. 15 oktober 1994

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

11 REACTIES

  1. Het woord rijkdom voor de enkeling ,waar staat dat eigenlijk voor ?
    Voor een land is het een beeld wat welvarend betekend, weer zo,n woord waar je als inwoner van zo,n land ,prettige gevoelens van krijgt.
    Want die inwoner , hard werkende ,heeft een eigen huis,auto,bootje,TV ,radio,vrouwtje dat werkt,[ en niet zoals in de arme tijd staat te lummelen over een kookpot,een beeld van arme landen]gaat op vlieg vakanties ,en heeft een bankrekening om alles te betalen.
    Die inwoner is rijk ,en weet dit ook ,vooral als hij naar NOVA gekeken heeft waar zeker 1x in de week een hongerend mens van het scherm afvalt ,die Koenders niet op kon vangen.
    De inwoner ,om zich heen kijkend na dit beeld vanuit niet welvarende landen,zegt tegen het vrouwtje en kinders,wij hebben het maar goed !
    En wees blij dat wij mensen als Herfkens en Melkert hebben die in het buitenland mijn overschot aan rijkdom herverdelen.
    Vroeger ,in de tijd van de gouden eeuw en VOC hadden de inwoners ,onze welvarende voorouders,[ niet die vanuit de arme landen] in een deuk van het lachen gelegen van zoveel gekkigheid, en hadden de spreker, terecht, een dorpsgek genoemd .
    Rijkdom is nooit het resultaat van werken geweest, toen niet, en nu niet.,het woord alleen al stamt uit het knechten/slaven tijdperk.
    Het is het resultaat van veel factoren ,de belangrijkste is ook de meest simpele ,geluk.
    Er zijn Bijbels dik geschreven door rijke mensen ,voor arme mensen ,die nog nooit tot resultaat hadden dat de arme ,met zo,n handleiding, rijk werd.
    En, om even bij die bijbel te blijven, net zo min is er geen bewijs dat het toegang geeft tot een hemel.
    Na geluk komt de 2e belangrijkste ,maak zeker dat jij ,en niet een ander uitmaakt, hoe jij
    moet leven voor dat je ook maar gebruik gaat maken van het grootte ,of kleine geluk.
    Als je dan rijkdom begin te proeven, begin je ook te begrijpen waarom rijke mensen er zo bedonderd droevig uitzien in zgn. rijke landen waar aasgieren [socialisten ] aan herverdeling willen doen om de niet rijke, wel welvarende inwoner, tevreden te houden.
    En het overschot als een soort moderne Sinterklaas aan de arme landen geven ,waar de baas het direct doorsluist naar zijn bankrekening .
    Wat het oplevert voor de Sinterklazen weet ik niet ,maar commissariaten worden als pepernootjes uitgestrooid na aftreden van de Sinterklazen ,die ,hoe bestaat het ,rijk worden.
    Het is de optelsom van 1 en 2

    • “Rijkdom is nooit het resultaat van werken geweest,”
      Misschien kun je dit nader uitleggen.
      Volgens mij ontstaat alle rijkdom (dingen die te consumeren/gebruiken zijn) doordat ze ergens geproduceerd (werken?) wordt.

      • Misschien is een antwoord de brief van Dave over werken maakt niet rijk.
        Deze Dave is nogal bezig om de rest van de bus chauffeurs te vertellen hoe de wereld in elkaar zit .
        Een beetje zielig ,in aanmerking nemend dat hij Ben [Bernanke ] er bij sleept nog wel bij voornaam .
        Het zielige zit hem in het feit dat het land N Amerika een oorlogsvloot nodig heb om het leven van deze Dave [happy trading] te waarborgen.
        Die oorlogsvloot ,net als in de tijd van de VOC [Balkende ] maakte de beleggers de rijkste mensen van d,r tijd.
        geen woord over mensen die echt rijk werden door eigen inbreng zonder kanonnen .
        Die namen zijn bekend ,en hebben altijd te maken met slaven zoals deze Dave die trading [is gambling] zien als een legale wijze van deelname in de opbrengst.
        Wat soms lukt ,soms niet ,en dan hulp krijst ,wat o.a de aanval op Pearl Harbour veroorzaakte .
        Dat heeft allemaal niets te maken met werken voor je brood,wel met rijk worden met alle middelen tot mijn beschikking .

  2. Hoi, Nu het toch over monetarisme gaat, hier een paar uitspraken van Bernanke vorige week op Harvard.

    My son (a Cabot House Junior) sent me the commencement speech given by alumnus Ben Bernanke at yesterday’s Harvard graduation ceremony. He thought I would be interested in what Dr. Ben had to say to the class of ’08. Indeed, I found a number of interesting passages in his remarks, but if you wish to read the entire address, you will find in at the Washington Post’s website. Here are a few topics that caught my eye:

    “Although 1975 was a pretty good year for the Red Sox, it was not a good one for the U.S. economy. Then as now, we were experiencing a serious oil price shock, sharply rising prices for food and other commodities, and subpar economic growth. But I see the differences between the economy of 1975 and the economy of 2008 as more telling than the similarities. Today’s situation differs from that of 33 years ago in large part because our economy and society have become much more flexible and able to adapt to difficult situations and new challenges. Economic policymaking has improved as well, I believe, partly because we have learned well some of the hard lessons of the past. Of course, I do not want to minimize the challenges we currently face, and I will come back to a few of these. But I do think that our demonstrated ability to respond constructively and effectively to past economic problems provides a basis for optimism about the future.”

    Several years passed before the Federal Reserve gained a new leadership that better understood the central bank’s role in the inflation process and that sustained anti- inflationary monetary policies would actually work. Beginning in 1979, such policies were implemented successfully–although not without significant cost in terms of lost output and employment–under Fed Chairman Paul Volcker. For the Federal Reserve, two crucial lessons from this experience were, first, that high inflation can seriously destabilize the economy and, second, that the central bank must take responsibility for achieving price stability over the medium term.

    For a central banker, a particularly critical difference between then and now is what has happened to inflation and inflation expectations. The overall inflation rate has averaged about 3-1/2 percent over the past four quarters, significantly higher than we would like but much less than the double-digit rates that inflation reached in the mid-1970s and then again in 1980. Moreover, the increase in inflation has been milder this time–on the order of 1 percentage point over the past year as compared with the 6 percentage point jump that followed the 1973 oil price shock.

    Some indicators of longer-term inflation expectations have risen in recent months, which is a significant concern for the Federal Reserve. We will need to monitor that situation closely. However, changes in long-term inflation expectations have been measured in tenths of a percentage point this time around rather than in whole percentage points, as appeared to be the case in the mid-1970s. Importantly, we see little indication today of the beginnings of a 1970s-style wage-price spiral, in which wages and prices chased each other ever upward.

    The Federal Reserve and other central banks have learned the lessons of the 1970s. Because monetary policy works with a lag, the short-term inflationary effects of a sharp increase in oil prices can generally not be fully offset. However, since Paul Volcker’s time, the Federal Reserve has been firmly committed to maintaining a low and stable rate of inflation over the longer term. And we recognize that keeping longer-term inflation expectations well anchored is essential to achieving the goal of low and stable inflation. Maintaining confidence in the Fed’s commitment to price stability remains a top priority as the central bank navigates the current complex situation.

    As a central banker, I would be remiss if I failed to mention the contribution of monetary policy to the improved productivity performance. By damping business cycles and by keeping inflation under control, a sound monetary policy improves the ability of households and firms to plan and increases their willingness to undertake the investments in skills, research, and physical capital needed to support continuing gains in productivity.

    In the long term, however,the best way by far to improve economic opportunity and to reduce inequality is to increase the educational attainment and skills of American workers. The productivity surge in the decades after World War II corresponded to a period in which educational attainment was increasing rapidly; in recent decades, progress on that front has been far slower. The use of a wide range of methods to address the pressing problems of inadequate skills and economic inequality would be entirely consistent with the themes of economic adaptability and flexibility that I have emphasized in my remarks.

    The poor forecasting record of economists is legendary, but I will make a forecast in which I am very confident: Whatever you expect your life and work to be like 10, 20, or 30 years from now, the reality will be quite different.”

    Food for thought not only for the young men and women who now set out to start their careers today, but also for those who still apply antiquated notions of how the central bank acts and reacts to the situations such as we are currently experiencing. Clinging to the idea that the largest economy on the planet is about to head into some kind of German-style hyperinflationary spiral while its currency acts like that of Zimbabwe may make for sensational newsletter content, but it really is out of touch with actual conditions.

    Watch for the dollar’s ascent towards the 74 mark while oil is losing value. Watch for closing levels as well amid fast-changing conditions. Copper is at a two-month low. Just FYI.

    Happy Trading.

    Jon Nadler

  3. *De werkelijke oorzaak van de ineenzakking van de economie is dat de monetaire inflatie enorm is gestegen*

    Dit is m.i. voor zeker 80% de oorzaak van de huidige prijsstijgingen van bv fossiele brandstoffen en voedsel. Beide artikelen hebben ze ook maar uit de core-inflatie gehouden om de schijn op te houden.
    Schaarste van allebei (en ook nog tegelijkertijd!) zou iedereen aan het denken moeten zetten. Het hele schaarste verhaal is voor het grootste gedeelte bullshit.

    *De reden van de grote krediet- en monetaire expansie ligt primair aan de grote uitbouw van de verzorgingstaten in het westen, daar politici en en hun achterbannen eigenlijk een vorm van communistische heilstaat probeerden te scheppen*

    Is volgens mij maar gedeeltelijk waar. Er is niet alleen aan de onderkant geparasiteerd zonder dat daar toegevoegde waarde van deze groep voor werd teruggevraagd.
    Ook aan de bovenkant (ik bedoel bv de Grijpman Groeninks en de legiolease jongens daar net onder) is er een onevenredig deel uit de koek genomen zonder dat daar vergelijkbare prestaties tegenover stonden. Ook een vorm van parasitair gedrag.
    Het gevolg in de VS en binnenkort ook in Europa; de middenklasse van werknemers, middenstanders en kleine ondernemers zijn zo ver uitgeknepen dat daarmee ook de reeële economie de nek om is gedraaid.
    Met dank dus aan werkschuwe tokkies, de dozenschuivers met hun exceptionele beloningen en diegenen die het gefaciliteerd hebben nl de politici.
    Weliswaar een beetje gechargeerd maar voor een groot deel de waarheid.
    Het ligt voor een deel dus ook aan de vrije markt. Niet dat die slecht is maar dat er onvolkomenheden zitten vwb controle en keiharde repressie t.o.v. dit soort uitvreters.

    • “Het ligt voor een deel dus ook aan de vrije markt. Niet dat die slecht is maar dat er onvolkomenheden zitten vwb controle en keiharde repressie t.o.v. dit soort uitvreters.”

      Een veelgemaakte fout. Het probleem is nu juist, dat ‘de markt’ niet vrij is door beperkende en dwingende maatregelen van de overheid, en derhalve de klassificatie ‘vrije markt’ niet verdient..

      Kijk, dat een Tokkie niet wil werken is prima. Geen probleem. Dat hij daarentegen door de overheid wordt gepamperd, is wél een probleem, en wel omdat dat uiteindelijk door anderen moet worden opgehoest. Moet je eens kijken hoe snel Tokkie aan het division-of-labor spelletje mee wil gaan doen als hij én niet wordt gefaciliteerd door de roverheid, én geen moestuin etc. heeft om zichzelf te bedruipen

      Waar jij voor pleit, is méér overheidsingrijpen. Een probleem los je niet op door het probleem groter te maken; je moet het juist kleiner maken !

      • Nee Andre als ik die indruk van meer overheidsingrijpen heb gewekt was dat niet de bedoeling. Dat de overheid een kwalijke rol in de huidige economische malaise heeft gespeeld geef ik ook aan (politici hebben het gefaciliteerd).
        Over die werkschuwe tokkie zijn we het beide eens.
        Ik vind het jammer dat je naast de roverheid en die tokkie niet op mijn derde groep ingaat nl het uit zijn voegen gegroeide en volledig gecorumpeerde dienstenstelsel dat niks meer met ondersteuning van reeële economie te maken heeft maar met het afbreken daarvan.
        Het gaat hier om honderden zoniet duizenden miljarden euros/dollars aan min of meer verduisterd geld dat de samenleving nu al kan ophoesten in de vorm van door hun gecreeërde inflatie en straks door het niet krijgen van waardevaste pensioenen. Waarom heeft iedereen een blinde vlek als het over de andere kant van de medaille gaat??
        Ik heb toch echt de indruk dat die uitwassen zijn ontstaan in de “meest” vrije economieën zoals bv de VS en (later) de EU landen.
        Wat de oplossing is is moeilijker dat geef ik eerlijk toe. Meer toezicht en keiharde straffen zijn m.i. noodzakelijk omdat het een extreme vorm van diefstal is.
        Daarmee pleit ik NIET voor een grotere overheid die dat zou moeten controleren.
        Maar dat er iets moet gebeuren staat voor mij vast al is het alleen maar dat gedupeerde mensen straks niet in handen van Jan Maorijnissen met zijn communistische retoriek vallen.

      • In principe zijn zowel de Tokkie’s als de ’topbestuurders’ die nogal eens flopbestuurders blijken te zijn, en daar rijkelijk voor worden beloond, identiek. Beiden maken dankbaar gebruik van de hen aangeboden freebees.

        Weiger jij een gift van een ander, zonder dat er wat tegenover hoeft te staan ? Ik niet per sé. Dat doen zij ook niet, typisch geval van menselijk gedrag. Hoe kun je een mens menselijk gedrag verwijten ?

        Even terug naar de freebees. De freebees bestaan in beide gevallen uit geld van een ander. In het geval van Tokkie is het van een ander onder dreiging van geweld ontfutseld belasting-geld, in het gevalletje Groenink is het geld afkomstig uit de de voorste rijen van de fiat-geldmachine, die afgedwongen wordt door dezelfde overheid die Tokkie aan z’n geld helpt. Zoals bekend, is geldcreatie een verdekte belasting doordat het geld dat mensen hebben, minder waard wordt. Mensen die het verst zijn verwijderd van de geldcreatie, hebben meer lasten dan lusten van dat systeem. Vreemd dus ook, logisch beredeneerd, dat socialisten, die zich het liefst affiliëren met het begrip ‘sociaal’, dit systeem voorstaan. Uiteindelijk gaat het natuurlijk om de macht over het collectief.

        De laatste decennia is er links en rechts nogal wat geld bijgejongd. Naast geldontwaarding heeft dat geresulteerd in bubble-vorming (internet, krediet, housing, en momenteel commodities). Dat verrekte overtollige geld zoekt zijn weg in het systeem; de daaraan gekoppelde lage rentes genereren het verkeerde signaal naar de markt; gemakkelijk geld vindt zijn weg naar nieuwe afnemers die anders nooit onder dezelfde (non)voorwaarden over dat geld hadden kunnen beschikken.
        Daarnaast vond/vindt men dat de Groeninks ‘recht’ hebben op een grote beloning gezien de prestaties op papier en in de financiële markt. Omdat het geld in de hele markt aanwezig is, dus ook bij alle banken, en men vrolijk de hoeveelheid derivaten tot astronomische hoogtes heeft doen groeien, waardoor de winsten op papier ook navenant waren, en er geen tegengas gegeven kan worden door de markt (iedereen zit in hetzelfde fiatgeld-systeem immers) is het beeld volledig vertekend en staat thans het gehele fiat-geldsysteem op springen. Als dat gebeurt, zijn de rapen pas écht gaar.

        Kortom: de problemen worden veroorzaakt door het financiële systeem, dat gebaseerd is op fiat-geld en een echt monopolie (want gehandhaafd door de staat met al haar geweldsopties). De oplossing is heel eenvoudig: schop Keynes en z’n ideeën de deur uit, en zorg dat geld gedecentraliseerd wordt. De Austrian school heeft de oplossingen al lang bedacht.

        En Jan Maorijnissen ? Als de mensen daarvoor willen kiezen, moeten ze dat vooral doen. Wie maoistische tomaten zaait, zal shit oogsten.

      • Wij zijn het in grote lijnen wel eens. Het grote probleem is inderdaad de gecreeërde overvloed aan (fiat)geld. Maakt geld weer schaars en schaf het monopolie erop af. Pas dan kom het toe aan diegene die het ECHT verdiend.
        Je link is inderdaad zorgwekkend; op naar een NWO. De EUSSR is ook op financieel gebied een stap in die richting.

Comments are closed.