Deze week kreeg ik via de Atlas Foundation heugelijk nieuws te horen. Twee jaar na zijn overlijden krijgt Nobelprijswinnaar Milton Friedman dan toch een economisch onderzoekscentrum naar zijn naam genoemd.

Eindelijk! Gezien zijn onnavolgbare staat van dienst voor de naoorlogse wereldeconomie werd het immers hoog tijd.
 Zijn “Chicago School” (rond monetarisme en laissez-faire) mag dan al wel minder radicaal zijn dan de “Austrian School” van een Ludwig von Mises, zijn kijk op de overheid mag dan al minder anarchistisch zijn dan de filosofische tractaten van zijn zoon David en zijn kleinzoon Patri Friedman, en de rol die hij de Centrale Bank toekende, mag dan al wel haaks staan op de Rothbardiaanse leer en het primaat van de goudstandaard, toch bestaat er onder liberalen en libertariërs een ruime consensus over de realisaties van Milton Friedman. Zijn economische theorieën brachten meer welvaart in het Westen dan welk ander model ook, van de Verenigde Staten onder Ronald Reagan, over het Verenigd Koninkrijk onder Margaret Thatcher tot zelfs Chili onder Augusto Pinochet.

De Atlas Foundation kondigde de oprichting van dit onderzoeksinstituut als volgt aan:
“The new Milton Friedman Institute is designed to reinforce the University of Chicago as the world’s leading intellectual destination for economics and its connections to business, law, and policy. The Milton Friedman Institute will provide a set of resources that will make it possible to continue recruiting top scholars, in both the junior and senior ranks. It will provide a location for faculty at Chicago to do research in economics and related areas, and to be joined by scholars – senior, junior, postdoctoral, and advanced graduate students – visiting the Institute for varying lengths of time. It is anticipated that many of these scholars will work in subfields in which members of the Chicago faculty do not currently concentrate, and that they will play leading roles in workshops during extended visits. It is also anticipated that this will be a natural locus to further the long-standing connections between those areas in which economic analysis plays a significant role, collaborations that have been a distinctive component of the intellectual fabric of the University: the Department of Economics, Graduate School of Business, Law School, and Harris School.”

Het Milton Friedman Institute zal een jaarlijks budget van honderd miljoen dollar krijgen, en een éénmalig opstartbudget van nog eens 100 miljoen USD. Het jaarlijkse werkingsbudget wordt via de “Milton Friedman Society” onder bedrijven en kapitaalkrachtige burgers verzameld, terwijl de universiteit van Chicago de volledige opstartkost draagt. Robert J. Zimmer neemt de dagelijkse leiding van het MFI op zich en professor Lars Hanssen staat in voor de academische coördinatie. Het MFI moet tegen de herfst operationeel zijn. Ik kijk alvast uit naar hun bevindingen en projecten, zeker gezien de forse investeringen in dit onderzoekscentrum.

In memoriam Milton Friedman: http://mfi.uchicago.edu/

——————————————-
Onderschrift: Vincent De Roeck is beheerder van Libertarian.be, ondervoorzitter van het Liberaal Vlaams Studentenverbond en secretaris van de Mises Youth Club.

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

29 REACTIES

  1. Ik hoop dat ze eens stevig na gaan denken over de rol van de centrale bank, die als ultiem instrument van een centrale overheid de wortel van alle kwaad is. Vrije markt is vrije markt, keuze voor geld dient niet beperkt te worden door wetgeving en een centrale bank. Zo moeilijk is het echt niet.

    http://www.mises.org

  2. Nou nou, zo geweldig is het nou ook weer niet gegaan met de Chicago School… Als je bekijkt hoe het in Chili gegaan is onder Pinochet, waar de Chicago Boys 16 jaar lang deden wat ze goed achtten en de markt de vrije loop lieten… De Chilenen zelf zijn er in ieder geval niet beter van geworden.

    • Het is slechts het economisch meest solide land in Latijs-Amerika met pensioenfoendsen die model staan voor Westerse landen die dit nu proberen te copieren…

      • Los van het feit dat de chileense economie er _tijdens_ de chicago boys periode onder Pinochet er niet beter op geworden is, is het voor de bevolking een rampzalige exercitie geweest (The Chicago Boys in Chile: Economic Freedom’s Awfull Toll, Chile:the laboratory test)

        Maar inderdaad, na die periode is het een stuk beter gegaan, maar daar zijn ook de nodige vraagtekens bij te stellen:

        “The Chilean economy unquestionably enjoyed a boom in the late 1980s and 1990s. Some Chileans enjoyed the boom more than others, however. Even as Chile’s average per capita income nearly doubled between 1987 and 1998, workers’ average wages increased by only 53%, and because of wage losses over the 22 years between 1970 and 1992, real wages in 1998 were only 29.5% higher than in 1970. Chile now has the third most unequal income distribution in Latin America (behind Brazil and Guate-mala). According to official government data, the top 20% received 57.5% of the national income in 2000; the top 10% received 42.5%. Tax evasion is widespread, with an estimated 23% of total income going unreported, virtually all of it flowing to the top 20%. So in reality, income distribution is even more unequal than official figures acknowledge. The skewed distribution of in-come, more unequal than it was in the 1960s, is a deliberate result of government policy.”

      • Tja Bas. Maar hoe is dit nu een falsificatie van het economische beleid van de Chicago School (ik ben zelf een Oostenrijker, maar toch)? Je zult toch eerst moeten aantonen dat zonder de intellectuele (!!) interventies van Chicagoites Chili een veel rijker land was geweest dan nu het geval is. Nu pak je slechts een feitje (Chicagoites hebben meegeholpen in het economsiche hervormingsbeleid van Chili) en zegt dat dit de oorzaak is van de statistieken die je opsomt en die jij negatief waardeert. Als je echt een punt wilt maken zul je toch met meer moeten aankomen…

      • Dit is in zoverre een falsificatie dat als je de ontwikkelingen van de Chileense economie in de Pinochet periode legt naast de economieen in Zuid-Amerika vanaf het moment van invoering van de laissez-faire er wel duidelijke verschillen te zien zijn. Echte falsificatie zoals in de natuurwetenschappen gebruikelijk is, is natuurlijk onmogelijk en dus zullen we het moeten doen met vergelijkingen.

      • Dit is in zoverre een falsificatie dat wanneer je de ontwikkeling van de Chileense economie ten tijde van Pinochet vergelijkt met de economien in omringende landen er wel degelijk een verschil is te zien. Een falsificatie zoals gebruikelijk in de natuurwetenschappen is hier natuurlijk onmogelijk, en zullen we het dus moeten doen met dit soort vergelijkingen.

      • “Dit is in zoverre een falsificatie dat wanneer je de ontwikkeling van de Chileense economie ten tijde van Pinochet vergelijkt met de economien in omringende landen er wel degelijk een verschil is te zien.”

        Het lijkt net of dat je het politieke regime onlosmakelijk verbonden ziet met het economische Chicagobeleid. Ik ken jouw politiek filosofische achtergrond niet, maar het lijkt me voor de hand te liggen dat het aangeven van die verbondenheid koren op de molen is voor socialistisch geïnspireerde politieke en economische ideologieën.

        Oftewel, het is dus zeer wel mogelijk dat een vorm van vrije markt economisch beleid (let op de inherent contradictie: vrij en beleid) gedebunked kan worden wanneer het door een militaristisch fascistisch wordt geïnterpreteerd en gebruikt. Right. Ook duidelijk te veel Noami Klein gelezen.

        If I dwell on these considerations, therefore, it is because the necessary connection between economic policy and its sociopolitical setting appears to be absent from many analyses of the current situation in Chile. To put it briefly, the violation of human rights, the system of institutionalized brutality, the drastic control and suppression of every form of meaningful dissent is discussed (and often condemned) as a phenomenon only indirectly linked, or indeed entirely unrelated, to the classical unrestrained free market policies that have been enforced by the military junta.

        Zoek de inconsistentie in woordgebruik. Hint: ik heb ze vetgedrukt, en de inconsistente term daarbij doorgestreept.

      • De inconsistentie is duidelijk, en ik ben ook zeker niet van mening dat het Chicago-beleid inhoudelijk verbonden is met welk politiek regime dan ook, maar de _uitvoer_ van het economische beleid is in het geval van Chili wel degelijk mogelijk gemaakt door dat politieke regime. Waarschijnlijk zou het zonder dat regime zelfs helemaal niet doorgevoerd hebben kunnen worden. Nogmaals, ik stel hier niet dat het economisch beleid mede verantwoordelijk is voor de misdaden die daar zijn begaan. Blijft over dat de Chicago school in Chili geen succes was, wat ik ergens hierboven ook al stelde.

  3. Na het lezen van ShockDoctrine van Naomi Klein, staat Milton Friedman voor mij gelijk aan een oorlogsmisdadiger.

    • Nogal wiedes. Een misinterpretatie van de feiten met foutieve theorieën ten aanzien van oorzaak en gevolg leidt meestal tot haat en nijd. Er is veel mis met de Chicago School of Economics, maar als je gewoon eens de definitie van kapitalisme van Noami Klein en die hier op Vrijspreker wordt gebezigd vergelijkt, dan zul je zien dan kapitalisme zoals dat hier gebezigd wordt (de vrije interactie tussen mensen met als basis eigendomsrechten die volgen uit het gegeven dat jij je eigen lichaam bezit) niets te maken heeft met Noami Klein’s aantijgingen jegens deze (quasi) non-existente vrije markt.

      Klein beschrijft de de perverse gevolgen van overheidsmacht en het kapot maken van instituties gebaseerd op vrijheid door deze overheden. De gevolgen zijn, zoals we allemaal zien, desastreus. Maar dit alles heeft weinig met de politieke filosofie van Milton Friedman te maken.

      Edit: Friedman is gewoon een scapegoat. Klein heeft natuurlijk niet de moed de echte verantwoordelijken neer te sabelen. Maar dan ga ik er al vanuit dat ze een clue heeft over wie aan te wijzen als echte verantwoordelijken. Voorlopig verkopen haar boeken in ieder geval goed, wat toch wel (op een bepaald niveau) ironisch is.

      • Friedman was persoonlijk economisch adviseur van massamoordenaar Pinochet.
        Meer hoef ik niet te weten…

      • Waarom niet ? Wat was het alternatief geweest, en op welke vlakken zou dat beter zijn geweest ?

      • In het algemeen wordt het niet als een bewonderenswaardige eigenschap beschouwd wanneer iemand zich inlaat met zulk soort figuren. Zeker niet wanneer dat gedaan wordt om een eigen economische agenda door te voeren.

      • Allemaal heel erg politiek correct (“mir kommen die Tränen”), maar a) het beantwoordt mijn vragen niet en b) dat is niet waar ik naar toe wil.

        Hint: Plan Zeta.

      • Tja, dat kun je politiek correct noemen… of gewoon fatsoenlijk. Anyway, misschien kun je zelf wat licht schijnen over je eigen vragen? Als je wat te vertellen hebt doe het dan en ga geen leraar-leerling spelletje spelen met andere reageerders.

      • Dit leidt tot niks. Misschien dat Jan B. wat beter z’n best doet in mijn poging om juist geen leraar-leerling spelletje te spelen. Ga zelf eens op onderzoek uit, en laat je niet alles voorkauwen als een verwend kind. Wie ben jij eigenlijk om mij eisen te gaan stellen ?!?

        Ik zal desalniettemin mijn hint wat verder uitbreiden in de hoop dat je het simpele principe ‘zoek-en-gij-zult-vinden’ dan wél begrijpt:

        Gebruik bijvoorbeeld google om op “plan zeta chili” te zoeken.

        Simpel, je kunt het.

        Succes er mee.

      • Ik heb gelezen over plan zeta Chili; een verzonnen argument van de junta om de macht te grijpen.

        Wat wil je hier mee zeggen?

      • Jij zegt dat het verzonnen is; ik weet het niet.

        Overheden vertrouw ik niet; om de een of andere reden vertrouw ik socialistische regeringen al helemaal niet; wellicht dat dat ligt aan de vele miljoenen slachtoffers die socialistische regimes in de vorige eeuw hebben veroorzaakt.

        Ook in de tegenwoordige tijd kun je zien, dat socialisme niks goeds brengt. Voorbeeld: Zimbabwe, Venezuela.

        Pinochet heeft de socialist Allende gestopt. Dat heeft mensenlevens gekost, en dat is niet goed te praten. Gelukkig heeft hij Allende gestopt, want ik schat in dat dat veel meer mensenlevens had gekost.

        Dat wil ik er mee zeggen.

      • De bevolking in Venezuela is uitermate tevreden over Chavez. De situatie in Zimbabwe is uitvloeisel van de IMF ( Infamous Milton Friedman ) rooftocht.

      • “De bevolking” tevreden ? Vanaf de middenklasse en hoger in ieder geval niet; de marxistische ideeën van Chavez benadelen hen in vele opzichten. Maar hij doet het wel goed, mannetje Chavez. Hij pakt het slim aan; de jeugd heeft de toekomst; wil je de toekomst vormen dan moet je beginnen bij de jeugd.

        http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2008/05/18/AR2008051802330_pf.html

        Uiteindelijk is er in Zimbabwe maar één verantwoordelijke: ‘über-Sadam’ dictator Mugabe, geholpen door geld uit o.a. de VS. Als er olie was geweest, waren er al lang maatregelen genomen.

        http://www.lewrockwell.com/paul/paul260.html

      • Venezuela is een fraai hedendaags experiment.
        We kunnen met z’n allen gaan toekijken hoe het socialisme dat land verder de vernieling in helpt, na een tijdelijk optimisme wegens alle cadeautjes die de regering weggeeft. Mogelijk gemaakt doordat bedrijven al hun know-how en risico’s investeerden.
        Socialisten gaan vroeg of laat de kip met z’n veelgevraagde gouden eieren slachten.
        Want overheden kunnen slechts potverteren.
        Ze ontwikkelen niets, dan ten koste van succesvolle ondernemingen.

      • De meeste Venezolanen met geld zijn reeds vertrokken, bijvoorbeeld richting Panama. Aldaar vullen zij het gat op dat is ontstaan doordat menige Amerikaan, die als Panamese pensionado richting einde levensduur wenste te gaan, zijn droom in rook op zag gaan door de diverse doorgeprikte economische zeepbellen in de VS.

        Eigenaren van bedrijven en boerderijen wordt een ‘voorstel’ gedaan ter overname. Het ‘voorstel’ is niet vrijblijvend en uiteraard veel te laag. Slikken of letterlijk stikken, dus.

        Ondertussen wordt ‘de veiligheid’ in toenemende mate ‘gegarandeerd’ door diverse lieden langs wegen, waarbij men niet ontkomt aan uitgebreide doorzoekingen en ondervragingen.

        De bevolking kan inderdaad tevreden zijn; het grote potverteren is allang begonnen.

      • Friedman heeft nooit adviezen uitgebracht aan de Chileense overheid. Hij werd ooit uitgenodigd door een bank om een praatje te houden op een economisch congres, niet meer, niet minder.

  4. “The new Milton Friedman Institute is designed to reinforce the University of Chicago as the world’s leading intellectual destination for economics and its connections to business, law, and policy.”

    Als ze de economie en de wetenschapsfilosofische fundering van de economische wetenschappen even vergeten dan ben ik mee. Friedman was een fantastisch politiek filosoof. Aangezien zulks niet de opzet van het instituut is hoop ik van ganzer harte dat ze weinig tot geen invloed zullen hebben op het politiek-economische debat, waar dan ook.

  6. Ik denk dat Milton Friedman een belangrijke bijdrage heeft geleverd aan de ontwikkeling van economie als ‘wetenschap’. Punt.

    Ik begrijp de olijkerds die nu zeggen: Hitler heeft veel betekend voor de infrastructuur van Duitsland. Punt.

    Geeft niet.

  7. It is curious that the man who wrote a book, Capitalism and Freedom, to drive home the argument that only classical economic liberalism can support political democracy can now so easily disentangle economics from politics when the economic theories he advocates coincide with an absolute restriction of every type of democratic freedom.

    —Orlando Letelier, “The Chicago Boys In Chile”, The Nation, 28 August 1976

Comments are closed.